Handelingen 4

1 En terwijl zij tot het volk spraken, kwamen daarover tot hen de priesters, en de hoofdman des tempels, en de Sadduceen;

Vadži dok o Petar thaj o Jovane vaćarena e manušenđe, avile paše lende e sveštenikura, o šorutno tare hramesi straža thaj e sadukejura

2 Zeer ontevreden zijnde, omdat zij het volk leerden, en verkondigden in Jezus de opstanding uit de doden.

thaj but holajle golese so von sikaven e manušen thaj objavin kaj ano Isus si uštipe tare mule.

3 En zij sloegen de handen aan hen, en zetten ze in bewaring tot den anderen dag; want het was nu avond.

Dolde len thaj čhute len ano phanglipe dži aver đive, golese kaj već peli i rat.

4 En velen van degenen, die het woord gehoord hadden, geloofden; en het getal der mannen werd omtrent vijf duizend.

Al but džene lendar save šunde lengo lafi, pačaje thaj o đinipe barilo paše pandž milje murša.

5 En het geschiedde des anderen daags, dat hun oversten en ouderlingen en Schriftgeleerden te Jeruzalem vergaderden;

Theara đive ano Jerusalim ćidije pe e šorutne e Jevrejenđe, e starešine thaj e učitelja taro Zakon.

6 En Annas, de hogepriester, en Kajafas, en Johannes, en Alexander, en zovele er van het hogepriesterlijk geslacht waren.

Gothe sasa i o baro svešteniko o Ana thaj o Kajafa, o Jovane, o Aleksandar thaj avera tari familija e bare sveštenikosi.

7 En als zij hen in het midden gesteld hadden, vraagden zij: Door wat kracht, of door wat naam hebt gijlieden dit gedaan?

Von ikalde e apostoluren angle peste thaj lije te pučen len: “Save zorasa il save alavesa gova ćerden?”

8 Toen zeide Petrus, vervuld zijnde met den Heiligen Geest, tot hen: Gij oversten des volks, en gij ouderlingen van Israel!

Tegani o Petar pherdo Svetone Duxosa vaćarda lenđe: “Šorutnalen thaj starešinalen e Jevrejenđe!

9 Alzo wij heden rechterlijk onderzocht worden over de weldaad aan een krank mens geschied, waardoor hij gezond geworden is;

Te sam amen akharde ko odgovornost baše lačhe buća so ćerdam e nasvale manušese thaj pučen amen sar vov sastilo,

10 Zo zij u allen kennelijk, en het ganse volk Israel, dat door den Naam van Jezus Christus, den Nazarener, Dien gij gekruist hebt, Welken God van de doden heeft opgewekt, door Hem, zeg ik, staat deze hier voor u gezond.

tegani te džanen savore tumen thaj sa e Jevrejska manuša: Ćerdam gova ano alav e Isuseso e Hristeso e Nazarećanineso, kas tumen čhuten ko krsto thaj kas o Dol vazdija tare mule! Golese kava manuš ačhol angle tumende sasto.

11 Deze is de Steen, Die van u, de bouwlieden, veracht is, Welke tot een hoofd des hoeks geworden is.

O Isus si: ‘o bar savo tumen e graditelja čhudijen, thaj ćerdilo emglavno bar taro čher.’

12 En de zaligheid is in geen Anderen; want er is ook onder den hemel geen andere Naam, Die onder de mensen gegeven is, door Welken wij moeten zalig worden.

Ane khanikaste avereste naj spasenje, golese kaj talo nebo naj aver alav so dija pe e manušenđe savesa šaj te ava spasime.”

13 Zij nu, ziende de vrijmoedigheid van Petrus en Johannes, en vernemende, dat zij ongeleerde en slechte mensen waren, verwonderden zich, en kenden hen, dat zij met Jezus geweest waren.

Kana von dikhlje kaj o Petar thaj o Jovane ni daran thaj dodžanglje kaj von naj sikade thaj si prosta manuša, but čudisajle. Džanglje kaj von sesa e Isusesa.

14 En ziende den mens bij hen staan, die genezen was, hadden zij niets daartegen te zeggen.

Al kana dikhlje kaj kova sastardo manuš gothe ačhol lencar, naštine khanči te vaćaren.

15 En hun geboden hebbende uit te gaan buiten den raad, overlegden zij met elkander,

Golese naredisade e Petrese thaj e Jovanese te ikljen andaro Baro sudo. Tegani lije maškar peste te vaćaren:

16 Zeggende: Wat zullen wij dezen mensen doen? Want dat er een bekend teken door hen geschied is, is openbaar aan allen, die te Jeruzalem wonen, en wij kunnen het niet loochenen.

“So te ćera kale manušencar? Savore save bešen ano Jerusalim šukar džanen kaj prekal lende ćerdilo baro čudo, a amen našti te vaćara kaj na.

17 Maar opdat het niet meer en meer onder het volk verspreid worde, laat ons hen scherpelijk dreigen, dat zij niet meer tot enig mens in dezen Naam spreken.

Al te ma bi kava sikajipe po but širila pe maškare manuša, te preti len ma khanikase te vaćaren tare gova alav.”

18 En als zij hen geroepen hadden, zeiden zij hun aan, dat zij ganselijk niet zouden spreken, noch leren, in den Naam van Jezus.

Tegani akharde e apostoluren thaj naredisade lenđe ma te putren po muj khanikase il te sikaven ano alav e Isuseso.

19 Maar Petrus en Johannes, antwoordende, zeiden tot hen: Oordeelt gij, of het recht is voor God, ulieden meer te horen dan God.

Al o Petar thaj o Jovane phende lenđe: “Tumen li smatrin kaj si šukar anglo Dol te šuna tumen, a na e Devle?

