Genesis 27
1 En het geschiedde, als Izak oud geworden was, en zijn ogen donker geworden waren, en hij niet zien kon; toen riep hij Ezau, zijn grootsten zoon, en zeide tot hem: Mijn zoon! En hij zeide tot hem: Zie, hier ben ik!
Issak loe mitong moe, miktha om ai boeh pongah, mik doeh amtueng ai boeh, to naah a capa kacoeh Esau to kawk moe, Ka capa, tiah a naa. Anih mah, Khenah, haeah ka oh, tiah a naa.
2 En hij zeide: Zie nu, ik ben oud geworden, ik weet den dag mijns doods niet.
Issak mah, Khenah, kai loe vaihi mitong boeh moe, natuek naah maw ka duek han, tito ka panoek ai.
3 Nu dan, neem toch uw gereedschap, uw pijlkoker en uw boog, en ga uit in het veld, en jaag mij een wildbraad;
To pongah vaihi na sin ih hmuen, kalii hoi palaa to la ah; taw ah caeh ah loe, kai han moi na kat paeh.
4 En maak mij smakelijke spijzen, zo als ik die gaarne heb, en breng ze mij, dat ik ete; opdat mijn ziel u zegene, eer ik sterve.
Ka caak koeh ih moi to kakhraem ah thong ah loe, caak han ka hmaa ah na patoem ah; ka dueh ai naah tahamhoihaih kang paek han, tiah a naa.
5 Rebekka nu hoorde toe, als Izak tot zijn zoon Ezau sprak; en Ezau ging in het veld, om een wildbraad te jagen, dat hij het inbracht.
Issak mah a capa Esau khae thuih ih lok to Rebekah mah thaih. To pongah Esau loe moi kah han taw ah caeh.
6 Toen sprak Rebekka tot Jakob, haar zoon, zeggende: Zie, ik heb uw vader tot Ezau, uw broeder, horen spreken, zeggende:
Rebekah mah a capa Jakob khaeah, Khenah, Nam pa mah nam ya Esau khaeah,
7 Breng mij een wildbraad, en maak mij smakelijke spijzen toe, dat ik ete; en ik zal u zegenen voor het aangezicht des HEEREN, voor mijn dood.
taw ih moi to kat ah loe kakhraem ah thongh pacoengah, ka caak hanah na sin ah; ka dueh ai naah Angraeng hmaa ah tahamhoihaih kang paek han, tiah thuih ih lok to ka thaih.
8 Nu dan, mijn zoon! hoor mijn stem in hetgeen ik u gebiede.
To pongah, Ka capa, vaihi kang thuih ih lok hae tahngai ah loe sah ah.
9 Ga nu heen tot de kudde, en haal mij van daar twee goede geitenbokjes; en ik zal die voor uw vader maken tot smakelijke spijzen, gelijk als hij gaarne heeft.
Vaihi tuu khongkha thungah caeh ah loe kahoih maeh caa hnetto la ah; nam pa mah koeh baktih toengah ka thongh pae han;
10 En gij zult ze tot uw vader brengen, en hij zal eten, opdat hij u zegene voor zijn dood.
to pacoengah nam pa caak hanah sin paeh, dueh ai naah tahamhoihaih na paek nasoe, tiah a naa.
11 Toen zeide Jakob tot Rebekka, zijn moeder: Zie, mijn broeder Ezau is een harig man, en ik ben een glad man.
Jakob mah amno Rebekah khaeah, Khenah, kam ya Esau loe ngnmui tawnh moe, kai loe nganmui ka tawn ai, tiah a naa.
12 Misschien zal mij mijn vader betasten, en ik zal in zijn ogen zijn als een bedrieger; zo zoude ik een vloek over mij halen, en niet een zegen.
Pa mah na pathoep doeh om tih, to naah kai loe minawk aling kami baktiah ka om ueloe, tahamhoihaih hnu ai ah, tangoenghaih ka hnu lat tih, tiah a naa.
13 En zijn moeder zeide tot hem: Uw vloek zij op mij, mijn zoon! hoor alleen naar mijn stem, en ga, haal ze mij.
Amno mah anih khaeah, Ka capa, nang tangoenghaih loe ka nuiah krah nasoe; ka thuih ih lok hae tahngai ah loe, kahoih maeh caa to la ah, tiah a naa.
14 Toen ging hij, en hij haalde ze, en bracht ze zijn moeder; en zijn moeder maakte smakelijke spijzen, gelijk als zijn vader gaarne had.
