Exodus 11

1 (Want de HEERE had tot Mozes gesproken: Ik zal nog een plaag over Farao, en over Egypte brengen, daarna zal hij ulieden van hier laten trekken; als hij u geheellijk zal laten trekken, zo zal hij u haastelijk van hier uitdrijven.

Adonai said to Moses [Drawn out], “Yet one plague more will I bring on Pharaoh, and on Egypt [Abode of slavery]; afterwards he will surely divorce you and let you go. When he casts you out, he will surely divorce you out altogether.

2 Spreek nu voor de oren des volks, dat ieder man van zijn naaste, en iedere vrouw van haar naaste zilveren vaten en gouden vaten eise.

Speak now in the ears of the people, and let every man ask of his neighbor, and every woman of her neighbor, jewels of silver, and jewels of gold.”

3 En de HEERE gaf het volk genade in de ogen der Egyptenaren; ook was de man Mozes zeer groot in Egypteland voor de ogen van Farao's knechten, en voor de ogen des volks.)

Adonai gave the people chen ·grace· in the sight of the Egyptians [people from Abode of slavery]. Moreover the man Moses [Drawn out] was very great in the land of Egypt [Abode of slavery], in the sight of Pharaoh’s servants, and in the sight of the people.

4 Verder zeide Mozes: Zo heeft de HEERE gezegd: Omtrent middernacht zal Ik uitgaan door het midden van Egypte;

Moses [Drawn out] said, “This is what Adonai says: ‘About midnight I will go out into the middle of Egypt [Abode of slavery],

5 En alle eerstgeborenen in Egypteland zullen sterven, van Farao's eerstgeborene af, die op zijn troon zitten zou, tot den eerstgeborene der dienstmaagd, die achter den molen is, en alle eerstgeborenen van het vee.

and all the firstborn in the land of Egypt [Abode of slavery] shall die, from the firstborn of Pharaoh who sits on his throne, even to the firstborn of the female servant who is behind the mill; and all the firstborn of livestock.

6 En er zal een groot geschrei zijn in het ganse Egypteland, desgelijke nooit geweest is, en desgelijke niet meer wezen zal.

There shall be a great cry throughout all the land of Egypt [Abode of slavery], such as there has not been, nor shall be any more.

7 Maar bij alle kinderen Israels zal niet een hond zijn tong verroeren, van de mensen af tot de beesten toe; opdat gijlieden weet, dat de HEERE tussen de Egyptenaren en tussen de Israelieten een afzondering maakt.

But against any of the children of Israel [God prevails] a dog won’t even bark or move its tongue, against man or animal; that you may know that Adonai makes a distinction between the Egyptians [people from Abode of slavery] and Israel [God prevails].

8 Dan zullen al deze uw knechten tot mij afkomen, en zich voor mij neigen, zeggende: Trek uit, gij en al het volk, dat uw voetstappen volgt; en daarna zal ik uitgaan. En hij ging uit van Farao in hitte des toorns.

All these servants of yours will come down to me, and bow down themselves to me, saying, “Get out, with all the people who follow you;” and after that I will go out.’” He went out from Pharaoh in hot anger.

9 De HEERE dan had tot Mozes gesproken: Farao zal naar ulieden niet horen, opdat Mijn wonderen in Egypteland vermenigvuldigd worden.

Adonai said to Moses [Drawn out], “Pharaoh won’t sh'ma ·hear obey· you, that my wonders may be multiplied in the land of Egypt [Abode of slavery].”

10 En Mozes en Aaron hebben al deze wonderen gedaan voor Farao's aangezicht; doch de HEERE verhardde Farao's hart, dat hij de kinderen Israels uit zijn land niet trekken liet.

Moses [Drawn out] and Aaron [Light-bringer] did all these wonders before Pharaoh, and Adonai hardened Pharaoh’s heart, and he didn’t let the children of Israel [God prevails] go out of his land.