Amos 7
1 De Heere HEERE deed mij aldus zien; en ziet, Hij formeerde sprinkhanen, in het begin des opkomens van het nagras; en ziet, het was het nagras, na des konings afmaaiingen.
Hatchungnung Pakai chun, thil hicheng hi themgao thilmun keima eivetsah e. Pakaiyin khaokhote tamtah alomchang’a, gamsunga ahinlhalut keiman kamui. Hichu, loujaova lousoh-ga lengpa ding’a akikhop tup jou, aban’a ding lousoh-ga ahungdon doh thah phatlai ahi.
2 En het geschiedde, als zij het kruid des lands geheel zouden hebben afgegeten, dat ik zeide: Heere HEERE! vergeef toch; wie zou er van Jakob blijven staan; want hij is klein!
Khaokhoten gamsung’a hamhing aum jouse abonchan ane chaisoh hel tan ahi. Chu in ken jong, “Vo Hatchungnung Pakai, nahenga kataove nei ngaidam’un, kahindoh joulou diu ahitai. Ajeh chu, Israel hi neocha ahibouvin, na kidoupi kham jong ahipoi’’ tin ka sei tai.
3 Toen berouwde zulks den HEERE; het zal niet geschieden, zeide de HEERE.
Hijeh chun Pakaiyin alung ngaito akhel in, “Hiche hi kibolda tahen!’’ tin Pakaiyin asei tai.
4 Wijders deed mij de Heere HEERE aldus zien; en ziet, de Heere HEERE riep uit, dat Hij wilde twisten met vuur; en het verteerde een groten afgrond, ook verteerde het een stuk lands.
Chujouvin, Hatchungnung Pakai chun, themgao thilmun thildang khat eimusah kit e. Pakaiyin amite chunga gotna thutan khum ding in meikong hattah khat akouvin, hiche meikong chun kokhuh thuhtah tah jong akachai jeng in, chuleh gamsung pumpi jong ahalvam soh hel tai.
5 Toen zeide ik: Heere HEERE! houd toch op; wie zou er van Jakob blijven staan; want hij is klein!
Chuin kenjong, vo hatchungnung Pakai, naheng’a kataove nei lungset’un bolda tan, ka hindoh joulou diu ahitai, ajeh chu Israel hi neocha ahibouve, na kidoupi kham jong ahipoi,’’ tin ka sei tai.
6 Toen berouwde zulks den HEERE. Ook dit zal niet geschieden, zeide de Heere HEERE.
Chutah chun Pakaiyin alungngaito akhel kit in,’ “Hiche jong hi kibolda tahen,’’ tin thanei pen Pakaiyin aseiye.
7 Nog deed Hij mij aldus zien; en ziet, de Heere stond op een muur, die naar het paslood gemaakt was, en een paslood was in Zijn hand.
Chujouvin, Pakaiyin thildang khat, themgao thilmun eivetsah kit e. Pakaiyin akhut’a songkhai-in tena khat achoijin, pal kigensa kom’a ading’e. Aman hiche pal kigensa chu phatea dingdet jing hinam, tin atetoh len ahi.
8 En de HEERE zeide tot mij: Wat ziet gij, Amos? En ik zeide: Een paslood. Toen zeide de HEERE: Zie, Ik zal het paslood stellen in het midden van Mijn volk Israel; Ik zal het voortaan niet meer voorbijgaan.
Chuleh Pakai chun eidong in,’’Amos ipi namu em? eiti. Chuin kenjong ka donbut in, “songkhai-intena khat kamui’’ kati. Chutah chun Pakaiyin aseijin, “Hiche songkhai-intena kachoija hi, kamite ka tetoh ding, achonset nau jouse donlouva kakoi louhel ding ahi.
9 Maar Izaks hoogten zullen verwoest, en Israels eigendommen verstoord worden; en Ik zal tegen Jerobeams huis opstaan met het zwaard.
