Exodus 17
1 Daarna toog de ganse vergadering van de kinderen Israels, naar hun dagreizen, uit de woestijn Sin, op het bevel des HEEREN, en zij legerden zich te Rafidim. Daar nu was geen water voor het volk om te drinken.
Te phoeiah Israel ca rhaengpuei boeih tah BOEIPA olka bangla a longpueng kah Sin khosoek lamloh hlah uh tih Rephidim ah rhaeh uh. Te vaengah pilnam kah a ok ham tui om pawh.
2 Toen twistte het volk met Mozes, en zeide: Geeft gijlieden ons water, dat wij drinken! Mozes dan zeide tot hen: Wat twist gij met mij? Waarom verzoekt gij den HEERE?
Te dongah pilnam te Moses neh toh uh thae tih, “Kaimih he tui m'pae lamtah ka o pawn eh,” a ti uh. Te vaengah amih te Moses loh, “Balae tih kai te nan toe uh? Balae tih BOEIPA na noemcai? a ti nah.
3 Toen nu het volk aldaar dorstte naar water, zo murmureerde het volk tegen Mozes, en het zeide: Waartoe hebt gij ons nu uit Egypte doen optrekken, opdat gij mij, en mijn kinderen, en mijn vee, van dorst deedt sterven?
Tedae pilnam tah tui hal oeh. Te dongah pilnam te Moses taengah nul uh tih, “Balae tih Egypt lamloh kaimih nang khuen. Kamah neh ka ca rhoek neh ka tuihalh neh duek sak ham maco,” a ti nah.
4 Zo riep Mozes tot den HEERE, zeggende: Wat zal ik dit volk doen? Er feilt niet veel aan, of zij zullen mij stenigen.
Te vaengah Moses te BOEIPA taengah pang tih, “Pilnam ham he balae ka saii eh? Bet ca koinih kai n'dae uh hloe,” a ti nah.
5 Toen zeide de HEERE tot Mozes: Ga heen voor het aangezicht des volks, en neem met u uit de oudsten van Israel; en neem uw staf in uw hand, waarmede gij de rivier sloegt, en ga heen.
Te phoeiah BOEIPA loh Moses te, “Pilnam hmai ah lamhma lamtah Israel kah a ham rhoek te namah neh puei uh. Sokko na boh nah na conghol te na kut dongah pom lamtah cet.
6 Zie, Ik zal aldaar voor uw aangezicht op de rotssteen in Horeb staan; en gij zult op den rotssteen slaan, zo zal er water uitgaan, dat het volk drinke. Mozes nu deed alzo voor de ogen der oudsten van Israel.
Kamah he na mikhmuh kah Horeb lungpang soah ka pai ne. Lungpang te taam lamtah te lamloh tui ha phuet vaengah pilnam loh o saeh,” a ti nah. Te te Moses loh Israel a ham rhoek mikhmuh ah a saii pah.
7 En hij noemde den naam dier plaats Massa en Meriba, om den twist der kinderen Israels, en omdat zij den HEERE verzocht hadden, zeggende: Is de HEERE in het midden van ons, of niet?
Te vaengah Israel ca rhoek kah tuituknah neh BOEIPA te a noemcai uh tih, “BOEIPA he mamih lakli ah om nim, om pawt nim?” a ti uh dongah a hmuen ming te Massah neh Meribah a sui.
8 Toen kwam Amalek en streed tegen Israel in Rafidim.
Tedae Rephidim ah tah Amalek ha pawk tih Israel a vathoh thil.
9 Mozes dan zeide tot Jozua: Kies ons mannen, en trek uit, strijd tegen Amalek; morgen zal ik op de hoogte des heuvels staan, en de staf Gods zal in mijn hand zijn.
Te dongah Moses loh Joshua taengah, “Mamih ham hlang coelh laeh, khuen lamtah Amalek te tloek laeh. Thangvuen ah kai he som lu ah ka pai ni, ka kut ah Pathen kah conghol om ngawn,” a ti nah.
10 Jozua nu deed, als Mozes hem gezegd had, strijdende tegen Amalek; doch Mozes, Aaron en Hur klommen op de hoogte des heuvels.
Amalek te vathoh thil ham Moses loh amah a ti nah bangla Joshua loha saii tangloeng. Moses, Aaron neh Hur tahtlangsom lu la luei uh.
11 En het geschiedde, terwijl Mozes zijn hand ophief, zo was Israel de sterkste; maar terwijl hij zijn hand nederliet, zo was Amalek de sterkste.
Moses loh a kut a thoh rhuet vaengah tah Israel loh a na dae a kut a hlak rhuet vaengah tah Amalek a na.
12 Doch de handen van Mozes werden zwaar; daarom namen zij een steen, en legden dien onder hem, dat hij daarop zat; en Aaron en Hur onderstutten zijn handen, de een op deze, de ander op de andere zijde; alzo waren zijn handen gewis, totdat de zon onderging.
Tedae Moses kut a kha vaengah tah lungto a loh uh tih a dangah a phaih pauh. Te phoeiah a soah ngol tih a kut te Aaron neh Hur loh khatben ah pakhat, khatben ah pakhat loh a moem pah. Te daengah a kut rhoi te khomik a tlak hil khuek om.
13 Alzo dat Jozua Amalek en zijn volk krenkte, door de scherpte des zwaards.
Te dongah Joshua loh Amalek neh a pilnam te cunghang ha neh a rhaa.
14 Toen zeide de HEERE tot Mozes: Schrijf dit ter gedachtenis in een boek, en leg het in de oren van Jozua, dat Ik de gedachtenis van Amalek geheel uitdelgen zal van onder den hemel.
Te phoeiah BOEIPA loh Moses te, “Poekkoepnah he cabu dongah daek lamtah Joshua hna ah dueh pah. Amalek poekkoepnah te vaan hmui lamloh ka khoe rhoe ka khoe ni,” a ti nah.
15 En Mozes bouwde een altaar; en hij noemde deszelfs naam: De HEERE is mijn Banier!
Te dongah Moses loh hmueihtuk a suem tih a ming te BOEIPA tah ka rholik la a khue.
16 En hij zeide: Dewijl de hand op den troon des HEEREN is, zo zal de oorlog des HEEREN tegen Amalek zijn, van geslacht tot geslacht!
Te vaengah, “Caemtloek BOEIPA kah ngolkhoel dongah kut ka phuel dongah BOEIPA loh Amalek te cadilcahma lamloh cadilcahma duela vathoh thil saeh,” a ti.
