Job 17
1 Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.
Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
2 Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?
Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
3 Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.
Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
4 Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.
Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
5 Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.
Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
6 Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.
Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.
7 Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.
Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.
8 De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;
Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.
9 En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.
Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.
10 Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.
Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.
11 Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.
Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.
12 Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.
Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.
13 Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden. (Sheol h7585)
Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. (Sheol h7585)
14 Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!
Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.
15 Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?
Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?