To pongah anih loe caeh moe, amno khaeah maeh caa to sinh pae; amno mah ampa caak koeh baktih toengah moi to thongh pae.
15 Daarna nam Rebekka de kostelijke klederen van Ezau, haar grootsten zoon, die zij bij zich in huis had, en zij trok ze Jakob, haar kleinsten zoon, aan.
To naah Rebekah mah a capa kacoeh Esau ih khukbuen kahoih to imthung ah lak moe, a capa kanawk Jakob to angkhuksak.
16 En de vellen van de geitenbokjes trok zij over zijn handen, en over de gladdigheid van zijn hals.
To pacoengah Rebakah mah Jakob ih ban hoi tahnong to maeh caa ahin hoiah khuk pae.
17 En zij gaf de smakelijke spijzen, en het brood, welke zij toegemaakt had, in de hand van Jakob, haar zoon.
To pacoengah a capa Jakob ban ah, caak khraem ah a thong het ih takaw hoi moi to a paek.
18 En hij kwam tot zijn vader, en zeide: Mijn vader! En hij zeide: Zie, hier ben ik; wie zijt gij, mijn zoon?
Anih loe ampa khaeah caeh moe, Pa, tiah a naa. Anih mah, Haeah ka oh, ka capa, nang loe mi aa? tiah a naa.
19 En Jakob zeide tot zijn vader: Ik ben Ezau uw eerstgeborene; ik heb gedaan, gelijk als gij tot mij gesproken hadt; sta toch op, zit, en eet van mijn wildbraad, opdat uw ziel mij zegene.
Jakob mah ampa khaeah, Kai loe na calu Esau ni, nang thuih ih lok baktih toengah ka sak boeh; tahamhoihaih nang paek hanah, angthawk ah loe anghnut pacoengah, ka kah ih moi hae caa lai ah, tiah a naa.
20 Toen zeide Izak tot zijn zoon: Hoe is dit, dat gij het zo haast gevonden hebt, mijn zoon? En hij zeide: Omdat de HEERE uw God dat heeft doen ontmoeten voor mijn aangezicht.
Issak mah a capa khaeah, Kawbang maw akra ai ah moi na hak thaih takan loe? Ka capa? tiah a naa. Anih mah, Na Angraeng Sithaw mah, ang haksak, tiah a naa.
21 En Izak zeide tot Jakob: Nader toch, dat ik u betaste, mijn zoon! of gij mijn zoon Ezau zelf zijt, of niet.
To naah Issak mah Jakob khaeah, Ka capa, kai khaeah angzo ah, Esau tangtang maw, tangtang ai, tito kang pathoep han vop, tiah a naa.
22 Toen kwam Jakob bij, tot zijn vader Izak, die hem betastte; en hij zeide: De stem is Jakobs stem, maar de handen zijn Ezau's handen.
Jakob loe ampa Issak khaeah caeh, anih mah pathoep pacoengah, Lok loe Jakob ih lok, toe ban loe Esau ih ban ah oh, tiah a naa.
23 Doch hij kende hem niet, omdat zijn handen harig waren, gelijk zijns broeders Ezau's handen; en hij zegende hem.
Ban loe amya Esau ih ban baktiah amui oh pongah, anih mah panoek thai ai; to pongah anih han tahamhoihaih to a paek.
24 En hij zeide: Zijt gij mijn zoon Ezau zelf? En hij zeide: Ik ben het!
Anih mah, Nang hae ka capa Esau tangtang maw? tiah a naa. Anih mah, Ue, tiah a naa.
25 Toen zeide hij: Stel het nabij mij, dat ik van het wildbraad mijns zoons ete, opdat mijn ziel u zegene. En hij stelde het nabij hem, en hij at; hij bracht hem ook wijn, en hij dronk.
To pacoengah anih mah, Tahamhoihaih kang paek hanah, na kah ih moi to caak han na sin ah, tiah a naa. Jakob mah moi to a taengah patoemh pae moe, a caak. To pacoengah misurtui doeh patoemh pae moe, a naek.
26 En zijn vader Izak zeide tot hem: Kom toch bij, en kus mij, mijn zoon!
To pacoengah ampa Issak mah anih khaeah, Ka capa, ka taengah angzo ah loe, na mok ah, tiah a naa.
27 En hij kwam bij, en hij kuste hem; toen rook hij de reuk zijner klederen, en zegende hem; en hij zeide: Zie, de reuk mijns zoons is als de reuk des velds, hetwelk de HEERE gezegend heeft.
