Habakuk 3
1 Een gebed van Habakuk, den profeet, op Sjigjonoth.
Hae loe Shigionoth nuiah Tahmaa Habakkuk lawkthuihaih ah oh.
2 HEERE! als ik Uw rede gehoord heb, heb ik gevreesd; Uw werk, o HEERE! behoud dat in het leven in het midden der jaren, maak het bekend in het midden der jaren; in den toorn gedenk des ontfermens.
Aw Angraeng, na thuih ih lok to ka thaih boeh moe, ka zit: Aw Angraeng, kaicae dung ah na sak ih tok to angthasak let ah loe, kaicae ih atue thuem ah panoeksak ah; palung na phui cadoeh palungnathaih to tawn rae ah.
3 God kwam van Theman, en de Heilige van den berg Paran. (Sela) Zijn heerlijkheid bedekte de hemelen, en het aardrijk was vol van Zijn lof.
Sithaw loe Teman hoiah angzoh, Kaciim Sithaw loe Paran mae nui hoiah angzoh. (Selah) A lensawkhaih mah vannawk to khuk, long loe anih pakoehhaih hoiah koi.
4 En er was een glans als des lichts, Hij had hoornen aan Zijn hand, en aldaar was Zijn sterkte verborgen.
Anih ih aanghaih loe ni baktiah oh, takiinawk loe a ban hoiah tacawt o: kanghawk a thacakhaih loe a ban thungah oh.
5 Voor Zijn aangezicht ging de pestilentie, en de vurige kool ging voor Zijn voeten henen.
A hmaa ah kasae nathaih to caeh moe, hmai kangqong nathaih mah a caehhaih to pazui.
6 Hij stond, en mat het land, Hij zag toe, en maakte de heidenen los, en de gedurige bergen zijn verstrooid geworden; de heuvelen der eeuwigheid hebben zich gebogen; de gangen der eeuw zijn Zijne.
Anih loe angdoet moe, long to a tah; a khet moe, prae kaminawk to tasoehsak: dungzan ah kacak maenawk loe koih o phaeng moe, kacak maesomnawk doeh tanimh o: a caehhaih loklamnawk loe dungzan khoek to cak.
7 Ik zag de tenten van Kusan onder de ijdelheid; de gordijnen des lands van Midian schudden.
Pacaekthlaekhaih hoi Kushan ih imnawk to ka hnuk; Midian prae pakaahaih kahni loe ang sih vak boeh.
8 Was de HEERE ontstoken tegen de rivieren? Was Uw toorn tegen de rivieren, was Uw verbolgenheid tegen de zee, toen Gij op Uw paarden reedt? Uw wagens waren heil.
Aw Angraeng, tuipuinawk nuiah palung nang hoe ai maw? Tuipuinawk nuiah palung na phui maw? Nangmah ih hrangnawk to nang thueng moe, pahlonghaih hrang lakoknawk to nang thueng naah, tuipui nuiah palung na phui maw?
9 De naakte grond werd ontbloot door Uw boog, om de eden, aan de stammen gedaan door het woord. (Sela) Gij hebt de rivieren der aarde gekloofd.
Na lok baktih, acaengnawk lokkamhaih baktih toengah, nangmah ih kalii to na suek coek boeh. (Selah) Tuipuinawk to long hoiah na tacawtsak.
10 De bergen zagen U, en leden smart; de waterstroom ging door, de afgrond gaf zijn stem, hij hief zijn zijden op in de hoogte.
Maenawk mah nang ang hnuk o naah, tasoeh o; tui loe long moe, laemh boih boeh: kathuk tuipui loe hangh moe, a ban to payangh tahang.
11 De zon en de maan stonden stil in haar woning; met het licht gingen Uw pijlen daarhenen, met glans Uw bliksemende spies.
Nang ih kampha kalii hoi kampha tayae to takhawh naah, ni hoi khrah mataeng doeh a ohhaih ahmuen ah angdoet hoi sut.
12 Met gramschap tradt Gij door het land, met toorn dorstet Gij de heidenen.
Palungphuihaih hoiah long pum ah na caeh moe, palungphuihaih hoiah Sithaw panoek ai kaminawk to na tit.
13 Gij toogt uit tot verlossing Uws volks, tot verlossing met Uw Gezalfde; Gij doorwonddet het hoofd van het huis des goddelozen, ontblotende den grond tot den hals toe. (Sela)
Nangmah ih kaminawk to pahlong moe, moithawk na nok ih kaminawk to pahlong hanah na caeh: Sethaih sah imthung takoh lu koek to nganbawh kana na paek moe, anih to tahnong hoi khok khoek to nam tuengsak. (Selah)
14 Gij doorboordet met zijn staven het hoofd zijner dorplieden; zij hebben gestormd, om mij te verstrooien; die zich verheugden, alsof zij de ellendigen in het verborgen zouden opeten.
Angmah ih kalii hoiah avang thungah kaom kaminawk zaehoikung to lu ah na thunh: nihcae loe kai amrosak hanah kamhae takhi baktiah ang zoh o; nihcae anghoehaih loe amtang kaminawk tamquta hoi amrosak han ih ni oh.
15 Gij betradt met Uw paarden de zee; de geweldige wateren werden een hoop.
Nang loe nangmah ih hrangnawk hoiah tuipui maeto pacoeng maeto bangah na caeh moe, tuiphu to nang thawksak.
16 Als ik het hoorde, zo werd mijn buik beroerd; voor de stem hebben mijn lippen gebeefd; verrotting kwam in mijn gebeente, en ik werd beroerd in mijn plaats. Zekerlijk, ik zal rusten ten dage der benauwdheid, als hij optrekken zal tegen het volk, dat hij het met benden aanvalle.
Ka thaih naah ka takpum to tasoeh; a lok pongah ka pahninawk loe angtawt o; raihaih niah kang hak thai hanah, ka huhnawk loe hmawnh moe, ka khoknawk doeh tasoeh o boeh. Kaminawk khaeah anih angzoh naah, angmah ih misatuh kaminawk mah anih to tuh o tih.
17 Alhoewel de vijgeboom niet bloeien zal, en geen vrucht aan den wijnstok zijn zal, dat het werk des olijfbooms liegen zal, en de velden geen spijze voortbrengen; dat men de kudde uit de kooi afscheuren zal, en dat er geen rund in de stallingen wezen zal;
Thaiduet kung hoi misur kung athai ai cadoeh; Olive thaih athai ai moe, lawk ah cang tacawt ai cadoeh; tuu khongkha thungah tuu om ai moe, moi pacahhaih imthung ah moinawk om o ai cadoeh,
18 Zo zal ik nochtans in den HEERE van vreugde opspringen, ik zal mij verheugen in den God mijns heils.
kai loe Angraeng ah kang hoe toengtoeng han, pahlonghaih Sithaw ah kang hoe toengtoeng han.
19 De Heere HEERE is mijn Sterkte; en Hij zal mijn voeten maken als der hinden, en Hij zal mij doen treden op mijn hoogten. Voor den opperzangmeester op mijn Neginoth.
Angraeng Sithaw loe ka thacakhaih ah oh; anih mah ka khok hae tasuk ih khok baktiah na sah pae ueloe, kaimah ih maesang ahmuennawk ah na caehsak tih. Aqui pop katoeng hoi laasah zaehoikungnawk han ih ni.
