Exodus 4
1 Toen antwoordde Mozes, en zeide: Maar zie, zij zullen mij niet geloven, noch mijn stem horen; want zij zullen zeggen: De HEERE is u niet verschenen!
Hinlah Mose avel'in akiphin kit in, “Eitahsan lel-u henlang kathusei ngai hih uleh iti tantem? 'Nangma heng'a Pakai akilah kha him him poi' tiu leh iti tantem?”
2 En de HEERE zeide tot hem: Wat is er in uw hand? En hij zeide: Een staf.
Chuin Pakaiyin ajah a, “Nakhut a nachoi chu ipi ham?” tia adoh le, Mosen a donbut in “Tenggol ahi,” ati.
3 En Hij zeide: Werp hem ter aarde. En hij wierp hem ter aarde! Toen werd hij tot een slang; en Mozes vlood van haar.
Pakaiyin ajah a, “Tol'ah seplhan,” ati. Hichun Mosen tenggol chu tol'ah asep lhan, chuin gul ahung kisoh tan! Mose anung chop jeng'in ahi.
4 Toen zeide de HEERE tot Mozes: Strek uw hand uit, en grijp haar bij haar staart! Toen strekte hij zijn hand uit, en vatte haar, en zij werd tot een staf in zijn hand.
Chuin Pakaiyin aheng'a, “nakhut lhangdoh in lang ameiyin man tem'in” ati. Hichun Mosen akhut alhangdoh in aman in ahile, akhut ah kelngoi chinna tenggol ahung kinung soh doh kit tan ahi.
5 Opdat zij geloven, dat u verschenen is de HEERE, de God hunner vaderen, de God van Abraham, de God van Izak, en de God van Jakob.
Pakaiyin ajah-a, “Hiche melchih nahi nabol ding ahi. Chuteng apu apateu Pathen - Abraham Pathen, Isaac Pathen chuleh Jacob Pathen chu nangma heng'ah akilah mong'e ti ahin tahsan dingu ahi,” ati.
6 En de HEERE zeide verder tot hem: Steek nu uw hand in uw boezem. En hij stak zijn hand in zijn boezem; daarna trok hij ze uit, en ziet, zijn hand was melaats, wit als sneeuw.
Chuin Pakaiyin Mose heng'ah, “Tunna khut chu na pon ah sung nadip a koijin,” atile, Mose'n jong akhut chu apon ah sung adip a akoijin, akhut chu alah doh kit a ahile, akhut chu avun aphah in buhbang bangin abang jeng'in ahi.
7 En Hij zeide: Steek uw hand wederom in uw boezem. En hij stak zijn hand wederom in zijn boezem; daarna trok hij ze uit zijn boezem, en ziet, zij was weder als zijn ander vlees.
Pakaiyin, “Tun nakhut chu napon ah sung nadip'a avel'in koikit tem in,” atin ahi. Hijeh chun Mose in jong akhut chu anung koilut kit in, chuin ala doh kit in ahile atidang bang'in atahsa adamsel tan ahi.
8 En het zal geschieden, zo zij u niet geloven, noch naar de stem van het eerste teken horen, zo zullen zij de stem van het laatste teken geloven.
Pakaiyin Mose heng'a asei jin, “ijem tia nangma natahsan lou uva chule melchih na masapen jeng'a jong atahsan theilou uva ahile, melchina anichanna a atahsan diu ahi tai.
9 En het zal geschieden, zo zij ook deze twee tekenen niet geloven, noch naar uw stem horen, zo neem van de wateren der rivier, en giet ze op het droge; zo zullen de wateren, die gij uit de rivier zult nemen, diezelve zullen tot bloed worden op het droge.
Chule hiche melchih na teni jeng'a jong atahsan thei lou'uva ahile, Nile Vadunga kon in twi themkhat la in lang tolgo laiya sung lhan. Hichu nabol teng, Nile Vadung twi chu tolgo laiya thisan kisoh ding ahi,” ati.
10 Toen zeide Mozes tot den HEERE: Och Heere! ik ben geen man wel ter tale, noch van gisteren, noch van eergisteren, noch van toen af, toen Gij tot Uw knecht gesproken hebt; want ik ben zwaar van mond, en zwaar van tong.
