Exodus 13
1 Toen sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:
Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, ʻo pehē,
2 Heilig Mij alle eerstgeborenen; wat enige baarmoeder opent onder de kinderen Israels, van mensen en van beesten, dat is Mijn.
“Fakatapui maʻaku ʻae ʻuluaki fānau kotoa pē, ko ia kotoa pē ʻoku fakaava ʻae mānava ʻi he fānau ʻa ʻIsileli, ʻi he tangata mo e manu: ʻoku ʻaʻaku ia.”
3 Verder zeide Mozes tot het volk: Gedenkt aan dezen zelfden dag, op welken gijlieden uit Egypte, uit het diensthuis, gegaan zijt; want de HEERE heeft u door een sterke hand van hier uitgevoerd; daarom zal het gedesemde niet gegeten worden.
Pea pehē ʻe Mōsese ki he kakai, “Manatu ki he ʻaho ni, ʻa ia, kuo mou haʻu ai mei ʻIsipite, mei he fale fakapōpula: he kuo ʻomi ʻakimoutolu ʻe Sihova mei he potu ni ʻi he nima mālohi: ʻoua naʻa kai ha mā kuo fakalēvani.
4 Heden gaat gijlieden uit, in de maand Abib.
Kuo mou hao mai he ʻaho ni ʻi he māhina ko ʻApipi.
5 En het zal geschieden, als u de HEERE zal gebracht hebben in het land der Kanaanieten, en der Hethieten, en der Amorieten, en der Hevieten, en der Jebusieten, hetwelk Hij uw vaderen gezworen heeft u te geven, een land vloeiende van melk en honig; zo zult gij dezen dienst houden in deze maand.
Pea ka ʻomi koe ʻe Sihova ki he fonua ʻoe kau Kēnani, mo e kau Heti, mo e kau ʻAmoli, mo e kau Hevi, mo e kau Sepusi, ʻaia naʻa ne fuakava ai ki hoʻo ngaahi tamai ke foaki kiate koe, ʻae fonua mahu tāfea ʻi he huʻahuhu mo e honi, te ke fai ʻae ngāue ni ʻi he māhina ni.
6 Zeven dagen zult gij ongezuurde broden eten, en aan den zevenden dag zal den HEERE een feest zijn.
ʻI he ʻaho ʻe fitu te ke kai mā taʻeaihalēvani, pea ʻe fai ʻi hono fitu ʻoe ʻaho ʻae kātoanga kia Sihova.
7 Zeven dagen zullen ongezuurde broden gegeten worden, en het gedesemde zal bij u niet gezien worden, ja, er zal geen zuurdeeg bij u gezien worden, in al uw palen.
ʻE kai ʻae mā taʻefakalēvani ʻi he ʻaho ʻe fitu; pea ʻe ʻikai ha mā kuo ʻai ki ai ha lēvani ʻe ʻilo ʻiate koe, pea ʻe ʻikai ʻilo ha lēvani ʻiate koe ʻi hoʻo ngaahi potu kotoa pē.
8 En gij zult uw zoon te kennen geven te dienzelven dage, zeggende: Dit is om hetgeen de HEERE mij gedaan heeft, toen ik uit Egypte uittoog.
Pea te ke fakahā ki ho foha ʻi he ʻaho ko ia, ʻo pehē, ‘[ʻOku fai ʻeni, ]koeʻuhi ko e meʻa ko ia ʻaia naʻe fai ʻe Sihova kiate au, ʻi heʻeku hao mei ʻIsipite.’
9 En het zal u zijn tot een teken op uw hand, en tot een gedachtenis tussen uw ogen, opdat de wet des HEEREN in uw mond zij, omdat u de HEERE door een sterke hand uit Egypte uitgevoerd heeft.
Pea ʻe ʻiate koe ia ko e fakaʻilonga ʻi ho nima, pea ko e meʻa fakamanatu ʻi he vahaʻa ʻo ho mata, koeʻuhi ke ʻi ho ngutu ʻae fono ʻa Sihova: he kuo ʻomi koe ʻe Sihova mei ʻIsipite ʻi he nima mālohi.
10 Daarom onderhoudt deze inzetting ter bestemder tijd, van jaar tot jaar.
Ko ia ke ke tauhi ai ʻae fekau ni ʻi hono faʻahitaʻu tukufakaholo ʻi he taʻu kotoa pē.
11 Het zal ook geschieden, wanneer u de HEERE in het land der Kanaanieten zal gebracht hebben, gelijk Hij u en uw vaderen gezworen heeft, en Hij het u zal gegeven hebben;
“Pea ʻe pehē, ʻi he ʻomi koe ʻe Sihova ki he fonua ʻoe kau Kēnani, ʻo hangē ko ʻene fuakava kiate koe mo hoʻo ngaahi tamai, ʻo ne foaki ia kiate koe,
12 Zo zult gij tot den HEERE doen overgaan alles, wat de baarmoeder opent; ook alles, wat de baarmoeder opent van de vrucht der beesten, die gij hebben zult; de mannetjes zullen des HEEREN zijn.
Te ke vaheʻi maʻa Sihova ʻaia kotoa pē ʻoku fakaava ʻae manāva, pea mo e ʻuluaki fānau kotoa pē ʻoku tupu ʻi he manu ʻoku ke maʻu: ko e manu tangata ʻoku ʻa Sihova ia.
13 Doch al wat de baarmoeder der ezelin opent, zult gij lossen met een lam; wanneer gij het nu niet lost, zo zult gij het den nek breken; maar alle eerstgeborenen des mensen onder uw zonen zult gij lossen.
