Handelingen 9
1 En Saulus, blazende nog dreiging en moord tegen de discipelen des Heeren, ging tot de hogepriester,
തത്കാലപര്യ്യനതം ശൗലഃ പ്രഭോഃ ശിഷ്യാണാം പ്രാതികൂല്യേന താഡനാബധയോഃ കഥാം നിഃസാരയൻ മഹായാജകസ്യ സന്നിധിം ഗത്വാ
2 En begeerde brieven van hem naar Damaskus, aan de synagogen, opdat, zo hij enigen, die van dien weg waren, vond, hij dezelve, beiden mannen en vrouwen, zou gebonden brengen naar Jeruzalem.
സ്ത്രിയം പുരുഷഞ്ച തന്മതഗ്രാഹിണം യം കഞ്ചിത് പശ്യതി താൻ ധൃത്വാ ബദ്ധ്വാ യിരൂശാലമമ് ആനയതീത്യാശയേന ദമ്മേഷക്നഗരീയം ധർമ്മസമാജാൻ പ്രതി പത്രം യാചിതവാൻ|
3 En als hij reisde, is het geschied, dat hij nabij Damaskus kwam, en hem omscheen snellijk een licht van den hemel;
ഗച്ഛൻ തു ദമ്മേഷക്നഗരനികട ഉപസ്ഥിതവാൻ; തതോഽകസ്മാദ് ആകാശാത് തസ്യ ചതുർദിക്ഷു തേജസഃ പ്രകാശനാത് സ ഭൂമാവപതത്|
4 En ter aarde gevallen zijnde, hoorde hij een stem, die tot hem zeide: Saul, Saul! wat vervolgt gij Mij?
പശ്ചാത് ഹേ ശൗല ഹേ ശൗല കുതോ മാം താഡയസി? സ്വം പ്രതി പ്രോക്തമ് ഏതം ശബ്ദം ശ്രുത്വാ
5 En hij zeide: Wie zijt Gij, Heere? En de Heere zeide: Ik ben Jezus, Dien gij vervolgt. Het is u hard, de verzenen tegen de prikkels te slaan.
സ പൃഷ്ടവാൻ, ഹേ പ്രഭോ ഭവാൻ കഃ? തദാ പ്രഭുരകഥയത് യം യീശും ത്വം താഡയസി സ ഏവാഹം; കണ്ടകസ്യ മുഖേ പദാഘാതകരണം തവ കഷ്ടമ്|
6 En hij, bevende en verbaasd zijnde, zeide: Heere, wat wilt Gij, dat ik doen zal? En de Heere zeide tot hem: Sta op, en ga in de stad, en u zal aldaar gezegd worden, wat gij doen moet.
തദാ കമ്പമാനോ വിസ്മയാപന്നശ്ച സോവദത് ഹേ പ്രഭോ മയാ കിം കർത്തവ്യം? ഭവത ഇച്ഛാ കാ? തതഃ പ്രഭുരാജ്ഞാപയദ് ഉത്ഥായ നഗരം ഗച്ഛ തത്ര ത്വയാ യത് കർത്തവ്യം തദ് വദിഷ്യതേ|
7 En de mannen, die met hem over weg reisden, stonden verbaasd, horende wel de stem, maar niemand ziende.
തസ്യ സങ്ഗിനോ ലോകാ അപി തം ശബ്ദം ശ്രുതവന്തഃ കിന്തു കമപി ന ദൃഷ്ട്വാ സ്തബ്ധാഃ സന്തഃ സ്ഥിതവന്തഃ|
8 En Saulus stond op van de aarde; en als hij zijn ogen opendeed, zag hij niemand. En zij, hem bij de hand leidende, brachten hem te Damaskus.
അനന്തരം ശൗലോ ഭൂമിത ഉത്ഥായ ചക്ഷുഷീ ഉന്മീല്യ കമപി ന ദൃഷ്ടവാൻ| തദാ ലോകാസ്തസ്യ ഹസ്തൗ ധൃത്വാ ദമ്മേഷക്നഗരമ് ആനയൻ|
9 En hij was drie dagen, dat hij niet zag, en at niet, en dronk niet.
തതഃ സ ദിനത്രയം യാവദ് അന്ധോ ഭൂത്വാ ന ഭുക്തവാൻ പീതവാംശ്ച|
10 En er was een zeker discipel te Damaskus, met name Ananias; en de Heere zeide tot hem in een gezicht: Ananias! En hij zeide: Zie, hier ben ik, Heere!
