Exodus 5
1 En daarna gingen Mozes en Aaron heen, en zeiden tot Farao: Alzo zegt de HEERE, de God van Israel: Laat Mijn volk trekken, dat het Mij een feest houde in de woestijn!
To pacoengah Mosi hoi Aaron loe Faro khaeah caeh hoi moe, Israel Angraeng Sithaw mah, Praezaek ah kai khae poihsak o hanah, kai ih kaminawk to tacawtsak ah, tiah a thuih, tiah a naa hoi.
2 Maar Farao zeide: Wie is de HEERE, Wiens stem ik gehoorzamen zou, om Israel te laten trekken? Ik ken den HEERE niet, en ik zal ook Israel niet laten trekken.
Faro mah, Angraeng ih lok to ka tahngaih moe, Israel kaminawk ka prawt hanah to Angraeng loe mi aa? Angraeng to ka panoek ai, Israel kaminawk doeh ka prawt mak ai, tiah a naa.
3 Zij dan zeiden: De God der Hebreen is ons ontmoet; zo laat ons toch heentrekken, den weg van drie dagen in de woestijn, en den HEERE, onzen God, offeren, dat Hij ons niet overkome met pestilentie, of met het zwaard.
To naah nihnik mah, Hebru kaminawk ih Sithaw mah kaihnik hae tongh boeh; ni thumto caehhaih praezaek ah, kaimacae ih Angraeng Sithaw khaeah, angbawnhaih sak hanah, na caeh o sak ah; to tih ai nahaeloe kaicae nuiah nathaih maw, to ai boeh loe sumsen hoiah maw na thuitaek moeng tih, tiah a naa hoi.
4 Toen zeide de koning van Egypte tot hen: Gij, Mozes en Aaron! waarom trekt gij het volk af van hun werken? Gaat heen tot uw lasten.
Toe Izip siangpahrang mah nihnik khaeah, Tih hanah hae kaminawk toksak nam pra hoi sak loe? Na sak hoi ih tok to mah sah hoih, tiah a naa.
5 Verder zeide Farao: Ziet, het volk des lands is alreeds te veel; en zoudt gijlieden hen doen rusten van hun lasten?
To pacoengah Faro mah, Khenah, prae thungah kami paroeai pop o, toe nihcae khaeah toksak han ai ah na thuih pae hoiah, tiah a naa.
6 Daarom beval Farao, ten zelfden dage, aan de aandrijvers onder het volk, en deszelfs ambtlieden, zeggende:
To na niah Faro mah tamna khenzawn kaminawk hoi ukkungnawk khaeah, hae tiah lokthuih pae;
7 Gij zult voortaan aan deze lieden geen stro meer geven, tot het maken der tichelstenen, als gisteren en eergisteren; laat hen zelven heengaan, en stro voor zichzelven verzamelen.
amlai long to hmaiqoeng hanah, canghni ah na paek o ih baktiah, kaminawk hanah caphaeh to paek o hma lai ah; angmacae koehah caphaeh to akhuih hanah caeh o nasoe.
8 En het getal der tichelstenen, die zij gisteren en eergisteren gemaakt hebben, zult gij hun opleggen; gij zult daarvan niet verminderen; want zij gaan ledig; daarom roepen zij, zeggende: Laat ons gaan, laat ons onzen God offeren!
Toe amlai long hmaiqoenghaih tok loe canghni ah sak ih baktih toengah nihcae to sahsak ah; tamsi o sak hmah; nihcae loe thaset o pongah ni, Sithaw khaeah angbawnhaih sak hanah, na caehsak ah, tiah a hang o.
9 Men verzware den dienst over deze mannen, dat zij daaraan te doen hebben, en zich niet vergapen aan leugenachtige woorden.
Toksak panki o moe, amsawn loknawk to a tang o han ai ah, nongpanawk to tok karai paek ah, tiah a naa.
10 Toen gingen de aandrijvers des volks uit, en deszelfs ambtlieden, en spraken tot het volk, zeggende: Zo zegt Farao: Ik zal ulieden geen stro geven.
To naah tamna khenzawn kaminawk hoi ukkungnawk loe caeh o moe, kaminawk khaeah, Faro mah, nangcae caphaeh paek han ai ah thuih boeh.
11 Gaat gij zelve heen, haalt u stro, waar gij het vindt; doch van uw dienst zal niet verminderd worden.
Caeh oh loe nangmacae koehah caphaeh to pakrong oh; toe toksak tamsi o sak hmah, tiah a thuih, tiah a naa.
