Habakuk 3
1 Een gebed van Habakuk, den profeet, op Sjigjonoth.
Ko e lotu ʻa Hapakuki ko e palōfita ʻi he Sikaiona.
2 HEERE! als ik Uw rede gehoord heb, heb ik gevreesd; Uw werk, o HEERE! behoud dat in het leven in het midden der jaren, maak het bekend in het midden der jaren; in den toorn gedenk des ontfermens.
ʻE Sihova, kuo u fanongo ki hoʻo folofola, pea ne u manavahē: ʻE Sihova, fakaakeake hoʻo ngāue ʻi he lotolotonga ʻoe ngaahi taʻu, fakahā ia ʻi he lotolotonga ʻoe ngaahi taʻu; ʻi he houhau, manatu ki he ʻaloʻofa.
3 God kwam van Theman, en de Heilige van den berg Paran. (Sela) Zijn heerlijkheid bedekte de hemelen, en het aardrijk was vol van Zijn lof.
Naʻe hāʻele mai ʻae ʻOtua mei Timani, mo e tokotaha māʻoniʻoni mei he moʻunga ko Palani. (Sila) Naʻe ʻufiʻufi ʻae ngaahi langi ʻe hono nāunau, pea naʻe fonu ʻa māmani ʻi hono fakamālō.
4 En er was een glans als des lichts, Hij had hoornen aan Zijn hand, en aldaar was Zijn sterkte verborgen.
Pea naʻe malama ia ʻo hangē ko e maama; naʻe ʻalu atu ʻae maama ulo mei hono nima: pea naʻe ʻi ai ʻae fakafufū ʻo ʻene māfimafi.
5 Voor Zijn aangezicht ging de pestilentie, en de vurige kool ging voor Zijn voeten henen.
Naʻe ʻalu atu ʻi hono ʻao ʻae mahaki fakaʻauha, pea naʻe ʻalu atu ʻi hono vaʻe ʻae maka fefie ʻoku vela.
6 Hij stond, en mat het land, Hij zag toe, en maakte de heidenen los, en de gedurige bergen zijn verstrooid geworden; de heuvelen der eeuwigheid hebben zich gebogen; de gangen der eeuw zijn Zijne.
Naʻe tuʻu ia, ʻo fuofua ʻae fonua: naʻa ne ʻafioʻi, mo fakamovetevete ʻae ngaahi puleʻanga; naʻe fakamovetevete ʻae ngaahi moʻunga taʻengata, naʻe ofeʻi hifo ʻae ngaahi tafungofunga tuʻumaʻu: ʻoku taʻengata ʻa hono ngaahi ʻaluʻanga.
7 Ik zag de tenten van Kusan onder de ijdelheid; de gordijnen des lands van Midian schudden.
Naʻaku mamata ʻoku ʻi he mamahi ʻae ngaahi fale fehikitaki ʻo Kusani: pea naʻe tetetete ʻae ngaahi puipui ʻoe fonua ko Mitiane.
8 Was de HEERE ontstoken tegen de rivieren? Was Uw toorn tegen de rivieren, was Uw verbolgenheid tegen de zee, toen Gij op Uw paarden reedt? Uw wagens waren heil.
Naʻe mamahi ʻa Sihova ki he ngaahi vaitafe? Naʻa ke houhau ki he ngaahi vaitafe? Naʻe ʻi he tahi ʻa ho tuputāmaki, koeʻuhi naʻa ke heka ai ʻi hoʻo fanga hoosi, mo hoʻo ngaahi saliote ʻoe fakamoʻui?
9 De naakte grond werd ontbloot door Uw boog, om de eden, aan de stammen gedaan door het woord. (Sela) Gij hebt de rivieren der aarde gekloofd.
Naʻe toʻo ʻo teke ʻa hoʻo kaufana, ʻo fakatatau mo e ngaahi fuakava ki he ngaahi faʻahinga, ʻio, ko hoʻo folofola. (Sila) Naʻa ke fahifahi ʻaki ʻae fonua ʻae ngaahi vaitafe.
10 De bergen zagen U, en leden smart; de waterstroom ging door, de afgrond gaf zijn stem, hij hief zijn zijden op in de hoogte.
Naʻe mamata kiate koe ʻae ngaahi moʻunga, pea nau tetetete ai: naʻe ʻalu atu ʻae fetafeaki ʻoe vai: naʻe fakahā ʻe he moana ʻa hono leʻo, pea hiki hake hono nima ki ʻolunga.