തദനന്തരം പ്രഭുസ്തദ്ദമ്മേഷക്നഗരവാസിന ഏകസ്മൈ ശിഷ്യായ ദർശനം ദത്വാ ആഹൂതവാൻ ഹേ അനനിയ| തതഃ സ പ്രത്യവാദീത്, ഹേ പ്രഭോ പശ്യ ശൃണോമി|
11 En de Heere zeide tot hem: Sta op, en ga in de straat, genaamd de Rechte, en vraag in het huis van Judas naar een, met name Saulus, van Tarsen; want zie, hij bidt.
തദാ പ്രഭുസ്തമാജ്ഞാപയത് ത്വമുത്ഥായ സരലനാമാനം മാർഗം ഗത്വാ യിഹൂദാനിവേശനേ താർഷനഗരീയം ശൗലനാമാനം ജനം ഗവേഷയൻ പൃച്ഛ;
12 En hij heeft in een gezicht gezien, dat een man, met name Ananias, inkwam, en hem de hand oplegde, opdat hij wederom ziende werd.
പശ്യ സ പ്രാർഥയതേ, തഥാ അനനിയനാമക ഏകോ ജനസ്തസ്യ സമീപമ് ആഗത്യ തസ്യ ഗാത്രേ ഹസ്താർപണം കൃത്വാ ദൃഷ്ടിം ദദാതീത്ഥം സ്വപ്നേ ദൃഷ്ടവാൻ|
13 En Ananias antwoordde: Heere! ik heb uit velen gehoord van dezen man, hoeveel kwaad hij Uw heiligen in Jeruzalem gedaan heeft;
തസ്മാദ് അനനിയഃ പ്രത്യവദത് ഹേ പ്രഭോ യിരൂശാലമി പവിത്രലോകാൻ പ്രതി സോഽനേകഹിംസാം കൃതവാൻ;
14 En heeft hier macht van de overpriesters, om te binden allen, die Uw Naam aanroepen.
അത്ര സ്ഥാനേ ച യേ ലോകാസ്തവ നാമ്നി പ്രാർഥയന്തി താനപി ബദ്ധും സ പ്രധാനയാജകേഭ്യഃ ശക്തിം പ്രാപ്തവാൻ, ഇമാം കഥാമ് അഹമ് അനേകേഷാം മുഖേഭ്യഃ ശ്രുതവാൻ|
15 Maar de Heere zeide tot hem: Ga heen; want deze is Mij een uitverkoren vat, om Mijn Naam te dragen voor de heidenen, en de koningen, en de kinderen Israels.
കിന്തു പ്രഭുരകഥയത്, യാഹി ഭിന്നദേശീയലോകാനാം ഭൂപതീനാമ് ഇസ്രായേല്ലോകാനാഞ്ച നികടേ മമ നാമ പ്രചാരയിതും സ ജനോ മമ മനോനീതപാത്രമാസ്തേ|
16 Want Ik zal hem tonen, hoeveel hij lijden moet om Mijn Naam.
മമ നാമനിമിത്തഞ്ച തേന കിയാൻ മഹാൻ ക്ലേശോ ഭോക്തവ്യ ഏതത് തം ദർശയിഷ്യാമി|
17 En Ananias ging heen en kwam in het huis; en de handen op hem leggende, zeide hij: Saul, broeder! de Heere heeft mij gezonden, namelijk Jezus, Die u verschenen is op den weg, dien gij kwaamt, opdat gij weder ziende en met den Heiligen Geest vervuld zoudt worden.
തതോ ഽനനിയോ ഗത്വാ ഗൃഹം പ്രവിശ്യ തസ്യ ഗാത്രേ ഹസ്താർപ്രണം കൃത്വാ കഥിതവാൻ, ഹേ ഭ്രാതഃ ശൗല ത്വം യഥാ ദൃഷ്ടിം പ്രാപ്നോഷി പവിത്രേണാത്മനാ പരിപൂർണോ ഭവസി ച, തദർഥം തവാഗമനകാലേ യഃ പ്രഭുയീശുസ്തുഭ്യം ദർശനമ് അദദാത് സ മാം പ്രേഷിതവാൻ|
18 En terstond vielen af van zijn ogen gelijk als schellen, en hij werd terstond wederom ziende; en stond op, en werd gedoopt.