12 Toen verstrooide zich het volk in het ganse land van Egypte, dat het stoppelen verzamelde, voor stro.
To pongah kaminawk loe Izip prae ah caeh o moe, caphaeh zuengah anghnoeng to pakrong hanah, Izip prae thung boih ah caeh o.
13 En de aandrijvers drongen aan, zeggende: Voleindigt uw werken, elk dagwerk op zijn dag, gelijk toen er stro was.
Tamna khenzawn kaminawk mah nihcae to mongh aep aep; caphaeh oh nathuem ah ni thokkruek na sak o ih tok baktih toengah, pacoeng hanah tok to sah oh, tiah a naa.
14 En de ambtlieden der kinderen Israels, die Farao's aandrijvers over hen gesteld hadden, werden geslagen, en men zeide: Waarom hebt gijlieden uw gezette werk niet voleindigd, in het maken der tichelstenen, gelijk te voren, alzo ook gisteren en heden?
Faro ih tamna khenzawn kaminawk mah, zaehoikung ah suek ih Israel kaminawk khaeah, Tipongah cangduem hoi vaihni na sak o ih, amlai long loe canghni ah na sak o ih zetto pha ai loe? tiah a naa o.
15 Derhalve gingen de ambtlieden der kinderen Israels, en schreeuwden tot Farao, zeggende: Waarom doet gij uw knechten alzo?
To naah Israel zaehoikungnawk loe Faro khaeah caeh o moe, Tipongah na tamnanawk hae tih khoek to nang pacaekthlaek loe?
16 Aan uw knechten wordt geen stro gegeven, en zij zeggen tot ons: Maakt de tichelstenen; en ziet, uw knechten worden geslagen, doch de schuld is uws volks!
Na tamnanawk hanah caphaeh paek ai to mah, khenah, ukkungnawk loe kaicae khaeah amlai long sak hanah lok ang thuih o moe, na tamnanawk to boh o; zaehaih loe nangmah ih kaminawk nuiah ni oh, tiah a naa o.
17 Hij dan zeide: Gijlieden gaat ledig, ledig gaat gij; daarom zegt gij: Laat ons gaan, laat ons den HEERE offeren!
Toe Faro mah, Tha na set o, tha na set o! To pongah ni, Angraeng khaeah angbawnhaih sak hanah na caehsak ah, tiah na thuih o.
18 Zo gaat nu heen, arbeidt; doch stro zal u niet gegeven worden; evenwel zult gij het getal der tichelstenen leveren.
To pongah vaihi caeh oh loe, tok to sah oh; caphaeh to kang paek o mak ai boeh; toe amlai long loe na sak o zetto sah o toengtoeng ah, tiah a naa.
19 Toen zagen de ambtlieden der kinderen Israels, dat het kwalijk met hen stond, dewijl men zeide: Gij zult niet minderen van uw tichelstenen, van het dagwerk op zijn dag.
Nito thung sak ih amlai long to tamsi o sak hmah, tiah thuih ih lok to Israel kaminawk mah thaih o naah, raihaih a tongh o boeh, tiah panoek o.
20 En zij ontmoetten Mozes en Aaron, die tegen hen over stonden, toen zij van Farao uitgingen.
Faro khae hoi amlaem o naah, loklam ah nihcae tongh han kazing, Mosi hoi Aaron to a hnuk o;
21 En zeiden tot hen: De HEERE zie op u, en richte het, dewijl dat gij onzen reuk hebt stinkende gemaakt voor Farao, en voor zijn knechten, gevende een zwaard in hun handen, om ons te doden.
nihnik khaeah, Angraeng mah nang hnik to khen nasoe loe, lokcaek nasoe; Faro hoi anih ih toksah tamnanawk mah kaicae hae panuet moe, kaicae hae sumsen hoi hum hanah, na sak hoi boeh, tiah a naa o.
22 Toen keerde Mozes weder tot den HEERE, en zeide: Heere! waarom hebt Gij dit volk kwaad gedaan, waarom hebt Gij mij nu gezonden?
Mosi loe Angraeng khaeah amlaem moe, Angraeng, tipongah hae kaminawk khaeah raihaih na phaksak loe? Tih pongah kai nang patoeh loe?
23 Want van toen af, dat ik tot Farao ben ingegaan, om in Uw naam te spreken, heeft hij dit volk kwaad gedaan; en Gij hebt Uw volk geenszins verlost.
Na hmin hoi Faro khaeah lokthuih han ka caeh kruek, anih mah hae kaminawk khaeah raihaih a phaksak; nangmah ih kaminawk hae na pahlong ai, tiah a naa.