20 Want wij kunnen niet laten te spreken, hetgeen wij gezien en gehoord hebben.

Amen našti te ačhava thaj te ma phena tare kova so dikhljam thaj so šundam.”

21 Maar zij dreigden hen nog meer, en lieten ze gaan, niets vindende, hoe zij hen straffen zouden, om des volks wil; want zij verheerlijkten allen God over hetgeen er geschied was.

E manuša taro Baro sudo vadži jekh drom pretisade e Petre thaj e Jovane thaj mukhlje len, golese kaj ni arakhlje khanči sosa bi kaznina len a i golese so e manušendar darajle; golese kaj savore hvalisade e Devle kalese so sasa.

22 Want de mens was meer dan veertig jaren oud, aan welken dit teken der genezing geschied was.

Golese kaj o manuš sasa po but tare saranda berš bango i akana čudesno sastilo.

23 En zij, losgelaten zijnde, kwamen tot de hunnen, en verkondigden al wat de overpriesters en de ouderlingen tot hen gezegd hadden.

Kana mukhlje len, o Petar thaj o Jovane irisajle ke pumare thaj vaćarde lenđe so phende lenđe e šorutne sveštenikura thaj e starešine.

24 En als dezen dat hoorden, hieven zij eendrachtelijk hun stem op tot God, en zeiden: Heere! Gij zijt de God, Die gemaakt hebt den hemel, en de aarde, en de zee, en alle dingen, die in dezelve zijn.

Kana von šunde gova, sar jekh vazdije po glaso e Devlese thaj vaćarde: “Gospode, tu ćerdan o nebo thaj i phuv, o more thaj sa so si ane lende.

25 Die door den mond van David Uw knecht, gezegd hebt: Waarom woeden de heidenen, en hebben de volken ijdele dingen bedacht?

Tu vaćardan e Svetone Duxosa taro muj amaro paradadeso, će slugaso e Davideso: ‘Sose bunin pe e narodura, a e manuša džabe ćeren zavere?

26 De koningen der aarde zijn te zamen opgestaan, en de oversten zijn bijeenvergaderd tegen den Heere, en tegen Zijn Gezalfde.

Uštile e carura e phuvaće thaj e vladara udružisajle protiv o Gospod o Dol thaj protiv leso Pomazaniko.’

27 Want in der waarheid zijn vergaderd tegen Uw heilig Kind Jezus, Welken Gij gezalfd hebt, beiden Herodes en Pontius Pilatus, met de heidenen en de volken Israels;

Čače, o caro o Irod thaj o vladari o Pontije Pilat ane kava foro udružisajle katane e narodurencar thaj e manušencar taro Izrael protiv ćiro sveto sluga o Isus, save tu pomazisadan.

28 Om te doen al wat Uw hand en Uw raad te voren bepaald had, dat geschieden zou.

Udružisajle katane te ćeren sa so ćiro zuralipe thaj ćiro manglipe angleder odredisade so trubul te avol.

29 En nu dan, Heere, zie op hun dreigingen, en geef Uw dienstknechten met alle vrijmoedigheid Uw woord te spreken;

A akana Gospode, dikh pe lengo pretipe thaj de amen, ćire slugenđe, ćo Lafi te vaćara bizi dar.

30 Daarin, dat Gij Uw hand uitstrekt tot genezing, en dat tekenen en wonderen geschieden door den Naam van Uw heilig Kind Jezus.

Pruži ćo va te sastare thaj te ćere znakura thaj čudura ano alav će svetone slugaso e Isuseso.”

31 En als zij gebeden hadden, werd de plaats, in welke zij vergaderd waren, bewogen. En zij werden allen vervuld met den Heiligen Geest, en spraken het Woord Gods met vrijmoedigheid.

Kana završisade i molitva, tresisada o than kaj sesa ćidime. A savore pherdile e Svetone Duxosa thaj vaćarde o Lafi e Devleso bizi dar.

32 En de menigte van degenen, die geloofden, was een hart en een ziel; en niemand zeide, dat iets van hetgeen hij had, zijn eigen ware, maar alle dingen waren hun gemeen.

Sa save pačaje sesa jekh ilo thaj jekh duša thaj sesa but. Khoni ni ićarda pese kova so sasa len, nego ulade sa so sesa len maškar peste.

33 En de apostelen gaven met grote kracht getuigenis van de opstanding van den Heere Jezus; en er was grote genade over hen allen.

E apostolura bare zorasa svedočisade taro uštipe tare mule e Gospodeso e Isuseso. O Dol but blagoslovisada len savoren.

34 Want er was ook niemand onder hen, die gebrek had; want zovelen als er bezitters waren van landen of huizen, die verkochten zij, en brachten den prijs der verkochte goederen, en legden dien aan de voeten der apostelen.

Khanikase maškar lende khanči ni falila, golese kaj savoren kas sasa phuv il čher, bićinde thaj ande e pare taro bićinipe

35 En aan een iegelijk werd uitgedeeld, naar dat elk van node had.

thaj e pare čhute angle pingre e apostolurenđe. A von ulade savorenđe gaći kobor trubuja lenđe.

36 En Joses, van de apostelen toegenaamd Barnabas (hetwelk is, overgezet zijnde, een zoon der vertroosting), een Leviet, van geboorte uit Cyprus,

A o Josif, save e apostolura akharde Varnava, so značil kova savo hrabril averen, o Levito, bijando ano Kipar,

37 Alzo hij een akker had, verkocht dien, en bracht het geld, en legde het aan de voeten der apostelen.

sasa le njiva, bićinda la thaj e pare čhuta e apostolurenđe angle pingre.