Handelingen 25
1 Festus dan, in de provincie gekomen zijnde, ging na drie dagen van Cesarea op naar Jeruzalem.
Hanchu Festus'n ha ramhuol hah a tunga, sûnthum suole chu Caesarea renga Jerusalema a sea.
2 En de hogepriester, en de voornaamsten der Joden, verschenen voor hem tegen Paulus en baden hem,
Mahan ochaisingei le Juda ruoipungeiin Paul hah an hong tuonga an nônna Festus kôm han an ngêna
3 Begerende gunst tegen hem, opdat hij hem zou doen komen te Jeruzalem; en leggende een lage, om hem op den weg om te brengen.
an nuomna thope ngeia Paul hah Jerusalema hong tuong rangin, asikchu lampuia lei that rang an bôk sikin.
4 Doch Festus antwoordde, dat Paulus te Cesarea bewaard werd, en dat hij zelf haast derwaarts zou verreizen.
Festus a thuona, “Paul hi Caesarea intâng ina lei dar ania male keima khom mason se nôk lei rang ki ni.
5 Die dan, zeide hij, onder u kunnen, dat zij mede afreizen, en zo er iets onbehoorlijks in dezen man is, dat zij hem beschuldigen.
Nin ruoipungei Caesarea tena mi jûi senla ngei ma miriem hah a tho lei minchâina aomin chu juong nôn rese ngei,” a tia.
6 En als hij onder hen niet meer dan tien dagen doorgebracht had, kwam hij af naar Cesarea; en des anderen daags, op den rechterstoel gezeten zijnde, beval hij, dat Paulus zou voor gebracht worden.
Festus hah sûn riet mini, sûn sôm mini, anni ngei leh ala châma male Caesarea tieng a se zoi. Anangtûka chu roijêkna ânsunga Paul hah hong tuong rangin chong a pêka.
7 En als hij daar gekomen was, stonden de Joden, die van Jeruzalem afgekomen waren, rondom hem, vele en zware beschuldigingen tegen Paulus voortbrengende, die zij niet konden bewijzen;
Paul hah a hong tung lechu a kôm han Jerusalem renga juong Judangei hah a rihîla an indinga an nônna thurchi tamtak an misîra, minthârna man mak ngei.
8 Dewijl hij, verantwoordende, zeide: Ik heb noch tegen de wet der Joden, noch tegen den tempel, noch tegen den keizer iets gezondigd.
Aniatachu Paul han athenin ânrunga: “Judangei balam roia, Biekin roia nônchu Caesar chunga khom ite minchâiin doina lei tho mu-ung,” a tia.
9 Maar Festus, willende den Joden gunst bewijzen, antwoordde Paulus, en zeide: Wilt gij naar Jeruzalem opgaan, en aldaar voor mij over deze dingen geoordeeld worden?
Hannirese Festus han Judangei modômna man rang a nuomna, masikin Paul kôm han a rekela, “Jerusalema sea, ka makunga nang an nônna ngei hih khi taka hôn jêk rang nu nuom mo?” a tia.
10 En Paulus zeide: Ik sta voor den rechterstoel des keizers, waar ik geoordeeld moet worden; den Joden heb ik geen onrecht gedaan; gelijk gij ook zeer wel weet.
Paul'n, “Caesar roijêkna makunga ko roi an jêkna muna jêk pea om rang piela inding ki ni. Judangei chunga ite minchâina dôn mu ung ti nangma khom ni riet sai ania.
11 Want indien ik onrecht doe, en iets des doods waardig gedaan heb, ik weiger niet te sterven; maar indien er niets is van hetgeen, waarvan dezen mij beschuldigen, zo kan niemand mij hun uit gunst overgeven. Ik beroep mij op den keizer.
Balam ki minchâia, thi rang dôrin minchâina ko dôn anîn chu, thi rang khomin kên phal. Hannirese min nônna ngei hi adikloi anin chu tutên an kôm mi pêk thei no ni ngei Caesar kôm tung ki tih,” a tia.
12 Toen antwoordde Festus, als hij met den raad gesproken had: Hebt gij u op den keizer beroepen? Gij zult tot den keizer gaan.
Hanchu Festus roijêkpungei, a chongpui suole chu, “Caesar kôm tung rang nu nuom lam angtakin tung ni tih,” a tia.
13 En als enige dagen voorbijgegaan waren, kwamen de koning Agrippa en Bernice te Cesarea, om Festus te begroeten.
Sûn idôr mini avun suole chu Rêng Agrippa le Bernice Caesarea an hong tunga Festus mirit an pêka.
14 En toen zij aldaar vele dagen doorgebracht hadden, heeft Festus de zaken van Paulus aan den koning verhaald, zeggende: Hier is een zeker man van Felix gevangen gelaten;
Sûn tamtak an om nûkin, Festus'n Paul thurchi ngei hah Rêng kôm han a misîr pea Felix han mi inkhat intâng ina hin a mâka.
