Hebreeën 12
1 Daarom dan ook, alzo wij zo groot een wolk der getuigen rondom ons hebben liggende, laat ons afleggen allen last, en de zonde, die ons lichtelijk omringt, en laat ons met lijdzaamheid lopen de loopbaan, die ons voorgesteld is;
អតោ ហេតោរេតាវត្សាក្ឞិមេឃៃ រ្វេឞ្ដិតាះ សន្តោ វយមបិ សវ៌្វភារម៑ អាឝុពាធកំ បាបញ្ច និក្ឞិប្យាស្មាកំ គមនាយ និរូបិតេ មាគ៌េ ធៃយ៌្យេណ ធាវាម។
2 Ziende op den oversten Leidsman en Voleinder des geloofs, Jezus, Dewelke, voor de vreugde, die Hem voorgesteld was, het kruis heeft verdragen, en schande veracht, en is gezeten aan de rechter hand des troons van God.
យឝ្ចាស្មាកំ វិឝ្វាសស្យាគ្រេសរះ សិទ្ធិកត៌្តា ចាស្តិ តំ យីឝុំ វីក្ឞាមហៃ យតះ ស ស្វសម្មុខស្ថិតានន្ទស្យ ប្រាប្ត្យត៌្ហម៑ អបមានំ តុច្ឆីក្ឫត្យ ក្រុឝស្យ យាតនាំ សោឍវាន៑ ឦឝ្វរីយសិំហាសនស្យ ទក្ឞិណបាឝ៌្វេ សមុបវិឞ្ដវាំឝ្ច។
3 Want aanmerkt Dezen, Die zodanig een tegenspreken van de zondaren tegen Zich heeft verdragen, opdat gij niet verflauwt en bezwijkt in uw zielen.
យះ បាបិភិះ ស្វវិរុទ្ធម៑ ឯតាទ្ឫឝំ វៃបរីត្យំ សោឍវាន៑ តម៑ អាលោចយត តេន យូយំ ស្វមនះសុ ឝ្រាន្តាះ ក្លាន្តាឝ្ច ន ភវិឞ្យថ។
4 Gij hebt nog tot den bloede toe niet tegengestaan, strijdende tegen de zonde;
យូយំ បាបេន សហ យុធ្យន្តោៜទ្យាបិ ឝោណិតវ្យយបយ៌្យន្តំ ប្រតិរោធំ នាកុរុត។
5 En gij hebt vergeten de vermaning, die tot u als tot zonen spreekt: Mijn zoon, acht niet klein de kastijding des Heeren, en bezwijkt niet, als gij van Hem bestraft wordt;
តថា ច បុត្រាន៑ ប្រតីវ យុឞ្មាន៑ ប្រតិ យ ឧបទេឝ ឧក្តស្តំ កិំ វិស្ម្ឫតវន្តះ? "បរេឝេន ក្ឫតាំ ឝាស្តិំ ហេ មត្បុត្រ ន តុច្ឆយ។ តេន សំភត៌្សិតឝ្ចាបិ នៃវ ក្លាម្យ កទាចន។
6 Want dien de Heere liefheeft, kastijdt Hij, en Hij geselt een iegelijken zoon, die Hij aanneemt.
បរេឝះ ប្រីយតេ យស្មិន៑ តស្មៃ ឝាស្តិំ ទទាតិ យត៑។ យន្តុ បុត្រំ ស គ្ឫហ្លាតិ តមេវ ប្រហរត្យបិ។ "
7 Indien gij de kastijding verdraagt, zo gedraagt Zich God jegens u als zonen; (want wat zoon is er, dien de vader niet kastijdt?)
យទិ យូយំ ឝាស្តិំ សហធ្វំ តហ៌ីឝ្វរះ បុត្រៃរិវ យុឞ្មាភិះ សាទ៌្ធំ វ្យវហរតិ យតះ បិតា យស្មៃ ឝាស្តិំ ន ទទាតិ តាទ្ឫឝះ បុត្រះ កះ?
8 Maar indien gij zonder kastijding zijt, welke allen deelachtig zijn geworden, zo zijt gij dan bastaarden, en niet zonen.
សវ៌្វេ យស្យាះ ឝាស្តេរំឝិនោ ភវន្តិ សា យទិ យុឞ្មាកំ ន ភវតិ តហ៌ិ យូយម៑ អាត្មជា ន កិន្តុ ជារជា អាធ្វេ។
9 Voorts, wij hebben de vaders onzes vleses wel tot kastijders gehad, en wij ontzagen hen; zullen wij dan niet veel meer den Vader der geesten onderworpen zijn, en leven?
អបរម៑ អស្មាកំ ឝារីរិកជន្មទាតារោៜស្មាកំ ឝាស្តិការិណោៜភវន៑ តេ ចាស្មាភិះ សម្មានិតាស្តស្មាទ៑ យ អាត្មនាំ ជនយិតា វយំ កិំ តតោៜធិកំ តស្យ វឝីភូយ ន ជីវិឞ្យាមះ?
