Job 11

1 Toen antwoordde Zofar, de Naamathiet, en zeide:

Le hoe ty natoi’ i Tsofare nte Naamate:

2 Zou de veelheid der woorden niet beantwoord worden, en zou een klapachtig man recht hebben?

Hapoke tsy ho valeañe hao i entan-tsy fotofoto rezay, hahazo to hao ondaty lifo-dañonañeo?

3 Zouden uw leugenen de lieden doen zwijgen, en zoudt gij spotten, en niemand u beschamen?

Hampijomohòn-ty lahilahy hao ty fangaradadaha’o, tsy hendaha’ ondaty hao t’ie manivetive?

4 Want gij hebt gezegd: Mijn leer is zuiver, en ik ben rein in uw ogen.

ami’ty nanoa’o ty hoe: Ki’e o fañòhakoo, naho malio-tahin-draho am-pivazohoa’o.

5 Maar gewisselijk, och, of God sprak, en Zijn lippen tegen u opende;

Aa ehe te hitsara t’i Andrianañahare, naho hanokake fivimby ama’o,

6 En u bekend maakte de verborgenheden der wijsheid, omdat zij dubbel zijn in wezen! Daarom weet, dat God voor u vergeet van uw ongerechtigheid.

hitaroña’e hihitse miheotse! Toe aman’ ila roe ty hilala to. Aa le mahafohina te apon’ Añahare ty ila’ o hakeo’oo.

7 Zult gij de onderzoeking Gods vinden? Zult gij tot de volmaaktheid toe den Almachtige vinden?

Mahafitsikarake o raha miheotse aman’ Añahareo v’iheo? Mahafañitsokitsoke o efe’ efe’ i El-Sadai hao?

8 Zij is als de hoogten der hemelen, wat kunt gij doen? Dieper dan de hel, wat kunt gij weten? (Sheol h7585)

Sikal’ an-dindìñe eñe iereo? —ino ty ho mete’o? laleke ta i Tsikeokeokey —ino ty ho fohi’o? (Sheol h7585)

9 Langer dan de aarde is haar maat, en breder dan de zee.

Lava te ami’ty tane toy ty andava’e, mihenehene te amy riakey.

10 Indien Hij voorbijgaat, opdat Hij overlevere of vergadere, wie zal dan Hem afkeren?

Ke miary re, ke mampigabeñe, he manontoñe, ia ty hanebañe aze?

11 Want Hij kent de ijdele lieden, en Hij ziet de ondeugd; zou Hij dan niet aanmerken?

Toe arofoana’e ty votro; naho vazoho’e ty hakeo, ndra t’ie tsy mandohy.

12 Dan zal een verstandeloos man kloekzinnig worden; hoewel de mens als het veulen eens woudezels geboren is.

Kanao hahilala ty dagola, le mahaterak’ ondaty ty borìke-ly.

13 Indien gij uw hart bereid hebt, zo breid uw handen tot Hem uit.

Avantaño arè ty arofo’o, vaho avelaro ama’e o fità’oo,

14 Indien er ondeugd in uw hand is, doe die verre weg; en laat het onrecht in uw tenten niet wonen.

apoho añe ze hakeo am-pità’o; ko ado’o hitobok’ añ’akiba’o ao ty tahiñe,

15 Want dan zult gij uw aangezicht opheffen uit de gebreken, en zult vast wezen, en niet vrezen.

Ie amy zao, hampiandrae’o laharañe tsy aman-kila; hijohan-drehe tsy an-kahembañañe.

16 Want gij zult de moeite vergeten, en harer gedenken als der wateren, die voorbijgegaan zijn.

Ho haliño’o ty fisotria’o; ho tiahi’o hoe rano fa nisaok’ añe.

17 Ja, uw tijd zal klaarder dan de middag oprijzen; gij zult uitvliegen, als de morgenstond zult gij zijn.

Le hazava te amy tsipinde-menay ty havelo’o; naho manahake ty maraindray i haìe’ey.

18 En gij zult vertrouwen, omdat er verwachting zal zijn; en gij zult graven, gerustelijk zult gij slapen;

Le hahatoky irehe kanao am-pitamàñe; mijilojilova añ’ariari’o, le màndrea an-kanintsiñe.

19 En gij zult nederliggen, en niemand zal u verschrikken; en velen zullen uw aangezicht smeken.

Ho nihity tsy an-kahembañañe vaho maro ty hipay imba ama’o.

20 Maar de ogen der goddelozen zullen bezwijken, en de toevlucht zal van hen vergaan; en hun verwachting zal zijn de uitblazing der ziel.

Fe ho tofake ty maso’ o lo-tserekeo; le tsy aia ty hivoratsaha’e, vaho ty fipetro’e avao ty hisalala’e.