Exodus 8
1 Daarna zeide de HEERE tot Mozes: Ga in tot Farao, en zeg tot hem: Zo zegt de HEERE: Laat Mijn volk trekken, dat zij Mij dienen.
Na LEUM GOD El fahk nu sel Moses, “Utyak nu ye mutal tokosra ac fahk nu sel lah LEUM GOD El fahk mu, ‘Lela mwet luk ah in som, elos in ku in alu nu sik.
2 En indien gij het weigert te laten trekken, zie, zo zal ik uw ganse landpale met vorsen slaan;
Kom fin srunga, nga ac fah kai mutunfacl sum uh, ac sang frog in osralik acn nukewa.
3 Dat de rivier van vorsen zal krielen, die zullen opkomen, en in uw huis komen, en in uw slaapkamer, ja, op uw bed; ook in de huizen uwer knechten, en op uw volk, en in uw bakovens, en in uw baktroggen.
Infacl Nile ac fah arulana sessesla ke frog, su ac fah sroak liki infacl ah ac utyak nu inkul fulat sum, infukil in motul sum, mwe oan kiom, lohm sin mwet pwapa fulat lom ac mwet lom, oayapa luin nien manman lom ac ahlu in aryar flao.
4 En de vorsen zullen opkomen, op u, en op uw volk, en op al uw knechten.
Frog inge ac fah sroak nu fom ac nu fin mwet lom, ac nu fin mwet pwapa fulat lom.’”
5 Verder zeide de HEERE tot Mozes: Zeg tot Aaron: Strek uw hand uit met uw staf, over de stromen, en over de rivieren, en over de poelen; en doe vorsen opkomen over Egypteland.
LEUM GOD El fahk nu sel Moses, “Fahk nu sel Aaron elan asroela sikal lal ah nu fin infacl, inyoa, ac inlulu nukewa, ac oru frog uh in sroak ac afunla fin acn Egypt.”
6 En Aaron strekte zijn hand uit over de wateren van Egypte, en er kwamen vorsen op en bedekten Egypteland.
Ouinge Aaron el asroela sikal lal fin kof uh, ac frog uh otyak ac afunla acn uh.
7 Toen deden de tovenaars ook alzo, met hun bezweringen; en zij deden vorsen over Egypteland opkomen.
Tusruk mwet orek inutnut elos orekmakin pac ku lukma lalos ac oru tuh in oasr pac frog utyak nu fin acn uh.
8 En Farao riep Mozes en Aaron, en zeide: Bidt vuriglijk tot den HEERE, dat Hij de vorsen van mij en van mijn volk wegneme; zo zal ik het volk trekken laten, dat zij den HEERE offeren.
Tokosra el solalma Moses ac Aaron ac fahk nu seltal, “Pre ac siyuk sin LEUM GOD Elan eisla frog inge liki acn uh, na nga ac fah fuhlela mwet lowos in som, elos in ku in orek kisa nu sin LEUM GOD.”
9 Doch Mozes zeide tot Farao: Heb de eer boven mij! Tegen wanneer zal ik voor u, en voor uw knechten, en voor uw volk, vuriglijk bidden, om deze vorsen van u en van uw huizen te verdelgen, dat zij alleen in de rivier overblijven?
Moses el topuk ac fahk, “Nga arulana engan in pre nu sin LEUM GOD inem. Fahkma pacl nga ac pre keim ac oayapa inen mwet pwapa fulat lom ac mwet lom, tuh frog uh in wanginla liki kom ac liki lohm suwos. Ac fah wangin frog lula sayen ma ke infacl Nile.”
10 Hij dan zeide: Tegen morgen. En hij zeide: Het zij naar uw woord, opdat gij weet, dat er niemand is, gelijk de HEERE, onze God.
Tokosra el topuk ac fahk, “Pre lutu.” Moses el fahk, “Nga ac oru oana kom fahk, na kom ac fah etu lah wangin sie god oana LEUM GOD, God lasr.
11 Zo zullen de vorsen van u, en van uw huizen, en van uw knechten, en van uw volk wijken; zij zullen alleen in de rivier overblijven.
