Job 15

1 Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

Da nahm Eliphas von Theman das Wort und sagte:

2 Zal een wijs man winderige wetenschap voor antwoord geven, en zal hij zijn buik vullen met oostenwind?

»Wird wohl ein Weiser windiges Wissen als Antwort vortragen und seine Lunge mit (bloßem) Ostwind blähen,

3 Bestraffende door woorden, die niet baten, en door redenen, met dewelke hij geen voordeel doet?

um sich mit Reden zu verantworten, die nichts taugen, und mit Worten, durch die er nichts nützt?

4 Ja, gij vernietigt de vreze, en neemt het gebed voor het aangezicht Gods weg.

Dazu vernichtest du die fromme Scheu und tust der Andachtsstille Abbruch, die Gott gebührt;

5 Want uw mond leert uw ongerechtigheid, en gij hebt de tong der arglistigen verkoren.

denn dein Schuldbewußtsein macht deinen Mund beredt, und du wählst die Sprache der Verschmitzten.

6 Uw mond verdoemt u, en niet ik; en uw lippen getuigen tegen u.

Dein eigener Mund verurteilt dich, nicht ich, und deine eigenen Lippen zeugen gegen dich.

7 Zijt gij de eerste een mens geboren? Of zijt gij voor de heuvelen voortgebracht?

Bist du etwa als erster der Menschen geboren und noch vor den Bergen auf die Welt gekommen?

8 Hebt gij den verborgen raad Gods gehoord, en hebt gij de wijsheid naar u getrokken?

Hast du im Rate Gottes als Zuhörer gelauscht und dort die Weisheit an dich gerissen?

9 Wat weet gij, dat wij niet weten? Wat verstaat gij, dat bij ons niet is?

Was weißt du denn, das wir nicht auch wüßten? was verstehst du, das uns nicht auch bekannt wäre?

10 Onder ons is ook een grijze, ja, een stokoude, meerder van dagen dan uw vader.

Auch unter uns sind Ergraute, sind Weißköpfe, reicher noch als dein Vater an Lebenstagen.

11 Zijn de vertroostingen Gods u te klein, en schuilt er enige zaak bij u?

Sind dir die Tröstungen Gottes minderwertig, und gilt ein Wort der Sanftmut nichts bei dir?

12 Waarom rukt uw hart u weg, en waarom wenken uw ogen?

Was reißt deine Leidenschaft dich fort, und was rollen deine Augen,

13 Dat gij uw geest keert tegen God, en zulke redenen uit uw mond laat uitgaan.

daß du gegen Gott deine Wut richtest und (solche) Reden deinem Munde entfahren läßt?

14 Wat is de mens, dat hij zuiver zou zijn, en die geboren is van een vrouw, dat hij rechtvaardig zou zijn?

Was ist der Mensch, daß er rein sein könnte, und der vom Weibe Geborene, daß er als gerecht dastände?

15 Zie, op Zijn heiligen zou Hij niet vertrouwen, en de hemelen zijn niet zuiver in Zijn ogen.

Bedenke doch: selbst seinen heiligen (Engeln) traut er nicht, und nicht einmal der Himmel ist rein in seinen Augen:

16 Hoeveel te meer is een man gruwelijk en stinkende, die het onrecht indrinkt als water?

geschweige denn der Abscheuliche und Entartete, der Mensch, dem Unrechttun wie Wassertrinken ist!«

17 Ik zal u wijzen, hoor mij aan, en hetgeen ik gezien heb, dat zal ik vertellen;

»Ich will dich unterweisen: höre mir zu; und was ich gesehen habe, will ich berichten,

18 Hetwelk de wijzen verkondigd hebben, en men voor hun vaderen niet verborgen heeft;

was die Weisen von ihren Vätern überkommen und ohne Hehl verkündigt haben –

19 Denwelken alleen het land gegeven was, en door welker midden niemand vreemds doorging.

ihnen war noch allein das Land übergeben, und noch kein Fremder war unter ihnen umhergezogen –:

20 Te allen dage doet de goddeloze zichzelven weedom aan; en weinige jaren in getal zijn voor den tiran weggelegd.

›Sein ganzes Leben lang muß der Frevler sich ängstigen, und zwar alle die Jahre hindurch, die dem Gewalttätigen beschieden sind.