Ahin Mose Pakai heng'a ataovin, “O Pakai, keima thusei them kahipoi. Achesa phat hihen, chule tujeng in jong, kahenga thu nasei nung hijong leh, ka lei a-oh jin, chule kathusei a-ngongkai jie,” ati.
11 En de HEERE zeide tot hem: Wie heeft den mens den mond gemaakt, of wie heeft den stomme, of dove, of ziende, of blinde gemaakt? Ben Ik het niet, de HEERE?
Hichun Pakaiyin Mose adong paijin, “Koiham mihem kam sem? Koi ham mihem apaothei ahilou leh apaomo, kho jathei ahilou leh ana ngong, kho muthei ahilou leh micho umsah nadia gellhuh na sem ji? Hichu Keima, na Pakai kahi hilou ham?
12 En nu ga henen, en Ik zal met uw mond zijn, en zal u leren, wat gij spreken zult.
Tun chen! napao doh na chan'a Ka umpi ding, chule na thusei na chan'a Keiman kalamhil ding nahi,” ati.
13 Doch hij zeide: Och, Heere! zend toch door de hand desgenen, dien Gij zoudt zenden.
Ahinlah Mose avel in Pakai heng'a ataovin, “Pakai, lungset tah in! midang khattou sol tan,” ati.
14 Toen ontstak de toorn des HEEREN over Mozes, en Hij zeide: is niet Aaron, de Leviet, uw broeder? Ik weet, dat hij zeer wel spreken zal, en ook, zie, hij zal uitgaan u tegemoet; wanneer hij u ziet, zo zal hij in zijn hart verblijd zijn.
Chuin Pakai Mose chung'a alung hang tan, “Aphai,” ati. “Na sopipa Levi mi Aaron um'a hilou ham? Aman lei kileh pel'in thu aseitheiye ti keiman kahei. Chule vetan! Tun nang toh kimuto ding in ahung tai. Nang toh kimu ding lung thanop na'a dim ahi,” ati.
15 Gij dan zult tot hem spreken, en de woorden in zijn mond leggen; en Ik zal met uw mond, en met zijn mond zijn; en Ik zal ulieden leren, wat gij doen zult.
Ama chu houlim pin lang, thuho hi akamsung'a mop in. Keiman napao doh na chan lhon'a ka umpi ding, na ni lhon'a nathilbol nachan lhon'a nalamhil lhon nang'e, ati.
16 En hij zal voor u tot het volk spreken; en het zal geschieden, dat hij u tot een mond zal zijn, en gij zult hem tot een god zijn.
“Aaron hi nangma ding'a miho lah a thuseija pang ding ahi. Nangma ding'a nakam sung'a pang ding chule ama ding'a nangma hi Pathen khel'a na din ding, aman ipi asei ding nahil ding ahi,” ati.
17 Neem dan dezen staf in uw hand, waarmede gij die tekenen doen zult.
Na kelngoi tenggol hi kichoiyin lang, melchih na bol ding'a ka thumop chengse bol nading'in mang chan,” ati.
18 Toen ging Mozes heen, en keerde weder tot Jethro, zijn schoonvader, en zeide tot hem: Laat mij toch gaan, dat ik wederkere tot mijn broederen, die in Egypte zijn, en zie, of zij nog leven. Jethro dan zeide tot Mozes: Ga in vrede!
Hijeh chun Mose in lam anu-pa-pa Jethro heng lam'a akile tan ahi. “Lungset tah in kasopi ho heng lam Egypt gam'a kile tange,” tin Mosen aseiyin, “Hing nalaiyu hinauvam tijong hepha lou kahi,” ati in ahile, Jethro in “lungmong in chen,” tin adonbut in ahi.
19 Ook zeide de HEERE tot Mozes in Midian: Ga heen, keer weder in Egypte, want al de mannen zijn dood, die uw ziel zochten.
Mose in Median adalhah masang'in Pakaiyin aheng'a aseiyin, “Egypt a kile tan, ijeh-inem itileh nangma nathat nom ho abonchauvin athi gam tauve,” ati.
20 Mozes dan nam zijn vrouw, en zijn zonen, en voerde hen op een ezel, en keerde weder in Egypteland; en Mozes nam den staf Gods in zijn hand.
Hijeh chun Mose in ajinu leh achate akipuiyin, sangan chunga atousah in, chuin Egypt gam'a akile tauvin ahi. Akhut a Pathen tenggol chu achoiyin ahi.
