Job 15
1 Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:
Tad Elifas no Temanas atbildēja un sacīja:
2 Zal een wijs man winderige wetenschap voor antwoord geven, en zal hij zijn buik vullen met oostenwind?
Vai tad gudram vīram būs runāt tukšas domas un savu sirdi pildīt ar vēju?
3 Bestraffende door woorden, die niet baten, en door redenen, met dewelke hij geen voordeel doet?
Pārmācīt ar vārdiem, kas nepieklājās, un ar valodu, kur labums neatlec?
4 Ja, gij vernietigt de vreze, en neemt het gebed voor het aangezicht Gods weg.
Tiešām, tu iznīcini Dieva bijāšanu un nicini pielūgšanu Dieva priekšā.
5 Want uw mond leert uw ongerechtigheid, en gij hebt de tong der arglistigen verkoren.
Jo tava mute parāda tavu noziegumu, un tu esi uzņēmies runāt, kā gudrinieki runā.
6 Uw mond verdoemt u, en niet ik; en uw lippen getuigen tegen u.
Tava mute tevi pazudina, un ne es; tavas lūpas pret tevi dod liecību.
7 Zijt gij de eerste een mens geboren? Of zijt gij voor de heuvelen voortgebracht?
Vai tu esi tas pirmais cilvēks piedzimis, vai tu esi dzemdināts, pirms kalni bija?
8 Hebt gij den verborgen raad Gods gehoord, en hebt gij de wijsheid naar u getrokken?
Vai tu esi dzirdējis Dieva apslēpto padomu, vai tu gudrību esi iezīdis?
9 Wat weet gij, dat wij niet weten? Wat verstaat gij, dat bij ons niet is?
Ko tu zini, ko mēs nezinātu, ko tu proti, un mēs to neprastu?
10 Onder ons is ook een grijze, ja, een stokoude, meerder van dagen dan uw vader.
Arī mūsu starpā ir sirmi un veci, kas ilgāki dzīvojuši, nekā tavs tēvs.
11 Zijn de vertroostingen Gods u te klein, en schuilt er enige zaak bij u?
Vai Dieva iepriecināšanas priekš tevis mazas, un vārds, laipnīgi uz tevi runāts?
12 Waarom rukt uw hart u weg, en waarom wenken uw ogen?
Kāpēc tava sirds tevi tā apmāna, kāpēc tavas acis tā spulgo,
13 Dat gij uw geest keert tegen God, en zulke redenen uit uw mond laat uitgaan.
Ka tavas dusmas ceļas pret Dievu un izverd tādu valodu no tavas mutes?!
14 Wat is de mens, dat hij zuiver zou zijn, en die geboren is van een vrouw, dat hij rechtvaardig zou zijn?
Kas ir cilvēks, ka tas būtu šķīsts, un ka būtu taisns, kas no sievas dzimis?
15 Zie, op Zijn heiligen zou Hij niet vertrouwen, en de hemelen zijn niet zuiver in Zijn ogen.
Redzi, Saviem svētiem Viņš neuztic un debesis nav šķīstas priekš Viņa acīm.
16 Hoeveel te meer is een man gruwelijk en stinkende, die het onrecht indrinkt als water?
Ne nu vēl tas negantais un samaitātais cilvēks, kas netaisnību dzer kā ūdeni.
17 Ik zal u wijzen, hoor mij aan, en hetgeen ik gezien heb, dat zal ik vertellen;
Es tev stāstīšu, klausies mani, un es tev teikšu, ko esmu redzējis,
18 Hetwelk de wijzen verkondigd hebben, en men voor hun vaderen niet verborgen heeft;
Ko gudrie stāstījuši no saviem tēviem un nav slēpuši, -
19 Denwelken alleen het land gegeven was, en door welker midden niemand vreemds doorging.
Tiem vien zeme bija dota, un svešinieks viņu starpā nebija nācis, -
20 Te allen dage doet de goddeloze zichzelven weedom aan; en weinige jaren in getal zijn voor den tiran weggelegd.
Bezdievīgais mokās visu mūžu, un briesmīgais, cik tam gadi nolikti.
21 Het geluid der verschrikkingen is in zijn oren; in den vrede zelven komt de verwoester hem over.
Viņa ausīs skan briesmas, pašā mierā viņam uzbrūk postītājs.
22 Hij gelooft niet uit de duisternis weder te keren, maar dat hij beloerd wordt ten zwaarde.
Viņš neuzticās iznākt no tumsības; jo zobens uz viņu gaida.
23 Hij zwerft heen en weder om brood, waar het zijn mag; hij weet, dat bij zijn hand gereed is de dag der duisternis.
Viņš skraida šurp un turp pēc maizes, kur varētu dabūt; viņš zin tumsības dienu sev tuvu klātu.
24 Angst en benauwdheid verschrikken hem; zij overweldigt hem, gelijk een koning, bereid ten strijde.
Bēdas un izbailes viņu biedē, viņu pārvar kā ķēniņš, uz kaušanos gatavs.
25 Want hij strekt tegen God zijn hand uit, en tegen den Almachtige stelt hij zich geweldiglijk aan.
Jo viņš izstiepa savu roku pret Dievu un cēlās pret to Visuvareno.
26 Hij loopt tegen Hem aan met den hals, met zijn dikke, hoog verhevene schilden;
Viņš skrēja pret Viņu ar pašu galvu, ar savu priekšturamo bruņu biezām pumpām.
27 Omdat hij zijn aangezicht met zijn vet bedekt heeft, en rimpelen gemaakt om de weekdarmen;
Viņš savu vaigu tauki izbaroja un kopa resnu vēderu.
28 En heeft bewoond verdelgde steden, en huizen, die men niet bewoonde, die gereed waren tot steen hopen te worden.
Viņš dzīvoja izpostītās pilsētās un namos, kur nebija jādzīvo, kuriem nolemts būt par akmeņu kopām.
29 Hij zal niet rijk worden, en zijn vermogen zal niet bestaan; en hun volmaaktheid zal zich niet uitbreiden op de aarde.
(Tāpēc) viņš nepaliks bagāts, un viņa manta nepastāvēs, un viņa laime neizplētīsies virs zemes.
30 Hij zal van de duisternis niet ontwijken, de vlam zal zijn scheut verdrogen; hij zal wijken door het geblaas zijns monds.
Viņš no tumsības ārā neiznāks, liesma izkaltēs viņa zarus, caur Dieva mutes dvašu viņš aizies.
31 Hij betrouwe niet op ijdelheid, waardoor hij verleid wordt; want ijdelheid zal zijn vergelding wezen.
Lai viņš nepaļaujas uz nelietību, ar to viņš pieviļas; jo nelietība būs viņa alga.
32 Als zijn dag nog niet is, zal hij vervuld worden; want zijn tak zal niet groenen.
Tā alga nāks priekšlaiku, un viņa zars nezaļos.
33 Men zal zijn onrijpe druiven afrukken, als van een wijnstok, en zijn bloeisel afwerpen, als van een olijfboom.
Viņš zaudēs kā vīna koks savus ķekarus un nometīs kā eļļas koks savus ziedus.
34 Want de vergadering der huichelaren wordt eenzaam, en het vuur verteert de tenten der geschenken.
Jo bezdievīgo saime paliks neauglīga, un uguns norīs dāvanu ņēmēju dzīvokļus.
35 Zijn ontvangen moeite, en baren ijdelheid, en hun buik richt bedrog aan.
Tie ir grūti ar netaisnību un dzemdē postu, un savām sirds domām tie pieviļas.
