< Handelingen 9 >
1 En Saulus, blazende nog dreiging en moord tegen de discipelen des Heeren, ging tot de hogepriester,
Савло сас холяко пэ Раестирэ сытярнэн и фартэ камэлас тэ умарэл лэн. Вов авиля кав баро рашай
2 En begeerde brieven van hem naar Damaskus, aan de synagogen, opdat, zo hij enigen, die van dien weg waren, vond, hij dezelve, beiden mannen en vrouwen, zou gebonden brengen naar Jeruzalem.
и мангля лэстар лила, пистросардэ кай синагоги Дамаскостирэ, соб, сар вов аракхэла варикас, ко приритярдёл Исусостирэс сытяримости, саво акхарэлпэ Дром, тунчи лэстэ сас зор тэ спхандэл лэн и тэ андярэл андо Иерусалимо.
3 En als hij reisde, is het geschied, dat hij nabij Damaskus kwam, en hem omscheen snellijk een licht van den hemel;
Кала вов подладэлас кав Дамаско, лэсти, катар на ляпэ запхабиля андай всаворэ рига удуд пай болыбэн.
4 En ter aarde gevallen zijnde, hoorde hij een stem, die tot hem zeide: Saul, Saul! wat vervolgt gij Mij?
Вов пэля пэ пхув и ашундя гласо: — Савло! Савло! Сости ту гонисарэс Ман?
5 En hij zeide: Wie zijt Gij, Heere? En de Heere zeide: Ik ben Jezus, Dien gij vervolgt. Het is u hard, de verzenen tegen de prikkels te slaan.
— Ко Ту, Рай? — пушля Савло. — Мэ Исусо, Савэс ту гонисарэс.
6 En hij, bevende en verbaasd zijnde, zeide: Heere, wat wilt Gij, dat ik doen zal? En de Heere zeide tot hem: Sta op, en ga in de stad, en u zal aldaar gezegd worden, wat gij doen moet.
Вщи и жа андо форо. Котэ тути пхэнэна, со трэбуй тэ терэс.
7 En de mannen, die met hem over weg reisden, stonden verbaasd, horende wel de stem, maar niemand ziende.
Мануша, савэ традэнас екхэтанэ лэ Савлоса, ашыле сар муторя: онэ ашундэ гласо, нэ никас на дикхле.
8 En Saulus stond op van de aarde; en als hij zijn ogen opendeed, zag hij niemand. En zij, hem bij de hand leidende, brachten hem te Damaskus.
Савло вазгляпэ пай пхув, нэ кала вов отпхэрнадя якха, нисо на дикхэлас. Лэс линэ палай васт тай андярдэ андо Дамаско.
9 En hij was drie dagen, dat hij niet zag, en at niet, en dronk niet.
Трин дес вов сас коро и нисо на халас и на пэлас.
10 En er was een zeker discipel te Damaskus, met name Ananias; en de Heere zeide tot hem in een gezicht: Ananias! En hij zeide: Zie, hier ben ik, Heere!
Андо Дамаско жувэлас сытярно, савэс акхарэнас Анания. Рай пхэндя лэсти андо дикхимос: — Анания! — Акэ мэ, Рай, — пхэндя кодва.
11 En de Heere zeide tot hem: Sta op, en ga in de straat, genaamd de Rechte, en vraag in het huis van Judas naar een, met name Saulus, van Tarsen; want zie, hij bidt.
Рай пхэндя лэсти: — Жа пэ гаса, сави акхарэлпэ «Ворта», андо чер Иудаско и пуш котэ Савлос, саво акхарэлпэ Тарсянино. Вов икхатар мангэлпэ Дэвлэс.
12 En hij heeft in een gezicht gezien, dat een man, met name Ananias, inkwam, en hem de hand oplegde, opdat hij wederom ziende werd.
Вов дикхля андо дикхимос манушэс пав алав Анания, саво авиля и тховдя пэр лэстэ и васт, кай вов тэ дикхэл.
13 En Ananias antwoordde: Heere! ik heb uit velen gehoord van dezen man, hoeveel kwaad hij Uw heiligen in Jeruzalem gedaan heeft;
Анания пхэндя: — Рай, мэ ашундэм бутэндар пала кадва мануш, сар вов тердя бут бида Тирэнди свэнтонэнди андо Иерусалимо.
14 En heeft hier macht van de overpriesters, om te binden allen, die Uw Naam aanroepen.
И катэ лэстэ исин баримос барэ рашаендар, кай тэ спхандэл всаворэн, ко приакхарэл Тиро алав.
15 Maar de Heere zeide tot hem: Ga heen; want deze is Mij een uitverkoren vat, om Mijn Naam te dragen voor de heidenen, en de koningen, en de kinderen Israels.
