Exodus 11
1 (Want de HEERE had tot Mozes gesproken: Ik zal nog een plaag over Farao, en over Egypte brengen, daarna zal hij ulieden van hier laten trekken; als hij u geheellijk zal laten trekken, zo zal hij u haastelijk van hier uitdrijven.
Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, “ʻOku toe taha pe ʻae tautea te u ʻomi kia Felo mo ʻIsipite; hili ia, te ne tuku ke mou ʻalu ʻi heni: pea ka fekau ia ke mou ʻalu, ko e moʻoni te ne kapusi ʻakimoutolu ke ʻalu kotoa pē ʻi heni.
2 Spreek nu voor de oren des volks, dat ieder man van zijn naaste, en iedere vrouw van haar naaste zilveren vaten en gouden vaten eise.
Ke ke lea ʻi he telinga ʻoe kakai, pea tuku ke nau kole taki taha ʻae tangata ʻi hono kaungāʻapi, mo e fefine kotoa pē ʻi hono kaungāʻapi, ʻae ngaahi teunga siliva, mo e teunga koula.”
3 En de HEERE gaf het volk genade in de ogen der Egyptenaren; ook was de man Mozes zeer groot in Egypteland voor de ogen van Farao's knechten, en voor de ogen des volks.)
Pea naʻe fakaʻofeina ʻe Sihova ʻae kakai ʻi he ʻao ʻoe kakai ʻIsipite. Kae muʻa hake foki, naʻe ongoongo lahi ʻaupito ʻae tangata ko Mōsese ʻi he fonua ko ʻIsipite, ʻi he ʻao ʻoe kau tamaioʻeiki ʻa Felo, pea mo e ʻao ʻoe kakai.
4 Verder zeide Mozes: Zo heeft de HEERE gezegd: Omtrent middernacht zal Ik uitgaan door het midden van Egypte;
Pea pehē ʻe Mōsese, “ʻOku pehē mai ʻa Sihova, ‘ʻE feʻunga mo e tuʻuapō te u ʻalu atu ki he lotolotonga ʻo ʻIsipite:
5 En alle eerstgeborenen in Egypteland zullen sterven, van Farao's eerstgeborene af, die op zijn troon zitten zou, tot den eerstgeborene der dienstmaagd, die achter den molen is, en alle eerstgeborenen van het vee.
Pea ʻe mate ʻae ʻuluaki fānau kotoa pē ʻi he fonua ko ʻIsipite, mei he ʻuluaki fānau ʻa Felo ʻoku nofo ʻi hono nofoʻanga, ʻo aʻu ki he ʻuluaki fānau ʻae kaunanga ʻoku muimui ʻi he meʻa momosi; pea mo e ʻuluaki fānau kotoa pē ʻoe fanga manu.
6 En er zal een groot geschrei zijn in het ganse Egypteland, desgelijke nooit geweest is, en desgelijke niet meer wezen zal.
Pea ʻe ai ʻae tangi lahi ʻi he ngaahi potu kotoa pē ʻoe fonua ko ʻIsipite, ʻaia naʻe ʻikai hano tatau ʻi muʻa, pea ʻe ʻikai toe ai ha meʻa pehē.
7 Maar bij alle kinderen Israels zal niet een hond zijn tong verroeren, van de mensen af tot de beesten toe; opdat gijlieden weet, dat de HEERE tussen de Egyptenaren en tussen de Israelieten een afzondering maakt.
Ka ko e fānau ʻa ʻIsileli, ʻe ʻikai ha kulī ʻe taha ke ne ueʻi hono ʻelelo ki ai, ki ha tangata pe ki ha manu: koeʻuhi ke mou ʻilo kuo fai kehekehe ʻe Sihova ki he kakai ʻIsipite mo e kakai ʻIsileli.’”
8 Dan zullen al deze uw knechten tot mij afkomen, en zich voor mij neigen, zeggende: Trek uit, gij en al het volk, dat uw voetstappen volgt; en daarna zal ik uitgaan. En hij ging uit van Farao in hitte des toorns.
Pea ko kinautolu ni ko hoʻo kau tamaioʻeiki kotoa pē, te nau ʻalu hifo kiate au, ʻonau punou hifo ʻakinautolu kiate au, ʻo pehē, “Ke ke ʻalu koe, pea mo e kakai kotoa pē ʻoku muimui ʻiate koe; pea hili ia, te u ʻalu kituaʻā.” Pea naʻe ʻalu ia kituaʻā meia Felo ʻoku ʻita lahi.
9 De HEERE dan had tot Mozes gesproken: Farao zal naar ulieden niet horen, opdat Mijn wonderen in Egypteland vermenigvuldigd worden.
Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, “ʻE ʻikai tokanga ʻa Felo kiate kimoua: koeʻuhi ke fakalahi ai ʻeku ngaahi meʻa mana ʻi he fonua ko ʻIsipite.”
10 En Mozes en Aaron hebben al deze wonderen gedaan voor Farao's aangezicht; doch de HEERE verhardde Farao's hart, dat hij de kinderen Israels uit zijn land niet trekken liet.
Pea naʻe fai ʻe Mōsese mo ʻElone ʻae ngaahi mana ni kotoa pē ʻi he ʻao ʻo Felo: pea naʻe fakafefeka ʻe Sihova ʻae loto ʻo Felo, ko ia naʻe ʻikai te ne tukuange ʻae fānau ʻa ʻIsileli ke ʻalu mei hono fonua.
