Hebreeën 6
1 Daarom, nalatende het beginsel der leer van Christus, laat ons tot de volmaaktheid voortvaren; niet wederom leggende het fondament van de bekering van dode werken, en van het geloof in God,
Tho, masikin Khristien chongbul misîr khâiloiin moton tieng sên, mitungsuo minchuna lam pan ei ti u. Sin kâmnângloi ngei le thina mintung ngâi renga inheia Pathien iem rang tie ngei,
2 Van de leer der dopen, en van de oplegging der handen, en van de opstanding der doden, en van het eeuwig oordeel. (aiōnios g166)
baptisma le kut minngamna chungroia minchuna ngei; thina renga inthoinôkna roi le kumtuong roijêkna ngei lungphûm chu phûm nôk khâi no u. (aiōnios g166)
3 En dit zullen wij ook doen, indien het God toelaat.
Tho, moton tieng pan ei tih u! Male Pathien'n mi phal pea anin chu mahah ei tho rang ani.
4 Want het is onmogelijk, degenen, die eens verlicht geweest zijn, en de hemelse gave gesmaakt hebben, en des Heiligen Geestes deelachtig geworden zijn,
Kho angin mo an taksônna mâka om ngei hah an honsîr thei nôk rang? Voikhat chu Pathien vâra oma; invân neinunpêk temsai le Ratha Inthieng khom changsaia;
Pathien chong asa tie le zora la hong om ranga sinthotheina om rang ngei khom riet saia. (aiōn g165)
6 En afvallig worden, die, zeg ik, wederom te vernieuwen tot bekering, als welke zichzelven den Zoon van God wederom kruisigen en openlijk te schande maken.
Male an taksônna amâk nôk ngei chu! insîr nôka hongkîr nôk theiruo ni khâi mak ngei. Anni ngei han Pathien Nâipasal hah jêmdel nôkin mâimôk anshak sikin.
7 Want de aarde, die den regen, menigmaal op haar komende, indrinkt, en bekwaam kruid voortbrengt voor degenen, door welke zij ook gebouwd wordt, die ontvangt zegen van God;
Pil, a chunga ruotui tâk ngâi lei methêpa, a sin ngei ta ranga chimu kâmom musuo pe chu Pathien'n sat a vur ngâi.
8 Maar die doornen en distelen draagt, die is verwerpelijk, en nabij de vervloeking, welker einde is tot verbranding.
Aniatachu ma pil han rilingngei le chiekngei a mônga nîn chu maha kâmnângloi ania; Pathien khomâksâm chi omtakin a oma, male nûka chu meia hâl minmangin om atih.
9 Maar, geliefden! wij verzekeren ons van u betere dingen, en met de zaligheid gevoegd, hoewel wij alzo spreken.
Hannirese, ruol moroi om ngei, ma anghan ti khom unglang, nangni chu satvurna sa uol sanminringna nin dôn ti kin riet minthâr ani.
10 Want God is niet onrechtvaardig dat Hij uw werk zou vergeten, en den arbeid der liefde, die gij aan Zijn Naam bewezen hebt, als die de heiligen gediend hebt en nog dient.
Pathien chu adikloi nimak. Ama ta ranga sin nin tho ngei, lungkhamna nin minlang ngei, nin khristien champui ngei nin lei san ngei le atûntena khom nin la san tit ngei hah mingil tet no nih.
11 Maar wij begeren, dat een iegelijk van u dezelfde naarstigheid bewijze, tot de volle verzekerdheid der hoop, tot het einde toe;
Nin sabei a hong tung dik theina rangin nin sika nin takintâina hah amongna tena nin musuo chit rangin kin nuom tatak ani.
12 Opdat gij niet traag wordt, maar navolgers zijt dergenen, die door geloof en lankmoedigheid de beloftenissen beerven.
Nin ratha minboi loiin, iemna le tuongdierna sika Pathien chonginkhâm a man ngei om anghan nin hong om rangin kin nuom ani.
13 Want als God aan Abraham de belofte deed, dewijl Hij bij niemand, die meerder was, had te zweren, zo zwoer Hij bij Zichzelven,
Pathien'n Abraham kôm chonginkhâm a sin lâihan ama nêka roiinpui uol tute an omloi sikin ama riming sâmin khomâk ânsâma.
14 Zeggende: Waarlijk, zegenende zal Ik u zegenen, en vermenigvuldigende zal Ik u vermenigvuldigen.
A kôm, “Sat nang vur ka ta male suonpâr tamtak nang pêk ki tih,” a tia.
15 En alzo, lankmoediglijk verwacht hebbende, heeft hij de belofte verkregen.
Abraham a tuongdier sikin Pathien chonginkhâm hah a man ani.
16 Want de mensen zweren wel bij den meerdere dan zij zijn, en de eed tot bevestiging is denzelven een einde van alle tegenspreken;
Miriemngeiin khomâk an insâmin anni nêka roiinpui uol ngei riming sâmin khomâk an insâma, an inkhalna murdi khom an mong ngâi.
17 Waarin God, willende den erfgenamen der beloftenis overvloediger bewijzen de onveranderlijkheid van Zijn raad, met een eed daartussen is gekomen;
Pathien'n a chonginkhâm man rang ngei kôm han a neinun khîn thûl tet no nih; ti minthâr pe ngei uol nuomin a chonginkhâm hah khomâk insâmin a mindet ani.
18 Opdat wij, door twee onveranderlijke dingen, in welke het onmogelijk is dat God liege, een sterke vertroosting zouden hebben, wij namelijk, die de toevlucht genomen hebben, om de voorgestelde hoop vast te houden;
Masikin Pathien'n neinun inik a chonginkhâma thûl theiloi le milak tholoi rang mangin eini a kôma jôkna man ngei hin ei motona sabeina om hih sûr mindet tit rangin mi mohôk tatak ani.
19 Welke wij hebben als een anker der ziel, hetwelk zeker en vast is, en ingaat in het binnenste van het voorhangsel;
Ma sabeina hah ei ringnun rangin thirkuoirikit anghan ani. Maha adet tak le ânthârlak ania, invân biekin puondûng sunga mun inthienga khom a lûta.
