Job 16

1 Maar Job antwoordde en zeide:

Und Hiob antwortete und sprach:

2 Ik heb vele dergelijke dingen gehoord; gij allen zijt moeilijke vertroosters.

Dergleichen habe ich oft gehört; ihr seid allzumal leidige Tröster.

3 Zal er een einde zijn aan de winderige woorden? Of wat stijft u, dat gij alzo antwoordt?

Haben die geistreichen Worte ein Ende? Oder was reizt dich zu antworten?

4 Zou ik ook, als gijlieden, spreken, indien uw ziel ware in mijner ziele plaats? Zou ik woorden tegen u samenhopen, en zou ik over u met mijn hoofd schudden?

Auch ich könnte reden wie ihr, befände sich nur eure Seele an meiner Statt; da wollte ich Reden halten gegen euch und den Kopf schütteln über euch!

5 Ik zou u versterken met mijn mond, en de beweging mijner lippen zou zich inhouden.

Ich wollte euch stärken mit meinem Munde und mit dem Trost meiner Lippen lindern euren Schmerz!

6 Zo ik spreek, mijn smart wordt niet ingehouden; en houd ik op, wat gaat er van mij weg?

Wenn ich rede, so wird mein Schmerz nicht gelindert, unterlasse ich es aber, was geht mir dann ab?

7 Gewisselijk, Hij heeft mij nu vermoeid; Gij hebt mijn ganse vergadering verwoest.

Doch jetzt hat Er mich erschöpft. Du hast all meinen Hausstand verwüstet

8 Dat Gij mij rimpelachtig gemaakt hebt, is tot een getuige; en mijn magerheid staat tegen mij op, zij getuigt in mijn aangezicht.

und hast mich zusammenschrumpfen lassen; zum Zeugen ist das geworden, und meine Magerkeit antwortet gegen mich.

9 Zijn toorn verscheurt, en Hij haat mij; Hij knerst over mij met Zijn tanden; mijn wederpartijder scherpt zijn ogen tegen mij.

Sein Zorn hat mich zerrissen und verfolgt; er knirscht mit den Zähnen über mich, mein Feind blickt mich mit scharfem Auge an.

10 Zij gapen met hun mond tegen mij; zij slaan met smaadheid op mijn kinnebakken; zij vervullen zich te zamen aan mij.

Sie haben ihr Maul gegen mich aufgesperrt, unter Schimpfreden schlagen sie mich auf meine Backen, sie rüsten sich allesamt wider mich.

11 God heeft mij den verkeerde overgegeven, en heeft mij afgewend in de handen der goddelozen.

Gott hat mich den Buben preisgegeben und den Händen der Gottlosen überliefert.

12 Ik had rust, maar Hij heeft mij verbroken, en bij mijn nek gegrepen, en mij verpletterd; en Hij heeft mij Zich tot een doelwit opgericht.

Sorglos war ich; da hat er mich überfallen, er hat mich beim Nacken ergriffen und zerschmettert und mich zu seiner Zielscheibe aufgestellt.

13 Zijn schutters hebben mij omringd; Hij heeft mijn nieren doorspleten, en niet gespaard; Hij heeft mijn gal op de aarde uitgegoten.

Seine Schützen haben mich umringt, er hat meine Nieren durchbohrt ohne Erbarmen und meine Galle auf die Erde ausgeschüttet.

14 Hij heeft mij gebroken met breuk op breuk; Hij is tegen mij aangelopen als een geweldige.

Er hat mir eine Wunde um die andere zugefügt, ist gegen mich angelaufen wie ein Held.

15 Ik heb een zak over mijn huid genaaid; ik heb mijn hoorn in het stof gedaan.

Ich habe einen Sack um meine Haut genäht und mein Horn in den Staub gesenkt.

16 Mijn aangezicht is gans bemodderd van wenen, en over mijn oogleden is des doods schaduw.

Mein Angesicht ist gerötet vom Weinen, und auf meinen Augenlidern liegt Todesschatten

17 Daar toch geen wrevel in mijn handen is, en mijn gebed zuiver is.

dafür, daß kein Unrecht an meinen Händen klebt und mein Gebet lauter ist!

18 O, aarde! bedek mijn bloed niet; en voor mijn geroep zij geen plaats.

O Erde, decke mein Blut nicht zu, und mein Geschrei komme nicht zur Ruhe!

19 Ook nu, zie, in den hemel is mijn Getuige, en mijn Getuige in de hoogten.

Aber auch jetzt noch, siehe, ist mein Zeuge im Himmel und mein Verteidiger in der Höhe!

20 Mijn vrienden zijn mijn bespotters; doch mijn oog druipt tot God.

Meine Freunde spotten meiner; aber mein Auge tränt zu Gott,

21 Och, mocht men rechten voor een man met God, gelijk een kind des mensen voor zijn vriend.

daß er dem Manne Recht schaffe vor Gott und entscheide zwischen dem Menschen und seinem Nächsten.

22 Want weinige jaren in getal zullen er nog aankomen, en ik zal het pad henengaan, waardoor ik niet zal wederkeren.

Denn meine Jahre sind gezählt, und auf dem Pfad, den ich nun wandle, komme ich nicht mehr zurück.