Job 16
1 Maar Job antwoordde en zeide:
Felelt Jób és mondta:
2 Ik heb vele dergelijke dingen gehoord; gij allen zijt moeilijke vertroosters.
Hallottam efféléket sokat, bajt hozó vigasztalók vagytok mindannyian!
3 Zal er een einde zijn aan de winderige woorden? Of wat stijft u, dat gij alzo antwoordt?
Vége van-e a szeles szavaknak, vagy mi késztet téged, hogy felelj?
4 Zou ik ook, als gijlieden, spreken, indien uw ziel ware in mijner ziele plaats? Zou ik woorden tegen u samenhopen, en zou ik over u met mijn hoofd schudden?
Én is úgy beszélnék, mint ti, ha lelketek volna az én lelkem helyén, összefűznék beszédeket ellenetek, csóválnám fölöttetek fejemet!
5 Ik zou u versterken met mijn mond, en de beweging mijner lippen zou zich inhouden.
Szilárdítanálak titeket szájammal, és ajkaim szánalma enyhülést adna.
6 Zo ik spreek, mijn smart wordt niet ingehouden; en houd ik op, wat gaat er van mij weg?
Ha beszélnék, nem enyhű fájdalmam; s ha abbahagynám, mi tűnik el tőlem?
7 Gewisselijk, Hij heeft mij nu vermoeid; Gij hebt mijn ganse vergadering verwoest.
Ámde most kifárasztott engem; pusztává tetted egész környezetemet.
8 Dat Gij mij rimpelachtig gemaakt hebt, is tot een getuige; en mijn magerheid staat tegen mij op, zij getuigt in mijn aangezicht.
Ránczossá tettél, az tanúul tett, soványságom ellenem támadt, szemembe vall.
9 Zijn toorn verscheurt, en Hij haat mij; Hij knerst over mij met Zijn tanden; mijn wederpartijder scherpt zijn ogen tegen mij.
Haragja tépett, gyűlölettel támadt engem, vicsorított reám fogaival, szorongatóm szemeit feni reám.
10 Zij gapen met hun mond tegen mij; zij slaan met smaadheid op mijn kinnebakken; zij vervullen zich te zamen aan mij.
Feltátották ellenem szájukat, gyalázattal verték orczáimat, együttesen összecsődülnek ellenem.
11 God heeft mij den verkeerde overgegeven, en heeft mij afgewend in de handen der goddelozen.
Álnoknak szolgáltat ki engem Isten és gonoszok kezébe dönt engem.
12 Ik had rust, maar Hij heeft mij verbroken, en bij mijn nek gegrepen, en mij verpletterd; en Hij heeft mij Zich tot een doelwit opgericht.
Boldog voltam és összemorzsolt, nyakszirten fogott és összezúzott és czéltáblául állított engem magának.
13 Zijn schutters hebben mij omringd; Hij heeft mijn nieren doorspleten, en niet gespaard; Hij heeft mijn gal op de aarde uitgegoten.
Körül fognak engem íjászai, átfúrja veséimet s nem kímél, földre ontja epémet.
14 Hij heeft mij gebroken met breuk op breuk; Hij is tegen mij aangelopen als een geweldige.
Rést tör rajtam, rést résre, mint vitéz nekem rohan.
15 Ik heb een zak over mijn huid genaaid; ik heb mijn hoorn in het stof gedaan.
Zsákot varrtam foszló bőrömre és porba dugtam bele szarvamat.
16 Mijn aangezicht is gans bemodderd van wenen, en over mijn oogleden is des doods schaduw.
Arczom kivörösödött a sírástól, és szempilláimon vakhomály ül:
17 Daar toch geen wrevel in mijn handen is, en mijn gebed zuiver is.
bár nincs erőszak kezeimben és imádságom tiszta.
18 O, aarde! bedek mijn bloed niet; en voor mijn geroep zij geen plaats.
Oh föld, ne fedd be véremet, s ne legyen hely kiáltásom számára!
19 Ook nu, zie, in den hemel is mijn Getuige, en mijn Getuige in de hoogten.
Most is, íme az égben van tanúm, és bizonyságom a magasságban.
20 Mijn vrienden zijn mijn bespotters; doch mijn oog druipt tot God.
Csúfolóim – barátim: Istenhez könnyezve tekint szemem;
21 Och, mocht men rechten voor een man met God, gelijk een kind des mensen voor zijn vriend.
hogy döntsön a férfi mellett Istennel szemben, és ember fiával szemben a barátja mellett.
22 Want weinige jaren in getal zullen er nog aankomen, en ik zal het pad henengaan, waardoor ik niet zal wederkeren.
Mert még csak kisszámú évek jönnek, és útra, melyről vissza nem térek, megyek el.
