Job 15
1 Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:
А Елифас Теманац одговори и рече:
2 Zal een wijs man winderige wetenschap voor antwoord geven, en zal hij zijn buik vullen met oostenwind?
Хоће ли мудар човек казивати празне мисли и пунити трбух ветром источним,
3 Bestraffende door woorden, die niet baten, en door redenen, met dewelke hij geen voordeel doet?
Препирући се говором који не помаже и речима које нису ни на шта?
4 Ja, gij vernietigt de vreze, en neemt het gebed voor het aangezicht Gods weg.
А ти уништаваш страх Божји и укидаш молитве к Богу.
5 Want uw mond leert uw ongerechtigheid, en gij hebt de tong der arglistigen verkoren.
Јер безакоње твоје показују уста твоја, ако и јеси изабрао језик лукав.
6 Uw mond verdoemt u, en niet ik; en uw lippen getuigen tegen u.
Осуђују те уста твоја, а не ја; и усне твоје сведоче на те.
7 Zijt gij de eerste een mens geboren? Of zijt gij voor de heuvelen voortgebracht?
Јеси ли се ти први човек родио? Или си пре хумова саздан?
8 Hebt gij den verborgen raad Gods gehoord, en hebt gij de wijsheid naar u getrokken?
Јеси ли тајну Божију чуо и покупио у себе мудрост?
9 Wat weet gij, dat wij niet weten? Wat verstaat gij, dat bij ons niet is?
Шта ти знаш што ми не бисмо знали? Шта ти разумеш што не би било у нас?
10 Onder ons is ook een grijze, ja, een stokoude, meerder van dagen dan uw vader.
И седих и старих људи има међу нама, старијих од оца твог.
11 Zijn de vertroostingen Gods u te klein, en schuilt er enige zaak bij u?
Мале ли су ти утехе Божије? Или имаш шта сакривено у себи?
12 Waarom rukt uw hart u weg, en waarom wenken uw ogen?
Што те је занело срце твоје? И што севају очи твоје,
13 Dat gij uw geest keert tegen God, en zulke redenen uit uw mond laat uitgaan.
Те обраћаш против Бога дух свој и пушташ из уста својих такве речи?
14 Wat is de mens, dat hij zuiver zou zijn, en die geboren is van een vrouw, dat hij rechtvaardig zou zijn?
Шта је човек, да би био чист, и рођени од жене, да би био прав?
15 Zie, op Zijn heiligen zou Hij niet vertrouwen, en de hemelen zijn niet zuiver in Zijn ogen.
Гле, не верује свецима својим, и небеса нису чиста пред очима Његовим;
16 Hoeveel te meer is een man gruwelijk en stinkende, die het onrecht indrinkt als water?
А камоли гадни и смрдљиви човек, који пије неправду као воду?
17 Ik zal u wijzen, hoor mij aan, en hetgeen ik gezien heb, dat zal ik vertellen;
Ја ћу ти казати, послушај ме, и приповедићу ти шта сам видео,
18 Hetwelk de wijzen verkondigd hebben, en men voor hun vaderen niet verborgen heeft;
Шта мудраци казаше и не затајише, шта примише од отаца својих,
19 Denwelken alleen het land gegeven was, en door welker midden niemand vreemds doorging.
Којима самим дана би земља, и туђин не прође кроз њу.
20 Te allen dage doet de goddeloze zichzelven weedom aan; en weinige jaren in getal zijn voor den tiran weggelegd.
Безбожник се мучи свега века свог, и насилнику је мало година остављено.
21 Het geluid der verschrikkingen is in zijn oren; in den vrede zelven komt de verwoester hem over.
Страх му зуји у ушима, у мирно доба напада пустошник на њ.
22 Hij gelooft niet uit de duisternis weder te keren, maar dat hij beloerd wordt ten zwaarde.
Не верује да ће се вратити из таме, одсвуда привиђа мач.
23 Hij zwerft heen en weder om brood, waar het zijn mag; hij weet, dat bij zijn hand gereed is de dag der duisternis.
Тумара за хлебом говорећи: Где је? Зна да је за њ спремљен дан тамни.
24 Angst en benauwdheid verschrikken hem; zij overweldigt hem, gelijk een koning, bereid ten strijde.
Туга и невоља страше га, и наваљују на њ као цар готов на бој.
25 Want hij strekt tegen God zijn hand uit, en tegen den Almachtige stelt hij zich geweldiglijk aan.
Јер је замахнуо на Бога руком својом, и Свемогућем се опро.
26 Hij loopt tegen Hem aan met den hals, met zijn dikke, hoog verhevene schilden;
Трчи исправљена врата на њ с многим високим штитовима својим.
27 Omdat hij zijn aangezicht met zijn vet bedekt heeft, en rimpelen gemaakt om de weekdarmen;
Јер је покрио лице своје претилином, и наваљао сало на бокове своје.
28 En heeft bewoond verdelgde steden, en huizen, die men niet bewoonde, die gereed waren tot steen hopen te worden.
И седео је у градовима раскопаним и у кућама пустим, обраћеним у гомилу камења.
29 Hij zal niet rijk worden, en zijn vermogen zal niet bestaan; en hun volmaaktheid zal zich niet uitbreiden op de aarde.
Неће се обратити нити ће остати благо његово, и неће се раширити по земљи добро његово.
30 Hij zal van de duisternis niet ontwijken, de vlam zal zijn scheut verdrogen; hij zal wijken door het geblaas zijns monds.
Неће изаћи из мрака, огранке његове осушиће пламен, однеће га дух уста његових.
31 Hij betrouwe niet op ijdelheid, waardoor hij verleid wordt; want ijdelheid zal zijn vergelding wezen.
Нека се не узда у таштину преварени, јер ће му таштина бити плата.
32 Als zijn dag nog niet is, zal hij vervuld worden; want zijn tak zal niet groenen.
Пре свог времена свршиће се, и грана његова неће зеленети.
33 Men zal zijn onrijpe druiven afrukken, als van een wijnstok, en zijn bloeisel afwerpen, als van een olijfboom.
Откинуће се као с лозе незрео грозд његов и пупци ће се његови као с маслине побацати.
34 Want de vergadering der huichelaren wordt eenzaam, en het vuur verteert de tenten der geschenken.
Јер ће опустети збор лицемерски, и огањ ће спалити шаторе оних који примају поклоне.
35 Zijn ontvangen moeite, en baren ijdelheid, en hun buik richt bedrog aan.
Зачињу невољу и рађају муку, и трбух њихов саставља превару.
