Job 12

1 Maar Job antwoordde en zeide:

Da antwortete Hiob und sprach:

2 Trouwens, omdat gijlieden het volk zijt, zo zal de wijsheid met ulieden sterven!

Ja, ihr seid die Leute, mit euch wird die Weisheit sterben!

3 Ik heb ook een hart even als gijlieden, ik zwicht niet voor u; en bij wien zijn niet dergelijke dingen?

Ich habe so wohl ein Herz als ihr und bin nicht geringer denn ihr; und wer ist, der solches nicht wisse?

4 Ik ben het, die zijn vriend een spot is, maar roepende tot God, Die hem verhoort; de rechtvaardige en oprechte is een spot.

Ich muß von meinem Nächsten verlacht sein, der ich Gott anrief, und er erhörte mich. Der Gerechte und Fromme muß verlacht sein

5 Hij is een verachte fakkel, naar de mening desgenen, die gerust is; hij is gereed met den voet te struikelen.

und ist ein verachtet Lichtlein vor den Gedanken der Stolzen, steht aber, daß sie sich daran ärgern.

6 De tenten der verwoesters hebben rust, en die God tergen, hebben verzekerdheden, om hetgene God met Zijn hand toebrengt.

Der Verstörer Hütten haben die Fülle, und Ruhe haben, die wider Gott toben, die ihren Gott in der Faust führen.

7 En waarlijk, vraag toch de beesten, en elkeen van die zal het u leren; en het gevogelte des hemels, dat zal het u te kennen geven.

Frage doch das Vieh, das wird dich's lehren und die Vögel unter dem Himmel, die werden dir's sagen;

8 Of spreek tot de aarde, en zij zal het u leren; ook zullen het u de vissen der zee vertellen.

oder rede mit der Erde, die wird dich's lehren, und die Fische im Meer werden dir's erzählen.

9 Wie weet niet uit alle deze, dat de hand des HEEREN dit doet?

Wer erkennte nicht an dem allem, daß des HERRN Hand solches gemacht hat?

10 In Wiens hand de ziel is van al wat leeft, en de geest van alle vlees des mensen.

daß in seiner Hand ist die Seele alles dessen, was da lebt, und der Geist des Fleisches aller Menschen?

11 Zal niet het oor de woorden proeven, gelijk het gehemelte voor zich de spijze smaakt?

Prüft nicht das Ohr die Rede? und der Mund schmeckt die Speise?

12 In de stokouden is de wijsheid, en in de langheid der dagen het verstand.

Ja, “bei den Großvätern ist die Weisheit, und der Verstand bei den Alten”.

13 Bij Hem is wijsheid en macht; Hij heeft raad en verstand.

Bei ihm ist Weisheit und Gewalt, Rat und Verstand.

14 Ziet, Hij breekt af, en het zal niet herbouwd worden; Hij besluit iemand, en er zal niet opengedaan worden.

Siehe, wenn er zerbricht, so hilft kein Bauen; wenn er jemand einschließt, kann niemand aufmachen.

15 Ziet, Hij houdt de wateren op, en zij drogen uit; ook laat Hij ze uit, en zij keren de aarde om.

Siehe, wenn er das Wasser verschließt, so wird alles dürr; und wenn er's ausläßt, so kehrt es das Land um.

16 Bij Hem is kracht en wijsheid; Zijns is de dwalende, en die doet dwalen.

Er ist stark und führt es aus. Sein ist, der da irrt und der da verführt.

17 Hij voert de raadsheren beroofd weg, en de rechters maakt Hij uitzinnig,

Er führt die Klugen wie einen Raub und macht die Richter toll.

18 Den band der koningen maakt Hij los, en Hij bindt den gordel aan hun lenden.

Er löst auf der Könige Zwang und bindet mit einem Gurt ihre Lenden.

19 Hij voert de oversten beroofd weg, en de machtigen keert Hij om.

Er führt die Priester wie einen Raub und bringt zu Fall die Festen.

20 Hij beneemt den getrouwen de spraak, en der ouden oordeel neemt Hij weg.

Er entzieht die Sprache den Bewährten und nimmt weg den Verstand der Alten.

21 Hij giet verachting over de prinsen uit, en Hij verslapt den riem der geweldigen.

Er schüttet Verachtung auf die Fürsten und macht den Gürtel der Gewaltigen los.

22 Hij openbaart de diepten uit de duisternis, en des doods schaduwe brengt Hij voort in het licht.

Er öffnet die finsteren Gründe und bringt heraus das Dunkel an das Licht.

23 Hij vermenigvuldigt de volken, en verderft ze; Hij breidt de volken uit, en leidt ze.

Er macht etliche zu großem Volk und bringt sie wieder um. Er breitet ein Volk aus und treibt es wieder weg.

24 Hij neemt het hart van de hoofden des volks der aarde weg, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.

Er nimmt weg den Mut der Obersten des Volkes im Lande und macht sie irre auf einem Umwege, da kein Weg ist,

25 Zij tasten in de duisternis, waar geen licht is; en Hij doet hen dwalen, als een dronkaard.

daß sie in Finsternis tappen ohne Licht; und macht sie irre wie die Trunkenen.