21 Het geluid der verschrikkingen is in zijn oren; in den vrede zelven komt de verwoester hem over.

Schreckensrufe dringen ihm laut ins Ohr; mitten im ruhigen Glück überfällt ihn der Verderber;

22 Hij gelooft niet uit de duisternis weder te keren, maar dat hij beloerd wordt ten zwaarde.

er hegt keine Zuversicht, aus der Finsternis wieder herauszukommen, und ist (in seiner Angst) für das Schwert ausersehen.

23 Hij zwerft heen en weder om brood, waar het zijn mag; hij weet, dat bij zijn hand gereed is de dag der duisternis.

Er irrt nach Brot umher – wo findet er’s? Er weiß, daß durch ihn der Tag des Verderbens festgesetzt ist.

24 Angst en benauwdheid verschrikken hem; zij overweldigt hem, gelijk een koning, bereid ten strijde.

Angst und Bangigkeit schrecken ihn: sie überwältigen ihn wie ein König, der zum Sturm gerüstet ist.

25 Want hij strekt tegen God zijn hand uit, en tegen den Almachtige stelt hij zich geweldiglijk aan.

Weil er seine Hand gegen Gott erhoben und dem Allmächtigen Trotz geboten hat –

26 Hij loopt tegen Hem aan met den hals, met zijn dikke, hoog verhevene schilden;

er stürmte gegen ihn an mit emporgerecktem Halse, mit den dichten Buckeln seiner Schilde –

27 Omdat hij zijn aangezicht met zijn vet bedekt heeft, en rimpelen gemaakt om de weekdarmen;

weil er sein Gesicht von Fett hatte strotzen lassen und Schmer an seinen Lenden angesetzt

28 En heeft bewoond verdelgde steden, en huizen, die men niet bewoonde, die gereed waren tot steen hopen te worden.

und sich in gebannten Städten angesiedelt hatte, in Häusern, die unbewohnt bleiben sollten, die zu Trümmerhaufen bestimmt waren:

29 Hij zal niet rijk worden, en zijn vermogen zal niet bestaan; en hun volmaaktheid zal zich niet uitbreiden op de aarde.

so bringt er’s nicht zu Reichtum, und sein Wohlstand hat keinen Bestand, und seine Sichel neigt sich nicht zur Erde.

30 Hij zal van de duisternis niet ontwijken, de vlam zal zijn scheut verdrogen; hij zal wijken door het geblaas zijns monds.

Er kommt nicht aus der Finsternis heraus; seine Schößlinge versengt die Gluthitze, und er selbst vergeht durch den Zornhauch des Mundes Gottes.

31 Hij betrouwe niet op ijdelheid, waardoor hij verleid wordt; want ijdelheid zal zijn vergelding wezen.

Er verlasse sich nicht auf Trug: er täuscht sich nur; denn Trug wird auch das sein, was er durch seinen eigenen (Trug) erzielt:

32 Als zijn dag nog niet is, zal hij vervuld worden; want zijn tak zal niet groenen.

ehe noch seine Zeit da ist, erfüllt sich sein Geschick, während sein Wipfel noch nicht gegrünt hat.

33 Men zal zijn onrijpe druiven afrukken, als van een wijnstok, en zijn bloeisel afwerpen, als van een olijfboom.

Wie der Weinstock stößt er seine Beeren unreif ab und läßt wie der Ölbaum seine Blüten abfallen.

34 Want de vergadering der huichelaren wordt eenzaam, en het vuur verteert de tenten der geschenken.

Denn die Rotte des Frevlers bleibt ohne Frucht, und Feuer verzehrt die Zelte der Bestechung.

35 Zijn ontvangen moeite, en baren ijdelheid, en hun buik richt bedrog aan.

Mit Unheil gehen sie schwanger und gebären Frevel, und ihr Inneres bringt nur Selbsttäuschung zutage.‹«