21 En de HEERE zeide tot Mozes: Terwijl gij heentrekt, om weder in Egypte te keren, zie toe, dat gij al de wonderen doet voor Farao, die Ik in uw hand gesteld heb; doch Ik zal zijn hart verstokken, dat hij het volk niet zal laten gaan.
Pakaiyin Mose heng'a aseiyin, “Egypt gamsung nalelhun teng, Pharaoh henga chen lang keiman bol ding'a thuneina kapeh bang'in thil kidang ho jouse abonchan gabol'in, ati. Ahinlah Keiman alungthim kasuh tah ding chuteng miho chedoh ding aphal lou ding ahi.”
22 Dan zult gij tot Farao zeggen: Alzo zegt de HEERE: Mijn zoon, Mijn eerstgeborene, is Israel.
“Chuteng nangman aheng'a nasei ding, “Hiche hi Pakai thusei ahiye: Israel hi keima chapa peng masapen ahi.”
23 En Ik heb tot u gezegd: Laat Mijn zoon trekken, dat hij Mij diene! maar gij hebt geweigerd hem te laten trekken; zie, Ik zal uw zoon, uw eerstgeborene doden!
Keiman thu kapeh nahi, “Ka chapa soldoh tan, chuti leh aman keima eihou thei ding ahi.”'Ahivanga nangman nah sah louva na koi jeh in, tua hi keiman nang chapa amasapen katha ding ahi tai!”' ati.
24 En het geschiedde op den weg, in de herberg, dat de HEERE hem tegenkwam, en zocht hem te doden.
Egypt gam ajot laiyun Mose leh a insung mite jan geh din ngahmun khat'a akinga tauvin, Pakaiyin amapa chu akimaitopin, amapa chu atha pai ding ahitai.
25 Toen nam Zippora een stenen mes en besneed de voorhuid haars zoons, en wierp die voor zijn voeten, en zeide: Voorwaar, gij zijt mij een bloedbruidegom!
Amavang Mose jinu Zipporah, in songiel chem alan achapa chep atan peh in ahi. Amanun chep chu amapa keng atohkhah sah in hiti hin aseiye, “Tua hi nangma hiche thisan jal'a kei dia moulang nahitai,” ati.
26 En Hij liet van hem af. Toen zeide zij: Bloedbruidegom! vanwege de besnijdenis.
(Amanun “thisan jal'a moulang” tia asei chu chep tan chu aseina ahi.) Chujou chun Pakaiyin amapa chu adalhatai.
27 De HEERE zeide ook tot Aaron: Ga Mozes tegemoet in de woestijn. En hij ging, en ontmoette hem aan den berg Gods, en hij kuste hem.
Tun Pakaiyin Aaron henga, “Mose kimupi din Gamthip lam'a khun chedoh in,” ati. Hijeh chun Aaron Pathen molsang lam'a achen Mose aga kimupi in, a angkoiyin ahi.
28 En Mozes gaf Aaron te kennen al de woorden des HEEREN, Die hem gezonden had, en al de tekenen, die Hij hem bevolen had.
Hichun Mose in jong Aaron jah a Pakaiyin sei dinga athupeh jouse ajah a asei peh tan ahi. Chule bol dinga athupeh thil kidang melchih naho chung chang ho chu aseipeh tan ahi.
29 Toen ging Mozes en Aaron, en zij verzamelden al de oudsten der kinderen Israels.
Chuin Mose le Aaron Egypt gam ahung kile lhon'in Israel upa jouse abonchan akoukhom lhon tan ahi.
30 En Aaron sprak al de woorden, die de HEERE tot Mozes gesproken had; en hij deed de tekenen voor de ogen des volks.
Aaron in Pakaiyin Mose athumop chengse chu abonchan amaho jah a aseipeh soh keiyin, Chule Mose in melchihna thil kidang hochu aheng uvah abol in avetsah soh kei uve.
31 En het volk geloofde, en zij hoorden, dat de HEERE de kinderen Israels bezocht, en dat Hij hun verdrukking zag, en zij neigden hun hoofden, en aanbaden.
Hichun Israel miten Mose leh Aaron chu Pathen in ahin sol mong ahi ti atahsan tauve. Pakaiyin amaho chung chang agelkhoh in agim hesoh nau amu taiti ajahdoh phat un, abohkhup uvin ahou tauvin ahi.
