Job 17
1 Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.
Chunya onyosore, ndalona ongʼad machiek, kendo thona ema chiegni koda.
2 Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?
Jogo ma nyiera olwora koni gi koni; kendo asiko mana kaneno gero ma gin-go koda.
3 Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.
“Yaye Nyasaye, nyisa gima idwaro. En ngʼa machielo mabiro rita?
4 Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.
Isedino pachgi mondo kik gifweny adiera; omiyo ok ibi yie mondo gibed joloch.
5 Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.
Ka ngʼato ondhogo osiepne mondo oyud mwandu to gima otimono nyaka dongʼ ewi nyithinde.
6 Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.
“Nyasaye osemiyo abedo ngʼama ji duto goyo ngero kendo ma ka ji oneno to ngʼudho kuome olawo.
7 Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.
Wengena koro ok nen maber nikech kuyo ma an-go; denda duto olokore choke lilo.
8 De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;
Joma paro ni gin joma kare kibaji omako; kendo joma paro ni ler wacho ni ok angʼeyo Nyasaye.
9 En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.
Kata kamano, joma kare nosik koluwo yoregi makare, kendo joma yoregi oriere nomed bedo motegno.
10 Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.
“Un duto weyauru kendo dhiuru mabor nikech ok aneno ngʼama riek kuomu-ka.
11 Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.
Ndalona osekadho, chenrona duto osekethore, kaachiel gi gik moko duto ma chunya gombo.
12 Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.
Jogi loko otieno mi bed odiechiengʼ; ka piny otimo mudho to giwacho ni, ‘Ler ni machiegni.’
13 Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden. (Sheol h7585)
Ka dipo ni dala ma ageno dhiye en mana liel kende, kata kapo ni apedho kitandana e mudho, (Sheol h7585)
14 Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!
ka dipo ni awacho ne kethruok ni, ‘In e wuonwa,’ kendo aluongo kudni ni, ‘minwa,’ kata ni, ‘nyamera,’
15 Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?
to koro geno mara ni kune? En ngʼa manyalo neno geno moro amora ma an-go?