Ac fah wanginla frog liki kom ac liki inkul sum, ac liki mwet pwapa fulat lom ac mwet lom uh, sayen frog ke infacl Nile mukena.”
12 Toen ging Mozes en Aaron uit van Farao; en Mozes riep tot den HEERE, ter oorzake der vorsen, die Hij Farao had opgelegd.
Na Moses ac Aaron som lukel tokosra, ac Moses el pre nu sin LEUM GOD Elan eisla frog ma El tuh use in kael tokosra.
13 En de HEERE deed naar het woord van Mozes; en de vorsen stierven, uit de huizen, uit de voorzalen, en uit de velden.
LEUM GOD El oru oana Moses el siyuk, ac frog ma oan in lohm, ku likinum, ku in imae misa kewa.
14 En zij vergaderden ze samen bij hopen, en het land stonk.
Mwet Egypt elos elosak frog uh in eol na lulap pukanten, oan nwe fohlelana acn uh.
15 Toen nu Farao zag, dat er verademing was, verzwaarde hij zijn hart, dat hij naar hen niet hoorde, gelijk als de HEERE gesproken had.
Ke tokosra el liye lah frog uh misa tari, el sifilpa akupaye nankal ac tia lohngol Moses ac Aaron, oana ke LEUM GOD El tuh fahk meet ah.
16 Verder zeide de HEERE tot Mozes: Zeg tot Aaron: Strek uw staf uit, en sla het stof der aarde, dat het tot luizen worde, in het ganse Egypteland.
LEUM GOD El fahk nu sel Moses, “Fahk nu sel Aaron elan puokya infohk uh ke sikal lal ah, na pukun kutkut infohk uh fin acn Egypt nufon ac ekla nu ke won srisrik ngalngul.”
17 En zij deden alzo; want Aaron strekte zijn hand uit met zijn staf, en sloeg het stof der aarde, en er werden vele luizen aan de mensen, en aan het vee; al het stof der aarde werd luizen, in het ganse Egypteland.
Ouinge Aaron el puokya infohk uh ke sikal lal, ac pukun kutkut infohk uh nufon in acn Egypt ekla nu ke won srisrik ngalngul, su tuhwi fin mwet ac fin kosro nukewa.
18 De tovenaars deden ook alzo met hun bezweringen, opdat zij luizen voortbrachten; doch zij konden niet; zo waren de luizen aan de mensen, en aan het vee.
Mwet orek inutnut elos srike in orek mwenmen in use pac won srisrik ngalngul, tuh elos tia ku. Oasr won srisrik ngalngul yen nukewa,
19 Toen zeiden de tovenaars tot Farao: Dit is Gods vinger! Doch Farao's hart verstijfde, zodat hij naar hen niet hoorde, gelijk de HEERE gesproken had.
ac mwet orek inutnut uh fahk nu sel tokosra, “God pa oru ma inge!” Tusruktu upala nankal tokosra, ac el tia lohngol Moses ac Aaron, oana ke LEUM GOD El tuh fahk ah.
20 Verder zeide de HEERE tot Mozes: Maak u morgen vroeg op, en stel u voor Farao's aangezicht; zie, hij zal aan het water uitgaan, en zeg tot hem: Zo zegt de HEERE: Laat Mijn volk trekken, dat zij Mij dienen;
LEUM GOD El fahk nu sel Moses, “Toangna lutu, fahla sonol tokosra ke el ac som nu infacl ah, ac fahk nu sel mu LEUM GOD El fahk, ‘Fuhlela mwet luk uh in som, elos in ku in alu nu sik.
21 Want zo gij Mijn volk niet laat trekken, zie, zo zal Ik een vermenging van ongedierte zenden op u, en op uw knechten, en op uw volk, en in uw huizen; alzo dat de huizen der Egyptenaren met deze vermenging zullen vervuld worden, en ook het aardrijk, waarop zij zijn.
Kom fin srangesr fuhlelosla, na nga ac kai kom ke nga ac supwaot un loang puspis nu fom ac nu fin mwet fulat lom ac mwet lom nukewa. Lohm sin mwet Egypt ac fah sessesla ke loang, ac fin fohk uh ac fah afla pac ke loang.
