Handelingen 20
1 Nadat nu het oproer gestild was, Paulus, de discipelen tot zich geroepen en gegroet hebbende, ging uit om naar Macedonie te reizen.
Topilang besiⱪⱪandin keyin, Pawlus muhlislarni qaⱪirip, ularni riƣbǝtlǝndürdi wǝ ular bilǝn hoxlixip, Makedoniyǝgǝ ⱪarap kǝtti.
2 En als hij die delen doorgereisd, en hen met vele redenen vermaand had, kwam hij in Griekenland.
U xu ǝtraptiki yurtlarni arilap, etiⱪadqilarni nurƣun sɵz-tǝlimlǝr bilǝn riƣbǝtlǝndürgǝndin keyin, Yunanƣa berip,
3 En als hij aldaar drie maanden overgebracht had, en hem van de Joden lagen gelegd werden, als hij naar Syrie zoude varen, zo werd hij van zin weder te keren door Macedonie.
u yǝrdǝ üq ay turdi. Pawlus kemigǝ olturup Suriyǝgǝ mangay dǝp turƣanda, Yǝⱨudiylarning uni ɵltürüx suyiⱪǝsti bilinip ⱪelip, u Makedoniyǝ arⱪiliⱪ [ⱪuruⱪluⱪ bilǝn] ⱪaytip ketix ⱪarariƣa kǝldi.
4 En hem vergezelschapte tot in Azie Sopater van Berea; en van de Thessalonicensen Aristarchus en Sekundus; en Gajus van Derbe, en Timotheus en van die van Azie Tychikus en Trofimus.
Uningƣa ⱨǝmraⱨ bolƣanlar Beriyaliⱪ Pirrusning oƣli Sopater, Tesalonikaliⱪlardin Aristarhus bilǝn Sekundus, Dǝrbǝlik Gayus, Timotiy wǝ Asiya ɵlkisidin Tikikus bilǝn Trofimuslar idi.
5 Dezen, vooraf heengegaan zijnde, wachtten ons te Troas.
Ular awwal Troas xǝⱨirigǝ berip, bizning yetip beriximizni kütüp turdi.
6 Wij nu scheepten af van Filippi na de dagen der ongehevelde broden, en kwamen in vijf dagen bij hen te Troas, alwaar wij ons zeven dagen onthielden.
Biz bolsaⱪ «petir nan ⱨeyti» künliridin keyin, Filippi xǝⱨiridin kemigǝ olturup, bǝx kündin keyin Troasⱪa kelip, ular bilǝn uqraxtuⱪ wǝ u yǝrdǝ yǝttǝ kün turduⱪ.
7 En op den eersten dag der week, als de discipelen bijeengekomen waren om brood te breken, handelde Paulus met hen, zullende des anderen daags verreizen; en hij strekte zijne rede uit tot den middernacht.
Ⱨǝptining birinqi küni, biz nan oxtuxⱪa jǝm bolƣanda, Pawlus ǝtisi kǝtmǝkqi bolƣaqⱪa, jamaǝtkǝ sɵz ⱪilixⱪa baxlidi; sɵzini tün yerimgiqǝ uzartti.
8 En er waren vele lichten in de opperzaal waar zij vergaderd waren.
Biz jǝm bolƣan yuⱪiriⱪi ⱪǝwǝttiki ɵydǝ nurƣun ⱪara qiraƣlar yenip turatti.
9 En een zeker jongeling, met name Eutychus, zat in het venster en met een diepen slaap overvallen zijnde, alzo Paulus lang tot hen sprak, door den slaap nederstortende, viel van de derde zoldering nederwaarts, en werd dood opgenomen.
Əwtikus isimlik bir yigit derizidǝ olturƣanidi. Pawlus sɵzlǝp heli bir yǝrgǝ barƣanda, uni mügdǝk besiwatⱪanidi. Andin u ƣǝrⱪ uyⱪuƣa ketip, u üqinqi ⱪǝwǝttin yǝrgǝ yiⱪilip qüxti. Kɵpqilik uni yǝrdin kɵtürüp ⱪarisa, u ɵlüp bolƣanidi.
10 Doch Paulus, afgekomen zijnde, viel op hem, en hem omvangende, zeide hij: Weest niet beroerd; want zijn ziel is in hem.
