Job 11
1 Toen antwoordde Zofar, de Naamathiet, en zeide:
| ויען צפר הנעמתי ויאמר׃ |
2 Zou de veelheid der woorden niet beantwoord worden, en zou een klapachtig man recht hebben?
| הרב דברים לא יענה ואם איש שפתים יצדק׃ |
3 Zouden uw leugenen de lieden doen zwijgen, en zoudt gij spotten, en niemand u beschamen?
| בדיך מתים יחרישו ותלעג ואין מכלם׃ |
4 Want gij hebt gezegd: Mijn leer is zuiver, en ik ben rein in uw ogen.
| ותאמר זך לקחי ובר הייתי בעיניך׃ |
5 Maar gewisselijk, och, of God sprak, en Zijn lippen tegen u opende;
| ואולם מי יתן אלוה דבר ויפתח שפתיו עמך׃ |
6 En u bekend maakte de verborgenheden der wijsheid, omdat zij dubbel zijn in wezen! Daarom weet, dat God voor u vergeet van uw ongerechtigheid.
| ויגד לך תעלמות חכמה כי כפלים לתושיה ודע כי ישה לך אלוה מעונך׃ |
7 Zult gij de onderzoeking Gods vinden? Zult gij tot de volmaaktheid toe den Almachtige vinden?
| החקר אלוה תמצא אם עד תכלית שדי תמצא׃ |
8 Zij is als de hoogten der hemelen, wat kunt gij doen? Dieper dan de hel, wat kunt gij weten? (Sheol h7585)
| גבהי שמים מה תפעל עמקה משאול מה תדע׃ (Sheol h7585) |
9 Langer dan de aarde is haar maat, en breder dan de zee.
| ארכה מארץ מדה ורחבה מני ים׃ |
10 Indien Hij voorbijgaat, opdat Hij overlevere of vergadere, wie zal dan Hem afkeren?
| אם יחלף ויסגיר ויקהיל ומי ישיבנו׃ |
11 Want Hij kent de ijdele lieden, en Hij ziet de ondeugd; zou Hij dan niet aanmerken?
| כי הוא ידע מתי שוא וירא און ולא יתבונן׃ |
12 Dan zal een verstandeloos man kloekzinnig worden; hoewel de mens als het veulen eens woudezels geboren is.
| ואיש נבוב ילבב ועיר פרא אדם יולד׃ |
13 Indien gij uw hart bereid hebt, zo breid uw handen tot Hem uit.
| אם אתה הכינות לבך ופרשת אליו כפך׃ |
14 Indien er ondeugd in uw hand is, doe die verre weg; en laat het onrecht in uw tenten niet wonen.
| אם און בידך הרחיקהו ואל תשכן באהליך עולה׃ |
15 Want dan zult gij uw aangezicht opheffen uit de gebreken, en zult vast wezen, en niet vrezen.
| כי אז תשא פניך ממום והיית מצק ולא תירא׃ |
16 Want gij zult de moeite vergeten, en harer gedenken als der wateren, die voorbijgegaan zijn.
| כי אתה עמל תשכח כמים עברו תזכר׃ |
17 Ja, uw tijd zal klaarder dan de middag oprijzen; gij zult uitvliegen, als de morgenstond zult gij zijn.
| ומצהרים יקום חלד תעפה כבקר תהיה׃ |
18 En gij zult vertrouwen, omdat er verwachting zal zijn; en gij zult graven, gerustelijk zult gij slapen;
| ובטחת כי יש תקוה וחפרת לבטח תשכב׃ |
19 En gij zult nederliggen, en niemand zal u verschrikken; en velen zullen uw aangezicht smeken.
| ורבצת ואין מחריד וחלו פניך רבים׃ |
20 Maar de ogen der goddelozen zullen bezwijken, en de toevlucht zal van hen vergaan; en hun verwachting zal zijn de uitblazing der ziel.
| ועיני רשעים תכלינה ומנוס אבד מנהם ותקותם מפח נפש׃ |