22 En Ik zal te dien dage het land Gosen, waarin Mijn volk woont, afzonderen, dat daar geen vermenging van ongedierte zij, opdat gij weet, dat Ik, de HEERE, in het midden dezes lands ben.
Tusruktu nga ac srela acn Goshen, yen mwet luk muta we, tuh in wangin loang we. Nga oru ouinge tuh kom in etu lah nga, LEUM GOD, nga oasr in facl se inge.
23 En Ik zal een verlossing zetten tussen Mijn volk en tussen uw volk; tegen morgen zal dit teken geschieden!
Nga fah oru in kalem lah oasr ekla inmasrlon mwet luk ac mwet lom. Mwe akul usrnguk se inge ac sikyak lutu.’”
24 En de HEERE deed alzo; en er kwam een zware vermenging van ongedierte in het huis van Farao, en in de huizen van zijn knechten, en over het ganse Egypteland; het land werd verdorven van deze vermenging.
LEUM GOD El supwala un loang na pukanten nu in lohm sin tokosra ac lohm sin mwet fulat lal. Mutunfacl Egypt nufon musalla ke loang uh.
25 Toen riep Farao Mozes en Aaron, en zeide: Gaat heen, en offert uwen God in dit land.
Na tokosra el solalma Moses ac Aaron ac fahk, “Som ac oru kisa lowos nu sin God lowos in facl se na inge.”
26 Mozes dan zeide: Het is niet recht, dat men alzo doe; want wij zouden der Egyptenaren gruwel den HEERE, onzen God, mogen offeren; zie, indien wij der Egyptenaren gruwel voor hun ogen offerden, zouden zij ons niet stenigen?
Moses el topuk, “Ac tia fal in ouinge, mweyen mwet Egypt elos ac srunga ke kut ac kisakin kosro ma mutal selos nu sin LEUM GOD lasr, na ke kut ac kisakin kosro inge yen elos ku in liye, elos ac arulana srunga, pwanang elos ac tungal kut nweke kut misa.
27 Laat ons den weg van drie dagen in de woestijn gaan, dat wij den HEERE onzen God offeren, gelijk Hij tot ons zeggen zal.
Kut enenu in fahsr len tolu nu yen mwesis in oru kisa nu sin LEUM GOD lasr, oana El sapkin nu sesr.”
28 Toen zeide Farao: Ik zal u trekken laten, dat gijlieden den HEERE, uwen God, offert in de woestijn; alleen, dat gijlieden in het gaan geenszins te verre trekt! Bidt vuriglijk voor mij.
Tokosra el fahk, “Nga ac fuhlela kowos in som kisa nu sin LEUM GOD lowos in acn mwesis, kowos fin tia som loesla. Tal pre keik.”
29 Mozes nu zeide: Zie, ik ga van u, en zal tot den HEERE vuriglijk bidden, dat deze vermenging van ongedierte van Farao, van zijn knechten, en van zijn volk morgen wegwijke! Alleen, dat Farao niet meer bedriegelijk handele, dit volk niet latende gaan, om den HEERE te offeren.
Moses el topuk, “Tukunna nga ac som, nga ac fah pre nu sin LEUM GOD tuh lutu loang puspis inge fah som liki kom, ac liki mwet fulat lom ac mwet lom. Tusruktu, enenu na kom in tia sifil kiapwekut, ku kutong mwet inge in tia som orek kisa nu sin LEUM GOD.”
30 Toen ging Mozes uit van Farao, en bad vuriglijk tot den HEERE.
Moses el illa ac som lukel tokosra, ac pre nu sin LEUM GOD,
31 En de HEERE deed naar het woord van Mozes, en de vermenging van ongedierte week van Farao, van zijn knechten, en van zijn volk; er bleef niet een over.
ac LEUM GOD El oru oana siyuk lal Moses. Loang uh som lukel tokosra ac mwet fulat ac mwet lal nukewa. Wangin sie loang lula.
32 Doch Farao verzwaarde zijn hart ook op ditmaal, en hij liet het volk niet trekken.
Na tokosra el sifil pacna akupaye nankal, ac tiana fuhlela mwet uh in som.