Pawlus pǝskǝ qüxüp, uning üstigǝ etilip, ⱪuqaⱪlap turup: Azablanmanglar, u tirikkǝn! — dedi.
11 En als hij weder boven gegaan was, en brood gebroken en wat gegeten had, en lang, tot den dageraad toe, met hen gesproken had, vertrok hij alzo.
Ⱪaytidin ɵygǝ qiⱪip, nanni oxtup yegǝndin keyin, Pawlus ular bilǝn tang atⱪuqǝ uzun sɵzlǝxti wǝ u bu yǝrdin yolƣa qiⱪti.
12 En zij brachten den knecht levende, en waren bovenmate vertroost.
[Troastikilǝr] bolsa ⱨeliⱪi yigitni ɵyigǝ ⱨayat apirip ⱪoydi. Ular buningdin qǝksiz tǝsǝlli tapti.
13 Maar wij, vooruit naar het schip gegaan zijnde, voeren af naar Assus, waar wij Paulus zouden innemen; want hij had het alzo bevolen, en hij zelf zou te voet gaan.
Biz bolsaⱪ Pawlustin burun Assos xǝⱨirigǝ kemǝ bilǝn barduⱪ. Qünki Pawlus xu yǝrgǝ piyadǝ baray, silǝr mǝndin awwal yetip berip, u yǝrdǝ meni kemigǝ eliwelixni kütünglar, dǝp orunlaxturƣanidi.
14 En als hij zich te Assus bij ons gevoegd had, namen wij hem in, en kwamen te Mitylene.
Assosta u biz bilǝn uqraxⱪandin keyin biz uni kemigǝ elip Mitulin xǝⱨirigǝ kǝlduⱪ.
15 En van daar afgescheept zijnde, kwamen wij den volgenden dag tegen Chios over, en des anderen daags legden wij aan te Samos, en bleven te Trogyllion, en den dag daaraan kwamen wij te Milete.
Andin xu yǝrdin qiⱪip, ǝtisi Hiyos arilining uduliƣa kelip turduⱪ. Üqinqi küni Samos ariliƣa yetip kǝlduⱪ wǝ Trogillium xǝⱨiridǝ ⱪonduⱪ; uning ǝtisi Miletus xǝⱨirigǝ barduⱪ.
16 Want Paulus had voorgenomen Efeze voorbij te varen, opdat hij niet den tijd in Azie zou verslijten; want hij spoedde zich, om (zo het hem mogelijk ware) op den pinksterdag te Jeruzalem te zijn.
Qünki Pawlus Asiya ɵlkisidǝ kɵp waⱪitni ɵtküzüwǝtmǝslik üqün, dengiz sǝpiridǝ Əfǝsusta tohtimay ɵtüp ketixni ⱪarar ⱪilƣanidi. Sǝwǝbi, u «orma ⱨeyti» künini mumkinⱪǝdǝr Yerusalemda ɵtküzüx üqün aldiraytti.
17 Maar hij zond van Milete naar Efeze, en hij ontbood de ouderlingen der Gemeente.
Əmdi Miletus xǝⱨiridin Əfǝsusⱪa adǝm ǝwǝtip, jamaǝttiki aⱪsaⱪallarni qaⱪirdi.
18 En als zij tot hem gekomen waren, zeide hij tot hen: Gijlieden weet, van den eersten dag af, dat ik in Azie ben aangekomen, hoe ik bij u den gansen tijd geweest ben;
Ular kǝlgǝndin keyin, u ularƣa mundaⱪ dedi: — Mǝn Asiya ɵlkisigǝ ayaƣ basⱪan birinqi kündin tartip, silǝr bilǝn ⱪandaⱪ ɵtkǝnlikim ⱨǝrbiringlarƣa mǝlum.
