Job 16

1 Maar Job antwoordde en zeide:

Hiob antwortete und sprach:

2 Ik heb vele dergelijke dingen gehoord; gij allen zijt moeilijke vertroosters.

Ich habe solches oft gehört. Ihr seid allzumal leidige Tröster!

3 Zal er een einde zijn aan de winderige woorden? Of wat stijft u, dat gij alzo antwoordt?

Wollen die leeren Worte kein Ende haben? Oder was macht dich so frech, also zu reden?

4 Zou ik ook, als gijlieden, spreken, indien uw ziel ware in mijner ziele plaats? Zou ik woorden tegen u samenhopen, en zou ik over u met mijn hoofd schudden?

Ich könnte auch wohl reden wie ihr. Wäre eure Seele an meiner Statt, so wollte ich auch Worte gegen euch zusammenbringen und mein Haupt also über euch schütteln.

5 Ik zou u versterken met mijn mond, en de beweging mijner lippen zou zich inhouden.

Ich wollte euch stärken mit dem Munde und mit meinen Lippen trösten.

6 Zo ik spreek, mijn smart wordt niet ingehouden; en houd ik op, wat gaat er van mij weg?

Aber wenn ich schon rede, so schont mein der Schmerz nicht; lasse ich's anstehen so geht er nicht von mir.

7 Gewisselijk, Hij heeft mij nu vermoeid; Gij hebt mijn ganse vergadering verwoest.

Nun aber macht er mich müde und verstört alles, was ich bin.

8 Dat Gij mij rimpelachtig gemaakt hebt, is tot een getuige; en mijn magerheid staat tegen mij op, zij getuigt in mijn aangezicht.

Er hat mich runzlig gemacht, das zeugt wider mich; und mein Elend steht gegen mich auf und verklagt mich ins Angesicht.

9 Zijn toorn verscheurt, en Hij haat mij; Hij knerst over mij met Zijn tanden; mijn wederpartijder scherpt zijn ogen tegen mij.

Sein Grimm zerreißt, und der mir gram ist, beißt die Zähne über mich zusammen; mein Widersacher funkelt mit seinen Augen auf mich.

10 Zij gapen met hun mond tegen mij; zij slaan met smaadheid op mijn kinnebakken; zij vervullen zich te zamen aan mij.

Sie haben ihren Mund aufgesperrt gegen mich und haben mich schmählich auf meine Backen geschlagen; sie haben ihren Mut miteinander an mir gekühlt.

11 God heeft mij den verkeerde overgegeven, en heeft mij afgewend in de handen der goddelozen.

Gott hat mich übergeben dem Ungerechten und hat mich in der Gottlosen Hände kommen lassen.

12 Ik had rust, maar Hij heeft mij verbroken, en bij mijn nek gegrepen, en mij verpletterd; en Hij heeft mij Zich tot een doelwit opgericht.

Ich war in Frieden, aber er hat mich zunichte gemacht; er hat mich beim Hals genommen und zerstoßen und hat mich zum Ziel aufgerichtet.

13 Zijn schutters hebben mij omringd; Hij heeft mijn nieren doorspleten, en niet gespaard; Hij heeft mijn gal op de aarde uitgegoten.

Er hat mich umgeben mit seinen Schützen; er hat meine Nieren gespalten und nicht verschont; er hat meine Galle auf die Erde geschüttet.

14 Hij heeft mij gebroken met breuk op breuk; Hij is tegen mij aangelopen als een geweldige.

Er hat mir eine Wunde über die andere gemacht; er ist an mich gelaufen wie ein Gewaltiger.

15 Ik heb een zak over mijn huid genaaid; ik heb mijn hoorn in het stof gedaan.

Ich habe einen Sack um meine Haut genäht und habe mein Horn in den Staub gelegt.

16 Mijn aangezicht is gans bemodderd van wenen, en over mijn oogleden is des doods schaduw.

Mein Antlitz ist geschwollen von Weinen, und meine Augenlider sind verdunkelt,

17 Daar toch geen wrevel in mijn handen is, en mijn gebed zuiver is.

wiewohl kein Frevel in meiner Hand ist und mein Gebet ist rein.

18 O, aarde! bedek mijn bloed niet; en voor mijn geroep zij geen plaats.

Ach Erde, bedecke mein Blut nicht! und mein Geschrei finde keine Ruhestätte!

19 Ook nu, zie, in den hemel is mijn Getuige, en mijn Getuige in de hoogten.

Auch siehe da, meine Zeuge ist mein Himmel; und der mich kennt, ist in der Höhe.

20 Mijn vrienden zijn mijn bespotters; doch mijn oog druipt tot God.

Meine Freunde sind meine Spötter; aber mein Auge tränt zu Gott,

21 Och, mocht men rechten voor een man met God, gelijk een kind des mensen voor zijn vriend.

daß er entscheiden möge zwischen dem Mann und Gott, zwischen dem Menschenkind und seinem Freunde.

22 Want weinige jaren in getal zullen er nog aankomen, en ik zal het pad henengaan, waardoor ik niet zal wederkeren.

Denn die bestimmten Jahre sind gekommen, und ich gehe hin des Weges, den ich nicht wiederkommen werde.