15 Om wiens wil, als ik te Jeruzalem was, de overpriesters en de ouderlingen der Joden verschenen, begerende vonnis tegen hem;
Jerusalema ke sea han, Juda Ochaisingei le Juda ruoipungeiin asân an lei nônna dikloi minchang ngêt rangin ko kôm an ngêna.
16 Aan dewelke ik antwoordde, dat de Romeinen de gewoonte niet hebben, enigen mens uit gunst ter dood over te geven, eer de beschuldigde de beschuldigers tegenwoordig heeft, en plaats van verantwoording gekregen heeft over de beschuldiging.
Aniatachu hi anghin ki tipe ngei, “An nônpu le a nônpungei mâi intongin, an nônpu han an nônna roia han a dikna thurchi misîr rang a riet khâi noa, dikloi ani ti ânlang mân chu mojôk rang hih Rom mingei balam nimak.
17 Als zij dan gezamenlijk alhier gekomen waren, zo heb ik, geen uitstel nemende, des daags daaraan op den rechterstoel gezeten, en beval, dat de man zoude voor gebracht worden;
Mahin an juong tung suo nûkin zora sôtloiin anangtûka roijêkna taka kên sunga, ama hah hong tuong rangin chong ke pêka.
18 Over welken de beschuldigers, hier staande, geen zaak hebben voorgebracht, waarvan ik vermoedde;
A nônpungei hah an indinga, aniatachu Paul chunga han ma dôra dikloina khoite an misîr angin riet mu-ung.
19 Maar hadden tegen hem enige vragen van hun godsdienst, en van zekeren Jezus, Die gestorven was, Welken Paulus zeide te leven.
An inkhalnangei senkhat ha chu sakhuo roia ania mi inkhat a riming Jisua an ti, ama hah a thia; aniatachu Paul'n ama hah aring nôk a tia.
20 En als ik over de onderzoeking van deze zaak in twijfeling was, zeide ik, of hij wilde gaan naar Jeruzalem, en aldaar over deze dingen geoordeeld worden.
Keiman chu ma thurchi ngei ha chu a jêkna chang khom riet mu-ung, masikin keiman Paul ke rekela Jerusalema a sea mahan ajêk rangin nu nuom mo? tiin ke rekela.
21 En als Paulus zich beriep, dat men hem tot de kennis des keizers bewaren zou, zo heb ik bevolen, dat hij bewaard zoude worden, ter tijd toe, dat ik hem tot den keizer zenden zou.
Aniatachu Paul han Caesar jêk pe rangin a ngên sikin, ki min se thei mân chu lei donsûi rangin chong ke pêk ngei ani,” a tia.
22 En Agrippa zeide tot Festus: Ik wilde ook zelf dien mens wel horen. En hij zeide: Morgen zult gij hem horen.
Agrippa han Festus kôm, “Kei khom ma miriem hah a chong rangâi rang ku nuom,” a tia. Festus'n “Nangtûka rangâi ni tih,” tiin a thuona.
23 Des anderen daags dan, als Agrippa gekomen was en Bernice, met grote pracht, en als zij ingegaan waren in het rechthuis, met de oversten over duizend, en de mannen, die de voornaamsten de stad waren, werd Paulus op bevel van Festus voor gebracht.
Anangtûka chu Agrippa le Bernice han inlal takin mipuingei intûpna an va lûta, râlmi ulienngei le khopuilien sûnga ulienngei khom an oma. Hanchu Festus chongpêkin Paul an hong tuonga.
24 En Festus zeide: Koning Agrippa, en gij mannen allen, die met ons hier tegenwoordig zijt, gij ziet dezen, van welken mij de ganse menigte der Joden heeft aangesproken, beide te Jeruzalem en hier, roepende, dat hij niet meer behoort te leven.
Festus han, “Rêng Agrippa le kin kôma omngei murdi, hi mi hih nin mu ania, Judangei murdi'n hi taka omngei le Jerusalema omngei murdi'n ko kôm an juong nônna min ring khâiloi rangin an in-iek.
25 Maar ik bevonden hebbende, dat hij niets des doods waardig gedaan had, en dewijl hij ook zelf zich op den keizer beroepen heeft, heb besloten hem te zenden.
Hannisenla thina rang dôr ite tho minchâina dôn mak ti ki rieta. Aniatachu ama'n Ceasar kôm tung rang a nuom sikin tîr rangin ki ti ani.
26 Van welken ik niets zekers heb aan den heer te schrijven; daarom heb ik hem voor ulieden voorgebracht, en meest voor u, koning Agrippa, opdat ik, na gedane onderzoeking, wat heb te schrijven.
Aniatachu, a thurchi hi Ceasar kôm ki miziek rang hi ânthârin riet mu-ung, masikin nin kôm ko hong tuong ani hi, Rêng Agrippa nangma kôm hin ani uol, a chungroi nin phuol suole, a miziek rang imakhat ko dôn thei rang.
27 Want het dunkt mij tegen rede, een gevangene te zenden, en niet ook de beschuldigingen, die tegen hem zijn, te kennen te geven.
Asikchu mi intâng ina om, an nônna bi inthârlaka ril loia tîr rang chu keima rangin omzie boi aphuo rang,” a tia.