10 Want genen hebben ons wel voor een korten tijd, naar dat het hun goed dacht, gekastijd; maar Deze kastijdt ons tot ons nut, opdat wij Zijner heiligheid zouden deelachtig worden.
តេ ត្វល្បទិនានិ យាវត៑ ស្វមនោៜមតានុសារេណ ឝាស្តិំ ក្ឫតវន្តះ កិន្ត្វេឞោៜស្មាកំ ហិតាយ តស្យ បវិត្រតាយា អំឝិត្វាយ ចាស្មាន៑ ឝាស្តិ។
11 En alle kastijding als die tegenwoordig is, schijnt geen zaak van vreugde, maar van droefheid te zijn; doch daarna geeft zij van zich een vreedzame vrucht der gerechtigheid dengenen, die door dezelve geoefend zijn.
ឝាស្តិឝ្ច វត៌្តមានសមយេ កេនាបិ នានន្ទជនិកា កិន្តុ ឝោកជនិកៃវ មន្យតេ តថាបិ យេ តយា វិនីយន្តេ តេភ្យះ សា បឝ្ចាត៑ ឝាន្តិយុក្តំ ធម៌្មផលំ ទទាតិ។
12 Daarom richt weder op de trage handen, en de slappe knieen;
អតឯវ យូយំ ឝិថិលាន៑ ហស្តាន៑ ទុព៌្ពលានិ ជានូនិ ច សពលានិ កុរុធ្វំ។
13 En maakt rechte paden voor uw voeten, opdat hetgeen kreupel is, niet verdraaid worde, maar dat het veelmeer genezen worde.
យថា ច ទុព៌្ពលស្យ សន្ធិស្ថានំ ន ភជ្យេត ស្វស្ថំ តិឞ្ឋេត៑ តថា ស្វចរណាត៌្ហំ សរលំ មាគ៌ំ និម៌្មាត។
14 Jaagt den vrede na met allen, en de heiligmaking, zonder welke niemand den Heere zien zal;
អបរញ្ច សវ៌្វៃះ សាត៌្ហម៑ ឯក្យភាវំ យច្ច វិនា បរមេឝ្វរស្យ ទឝ៌នំ កេនាបិ ន លប្ស្យតេ តត៑ បវិត្រត្វំ ចេឞ្ដធ្វំ។
15 Toeziende, dat niet iemand verachtere van de genade Gods; dat niet enige wortel der bitterheid, opwaarts spruitende, beroerte make en door dezelve velen ontreinigd worden.
យថា កឝ្ចិទ៑ ឦឝ្វរស្យានុគ្រហាត៑ ន បតេត៑, យថា ច តិក្តតាយា មូលំ ប្ររុហ្យ ពាធាជនកំ ន ភវេត៑ តេន ច ពហវោៜបវិត្រា ន ភវេយុះ,
16 Dat niet iemand zij een hoereerder, of een onheilige, gelijk Ezau, die om een spijze het recht van zijn eerstgeboorte weggaf.
យថា ច កឝ្ចិត៑ លម្បដោ វា ឯកក្ឫត្វ អាហារាត៌្ហំ ស្វីយជ្យេឞ្ឋាធិការវិក្រេតា យ ឯឞៅស្តទ្វទ៑ អធម៌្មាចារី ន ភវេត៑ តថា សាវធានា ភវត។
17 Want gij weet, dat hij ook daarna, de zegening willende beerven, verworpen werd; want hij vond geen plaats des berouws, hoewel hij dezelve met tranen zocht.
យតះ ស ឯឞៅះ បឝ្ចាទ៑ អាឝីវ៌្វាទាធិការី ភវិតុម៑ ឥច្ឆន្នបិ នានុគ្ឫហីត ឥតិ យូយំ ជានីថ, ស ចាឝ្រុបាតេន មត្យន្តរំ ប្រាត៌្ហយមានោៜបិ តទុបាយំ ន លេភេ។
18 Want gij zijt niet gekomen tot den tastelijken berg, en het brandende vuur, en donkerheid, en duisternis, en onweder,
អបរញ្ច ស្ប្ឫឝ្យះ បវ៌្វតះ ប្រជ្វលិតោ វហ្និះ ក្ឫឞ្ណាវណ៌ោ មេឃោ ៜន្ធការោ ឈញ្ភ្ឝ តូរីវាទ្យំ វាក្យានាំ ឝព្ទឝ្ច នៃតេឞាំ សន្និធៅ យូយម៑ អាគតាះ។
19 En tot het geklank der bazuin, en de stem der woorden; welke die ze hoorden, baden, dat het woord tot hen niet meer zou gedaan worden.