19 Dienende den Heere met alle ootmoedigheid, en vele tranen, en verzoekingen, die mij overkomen zijn door de lagen der Joden;
Rǝbning hizmitidǝ ⱨǝr tǝrǝptǝ kǝmtǝr bolup, kɵz yaxlirim tɵkülgǝnlikini, xundaⱪla Yǝⱨudiylarning suyiⱪǝstliri tüpǝylidin beximdin ɵtkǝn sinaⱪlarda qidiƣanliⱪimni bilisilǝr,
20 Hoe ik niets achtergehouden heb van hetgeen nuttig was, dat ik u niet zou verkondigd en u geleerd hebben, in het openbaar en bij de huizen;
wǝ yǝnǝ mǝyli ammiwi sorunlarda bolsun yaki ɵy-ɵylǝrdǝ bolsun, silǝrgǝ tǝlim bǝrginimdǝ, silǝrgǝ paydiliⱪ bolsila ⱨeqnemini ayimay jakarlap,
21 Betuigende, beiden Joden en Grieken, de bekering tot God en het geloof in onzen Heere Jezus Christus.
Yǝⱨudiylar ⱨǝm Greklǝrgimu Huda aldida towa ⱪilix wǝ Rǝbbimiz Əysa Mǝsiⱨgǝ etiⱪad ⱪilix kerǝklikigǝ guwaⱨliⱪ berip jekiligǝnlikim ⱨǝmminglarƣa mǝlum.
22 En nu ziet, ik, gebonden zijnde door den Geest, reis naar Jeruzalem, niet wetende, wat mij daar ontmoeten zal;
Ⱨazir mana, roⱨta baƣlanƣan ⱨalda Yerusalemƣa ketiwatimǝn. U yǝrdǝ nemǝ ixlarning beximƣa qüxidiƣanliⱪini uⱪmaymǝn;
23 Dan dat de Heilige Geest van stad tot stad betuigt, zeggende, dat mij banden en verdrukkingen aanstaande zijn.
Pǝⱪǝt xuni bilimǝnki, Muⱪǝddǝs Roⱨ mǝn barƣanla xǝⱨǝrlǝrdǝ zindan kixǝnliri wǝ azab-oⱪubǝtlǝrning meni kütüp turidiƣanliⱪini aldin eniⱪ eytip kǝlmǝktǝ.
24 Maar ik acht op geen ding, noch houde mijn leven dierbaar voor mijzelven, opdat ik mijn loop met blijdschap mag volbrengen, en den dienst, welken ik, van den Heere Jezus ontvangen heb, om te betuigen het Evangelie der genade Gods.
Lekin mǝn ɵz musapǝmni tamamlixim, Rǝb Əysadin tapxuruwalƣan hizmǝtni ada ⱪilixim, yǝni Hudaning meⱨir-xǝpⱪiti toƣrisidiki hux hǝwǝrning toluⱪ guwaⱨqisi boluxum üqün, ɵz ⱨayatimni ⱪilqǝ ayimaymǝn.
25 En nu ziet, ik weet, dat gij allen, waar ik doorgegaan ben, predikende het Koninkrijk Gods, mijn aangezicht niet meer zien zult.
Mǝn silǝr bilǝn arilixip, ⱨǝmminglar arisida yürüp Hudaning padixaⱨliⱪini jakarlidim; ǝmdi mana manga mǝlumki, buningdin keyin silǝrdin ⱨeqkim yüzümni ⱪayta kɵrǝlmǝysilǝr.
26 Daarom betuig ik ulieden op dezen huidigen dag, dat ik rein ben van het bloed van u allen.
Xuning üqün, bügün silǝrgǝ guwaⱨliⱪ ⱪilip eytip ⱪoyayki, mǝn ⱨeqbirining ⱪeniƣa ⱪǝrzdar ǝmǝsmǝn.
27 Want ik heb niet achtergehouden, dat ik u niet zou verkondigd hebben al den raad Gods.
Qünki mǝn Hudaning toluⱪ mǝⱪsǝt-iradisini ⱪilqǝ elip ⱪalmay silǝrgǝ bayan ⱪilip yǝtküzüxtin bax tartmidim.
28 Zo hebt dan acht op uzelven, en op de gehele kudde, over dewelke u de Heilige Geest tot opzieners gesteld heeft, om de Gemeente Gods te weiden, welke Hij verkregen heeft door Zijn eigen bloed.
Muⱪǝddǝs Roⱨ silǝrni Hudaning jamaitini beⱪix üqün Uning padisi iqidǝ yetǝkqi ⱪilip tikligǝnidi; ǝmdi ɵzünglarƣa ⱨǝm Ɵz Oƣlining ⱪeni bilǝn setiwalƣan barliⱪ padisiƣa sǝgǝk bolunglar!