Pea ko e ʻuluaki fānau ʻae ʻasi te ke huhuʻi ʻaki ʻae lami: pea kapau ʻe ʻikai te ke huhuʻi ia, te ke fesiʻi hono kia: pea ko e ʻuluaki fānau kotoa pē ʻi hoʻo fānau tangata te ke huhuʻi.
14 Wanneer het geschieden zal, dat uw zoon u morgen zal vragen, zeggende: Wat is dat, zo zult gij tot hem zeggen: De HEERE heeft ons door een sterke hand uit Egypte, uit het diensthuis, uitgevoerd.
Pea ʻe pehē ʻoka fehuʻi ʻe ho foha kiate koe ʻamui, ʻo pehē, Ko e hā eni? Te ke tala ʻo pehē kiate ia, naʻe ʻomi ʻakimautolu ʻe Sihova mei ʻIsipite, mei he fale fakapōpula ʻi he nima mālohi.
15 Want het geschiedde, toen Farao zich verhardde ons te laten trekken, zo doodde de HEERE alle eerstgeborenen in Egypteland, van des mensen eerstgeborene af, tot den eerstgeborene der beesten; daarom offer ik den HEERE de mannetjes van alles, wat de baarmoeder opent; doch alle eerstgeborenen mijner zonen los ik.
Pea ʻi he ʻikai fie tuku mai ʻakimautolu ʻe Felo, naʻe tāmateʻi ʻe Sihova ʻae ʻuluaki fānau kotoa pē ʻi he fonua ko ʻIsipite, ʻae ʻuluaki fānau ʻae tangata mo e ʻuluaki fānau ʻae manu: ko ia ʻoku ou feilaulau ʻaki ai kia Sihova ʻae fānau tangata kotoa pē, ʻoku fakaava ʻae manāva: ka ko e ʻuluaki tupu kotoa pē ʻo ʻeku fānau ʻoku ou huhuʻi.
16 En het zal tot een teken zijn op uw hand, en tot voorhoofdspanselen tussen uw ogen; want de HEERE heeft door een sterke hand ons uit Egypte uitgevoerd.
Pea ʻe hoko ia ko e fakaʻilonga ki ho nima, mo e meʻa fakamanatu ki ho laʻē: he naʻe ʻomi ʻakimautolu mei ʻIsipite ʻe Sihova ʻi he nima mālohi.”
17 En het is geschied, toen Farao het volk had laten trekken, zo leidde hen God niet op den weg van het land der Filistijnen, hoewel die nader was; want God zeide: Dat het den volke niet rouwe, als zij den strijd zien zouden, en wederkeren naar Egypte.
Pea ko ʻeni, ʻi he tukuange ʻae kakai ʻe Felo ke nau ʻalu, naʻe ʻikai tataki ʻakinautolu ʻe he ʻOtua ʻi he hala ʻoe fonua ʻoe kau Filisitia, neongo hono ofi ia; he naʻe pehē ʻe he ʻOtua, Telia naʻa fakatomala ʻae kakai ʻi heʻenau mamata ki he tau, pea te nau foki ki ʻIsipite.
18 Maar God leidde het volk om, langs den weg van de woestijn der Schelfzee. De kinderen Israels nu togen bij vijven uit Egypteland.
Ka naʻe tataki ʻe he ʻOtua ʻae kakai ke afe ʻi he hala ʻoe toafa ʻoe tahi Kulokula: pea naʻe hiki teuteu tau pe ʻae fānau ʻa ʻIsileli mei he fonua ko ʻIsipite.
19 En Mozes nam de beenderen van Jozef met zich; want hij had met een zwaren eed de kinderen Israels bezworen, zeggende: God zal ulieden voorzeker bezoeken; voert dan mijn beenderen met ulieden op van hier!
Pea naʻe hikitanga ʻe Mōsese ʻae hui ʻo Siosefa ke ʻave: he naʻa ne fakafuakavaʻi totonu ʻae fānau ʻa ʻIsileli, ʻo pehē, ‘Ko e moʻoni ʻe ʻaʻahi ʻae ʻOtua kiate kimoutolu; pea te mou hikitanga hoku hui ʻo ʻave mei heni mo kimoutolu.’
20 Alzo reisden zij uit Sukkoth; en zij legerden zich in Etham, aan het einde der woestijn.
Pea naʻa nau fononga mei Sukote, ʻonau ʻapitanga, ʻi ʻEtami, ʻi he veʻe toafa.
21 En de HEERE toog voor hun aangezicht, des daags in een wolkkolom, dat Hij hen op den weg leidde, en des nachts in een vuurkolom, dat Hij hen lichtte, om voort te gaan dag en nacht.
Pea naʻe hāʻele ʻo muʻomuʻa ʻiate kinautolu ʻa Sihova ʻi he pou ʻao ʻi he ʻaho, ke tataki ʻakinautolu ʻi he hala: pea mo e pou afi ʻi he poʻuli, ke fakamaama kiate kinautolu; ke nau ʻalu ʻaho, mo ʻalu ʻi he poʻuli:
22 Hij nam de wolkkolom des daags, noch de vuurkolom des nachts niet weg van het aangezicht des volks.
Naʻe ʻikai te ne hiki ʻo ʻave ʻae pou ʻao ʻi he ʻaho, pe ko e pou afi ʻi he poʻuli mei he ʻao ʻoe kakai.
