Job 12
1 Maar Job antwoordde en zeide:
Et Job prit la parole, et dit:
2 Trouwens, omdat gijlieden het volk zijt, zo zal de wijsheid met ulieden sterven!
Vraiment, vous êtes tout un peuple, et avec vous mourra la sagesse!
3 Ik heb ook een hart even als gijlieden, ik zwicht niet voor u; en bij wien zijn niet dergelijke dingen?
J'ai pourtant du sens aussi bien que vous, je ne vous suis point inférieur; et qui ne sait de telles choses?
4 Ik ben het, die zijn vriend een spot is, maar roepende tot God, Die hem verhoort; de rechtvaardige en oprechte is een spot.
Je suis un homme qui est en risée à son ami; un homme qui invoquait Dieu, et Dieu lui répondait! En risée! un homme juste, intègre!
5 Hij is een verachte fakkel, naar de mening desgenen, die gerust is; hij is gereed met den voet te struikelen.
Mépris au malheur! telle est la pensée des heureux; le mépris est réservé à ceux dont le pied chancelle!
6 De tenten der verwoesters hebben rust, en die God tergen, hebben verzekerdheden, om hetgene God met Zijn hand toebrengt.
Elles sont en paix, les tentes des pillards, et toutes les sécurités sont pour ceux qui irritent Dieu, qui se font un dieu de leur bras.
7 En waarlijk, vraag toch de beesten, en elkeen van die zal het u leren; en het gevogelte des hemels, dat zal het u te kennen geven.
Mais interroge donc les bêtes, et elles t'instruiront; ou les oiseaux des cieux, et ils te l'annonceront;
8 Of spreek tot de aarde, en zij zal het u leren; ook zullen het u de vissen der zee vertellen.
Ou parle à la terre, et elle t'instruira; et les poissons de la mer te le raconteront.
9 Wie weet niet uit alle deze, dat de hand des HEEREN dit doet?
Qui ne sait, parmi tous ces êtres, que la main de Dieu a fait cet univers?
10 In Wiens hand de ziel is van al wat leeft, en de geest van alle vlees des mensen.
Qu'il tient en sa main l'âme de tous les vivants, l'esprit de toute chair d'homme?
11 Zal niet het oor de woorden proeven, gelijk het gehemelte voor zich de spijze smaakt?
L'oreille ne juge-t-elle pas des discours, comme le palais goûte les aliments?
12 In de stokouden is de wijsheid, en in de langheid der dagen het verstand.
La sagesse est dans les vieillards, et le discernement est le fruit des longs jours!
13 Bij Hem is wijsheid en macht; Hij heeft raad en verstand.
Non, c'est en Dieu que se trouvent la sagesse et la force; c'est à lui qu'appartiennent le conseil et l'intelligence.
14 Ziet, Hij breekt af, en het zal niet herbouwd worden; Hij besluit iemand, en er zal niet opengedaan worden.
Voici, il démolit, et on ne rebâtit point; il enferme quelqu'un, et on ne lui ouvre pas.
15 Ziet, Hij houdt de wateren op, en zij drogen uit; ook laat Hij ze uit, en zij keren de aarde om.
Voici, il retient les eaux, et elles tarissent; il les lâche, et elles bouleversent la terre.
16 Bij Hem is kracht en wijsheid; Zijns is de dwalende, en die doet dwalen.
En lui résident la puissance et la sagesse; de lui dépendent celui qui s'égare et celui qui égare.
17 Hij voert de raadsheren beroofd weg, en de rechters maakt Hij uitzinnig,
Il fait marcher pieds nus les conseillers; il frappe de folie les juges.
18 Den band der koningen maakt Hij los, en Hij bindt den gordel aan hun lenden.
Il relâche l'autorité des rois, et il serre la corde sur leurs reins.
19 Hij voert de oversten beroofd weg, en de machtigen keert Hij om.
Il fait marcher pieds nus les prêtres, et il renverse les puissants.
20 Hij beneemt den getrouwen de spraak, en der ouden oordeel neemt Hij weg.
Il ôte la parole aux plus assurés, et il prive de sens les vieillards.
21 Hij giet verachting over de prinsen uit, en Hij verslapt den riem der geweldigen.
Il verse le mépris sur les nobles, et il délie la ceinture des forts.
22 Hij openbaart de diepten uit de duisternis, en des doods schaduwe brengt Hij voort in het licht.
Il met en évidence les profondeurs cachées dans les ténèbres, et il amène à la lumière l'ombre de la mort.
23 Hij vermenigvuldigt de volken, en verderft ze; Hij breidt de volken uit, en leidt ze.
Il agrandit les nations, et il les perd; il étend les nations, et il les conduit en captivité.
24 Hij neemt het hart van de hoofden des volks der aarde weg, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.
Il ôte le sens aux chefs des peuples de la terre, et il les fait errer dans un désert sans chemin.
25 Zij tasten in de duisternis, waar geen licht is; en Hij doet hen dwalen, als een dronkaard.
Ils tâtonnent dans les ténèbres, sans aucune clarté, et il les fait errer comme un homme ivre.
