Handelingen 4
1 En terwijl zij tot het volk spraken, kwamen daarover tot hen de priesters, en de hoofdman des tempels, en de Sadduceen;
Hanchu Peter le John'n mipuingei kôm chong an ril lâihan ochaingei kôm, Biekin enkol ulienngei, Sadduceengei hah an kôm an juong tung zuta.
2 Zeer ontevreden zijnde, omdat zij het volk leerden, en verkondigden in Jezus de opstanding uit de doden.
Jisua thina renga ânthoinôk sikin miriemngei khom inthoinôk an tih, ti thurchi mingei an ril ngei sikin asân an taksia.
3 En zij sloegen de handen aan hen, en zetten ze in bewaring tot den anderen dag; want het was nu avond.
Masikin, an sûr ngeia, kholoi ani sikin anangtûk tena rangin intâng ina an khum ngeia.
4 En velen van degenen, die het woord gehoord hadden, geloofden; en het getal der mannen werd omtrent vijf duizend.
Hannirese, an chongril rangâipungei lâia mi tamtakin an iem zoia, an tamlam chu pasal ulien korong khom isâng rangnga dôr an ni.
5 En het geschiedde des anderen daags, dat hun oversten en ouderlingen en Schriftgeleerden te Jeruzalem vergaderden;
Anangtûka chu Juda ruoipungei, Upangei, Balam minchupungei Jerusalema an intûp zoia.
6 En Annas, de hogepriester, en Kajafas, en Johannes, en Alexander, en zovele er van het hogepriesterlijk geslacht waren.
Ochai Inlaltak Annas, Caiaphas, John, Alexander ngei le Ochai Inlaltak rûia mingei murdi lehan.
7 En als zij hen in het midden gesteld hadden, vraagden zij: Door wat kracht, of door wat naam hebt gijlieden dit gedaan?
Peter le John hah an makunga an minding ngeia, “I angin mo mahi nin tho? I ranakin mo, tu riming mo nin mang tiin an rekel ngeia?”
8 Toen zeide Petrus, vervuld zijnde met den Heiligen Geest, tot hen: Gij oversten des volks, en gij ouderlingen van Israel!
Peter hah Ratha Inthiengin a sipa, an kôm, “Mipui Ruoipungei le Upangei:
9 Alzo wij heden rechterlijk onderzocht worden over de weldaad aan een krank mens geschied, waardoor hij gezond geworden is;
Avien hin kholrapa chunga sin sa roia le a hong damna roia, i anga mindam mo tiin mi nin rekela anînchu,
10 Zo zij u allen kennelijk, en het ganse volk Israel, dat door den Naam van Jezus Christus, den Nazarener, Dien gij gekruist hebt, Welken God van de doden heeft opgewekt, door Hem, zeg ik, staat deze hier voor u gezond.
Nin rêngin riet roi, Israelngei murdi khomin riet rese ngei, Nazareth Jisua Khrista khrosa nin jêmdela, Pathien'n thina renga a kaithoinôk rimingin hi kholrapa nin makunga dam vangin ânding ani hi.
11 Deze is de Steen, Die van u, de bouwlieden, veracht is, Welke tot een hoofd des hoeks geworden is.
Jisua hih ani, Pathien lekhabua ati, ‘Nangni in sinpungeiin nin hengpai lung hah, akila lung kâmnâng tak ahong chang zoi.’
12 En de zaligheid is in geen Anderen; want er is ook onder den hemel geen andere Naam, Die onder de mensen gegeven is, door Welken wij moeten zalig worden.
Sanminringna hih Jisua kôm mangke aom, rammuol pumpuia tute kôm mi min ringtheina rang riming dang Pathien'n pêk mak,” a tia.
13 Zij nu, ziende de vrijmoedigheid van Petrus en Johannes, en vernemende, dat zij ongeleerde en slechte mensen waren, verwonderden zich, en kenden hen, dat zij met Jezus geweest waren.