Anih mah caeh moe, a mok. Issak mah khukbuen hmui to thaih naah, anih han tahamhoihaih a paek; khenah, ka capa ih hmui loe, Angraeng mah tahamhoihaih paek ih lawk hmui hoiah anghmong;
28 Zo geve u dan God van den dauw des hemels, en de vettigheid der aarde, en menigte van tarwe en most.
to pongah Sithaw mah van ih dantui hoi kathawk long to paek nasoe loe, cang hoi misurtui doeh pungsak nasoe;
29 Volken zullen u dienen, en natien zullen zich voor u nederbuigen; wees heer over uw broederen, en de zonen uwer moeder zullen zich voor u nederbuigen! Vervloekt moet hij zijn, wie u vervloekt; en wie u zegent, zij gezegend!
prae kaminawk boih mah nang ih tok to sah o nasoe loe, kaminawk na hmaa ah akuep o nasoe; nam nawkamyanawk nuiah angraeng ah om ah loe, nam no ih caanawk doeh na hmaa ah akuep o nasoe; nang tangoeng kaminawk loe tangoenghaih tongh o nasoe loe, nang tahamhoihaih paek kaminawk to tahamhoihaih hnu o nasoe, tiah a naa.
30 En het geschiedde, als Izak voleindigd had Jakob te zegenen, zo geschiedde het, toen Jakob maar even van het aangezicht van zijn vader Izak uitgegaan was, dat Ezau, zijn broeder, van zijn jacht kwam.
Issak mah Jakob tahamhoihaih paek pacoengah, ampa hmaa hoiah tacawt; akra ai ah Esau loe moi zoephaih ahmuen hoiah phak.
31 Hij nu maakte smakelijke spijzen toe, en bracht die tot zijn vader; en hij zeide tot zijn vader: Mijn vader sta op en ete van het wildbraad zijns zoons, opdat uw ziel mij zegene.
Anih mah doeh moi to caak khraem ah thongh moe, ampa hanah patoem pae; ampa khaeah, Pa, tahamhoihaih nang paek hanah, angthawk ah loe ka kah ih moi hae caa ah, tiah a naa.
32 En Izak, zijn vader, zeide tot hem: Wie zijt gij? En hij zeide: Ik ben uw zoon, uw eerstgeborene, Ezau.
Ampa Issak mah anih khaeah, Nang loe mi aa? tiah a naa. Anih mah, Kai loe na calu, Esau ni, tiah a naa.
33 Toen verschrikte Izak met zeer grote verschrikking, gans zeer, en zeide: Wie is hij dan, die het wildbraad gejaagd en tot mij gebracht heeft? en ik heb van alles gegeten, eer gij kwaamt, en heb hem gezegend; ook zal hij gezegend wezen.
To naah Issak loe paroeai tasoeh moe, Moi kah moe, ka caak hanah moi sin kami loe naa ah maw oh? Nang, nang zo ai naah moi to ka caak ving boeh moe, anih han tahamhoihaih ka paek moeng boeh; tahamhoihaih loe anih mah ni hnu tih boeh, tiah a naa.
34 Als Ezau de woorden zijns vaders hoorde, zo schreeuwde hij met een groten en bitteren schreeuw, gans zeer; en hij zeide tot zijn vader: Zegen mij, ook mij, mijn vader!
Esau mah ampa ih lok to thaih naah, tha hoi qah moe, ampa khaeah, Aw, pa, kai doeh tahamhoihaih na paek toeng ah, Pa, kai doeh, tahamhoihaih na paek toeng ah, tiah a naa.
35 En hij zeide: Uw broeder is gekomen met bedrog, en heeft uw zegen weggenomen.
Toe anih mah, Nam nawk mah palunghahaih hoiah ang ling boeh moe, nang ih tahamhoihaih to lak boih boeh, tiah a naa.
36 Toen zeide hij: Is het niet omdat men zijn naam noemt Jakob, dat hij mij nu twee reizen heeft bedrogen? mijn eerstgeboorte heeft hij genomen, en zie, nu heeft hij mijn zegen genomen! Voorts zeide hij: Hebt gij dan geen zegen voor mij uitbehouden?
Esau mah, angmah ih ahmin hoi kamcuk ah Jakob, tiah ahmin to phui roe boeh na ai maw? Vaihi a sak ih hmuen hoiah loe kai vai hnetto ang ling boeh; ka calu ah ohhaih to ang lomh pae moe, vaihi doeh tahamhoihaih ang lak pae ving let bae vop, tiah a thuih. To pacoengah anih khaeah, Kai han tahamhoihaih nang suem pae ai boeh maw? tiah a naa.
