Hebreeën 1
1 God, voortijds veelmaal en op velerlei wijze, tot de vaderen gesproken hebbende door de profeten,
Huda burunⱪi zamanlarda ata-bowilarƣa pǝyƣǝmbǝrlǝr arⱪiliⱪ türküm-türküm boyiqǝ wǝ nurƣun yollar bilǝn sɵz ⱪilƣan bolup,
2 heeft in deze laatste dagen tot ons gesproken door den Zoon; Welken Hij gesteld heeft tot een Erfgenaam van alles, door Welken Hij ook de wereld gemaakt heeft; (aiōn g165)
muxu ahirⱪi künlǝrdǝ bolsa bizgǝ Oƣli arⱪiliⱪ sɵzlidi. U Oƣlini pütkül mǝwjudatning mirashori ⱪilip bekǝtkǝn, Uning arⱪiliⱪ kainatlarni yaratⱪan. (aiōn g165)
3 Dewelke, alzo Hij is het Afschijnsel Zijner heerlijkheid, en het uitgedrukte Beeld Zijner zelfstandigheid, en alle dingen draagt door het woord Zijner kracht, nadat Hij de reinigmaking onzer zonden door Zichzelven te weeg gebracht heeft, is gezeten aan de rechter hand der Majesteit in de hoogste hemelen;
U Hudaning xan-xǝripidin parliƣan nur, Uning ǝyniyitining ipadisidur, U ⱪudrǝtlik sɵz-kalami bilǝn pütkül kainattiki mǝwjudatni ɵz ornida turƣuzuwatⱪan bolup, U gunaⱨlarni tazilax hizmitini ada ⱪilƣandin keyin, ǝrxtiki xanu-xǝwkǝt igisining ong yenida olturdi.
4 Zoveel treffelijker geworden dan de engelen, als Hij uitnemender Naam boven hen geerfd heeft.
Xuningdǝk, U pǝrixtilǝrdin kɵp üstün nam-mǝrtiwigǝ miras bolup, ulardin xunqǝ yüksǝk turdi.
5 Want tot wien van de engelen heeft Hij ooit gezegd: Gij zijt Mijn Zoon, heden heb ik U gegenereerd? En wederom: Ik zal Hem tot een Vader zijn, en Hij zal Mij tot een Zoon zijn?
Qünki Huda [muⱪǝddǝs yazmilarda] pǝrixtilǝrning ⱪaysisiƣa: «Sǝn Mening Oƣlumdursǝn, bügün Mǝn Seni tuƣdurdum», wǝ yǝnǝ: «Mǝn Uningƣa Ata bolimǝn, Umu Manga Oƣul bolidu» degǝnidi?
6 En als Hij wederom den Eerstgeborene inbrengt in de wereld, zegt Hij: En dat alle engelen Gods Hem aanbidden.
Uning üstigǝ, U Ɵzining tunjisini yǝr yüzigǝ ǝwǝtkǝndǝ, «Barliⱪ pǝrixtilǝr Uningƣa sǝjdǝ ⱪilsun» degǝn.
7 En tot de engelen zegt Hij wel: Die Zijn engelen maakt geesten, en Zijn dienaars een vlam des vuurs.
U pǝrixtilǝr toƣruluⱪ: — «U pǝrixtilirini xamallar, Hizmǝtkarlirini ot yalⱪuni ⱪilidu», degǝnidi;
8 Maar tot den Zoon zegt Hij: Uw troon, o God, is in alle eeuwigheid; de schepter Uws koninkrijks is een rechte schepter. (aiōn g165)
lekin Oƣli ⱨǝⱪⱪidǝ bolsa Uningƣa mundaⱪ degǝn: — «Sening tǝhting, i Huda, ǝbǝdil’ǝbǝdliktur; Sening padixaⱨliⱪingdiki xaⱨanǝ ⱨasang adalǝtning ⱨasisidur. (aiōn g165)
9 Gij hebt rechtvaardigheid liefgehad, en ongerechtigheid gehaat; daarom heeft U, o God! Uw God gezalfd met olie der vreugde boven Uw medegenoten.
Sǝn ⱨǝⱪⱪaniyǝtni sɵyüp, rǝzillikkǝ nǝprǝtlinip kǝlgǝnsǝn; Xunga Huda, yǝni Sening Hudaying Seni ⱨǝmraⱨliringdin üstün ⱪilip xadliⱪ meyi bilǝn mǝsiⱨ ⱪildi».
10 En: Gij, Heere! hebt in den beginne de aarde gegrond, en de hemelen zijn werken Uwer handen;
Huda Oƣliƣa yǝnǝ mundaⱪ degǝn: — «Sǝn, i Rǝb, ⱨǝmmidin burun zeminning ulini salding, Asmanlarni bolsa ⱪolliring yasiƣandur;
11 Dezelve zullen vergaan, maar Gij blijft altijd, en zij zullen alle als een kleed verouden;
Ular yoⱪ bolup ketidu, Lekin Sǝn mǝnggü turisǝn; Ularning ⱨǝmmisi kiyimdǝk konirap ketidu;
12 En als een dekkleed zult Gij ze ineenrollen, en zij zullen veranderd worden; maar Gij zijt Dezelfde, en Uw jaren zullen niet ophouden.
Sǝn ularni ton kǝbi yɵgǝp ⱪoyisǝn, Xunda ular kiyim-keqǝk yǝnggüxlǝngǝndǝk yǝnggüxlinidu. Biraⱪ Sǝn mǝnggü ɵzgǝrmigüqidursǝn, Yilliringning tamami yoⱪtur».
13 En tot welken der engelen heeft Hij ooit gezegd: Zit aan Mijn rechter hand, totdat Ik Uw vijanden zal gezet hebben tot een voetbank Uwer voeten?
Yǝnǝ, U ⱪaysibir pǝrixtigǝ: — «Mǝn Sening düxmǝnliringni tǝhtipǝring ⱪilmiƣuqǝ, Mening ong yenimda olturisǝn» — degǝnidi?
14 Zijn zij niet allen gedienstige geesten, die tot dienst uitgezonden worden, om dergenen wil, die de zaligheid beerven zullen?
Xundaⱪ ikǝn, pǝrixtilǝrning ⱨǝmmisi pǝⱪǝt nijatⱪa mirasliⱪ ⱪilidiƣanlar üqün hizmǝt ⱪilixⱪa [Huda tǝripidin] ǝwǝtilgǝn hizmǝtqi roⱨlar ǝmǝsmu?