Peter le John ngei an hâi tie an mua, lekha theiloi minmôl papai anni an rieta, asân kamâm aom an tia, Jisua kôm om ngâi an ni tiin an riet sikin.
14 En ziende den mens bij hen staan, die genezen was, hadden zij niets daartegen te zeggen.
Hannirese, an mi mindam hah an kôm Peter le John inding an enin ite dem rang lâk om maka.
15 En hun geboden hebbende uit te gaan buiten den raad, overlegden zij met elkander,
Masikin roijêkna in renga an mojôk ngei zoia, an se nûkin chu an thenin anin kerenga.
16 Zeggende: Wat zullen wij dezen mensen doen? Want dat er een bekend teken door hen geschied is, is openbaar aan allen, die te Jeruzalem wonen, en wij kunnen het niet loochenen.
“Hi mingei hih inmo ei tho rang ani zoi? an sininkhêl tho hih jerusalema om murdi khomin an riet zoia, eini khomin ite ei dem theiloi hih.
17 Maar opdat het niet meer en meer onder het volk verspreid worde, laat ons hen scherpelijk dreigen, dat zij niet meer tot enig mens in dezen Naam spreken.
Aniatachu mîn an riet minzar uol loina rangin tute kôm Jisua riminga chongril nôk khâiloi rangin lei misi ngei rei u,” an tia.
18 En als zij hen geroepen hadden, zeiden zij hun aan, dat zij ganselijk niet zouden spreken, noch leren, in den Naam van Jezus.
Masikin, anni hah an koi ngei nôka Jisua rimingin chongril tet khâiloi rangin le minchu ngei khâiloi rangin chong an pêk ngeia.
19 Maar Petrus en Johannes, antwoordende, zeiden tot hen: Oordeelt gij, of het recht is voor God, ulieden meer te horen dan God.
Hannirese, Peter le John'n an kôm, “Pathien mitmua, Pathien chongjôm nêkin nangni chong jôm mo adik uol mindon ta u.
20 Want wij kunnen niet laten te spreken, hetgeen wij gezien en gehoord hebben.
Keini chu kin mu le kin riet hi misîr loiin om thei no ni-ung” an tia.
21 Maar zij dreigden hen nog meer, en lieten ze gaan, niets vindende, hoe zij hen straffen zouden, om des volks wil; want zij verheerlijkten allen God over hetgeen er geschied was.
Hanchu roijêkpungei han an masî ngei nôk uola an mojôk ngei zoi, Peter le John sintho sika han mi murdi'n Pathien an minpâk sikin dûkmintong ngei thei khâimak ngei.
22 Want de mens was meer dan veertig jaren oud, aan welken dit teken der genezing geschied was.
Kamâmomtaka an mindampu hah kum sômminli nêka ulien ani.
23 En zij, losgelaten zijnde, kwamen tot de hunnen, en verkondigden al wat de overpriesters en de ouderlingen tot hen gezegd hadden.
Peter le John hah an mojôk ngei suole han, an champuingei kôm an kîr nôka, ochai inlalngei le upangeiin an kôma an ti ngei hah an ril leta.
24 En als dezen dat hoorden, hieven zij eendrachtelijk hun stem op tot God, en zeiden: Heere! Gij zijt de God, Die gemaakt hebt den hemel, en de aarde, en de zee, en alle dingen, die in dezelve zijn.
Iempungei maha an riet lehan anrêngin Pathien kôm chubaithôn, “Pumapa Ânchungtak nangma, invân, pilchung, tuikhanglien le an sûnga neinun om murdi ngei Sinpu ni ni.
25 Die door den mond van David Uw knecht, gezegd hebt: Waarom woeden de heidenen, en hebben de volken ijdele dingen bedacht?
Nangman Ratha inthiengin kin richibulngei ni tîrlâm David bâiin hi chong hi ni min rila, ‘Jentailngei ithomo an ning a thika; mipuingeiin ithomo neinun kâmnângloi an mintuo?