Нэ Рай пхэндя лэсти: — Жа, колэстар со вов исин Мэрно мануш. Мэ вытидэм лэс, кай вов тэ андярэл Мэрно алав народонэнди, лэндирэ тхагарэнди и шавэнди Израилёстирэ.
16 Want Ik zal hem tonen, hoeveel hij lijden moet om Mijn Naam.
Мэ сикавава лэсти кода, скачи лэсти трэбуй авэла тэ пэрэжувэл грыжа пала Мэрно алав.
17 En Ananias ging heen en kwam in het huis; en de handen op hem leggende, zeide hij: Saul, broeder! de Heere heeft mij gezonden, namelijk Jezus, Die u verschenen is op den weg, dien gij kwaamt, opdat gij weder ziende en met den Heiligen Geest vervuld zoudt worden.
Анания жыля и авиля андо чер, тховдя по Савло и васт тай пхэндя: — Пхрал Савло, Рай Исусо, Саво авиля тутэ по тиро дром кардэ, бишалдя ман тутэ, кай ту упалэ тэ дикхэс и тэ авэс пхэрдярдо Свэнтонэ Духоса.
18 En terstond vielen af van zijn ogen gelijk als schellen, en hij werd terstond wederom ziende; en stond op, en werd gedoopt.
Андэ кодья ж вряма сар чешуя спэля пай якха кав Савло, и вов ашыля тэ дикхэл. Савло вщиля и приля болдимос.
19 En als hij spijze genomen had, werd hij versterkt. En Saulus was sommige dagen bij de discipelen, die te Damaskus waren.
Тунчи вов халя, и лэстэ рисайля зор. И сас вов скачи деса лэ сытярнэнца андо Дамаско
20 En hij predikte terstond Christus in de synagogen, dat Hij de Zoon van God is.
и андэ кодья ж вряма ашыля тэ роспхэнэл андэ синагоги пала кода, со Исусо — Шаво Дэвлэско.
21 En zij ontzetten zich allen, die het hoorden, en zeiden: Is deze niet degene, die te Jeruzalem verstoorde, wie dezen Naam aanriepen, en die daarom hier gekomen is, opdat hij dezelve gebonden zou brengen tot de overpriesters?
Всаворэ, ко лэс ашунэлас, дивонаспэ и пхэнэнас: — Чи на вов гонисарэлас андо Иерусалимо колэн, ко акхарэл кадва алав? Чи на авиля вов кардэ, кай тэ спхандэл и тэ андярэл лэн кай барэ рашая?
22 Doch Saulus werd meer en meer bekrachtigd, en overtuigde de Joden, die te Damaskus woonden, bewijzende, dat deze de Christus is.
Нэ Савло инке майбаря зораса роспхэнэлас и терэлас кадя, со иудеёря андо Дамаско на жанэнас, со тэ пхэнэн, кала вов допхэнэлас, со Иисусо исин Христосо.
23 En als vele dagen verlopen waren, zo hielden de Joden te zamen raad, om hem te doden.
Кала прожыле бут деса, иудеёря допхэндэпэ тэ умарэн лэ Савлос.
24 Maar hun lage werd Saulus bekend; en zij bewaarden de poorten, beide des daags en des nachts, opdat zij hem doden mochten.
Нэ Савло ужангля, со онэ гындон тэ умарэн лэс. Кола, савэ камэнас тэ терэн када, рят и дес ажутярэнас пашай удара форостирэ.
25 Doch de discipelen namen hem des nachts, en lieten hem neder door den muur, hem aflatende in een mand.
Нэ лэстирэ сытярнэ рятяса змукле лэс андэ бари траста дуряса пай форостири стинка.
26 Saulus nu, te Jeruzalem gekomen zijnde, poogde zich bij de discipelen te voegen; maar zij vreesden hem allen, niet gelovende, dat hij een discipel was.
Савло авиля андо Иерусалимо и камэлас тэ авэл лэ сытярнэндэ, нэ всаворэ даранас лэстар и на патянас, со вов кадя ж сытярно.
27 Maar Barnabas, hem tot zich nemende, leidde hem tot de apostelen, en verhaalde hun, hoe hij op den weg den Heere gezien had, en dat Hij tot hem gesproken had; en hoe hij te Damaskus vrijmoediglijk gesproken had in den Naam van Jezus.
Нэ Варнава ля лэс и андя кай апостолоря и роспхэндя лэнди пала кода, сар Савло пав дром дикхля лэ Раес, и сар Вов дэлас дума лэса, сар андо Дамаско бидарако вов роспхэнэлас важ алав Исусоско.
28 En hij was met hen ingaande en uitgaande te Jeruzalem;
Савло терэлас лэнца екх рындо андо Иерусалимо и бидарако роспхэнэлас важ алав Раеско.
29 En vrijmoediglijk sprekende in den Naam van den Heere Jezus, sprak hij ook, en handelde tegen de Griekse Joden; maar deze trachtten hem te doden.
