Job 17
1 Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.
我的氣息已斷，壽命已盡，而且墳墓已為我做好。
2 Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?
我豈不是成了笑罵的對象﹖我的眼睛豈不是在酸苦中過夜﹖
3 Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.
求你將我的抵押放在你那裏! 誰還敢與我擊掌作保﹖
4 Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.
因為你蒙蔽了他們的心，不叫他們明白，他們纔不敢舉起手來。
5 Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.
人請自己的朋友分享所有，但自己的子女卻餓的眼目昏花。
6 Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.
我成了人民取笑的資料，人人在我臉上可吐唾沫。
7 Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.
我的眼睛因愁悶而昏花，我的肢體消失有如蔭影。
8 De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;
正直人因此而驚異，無罪者憤起攻擊惡人。
9 En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.
義人堅持自己的道，手淨的人倍增勇氣。
10 Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.
你們眾人，請你們再回來，但在你們中我找不到一個智者。
11 Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.
我的時日已過去，我志所謀，我心所愛，都已落空。
12 Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.
他們將黑夜變為白天，使光明靠近黑暗；
13 Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden. (Sheol h7585)
若是我還有希望，即以陰府為我的家；在憂暗之處，舖設我的床榻。 (Sheol h7585)
14 Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!
我對墓穴說：你作我父! 對蛆蟲說：你作我母，我妹!
15 Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?
我的希望究在何處﹖我的幸福，有誰注意﹖