ഇത്യുക്തമാത്രേ തസ്യ ചക്ഷുർഭ്യാമ് മീനശൽകവദ് വസ്തുനി നിർഗതേ തത്ക്ഷണാത് സ പ്രസന്നചക്ഷു ർഭൂത്വാ പ്രോത്ഥായ മജ്ജിതോഽഭവത് ഭുക്ത്വാ പീത്വാ സബലോഭവച്ച|
19 En als hij spijze genomen had, werd hij versterkt. En Saulus was sommige dagen bij de discipelen, die te Damaskus waren.
തതഃ പരം ശൗലഃ ശിഷ്യൈഃ സഹ കതിപയദിവസാൻ തസ്മിൻ ദമ്മേഷകനഗരേ സ്ഥിത്വാഽവിലമ്ബം
20 En hij predikte terstond Christus in de synagogen, dat Hij de Zoon van God is.
സർവ്വഭജനഭവനാനി ഗത്വാ യീശുരീശ്വരസ്യ പുത്ര ഇമാം കഥാം പ്രാചാരയത്|
21 En zij ontzetten zich allen, die het hoorden, en zeiden: Is deze niet degene, die te Jeruzalem verstoorde, wie dezen Naam aanriepen, en die daarom hier gekomen is, opdat hij dezelve gebonden zou brengen tot de overpriesters?
തസ്മാത് സർവ്വേ ശ്രോതാരശ്ചമത്കൃത്യ കഥിതവന്തോ യോ യിരൂശാലമ്നഗര ഏതന്നാമ്നാ പ്രാർഥയിതൃലോകാൻ വിനാശിതവാൻ ഏവമ് ഏതാദൃശലോകാൻ ബദ്ധ്വാ പ്രധാനയാജകനികടം നയതീത്യാശയാ ഏതത്സ്ഥാനമപ്യാഗച്ഛത് സഏവ കിമയം ന ഭവതി?
22 Doch Saulus werd meer en meer bekrachtigd, en overtuigde de Joden, die te Damaskus woonden, bewijzende, dat deze de Christus is.
കിന്തു ശൗലഃ ക്രമശ ഉത്സാഹവാൻ ഭൂത്വാ യീശുരീശ്വരേണാഭിഷിക്തോ ജന ഏതസ്മിൻ പ്രമാണം ദത്വാ ദമ്മേഷക്-നിവാസിയിഹൂദീയലോകാൻ നിരുത്തരാൻ അകരോത്|
23 En als vele dagen verlopen waren, zo hielden de Joden te zamen raad, om hem te doden.
ഇത്ഥം ബഹുതിഥേ കാലേ ഗതേ യിഹൂദീയലോകാസ്തം ഹന്തും മന്ത്രയാമാസുഃ
24 Maar hun lage werd Saulus bekend; en zij bewaarden de poorten, beide des daags en des nachts, opdat zij hem doden mochten.
കിന്തു ശൗലസ്തേഷാമേതസ്യാ മന്ത്രണായാ വാർത്താം പ്രാപ്തവാൻ| തേ തം ഹന്തും തു ദിവാനിശം ഗുപ്താഃ സന്തോ നഗരസ്യ ദ്വാരേഽതിഷ്ഠൻ;
25 Doch de discipelen namen hem des nachts, en lieten hem neder door den muur, hem aflatende in een mand.
തസ്മാത് ശിഷ്യാസ്തം നീത്വാ രാത്രൗ പിടകേ നിധായ പ്രാചീരേണാവാരോഹയൻ|
26 Saulus nu, te Jeruzalem gekomen zijnde, poogde zich bij de discipelen te voegen; maar zij vreesden hem allen, niet gelovende, dat hij een discipel was.
തതഃ പരം ശൗലോ യിരൂശാലമം ഗത്വാ ശിഷ്യഗണേന സാർദ്ധം സ്ഥാതുമ് ഐഹത്, കിന്തു സർവ്വേ തസ്മാദബിഭയുഃ സ ശിഷ്യ ഇതി ച ന പ്രത്യയൻ|
27 Maar Barnabas, hem tot zich nemende, leidde hem tot de apostelen, en verhaalde hun, hoe hij op den weg den Heere gezien had, en dat Hij tot hem gesproken had; en hoe hij te Damaskus vrijmoediglijk gesproken had in den Naam van Jezus.