11 De zon en de maan stonden stil in haar woning; met het licht gingen Uw pijlen daarhenen, met glans Uw bliksemende spies.
Naʻe tuʻumaʻu ʻae laʻā, mo e māhina ʻi hona nofoʻanga: naʻe ʻalu atu hoʻo ngaahi ngahau ʻi hona maama, pea ʻi he ulo ho tao ngingila.
12 Met gramschap tradt Gij door het land, met toorn dorstet Gij de heidenen.
Naʻa ke hāʻele atu ʻi he fonua, ʻi he tuputāmaki, naʻa ke haha ʻae hiteni ʻi ho houhau.
13 Gij toogt uit tot verlossing Uws volks, tot verlossing met Uw Gezalfde; Gij doorwonddet het hoofd van het huis des goddelozen, ontblotende den grond tot den hals toe. (Sela)
Naʻa ke meʻa atu koeʻuhi ko e fakamoʻui ʻo hoʻo kakai, ʻio, koeʻuhi ko e fakamoʻui ʻo hoʻo kau pani: naʻa ke taaʻi ʻae ʻulu ʻi he fale ʻoe angakovi, naʻa ke fakaʻauha hono tuʻunga, ʻo aʻu ki he maka. (Sila)
14 Gij doorboordet met zijn staven het hoofd zijner dorplieden; zij hebben gestormd, om mij te verstrooien; die zich verheugden, alsof zij de ellendigen in het verborgen zouden opeten.
Naʻa ke hokaʻi ʻae ʻulu ʻo ʻene kautau, mei hono ngaahi faʻahinga: naʻe haʻu ʻakinautolu ʻo hangē ko e ʻahiohio ke fakamovete au: ko ʻenau fiefiaʻanga ia, ke keina ʻae masiva ʻi he fufū.
15 Gij betradt met Uw paarden de zee; de geweldige wateren werden een hoop.
Naʻa ke hāʻele atu mo hoʻo fanga hoosi ʻi he tahi, ʻi he fokotuʻunga ʻoe ngaahi vai lahi.
16 Als ik het hoorde, zo werd mijn buik beroerd; voor de stem hebben mijn lippen gebeefd; verrotting kwam in mijn gebeente, en ik werd beroerd in mijn plaats. Zekerlijk, ik zal rusten ten dage der benauwdheid, als hij optrekken zal tegen het volk, dat hij het met benden aanvalle.
ʻI heʻeku fanongo ki ho leʻo, naʻe ngalulu hoku fatu; naʻe tetetete hoku ngutu ʻi ho leʻo: naʻe hū ʻae popo ki hoku ngaahi hui, pea u tetetete ʻiate au; ka te u mālōlō ʻi he ʻaho ʻoe mamahi: ʻoka hoko hake ia ki he kakai, te ne hoko mo ʻene ngaahi kautau, kiate kinautolu.
17 Alhoewel de vijgeboom niet bloeien zal, en geen vrucht aan den wijnstok zijn zal, dat het werk des olijfbooms liegen zal, en de velden geen spijze voortbrengen; dat men de kudde uit de kooi afscheuren zal, en dat er geen rund in de stallingen wezen zal;
Neongo ʻene ʻikai fisi ʻae ʻakau ko e fiki, pea ʻe ʻikai ha fua ʻi he ngaahi vaine; pea kovi ʻae tupu ʻoe ʻolive, pea ʻe ʻikai ʻi he ngaahi ngoue ha meʻakai; pea ʻe motuhi ʻae fanga sipi mei he lotoʻā, pea ʻe ʻikai ha fanga manu ʻi he ngaahi tuʻunga:
18 Zo zal ik nochtans in den HEERE van vreugde opspringen, ik zal mij verheugen in den God mijns heils.
Ka neongo ia te u fiefia ʻia Sihova, pea u nekeneka ʻi he ʻOtua ʻo hoku fakamoʻui.
19 De Heere HEERE is mijn Sterkte; en Hij zal mijn voeten maken als der hinden, en Hij zal mij doen treden op mijn hoogten. Voor den opperzangmeester op mijn Neginoth.
Ko ʻeku mālohi ʻa Sihova ko e ʻOtua, pea te ne ngaohi hoku vaʻe ke hangē ko e vaʻe ʻoe hainite, pea te ne pule ke u ʻeveʻeva ʻi hoku ngaahi potu māʻolunga. Ki heʻeku takimuʻa ʻoe fasi hiva ʻi he Nekina.