Na pului teu doipheng ho abon’a kisuse gamhel ding, Israel mite muntheng ho jouse jong ahomkeuva kijamsoh hel ding ahi. Chuleh Jeroboam insung khang gui jong kasuh gamhel ding ahi’’ ati.
10 Toen zond Amazia, de priester te Beth-El, tot Jerobeam, den koning van Israel, zeggende: Amos heeft een verbintenis tegen u gemaakt, in het midden van het huis Israels; het land zal al zijn woorden niet kunnen verdragen.
Chuin Bethel khopia thempupa, Amajiah kitipa chun, Israel lengpa Jeroboam kom’a mi asol in, thu agalhut sah tai. ‘’Israel mite jalah tah’a, nakotphung ngeiya hin, Amos kitipan, nang douna leh dehnan thu aseijin, athusei doh hohi dou’a dou jou ahipoi.
11 Want alzo zegt Amos: Jerobeam zal door het zwaard sterven, en Israel zal voorzeker uit zijn land gevankelijk worden weggevoerd.
Aman hitin aseiye, “Jeroboam hi chemjam’a loutei tei ding, sot lou ding ahitai. Chuleh Israel mite jong sohchang’a kikaimang diu ahi,’’ tin aga sei sah tai.
12 Daarna zeide Amazia tot Amos: Gij ziener! ga weg, vlied in het land van Juda, en eet aldaar brood, en profeteer aldaar.
Chujouvin, Amajiah in Amos chu thu apen, “Vo mitva neipa, hilaimun’a kon in potdoh'in! Judah gamsung’a kilekit loijin, chuleh chua chun gaothu nasei nom nom seijin lang naneh ding ga kihol tan!
13 Maar te Beth-El zult gij voortaan niet meer profeteren; want dat is des konings heiligdom, en dat is het huis des koninkrijks.
Hilai Bethel khopia hin gaothu avel in hung seikit tahih in. Ajeh chu hilaimun hi, lengpa muntheng ahin chuleh gamsung pumpi dia jong muntheng Pathen houna mun ahi bouve’’ ati.
14 Toen antwoordde Amos, en zeide tot Amazia: Ik was geen profeet, en ik was geen profetenzoon; maar ik was een ossenherder, en las wilde vijgen af.
Chuphat in Amos in adonbut in, “Keima themgao tah tah chu kahi pon, chuleh themgao guija peng jong kahipoi. Keima kelngoi ching’a pang mei mei kahin, theipi thingna ho malngim lea pangbou kahi.
15 Maar de HEERE nam mij van achter de kudde; en de HEERE zeide tot mij: Ga henen, profeteer tot Mijn volk Israel.
Ahivang in, kelngoi hon nung kajuina akon in Pakaiyin eikou doh tan, kajah’a aseitai. “Chenlang, kamite Israelte lah’a gaothu ga sei tan,’’ eiti.
16 Nu dan, hoor des HEEREN woord: Gij zegt: Gij zult niet profeteren tegen Israel, noch druppen tegen het huis van Izak.
Hijeh chun, tunjong Pakai thusei hi ngaijin. “Nangman nasei jin; Israel dounan jong gaothu seidan lang, kamite dounan jong thuhil in pang hih in’’ nati.
17 Daarom zegt de HEERE alzo: Uw vrouw zal in de stad hoereren, en uw zonen en uw dochteren zullen door het zwaard vallen, en uw land zal door het snoer uitgedeeld worden; en gij zult in een onrein land sterven, en Israel zal voorzeker uit zijn land gevankelijk worden weggevoerd.
Amavang, Pakaiyin hitin aseiye; “Na jinu chu khopi sung’a notia hung pang ding, chuleh na chapate leh na chanute chem. jam’a hunglou diu, na gamsung jong abeh beh’a kihom khen ding, chuleh nangma tah jong migam’a naga thiding ahi. Chuleh Israel chate jong agamsung uva kon’a gamdang’a sohchang’a kitolmang teitei ding ahiuve, ati,’’ tin aseiye.