ഏതസ്മാദ് ബർണബ്ബാസ്തം ഗൃഹീത്വാ പ്രേരിതാനാം സമീപമാനീയ മാർഗമധ്യേ പ്രഭുഃ കഥം തസ്മൈ ദർശനം ദത്തവാൻ യാഃ കഥാശ്ച കഥിതവാൻ സ ച യഥാക്ഷോഭഃ സൻ ദമ്മേഷക്നഗരേ യീശോ ർനാമ പ്രാചാരയത് ഏതാൻ സർവ്വവൃത്താന്താൻ താൻ ജ്ഞാപിതവാൻ|
28 En hij was met hen ingaande en uitgaande te Jeruzalem;
തതഃ ശൗലസ്തൈഃ സഹ യിരൂശാലമി കാലം യാപയൻ നിർഭയം പ്രഭോ ര്യീശോ ർനാമ പ്രാചാരയത്|
29 En vrijmoediglijk sprekende in den Naam van den Heere Jezus, sprak hij ook, en handelde tegen de Griekse Joden; maar deze trachtten hem te doden.
തസ്മാദ് അന്യദേശീയലോകൈഃ സാർദ്ധം വിവാദസ്യോപസ്ഥിതത്വാത് തേ തം ഹന്തുമ് അചേഷ്ടന്ത|
30 Doch de broeders, dit verstaande geleidden hem tot Cesarea, en zonden hem af naar Tarsen.
കിന്തു ഭ്രാതൃഗണസ്തജ്ജ്ഞാത്വാ തം കൈസരിയാനഗരം നീത്വാ താർഷനഗരം പ്രേഷിതവാൻ|
31 De Gemeenten dan, door geheel Judea, en Galilea, en Samaria, hadden vrede, en werden gesticht; en wandelende in de vreze des Heeren, en de vertroosting des Heiligen Geestes, werden vermenigvuldigd.
ഇത്ഥം സതി യിഹൂദിയാഗാലീൽശോമിരോണദേശീയാഃ സർവ്വാ മണ്ഡല്യോ വിശ്രാമം പ്രാപ്താസ്തതസ്താസാം നിഷ്ഠാഭവത് പ്രഭോ ർഭിയാ പവിത്രസ്യാത്മനഃ സാന്ത്വനയാ ച കാലം ക്ഷേപയിത്വാ ബഹുസംഖ്യാ അഭവൻ|
32 En het geschiedde, als Petrus alom doortrok, dat hij ook afkwam tot de heiligen, die te Lydda woonden.
തതഃ പരം പിതരഃ സ്ഥാനേ സ്ഥാനേ ഭ്രമിത്വാ ശേഷേ ലോദ്നഗരനിവാസിപവിത്രലോകാനാം സമീപേ സ്ഥിതവാൻ|
33 En aldaar vond hij een zeker mens, met name Eneas, die acht jaren te bed gelegen had, welke geraakt was.
തദാ തത്ര പക്ഷാഘാതവ്യാധിനാഷ്ടൗ വത്സരാൻ ശയ്യാഗതമ് ഐനേയനാമാനം മനുഷ്യം സാക്ഷത് പ്രാപ്യ തമവദത്,
34 En Petrus zeide tot hem: Eneas! Jezus Christus maakt u gezond; sta op en spreid uzelven het bed. En hij stond terstond op.
ഹേ ഐനേയ യീശുഖ്രീഷ്ടസ്ത്വാം സ്വസ്ഥമ് അകാർഷീത്, ത്വമുത്ഥായ സ്വശയ്യാം നിക്ഷിപ, ഇത്യുക്തമാത്രേ സ ഉദതിഷ്ഠത്|
35 En zij zagen hem allen, die te Lydda en Sarona woonden, dewelke zich bekeerden tot den Heere.
ഏതാദൃശം ദൃഷ്ട്വാ ലോദ്ശാരോണനിവാസിനോ ലോകാഃ പ്രഭും പ്രതി പരാവർത്തന്ത|
36 En te Joppe was een zekere discipelin, met name Tabitha, hetwelk overgezet zijnde, is gezegd Dorkas. Deze was vol van goede werken en aalmoezen, die zij deed.