29 Want dit weet ik, dat na mijn vertrek zware wolven tot u inkomen zullen, die de kudde niet sparen.
Qünki manga ayanki, mǝn kǝtkǝndin keyin, qilbɵrilǝr aranglarƣa kirip, padini ⱨeq ayimaydu,
30 En uit uzelven zullen mannen opstaan, sprekende verkeerde dingen, om de discipelen af te trekken achter zich.
ⱨǝmdǝ ⱨǝtta aranglardinmu bǝzilǝr muhlislarni ɵzlirigǝ tartiwelix üqün ⱨǝⱪiⱪǝtni burmiliƣan türlük ixlarni sɵzlǝydu.
31 Daarom waakt, en gedenkt, dat ik drie jaren lang nacht en dag, niet opgehouden heb een iegelijk met tranen te vermanen.
Xunga, sǝgǝk bolunglar, mening üq yil keqǝ-kündüz demǝy, ⱨǝrbiringlarƣa kɵz yaxlirim bilǝn tohtimay nǝsiⱨǝt berip turƣanliⱪimni esinglarda tutunglar.
32 En nu, broeders, ik bevele u Gode, en den woorde Zijner genade, Die machtig is u op te bouwen, en u een erfdeel te geven onder al de geheiligden.
Əmdi mǝn silǝrni Hudaƣa wǝ Uning meⱨir-xǝpⱪǝt yǝtküzidiƣan sɵz-kalamiƣa tapxurimǝn. Bu sɵz-kalam etiⱪadinglarni ⱪuruxⱪa ⱨǝm pak-muⱪǝddǝs ⱪilinƣan barliⱪ hǝlⱪi arisida iltipat ⱪilinidiƣan mirastin silǝrni nesip ⱪilixⱪa ⱪadirdur.
33 Ik heb niemands zilver, of goud, of kleding begeerd.
Mǝn ⱨeqⱪaqan ⱨeqkimdin kiyim-keqǝk yaki altun-kümüx tama ⱪilip baⱪmiƣanmǝn.
34 En gijzelve weet, dat deze handen tot mijn nooddruft, en dergenen, die met mij waren, gediend hebben.
Silǝrgǝ mǝlumki, mǝn ikki bilikimgǝ tayinip, ɵzümning wǝ ⱨǝmraⱨlirimning ⱨajitidin qiⱪtim.
35 Ik heb u in alles getoond, dat men, alzo arbeidende, de zwakken moet opnemen, en gedenken aan de woorden van den Heere Jezus, dat Hij gezegd heeft: Het is zaliger te geven, dan te ontvangen.
Bundaⱪ ⱪilip ⱨǝrbir ixlarda mǝn silǝrgǝ muxundaⱪ ǝjir-ǝmgǝk arⱪiliⱪ ajiz-ⱨajǝtmǝnlǝrgǝ yardǝm berix lazimliⱪini, xundaⱪla Rǝb Əysa ɵzi eytⱪan: «Bǝrmǝk almaⱪtinmu bǝhtliktur» deginini esinglardin qiⱪarmasliⱪinglar kerǝklikini kɵrsǝttim.
36 En als hij dit gezegd had, heeft hij nederknielende met hen allen gebeden.
Bu sɵzlǝrni ⱪilip bolup, u ⱨǝmmǝylǝn bilǝn birliktǝ tizlinip olturup dua ⱪildi.
37 En er werd een groot geween van hen allen; en zij, vallende om den hals van Paulus, kusten hem;
Ⱨǝmmǝylǝn ⱪattiⱪ yiƣlixip kǝtti; Pawlusning boyniƣa esilip ⱪuqaⱪlap, ⱪizƣin sɵyüxti.
38 Zeer bedroefd zijnde, allermeest over het woord, dat hij gezegd had, dat zij zijn aangezicht niet meer zien zouden; en zij geleidden hem naar het schip.
Ularni ǝng azabliƣini Pawlusning, «Buningdin keyin yüzümni ⱪayta kɵrǝlmǝysilǝr» degǝn sɵzi boldi. Keyin, ular uni kemigǝ qiⱪirip uzitip ⱪoydi.