37 Toen antwoordde Izak, en zeide tot Ezau: Zie, ik heb hem tot een heer over u gezet, en al zijn broeders heb ik hem tot knechten gegeven; en ik heb hem met koorn en most ondersteund; wat zal ik u dan nu doen, mijn zoon?
Issak mah Esau khaeah, Khenah, Anih loe nang ih angraeng ah ka sak moe, anih ih nawkamyanawk boih doeh anih ih tamna ah ka paek boeh; cang hoi misurtui doeh ka paek boeh; to pongah nang han timaw kang sak pae han loe? Ka capa, tiah a naa.
38 En Ezau zeide tot zijn vader: Hebt gij maar dezen enen zegen, mijn vader? Zegen mij, ook mij, mijn vader! En Ezau hief zijn stem op, en weende.
Esau mah ampa khaeah, Tahamhoihaih maeto doeh na tawn ai boeh maw, pa? Pa, kai doeh tahamhoihaih na paek toeng ah, tiah a naa. To pacoengah Esau loe tha hoi qah.
39 Toen antwoordde zijn vader Izak en zeide tot hem: Zie, de vettigheden der aarde zullen uw woningen zijn, en van den dauw des hemels van boven af zult gij gezegend zijn.
Ampa Issak mah anih han hae tiah lok pathim pae; khenah, Na ohhaih ahmuen loe kathawk long ah om ueloe, van bang hoiah dantui to krah tih.
40 En op uw zwaard zult gij leven, en zult uw broeder dienen; doch het zal geschieden, als gij heersen zult, dan zult gij zijn juk van uw hals afrukken.
Nang loe sumsen hoi kho na sah ueloe, nam nawk ih tok to na sah pae tih; toe ukhaih atue phak naah loe anih mah phawsak ih kazit hmuen to na tahnong nui hoiah nang khring tih, tiah a naa.
41 En Ezau haatte Jakob om dien zegen, waarmede zijn vader hem gezegend had; en Ezau zeide in zijn hart: De dagen van den rouw mijns vaders naderen, en ik zal mijn broeder Jakob doden.
Ampa mah Jakob han tahamhoihaih paek king boeh pongah, Esau mah Jakob to hnukma; pa duekhaih ni loe zoi boeh; to na niah kamnawk Jakob hae ka hum han, tiah a poek.
42 Toen aan Rebekka deze woorden van Ezau, haar grootsten zoon, geboodschapt werden, zo zond zij heen, en ontbood Jakob, haar kleinsten zoon, en zeide tot hem: Zie, uw broeder Ezau troost zich over u, dat hij u doden zal.
A capa kacoeh Esau ih lok to amno Rebekah mah thaih; to pongah capa kanawk Jakob to kami kawksak moe, anih khaeah, Khenah, nam ya Esau palungphuihaih dip thai hanah, na hum tih boeh.
43 Nu dan, mijn zoon! hoor naar mijn stem, en maak u op, vlied gij naar Haran, tot Laban, mijn broeder.
To pongah ka capa, vaihi kang thuih ih lok hae tahngai ah; vaihi Haran ah kaom ka thangqoi Laban khaeah cawn ah.
44 En blijf bij hem enige dagen, totdat de hittige gramschap uws broeders kere;
Nam ya palungphuihaih dip ai karoek to anih khaeah om ah.
45 Totdat de toorn uws broeders van u afkere, en hij vergeten hebbe, hetgeen gij hem gedaan hebt; dan zal ik zenden, en u van daar nemen; waarom zoude ik ook van u beiden beroofd worden op een dag?
Nam ya palungphuihaih to dip moe, a nuiah na sak ih hmuen to pahnet pacoengah, nang zoh let hanah lok kang pat moe, nang to kang kawksak han hmang; kawbang maw nito thungah ka capa hnik hanah palung ka sae thuih hmaek thai tih? tiah a thuih.
46 En Rebekka zeide tot Izak: Ik heb verdriet aan mijn leven vanwege de dochteren Heths! Indien Jakob een vrouw neemt van de dochteren Heths, gelijk deze zijn, van de dochteren dezes lands, waartoe zal mij het leven zijn?
Rebekah mah Issak khaeah, Heth ih canunawk pongah poek kang pho boeh; Jakob mah hae prae kami canunawk baktih, Heth ih canunawk hoiah imthong krah nahaeloe, kai han hinghaih atho timaw om tih? tiah a naa.