അപരഞ്ച ഭിക്ഷാദാനാദിഷു നാനക്രിയാസു നിത്യം പ്രവൃത്താ യാ യാഫോനഗരനിവാസിനീ ടാബിഥാനാമാ ശിഷ്യാ യാം ദർക്കാം അർഥാദ് ഹരിണീമയുക്ത്വാ ആഹ്വയൻ സാ നാരീ
37 En het geschiedde in die dagen, dat zij krank werd en stierf; en als zij haar gewassen hadden, legden zij haar in de opperzaal.
തസ്മിൻ സമയേ രുഗ്നാ സതീ പ്രാണാൻ അത്യജത്, തതോ ലോകാസ്താം പ്രക്ഷാല്യോപരിസ്ഥപ്രകോഷ്ഠേ ശായയിത്വാസ്ഥാപയൻ|
38 En alzo Lydda nabij Joppe was, de discipelen, horende, dat Petrus aldaar was, zonden twee mannen tot hem, biddende, dat hij niet zou vertoeven tot hen over te komen.
ലോദ്നഗരം യാഫോനഗരസ്യ സമീപസ്ഥം തസ്മാത്തത്ര പിതര ആസ്തേ, ഇതി വാർത്താം ശ്രുത്വാ തൂർണം തസ്യാഗമനാർഥം തസ്മിൻ വിനയമുക്ത്വാ ശിഷ്യഗണോ ദ്വൗ മനുജൗ പ്രേഷിതവാൻ|
39 En Petrus stond op, en ging met hen; welken zij, als hij daar gekomen was, in de opperzaal leidden. En al de weduwen stonden bij hem, wenende, en tonende de rokken en klederen, die Dorkas gemaakt had, als zij bij haar was.
തസ്മാത് പിതര ഉത്ഥായ താഭ്യാം സാർദ്ധമ് ആഗച്ഛത്, തത്ര തസ്മിൻ ഉപസ്ഥിത ഉപരിസ്ഥപ്രകോഷ്ഠം സമാനീതേ ച വിധവാഃ സ്വാഭിഃ സഹ സ്ഥിതികാലേ ദർക്കയാ കൃതാനി യാന്യുത്തരീയാണി പരിധേയാനി ച താനി സർവ്വാണി തം ദർശയിത്വാ രുദത്യശ്ചതസൃഷു ദിക്ഷ്വതിഷ്ഠൻ|
40 Maar Petrus, hebbende hen allen uitgedreven, knielde neder en bad: en zich kerende tot het lichaam, zeide hij: Tabitha, sta op! En zij deed haar ogen open, en Petrus gezien hebbende, zat zij over einde.
കിന്തു പിതരസ്താഃ സർവ്വാ ബഹിഃ കൃത്വാ ജാനുനീ പാതയിത്വാ പ്രാർഥിതവാൻ; പശ്ചാത് ശവം പ്രതി ദൃഷ്ടിം കൃത്വാ കഥിതവാൻ, ഹേ ടാബീഥേ ത്വമുത്തിഷ്ഠ, ഇതി വാക്യ ഉക്തേ സാ സ്ത്രീ ചക്ഷുഷീ പ്രോന്മീല്യ പിതരമ് അവലോക്യോത്ഥായോപാവിശത്|
41 En hij gaf haar de hand, en richtte haar op, en de heiligen en de weduwen geroepen hebbende, stelde hij haar levend voor hen.
തതഃ പിതരസ്തസ്യാഃ കരൗ ധൃത്വാ ഉത്തോല്യ പവിത്രലോകാൻ വിധവാശ്ചാഹൂയ തേഷാം നികടേ സജീവാം താം സമാർപയത്|
42 En dit werd bekend door geheel Joppe, en velen geloofden in den Heere.
ഏഷാ കഥാ സമസ്തയാഫോനഗരം വ്യാപ്താ തസ്മാദ് അനേകേ ലോകാഃ പ്രഭൗ വ്യശ്വസൻ|
43 En het geschiedde, dat hij vele dagen te Joppe bleef, bij een zekeren Simon, een lederbereider
അപരഞ്ച പിതരസ്തദ്യാഫോനഗരീയസ്യ കസ്യചിത് ശിമോന്നാമ്നശ്ചർമ്മകാരസ്യ ഗൃഹേ ബഹുദിനാനി ന്യവസത്|