តំ ឝព្ទំ ឝ្រុត្វា ឝ្រោតារស្តាទ្ឫឝំ សម្ភាឞណំ យត៑ បុន រ្ន ជាយតេ តត៑ ប្រាត៌្ហិតវន្តះ។
20 (Want zij konden niet dragen, hetgeen er geboden werd: Indien ook een gedierte den berg aanraakt, het zal gestenigd of met een pijl doorschoten worden.
យតះ បឝុរបិ យទិ ធរាធរំ ស្ប្ឫឝតិ តហ៌ិ ស បាឞាណាឃាតៃ រ្ហន្តវ្យ ឥត្យាទេឝំ សោឍុំ តេ នាឝក្នុវន៑។
21 En Mozes, zo vreselijk was het gezicht, zeide: Ik ben gans bevreesd en bevende).
តច្ច ទឝ៌នម៑ ឯវំ ភយានកំ យត៑ មូសសោក្តំ ភីតស្ត្រាសយុក្តឝ្ចាស្មីតិ។
22 Maar gij zijt gekomen tot den berg Sion, en de stad des levenden Gods, tot het hemelse Jeruzalem, en de vele duizenden der engelen;
កិន្តុ សីយោន្បវ៌្វតោ ៜមរេឝ្វរស្យ នគរំ ស្វគ៌ស្ថយិរូឝាលមម៑ អយុតានិ ទិវ្យទូតាះ
23 Tot de algemene vergadering en de Gemeente der eerstgeborenen, die in de hemelen opgeschreven zijn, en tot God, den Rechter over allen, en de geesten der volmaakte rechtvaardigen;
ស្វគ៌េ លិខិតានាំ ប្រថមជាតានាម៑ ឧត្សវះ សមិតិឝ្ច សវ៌្វេឞាំ វិចារាធិបតិរីឝ្វរះ សិទ្ធីក្ឫតធាម៌្មិកានាម៑ អាត្មានោ
24 En tot den Middelaar des nieuwen testaments, Jezus, en het bloed der besprenging, dat betere dingen spreekt dan Abel.
នូតននិយមស្យ មធ្យស្ថោ យីឝុះ, អបរំ ហាពិលោ រក្តាត៑ ឝ្រេយះ ប្រចារកំ ប្រោក្ឞណស្យ រក្តញ្ចៃតេឞាំ សន្និធៅ យូយម៑ អាគតាះ។
25 Ziet toe, dat gij Dien, Die spreekt, niet verwerpt; want indien dezen niet zijn ontvloden, die dengene verwierpen, welke op aarde Goddelijke antwoorden gaf, veelmeer zullen wij niet ontvlieden, zo wij ons van Dien afkeren, Die van de hemelen is;
សាវធានា ភវត តំ វក្តារំ នាវជានីត យតោ ហេតោះ ប្ឫថិវីស្ថិតះ ស វក្តា យៃរវជ្ញាតស្តៃ រ្យទិ រក្ឞា នាប្រាបិ តហ៌ិ ស្វគ៌ីយវក្តុះ បរាង្មុខីភូយាស្មាភិះ កថំ រក្ឞា ប្រាប្ស្យតេ?
26 Wiens stem toen de aarde bewoog; maar nu heeft Hij verkondigd, zeggende: Nog eenmaal zal Ik bewegen niet alleen de aarde, maar ook den hemel.
តទា តស្យ រវាត៑ ប្ឫថិវី កម្បិតា កិន្ត្វិទានីំ តេនេទំ ប្រតិជ្ញាតំ យថា, "អហំ បុនរេកក្ឫត្វះ ប្ឫថិវីំ កម្បយិឞ្យាមិ កេវលំ តន្នហិ គគនមបិ កម្បយិឞ្យាមិ។ "
27 En dit woord: Nog eenmaal, wijst aan de verandering der bewegelijke dingen, als welke gemaakt waren, opdat blijven zouden de dingen, die niet bewegelijk zijn.
ស ឯកក្ឫត្វះ ឝព្ទោ និឝ្ចលវិឞយាណាំ ស្ថិតយេ និម៌្មិតានាមិវ ចញ្ចលវស្តូនាំ ស្ថានាន្តរីករណំ ប្រកាឝយតិ។
28 Daarom, alzo wij een onbewegelijk Koninkrijk ontvangen, laat ons de genade vast houden, door dewelke wij welbehagelijk Gode mogen dienen, met eerbied en godvruchtigheid.
អតឯវ និឝ្ចលរាជ្យប្រាប្តៃរស្មាភិះ សោៜនុគ្រហ អាលម្ពិតវ្យោ យេន វយំ សាទរំ សភយញ្ច តុឞ្ដិជនករូបេណេឝ្វរំ សេវិតុំ ឝក្នុយាម។
29 Want onze God is een verterend vuur.
យតោៜស្មាកម៑ ឦឝ្វរះ សំហារកោ វហ្និះ។