26 De koningen der aarde zijn te zamen opgestaan, en de oversten zijn bijeenvergaderd tegen den Heere, en tegen Zijn Gezalfde.
Pilchung rêngngeiin an insiema, roijêkpungei khom an intûpkhôma Pumapa le a Messiah doi rangin tiin.’
27 Want in der waarheid zijn vergaderd tegen Uw heilig Kind Jezus, Welken Gij gezalfd hebt, beiden Herodes en Pontius Pilatus, met de heidenen en de volken Israels;
Ma ang han Herod le Pontius Pilat'n, hi khopuilien hin Jentailngei le Israelngei leh an intûpkhôma, Jisua ni Tîrlâm inthieng Messiah doi rangin.
28 Om te doen al wat Uw hand en Uw raad te voren bepaald had, dat geschieden zou.
Ni sinthotheina le nu lungdo mintung ranga ne jêk masat sai anghan neinuntin tho rangin an intûp zoi.
29 En nu dan, Heere, zie op hun dreigingen, en geef Uw dienstknechten met alle vrijmoedigheid Uw woord te spreken;
Misinangei hih en ta ni tîrlâmngei hih hâina murdi leh nu thurchi misîr phalna pêk roh.
30 Daarin, dat Gij Uw hand uitstrekt tot genezing, en dat tekenen en wonderen geschieden door den Naam van Uw heilig Kind Jezus.
Mingei mindamna rangin nu kut phar inla, male tîrlâm inthieng Jisua riming jârin kamâmruoingei le sininkhêlngei sin theina rangin ni pêk roh” an tia.
31 En als zij gebeden hadden, werd de plaats, in welke zij vergaderd waren, bewogen. En zij werden allen vervuld met den Heiligen Geest, en spraken het Woord Gods met vrijmoedigheid.
Chubai an tho suole chu an om khômna mun hah ahong innîka, anrêngin Ratha Inthiengin an sipa, hâitakin Pathien chong an ril phut zoi.
32 En de menigte van degenen, die geloofden, was een hart en een ziel; en niemand zeide, dat iets van hetgeen hij had, zijn eigen ware, maar alle dingen waren hun gemeen.
Iempungei pâl hah mulung munkhat le mulungbôk mulungrîl munkhat ruputin an oma, an lâia tukhomin an neinun dôn ngei hah keima kata kêng ti loiin, neinuntin insemin an inlopkhôm ngâi.
33 En de apostelen gaven met grote kracht getuigenis van de opstanding van den Heere Jezus; en er was grote genade over hen allen.
Tîrtonngei han asân sinthona dônin Pumapa Jisua inthoinôkna, rietpuipu nina rangin chong an ril ngâia, male anrêngin Pathien satvurna lientak an chang pak zoi.
34 Want er was ook niemand onder hen, die gebrek had; want zovelen als er bezitters waren van landen of huizen, die verkochten zij, en brachten den prijs der verkochte goederen, en legden dien aan de voeten der apostelen.
An pâla tute ânsam khom om mak ngei, loingei mini, inngei mini an juora, aman hah an hong chôia,
35 En aan een iegelijk werd uitgedeeld, naar dat elk van node had.
male tîrtonngei kuta an pêka; an nâng lam angtakin sum hah an sem ngâia.
36 En Joses, van de apostelen toegenaamd Barnabas (hetwelk is, overgezet zijnde, een zoon der vertroosting), een Leviet, van geboorte uit Cyprus,
Masikin, Joseph, tîrtonngeiin Barnabas an ti (Aomtie chu “mohôk ngâipu” tina ani), Levi jâisuon Cyprus tuihuola mi ania,
37 Alzo hij een akker had, verkocht dien, en bracht het geld, en legde het aan de voeten der apostelen.
loimun a dôn hah a juora, aman hah hong chôiin tîrtonngei kuta a hong pêk zoi.
