Jesaja 64
1 Och, dat Gij de hemelen scheurdet, dat Gij nederkwaamt, dat de bergen van Uw aangezicht vervloten;
Aw, vannawk to paong ah loe anghum tathuk ah, na hmaa ih maenawk loe tasoeh o nasoe,
2 Gelijk een smeltvuur brandt, en het vuur de wateren doet opbobbelen, om Uw Naam aan Uw wederpartijders bekend te maken! Laat alzo de heidenen voor Uw aangezicht beven.
hmai mah anghnoeng to kangh moe, tui tadawhsak baktiah om o nasoe; to tiah ni na misanawk mah na hmin to panoek o ueloe, kami congcanawk doeh na hmaa ah tasoeh o tih.
3 Toen Gij vreselijke dingen deedt, die wij niet verwachtten; Gij kwaamt neder, van Uw aangezicht vervloten de bergen.
Kaicae mah poek ai ih dawnrai hmuennawk to na sak, nang humh tathuk naah maenawk loe na hmaa ah tasoeh o.
4 Ja, van ouds heeft men het niet gehoord, noch met oren vernomen, en geen oog heeft het gezien, behalve Gij, o God! wat Hij doen zal dien, die op Hem wacht.
Aw Sithaw, nang ai ah loe long amtong tangsuek na hoi Angraeng zing kaminawk hanah dawnrai hmuen kasah pae, kalah Sithaw roe mi mah doeh thaih o vai ai vop; panoek o vai ai moe, mik hoiah doeh hnu o vai ai.
5 Gij ontmoet den vrolijke, en die gerechtigheid doet dengenen, die Uwer gedenken op Uw wegen; zie, Gij waart verbolgen, omdat wij gezondigd hebben; in dezelve is de eeuwigheid, opdat wij behouden wierden.
Nang loe anghoehaih hoi katoeng hmuen sah kaminawk to na bomh moe, na caehhaih loklam panoek kaminawk to abomh hanah nang zoh; khenah, kaicae loe ka zae o boeh moe, loklam kam khraeng o poe boeh pongah, palung na phui; kaicae loe kawbangmaw pahlong thai tih boeh?
6 Doch wij allen zijn als een onreine, en al onze gerechtigheden zijn als een wegwerpelijk kleed; en wij allen vallen af als een blad, en onze misdaden voeren ons henen weg als een wind.
Kaicae loe ciimcai ai hmuen baktiah ni ka oh o boih boeh, ka sak o ih katoeng hmuennawk doeh panuet thok laprawn baktiah ni oh boeh; kaicae loe thingqam baktiah ka zaem o boih boeh moe, ka sak o ih zaehaih mah kaicae loe takhi baktiah hmuh phaeng boeh.
7 En er is niemand, die Uw Naam aanroept, die zich opwekt, dat hij U aangrijpe; want Gij verbergt Uw aangezicht voor ons, en Gij doet ons smelten, door middel van onze ongerechtigheden.
Mi mah doeh na hmin to kawk ai, nang patawnh hanah tha pathok kami mi doeh om o ai; kaicae khae hoiah mikhmai na hawk ving boeh moe, ka zae o haih pongah nang pahnawt sut boeh.
8 Doch nu, HEERE! Gij zijt onze Vader; wij zijn leem, en Gij zijt onze pottenbakker, en wij allen zijn Uwer handen werk.
Toe, Aw Angraeng, nang loe kaicae Ampa ah na oh; kaicae loe amlai long ah ka oh o, nang loe laom sahkung ah na oh; kaicae loe na ban hoi sak ih hmuen ah ni ka oh o boih.
9 HEERE! wees niet zo zeer verbolgen, en gedenk niet eeuwiglijk der ongerechtigheid; zie, aanschouw toch, wij allen zijn Uw volk.
Aw Angraeng, palungphui nung parai hmah rae ah, ka zae o haih doeh dungzan khoek to pakuem hmah; tahmenhaih hoiah na khen noek ah, kaicae loe nang ih kami ah ni ka oh o boih.
10 Uw heilige steden zijn een woestijn geworden, Sion is een woestijn geworden, Jeruzalem een verwoesting.
Kaciim na vangpuinawk loe praezaek ah angcoeng boih boeh; Zion loe praezaek ah angcoeng boeh moe, Jerusalem doeh pong sut boeh.
11 Ons heilig en ons heerlijk huis, waarin onze vaders U loofden, is met vuur verbrand; en al onze gewenste dingen zijn tot woestheid geworden.
Kam panawk mah nang ang pakoeh o haih, ciimcai kranghoih tempul loe hmai mah kangh boih boeh; kahoih kaicae ih hmuennawk doeh amro boih boeh.
12 HEERE! zoudt Gij U over deze dingen inhouden, zoudt Gij stilzwijgen, en ons zozeer bedrukken?
Aw Angraeng, hae hmuennawk hae na pauep khing han vop maw? Lok apae ai ah pauep moe, kaicae hae patang nang khangsak han vop maw?
