Amos 8

1 De Heere HEERE deed mij aldus zien; en ziet, een korf met zomervruchten.

‌ʻOku pehē hono fakahā mai kiate au ʻe he ʻEiki ko e ʻOtua: pea vakai, ko e kato fuaʻi ʻakau ʻoe faʻahitaʻu mafana.

2 En Hij zeide: Wat ziet gij, Amos? En ik zeide: Een korf met zomervruchten. Toen zeide de HEERE tot mij: Het einde is gekomen over Mijn volk Israel; Ik zal het voortaan niet meer voorbijgaan.

Pea naʻa ne pehē, “ʻAmosi, Ko e hā ʻoku ke mamata ai?” Pea u pehē, “Ko e kato fuaʻi ʻakau ʻoe faʻahitaʻu mafana.” Pea naʻe pehē ʻe Sihova kiate au, “Kuo hoko hono ngataʻanga ki hoku kakai ko ʻIsileli; ʻe ʻikai te u toe laka ʻiate kinautolu.”

3 Maar de gezangen des tempels zullen te dien dage huilen, spreekt de Heere HEERE; vele dode lichamen zullen er zijn, in alle plaatsen zal men ze stilzwijgend wegwerpen.

‌ʻOku pehē ʻe Sihova ko e ʻOtua, “ʻE hoko ʻae ngaahi hiva ʻoe fale tapu, ko e tangi fakalōloa ʻi he ʻaho ko ia: ʻe lahi ʻae ʻangaʻanga ʻi he potu kotoa pē; ʻe lī ʻakinautolu kituʻa ʻi he fakalongo pē.

4 Hoort dit, gij, die den nooddruftige opslokt! en dat om te vernielen de ellendigen des lands;

Fanongo eni, ʻakimoutolu ʻoku folo hifo ʻae paea, ʻio, ke fakaʻosi ʻae kakai masiva mei he fonua,

5 Zeggende: Wanneer zal de nieuwe maan overgaan, dat wij leeftocht mogen verkopen? en de sabbat, dat wij koren mogen openen? verkleinende de efa, en den sikkel vergrotende, en verkeerdelijk handelende met bedrieglijke weegschalen;

‌ʻO pehē, ‘ʻE ʻosi ʻafē ʻae māhina foʻou, ka tau fakatau koane? Pea mo e ʻaho tapu, ka tau vakili ʻae uite, ʻo fakasiʻisiʻi ʻae efa, pea fakalahi ʻae sikeli, pea fakakehe ʻae meʻa fua tautau ʻi he kākā?

6 Dat wij de armen voor geld mogen kopen, en den nooddruftige om een paar schoenen; dan zullen wij het kaf van het koren verkopen.

Pea ke tau fakatau ʻae kakai masiva ʻaki ʻae siliva, pea mo e paea ʻaki ha topuvaʻe: pea ke fakatau ʻae uite kovi?’”

7 De HEERE heeft gezworen bij Jakobs heerlijkheid: Zo Ik al hun werken in eeuwigheid zal vergeten!

Kuo fuakava ʻaki ʻe Sihova ʻae lelei ʻo Sēkope, “Ko e moʻoni ʻe ʻikai ngalo ʻiate au ʻenau ngaahi ngāue ʻo lauikuonga.

8 Zou het land hierover niet beroerd worden, en al wie daarin woont treuren? Ja, het zal geheel oprijzen als een rivier, en het zal heen en weder gedreven en verdronken worden, als door de rivier van Egypte.

‌ʻIkai ʻe tetetete ʻae fonua koeʻuhi ko eni, pea taki taha tangi ʻaia ʻoku nofo ʻi ai? Pea ʻe tupu kātoa ia ʻo hangē ko e lōmaki; pea ʻe lī ia kituʻa ʻo melemo, hangē ko e malofa ʻi ʻIsipite.

9 En het zal te dien dage geschieden, spreekt de Heere HEERE, dat Ik de zon op den middag zal doen ondergaan, en het land bij lichten dage verduisteren.

‌ʻOku pehē ʻe Sihova ko e ʻOtua, “ʻe hoko ʻi he ʻaho ko ia, te u pule ke tō ʻae laʻā ʻi he hoʻatāmālie, pea te u fakapoʻuliʻi ʻa māmani ʻi he kei ʻaho ʻaupito:

10 En Ik zal uw feesten in rouw, en al uw liederen in weeklage veranderen, en op alle lenden een zak, en op alle hoofd kaalheid brengen; en Ik zal het land stellen in rouw, als er is over een enigen zoon, en deszelfs einde als een bitteren dag.

Pea te u liliu hoʻomou ngaahi kātoanga ko e tangi, pea mo hoʻomou hiva kotoa pē ki he tangilāulau; pea te u ʻomi ʻae tauangaʻa ki homou kongaloto kotoa pē, pea ʻe tekefua ʻae ʻulu kotoa pē; pea te u ngaohi ia ke hangē ko e tangi koeʻuhi ko e pele pe taha, pea ko hono ngataʻanga ke hangē ko e ʻaho ʻoe mamahi kona.

11 Ziet, de dagen komen, spreekt de Heere HEERE, dat Ik een honger in het land zal zenden; niet een honger naar brood, noch dorst naar water, maar om te horen de woorden des HEEREN.

Vakai, ʻoku hoko ʻae ngaahi ʻaho,” ʻoku pehē ʻe Sihova ko e ʻOtua, “ʻAia te u fekau ʻae honge ki he fonua, kae ʻikai ko e honge mā, pe ko e fieinu vai, ka ko e fanongo ki he ngaahi folofola ʻa Sihova:

12 En zij zullen zwerven van zee tot zee, en van het noorden tot het oosten; zij zullen omlopen om het woord des HEEREN te zoeken, maar zullen het niet vinden.

Pea te nau ʻāuhē mei he tahi ki he tahi, pea mei he tokelau ki hahake, te nau lele fano pe ke kumi ʻae folofola ʻa Sihova, ka ʻe ʻikai te nau ʻilo ia.

13 Te dien dage zullen de schone jonkvrouwen en de jongelingen van dorst versmachten;

‌ʻI he ʻaho ko ia ʻe pongia ʻae kau taʻahine hoihoifua, mo e kau talavou ʻi he fieinu.

14 Die daar zweren bij de schuld van Samaria, en zeggen: Zo waarachtig als uw God van Dan leeft, en de weg van Ber-seba leeft! en zij zullen vallen, en niet weder opstaan.

Ko kinautolu ʻoku fuakava ki he angahala ʻa Samēlia, pea lea pehē, ‘ʻOku moʻui ho ʻotua, ʻe Tani;’ pea ‘Ko e anga ʻo Peasipa ʻoku moʻui;’ te nau tō, pea ʻe ʻikai te nau toetuʻu ʻo lauikuonga.”