Job 13

1 Ziet, dat alles heeft mijn oog gezien, mijn oor gehoord en verstaan.

Ja, alltsammans har mitt öga sett, mitt öra har hört det och nogsamt givit akt.

2 Gelijk gijlieden het weet, weet ik het ook; ik zwicht niet voor u.

Vad I veten, det vet också jag; icke står jag tillbaka för eder.

3 Maar ik zal tot den Almachtige spreken, en ben belust mij te verdedigen voor God.

Men till den Allsmäktige vill jag nu tala, det lyster mig att gå till rätta med Gud.

4 Want gewisselijk, gij zijt leugenstoffeerders; gij allen zijt nietige medicijnmeesters.

Dock, I ären män som spinna ihop lögn, allasammans hopsätten I fåfängligt tal.

5 Och, of gij gans stilzweegt! Dat zou ulieden voor wijsheid wezen.

Om I ändå villen alldeles tiga! Det kunde tillräknas eder som vishet.

6 Hoort toch mijn verdediging, en merkt op de twistingen mijner lippen.

Hören nu likväl mitt klagomål, och akten på mina läppars gensagor.

7 Zult gij voor God onrecht spreken, en zult gij voor Hem bedriegerij spreken?

Viljen I försvara Gud med orättfärdigt tal och honom till förmån bruka oärligt tal?

8 Zult gij Zijn aangezicht aannemen? Zult gij voor God twisten?

Skolen I visa eder partiska för honom eller göra eder till sakförare för Gud?

9 Zal het goed zijn, als Hij u zal onderzoeken? Zult gij met Hem spotten, gelijk men met een mens spot?

Icke kan sådant ändas väl, när han håller räfst med eder? Eller kunnen I gäckas med honom, såsom man kan gäckas med en människa?

10 Hij zal u gewisselijk bestraffen, zo gij in het verborgene het aangezicht aanneemt.

Nej, förvisso skall han straffa eder, om I visen en hemlig partiskhet.

11 Zal u niet Zijn hoogheid verschrikken, en Zijn vreze over u vallen?

Sannerligen, hans majestät skall då förskräcka eder, och fruktan för honom skall falla över eder.

12 Uw gedachtenissen zijn gelijk as, uw hoogten als hoogten van leem.

Edra tänkespråk skola då bliva visdomsord av aska, edra försvarsverk varda såsom vallar av ler.

13 Houdt stil van mij, opdat ik spreke, en er ga over mij, wat het zij.

Tigen nu för min, så skall jag tala, gånge så över mig vad det vara må.

14 Waarom zou ik mijn vlees in mijn tanden nemen, en mijn ziel in mijn hand stellen?

Ja, huru det än går, vill jag fatta mitt kött mellan tänderna och taga min själ i min hand.

15 Ziet, zo Hij mij doodde, zou ik niet hopen? Evenwel zal ik mijn wegen voor Zijn aangezicht verdedigen.

Må han dräpa mig, jag hoppas intet annat; min vandel vill jag ändå hålla fram inför honom.

16 Ook zal Hij mij tot zaligheid zijn; maar een huichelaar zal voor Zijn aangezicht niet komen.

Redan detta skall lända mig till frälsning, ty ingen gudlös dristar komma inför honom.

17 Hoort naarstiglijk mijn rede, en mijn aanwijzing met uw oren.

Hören, hören då mina ord, och låten min förklaring tränga in i edra öron.

18 Ziet nu, ik heb het recht ordentelijk gesteld; ik weet, dat ik rechtvaardig zal verklaard worden.

Se, här lägger jag saken fram; jag vet att jag skall befinnas hava rätt.

19 Wie is hij, die met mij twist? Wanneer ik nu zweeg, zo zou ik den geest geven.

Eller gives det någon som kan vederlägga mig? Ja, då vill jag tiga -- och dö.

20 Alleenlijk doe twee dingen niet met mij; dan zal ik mij van Uw aangezicht niet verbergen.

Allenast två ting må du ej göra mot mig, så behöver jag ej dölja mig inför ditt ansikte:

21 Doe Uw hand verre van op mij, en Uw verschrikking make mij niet verbaasd.

din hand må du ej låta komma mig när, och fruktan för dig må icke förskräcka mig.

22 Roep dan, en ik zal antwoorden; of ik zal spreken, en geef mij antwoord.

Sedan må du åklaga, och jag vill svara, eller ock skall jag tala, och du må gendriva mig.

23 Hoeveel misdaden en zonden heb ik? Maak mijn overtreding en mijn zonden mij bekend.

Huru är det alltså med mina missgärningar och synder? Låt mig få veta min överträdelse och synd.

24 Waarom verbergt Gij Uw aangezicht, en houdt mij voor Uw vijand?

Varför döljer du ditt ansikte och aktar mig såsom din fiende?

25 Zult Gij een gedreven blad verbrijzelen, en zult Gij een drogen stoppel vervolgen?

Vill du skrämma ett löv som drives av vinden, vill du förfölja ett borttorkat strå?

26 Want Gij schrijft tegen mij bittere dingen; en Gij doet mij erven de misdaden mijner jonkheid.

Du skriver ju bedrövelser på min lott och giver mig till arvedel min ungdoms missgärningar;

27 Gij legt ook mijn voeten in den stok, en neemt waar al mijn paden; Gij drukt U in de wortelen mijner voeten,

du sätter mina fötter i stocken, du vaktar på alla vägar, för mina fotsulor märker du ut stegen.

28 En hij veroudert als een verrotting, als een kleed, dat de mot opeet.

Och detta mot en som täres bort lik murket trä, en som liknar en klädnad sönderfrätt av mal!