Вов дэлас дума и спорисавэлас лэ элинистонэнца, ай кола камле тэ умарэн лэс.
30 Doch de broeders, dit verstaande geleidden hem tot Cesarea, en zonden hem af naar Tarsen.
Кала пхрала ужангле пала када, онэ одандярдэ Савлос андэ Кесария, ай котар бишалдэ андо Тарсо.
31 De Gemeenten dan, door geheel Judea, en Galilea, en Samaria, hadden vrede, en werden gesticht; en wandelende in de vreze des Heeren, en de vertroosting des Heiligen Geestes, werden vermenigvuldigd.
Андэ кодья вряма кхандири пай всавори Иудея, Галилея и Самария сас андо миро, састярэлас тай барёлас, пхирэлас андо дар англав Рай, и Свэнто Духо подритярэлас ла.
32 En het geschiedde, als Petrus alom doortrok, dat hij ook afkwam tot de heiligen, die te Lydda woonden.
Пэтро обжалас всаворэн, и закамля тэ авэл кай свэнти мануша, савэ жувэнас андэ Лида.
33 En aldaar vond hij een zeker mens, met name Eneas, die acht jaren te bed gelegen had, welke geraakt was.
Котэ сас екх мануш, савэс акхарэнас Энэё, вов сас насвало пэрнэнца и на вщелас пав пато охто бэрша.
34 En Petrus zeide tot hem: Eneas! Jezus Christus maakt u gezond; sta op en spreid uzelven het bed. En hij stond terstond op.
Пэтро пхэндя лэсти: — Энэё! Исусо Христосо састярэл тут. Вщи и стидэ пэско пато. Андэ кодья ж вряма Энэё вщиля.
35 En zij zagen hem allen, die te Lydda en Sarona woonden, dewelke zich bekeerden tot den Heere.
Кала всаворэ, ко жувэлас андэ Лида и Шароно дикхле лэс састярдэса, онэ обрисайле кав Рай.
36 En te Joppe was een zekere discipelin, met name Tabitha, hetwelk overgezet zijnde, is gezegd Dorkas. Deze was vol van goede werken en aalmoezen, die zij deed.
Андэ Яфа сас екх сытярни, савя акхарэнас Тавита, со пэрэандярэлпэ, сар «серна». Вой терэлас бут лашымос и поможысарэлас чёрорэнди.
37 En het geschiedde in die dagen, dat zij krank werd en stierf; en als zij haar gewassen hadden, legden zij haar in de opperzaal.
И акэ, андэ кадья вряма вой занасвайля и муля. Ла обхаладэ и тховдэ упрэ андо чер.
38 En alzo Lydda nabij Joppe was, de discipelen, horende, dat Petrus aldaar was, zonden twee mannen tot hem, biddende, dat hij niet zou vertoeven tot hen over te komen.
Ай сар и Лида сас найдур лэ Яфатар, сытярнэ бишалдэ котэ дуен манушэн, бо ашундэ, со Пэтро котэ. Онэ мангле лэс: — Ав сыго амэндэ!
39 En Petrus stond op, en ging met hen; welken zij, als hij daar gekomen was, in de opperzaal leidden. En al de weduwen stonden bij hem, wenende, en tonende de rokken en klederen, die Dorkas gemaakt had, als zij bij haar was.
Пэтро жыля лэнца и кала авиля, лэс проандярдэ упрэ андо чер. Паша лэстэ стидэпэ всаворэ пхивля. Онэ ровэнас и сикавэнас лэсти и йида, сави сувэлас Серна, кала сас жунди.
40 Maar Petrus, hebbende hen allen uitgedreven, knielde neder en bad: en zich kerende tot het lichaam, zeide hij: Tabitha, sta op! En zij deed haar ogen open, en Petrus gezien hebbende, zat zij over einde.
Пэтро выбишалдя всаворэн котар, тэрдиля пэ чянга и мангляпэ Дэвлэс. Тунчи обрисайля кав трупо и пхэндя: — Тавита, вщи! Вой отпхэрнадя и якха, удикхля Пэтрос и бэшля.
41 En hij gaf haar de hand, en richtte haar op, en de heiligen en de weduwen geroepen hebbende, stelde hij haar levend voor hen.
Вов ля ла палав васт и поможысардя тэ вщел. Тунчи вов акхардя свэнтонэн манушэн и пхивлян и отдя ла Тавита жундяса.
42 En dit werd bekend door geheel Joppe, en velen geloofden in den Heere.
Пала када ашыля ашундо пай всавори Яфа, и бут мануша патяйле андо Рай.
43 En het geschiedde, dat hij vele dagen te Joppe bleef, bij een zekeren Simon, een lederbereider
Пэтро сас андэ Яфа инке бут деса и жувэлас кай Симоно морцэндиро.