Handelingen 14
1 En het geschiedde te Ikonium, dat zij te zamen gingen in de synagoge der Joden, en alzo spraken, dat een grote menigte, beiden van Joden en Grieken, geloofde.
Ma angdên han Iconiuma khom Judangei Synagog taka an lûta, thurchi an misîra, Juda le Jentail tamtakin an iem zoia.
2 Maar de Joden, die ongehoorzaam waren, verwekten en verbitterden de zielen der heidenen tegen de broeders.
Hannirese a iem nuomloi Judangei han Jentailngei an misieta an min mumâk zoi.
3 Zij verkeerden dan aldaar een langen tijd, vrijmoediglijk sprekende in den Heere, Die getuigenis gaf aan het Woord Zijner genade, en gaf, dat tekenen en wonderen geschiedden door hun handen.
Tîrtonngei han hâitaka Pumapa thurchi misîrin ha khuoa han sôttak an oma; mahan a lungkhamna chongril tîrtonngeiin an misîr hah adik ti minlangnân an kuta sininkhêlngei le sin kamâmruoingei an sina.
4 En de menigte der stad werd verdeeld, en sommigen waren met de Joden, en sommigen met de apostelen.
Khopuilien sûnga mipuingei pâl inikin an insen zoia. Senkhat Judangei tieng, senkhat tîrtonngei tieng.
5 En als er een oploop geschiedde, beiden van heidenen en van Joden, met hun oversten, om hun smaadheid aan te doen, en hen te stenigen,
Hanchu Jentailngei le Judangei an ruoipungei le tîrtonngei hah lung leh dênga dûkmintong rang an bôka.
6 Zijn zij, alles overlegd hebbende, gevlucht naar de steden van Lykaonie, namelijk Lystre en Derbe, en het omliggende land;
Tîrtonngeiin ma chong hah an lei riet lechu Lycaonia rama Lystra le Derbe khopuilienngei le a kol revêla ram ngeia an rota.
7 En verkondigden aldaar het Evangelie.
Mahan annîn Thurchi Sa an misîr tir zoi.
8 En een zeker man, te Lystre, zat onmachtig aan de voeten, kreupel zijnde van zijner moeders lijf, die nooit had gewandeld.
Lystra khuoa mi inkhat a suok renga kholra lôn theiloi a oma.
9 Deze hoorde Paulus spreken; welke de ogen op hem houdende, en ziende, dat hij geloof had om gezond te worden,
Mahan ama ânsunga Paul thurchi misîr a rangâia. Damna ranga iemna a nei ti Paul'n a mûn chu ama hah Paul'n a en ngita,
10 Zeide met grote stem: Sta recht op uw voeten! En hij sprong op en wandelde.
male rôl inringtakin, “Ne ke le injîkzatin inding roh!” a tia. Ama hah ân chôma, a lôn titir kelen zoi.
11 En de scharen, ziende, hetgeen Paulus gedaan had, verhieven hun stemmen, en zeiden in het Lycaonisch: De goden zijn den mensen gelijk geworden, en tot ons nedergekomen.
Mipuingeiin Paul sintho hah an mu lechu anni Lycaonia chongin an inieka, “Pathienngei miriem changin ei kôm an juong chum ani hih!” an tia.
12 En zij noemden Barnabas Jupiter, en Paulus Mercurius, omdat hij het woord voerde.
Barnabas riming hah Zeus an tia, male Paul hah thurchi misîr uol ngâi ani sikin Hermes an tia.
13 En de priester van Jupiter, die voor hun stad was, als hij ossen en kransen aan de voorpoorten gebracht had, wilde hij offeren met de scharen.
Hanchu, Zeus pathien ochai, an biekin, khopui pêntienga om han serâtchalngei le pârthilrûingei mokota a hongchôia, mipuingei lehan tîrtonngei biekna ranga that rangin an mintuoa.
14 Maar de apostelen, Barnabas en Paulus, dat horende, scheurden hun klederen, en sprongen onder de schare, roepende,
Ma anga tho ranga an mintuo hah Barnabas le Paul'n an riet lechu an puon an potkhêra, mipui lâi tieng tânin an inieka.
15 En zeggende: Mannen, waarom doet gij deze dingen? Wij zijn ook mensen van gelijke bewegingen als gij, en verkondigen ulieden, dat gij u zoudt van deze ijdele dingen bekeren tot den levenden God, Die gemaakt heeft den hemel, en de aarde, en de zee, en al hetgeen in dezelve is;
“Mahih irang mo nin tho? keini khom nangni anga miriem papai kêng kin ni. Mahin keini hih Thurchi Sa misîr ranga om ke kin ni, hi kâmnângloi neinunngei hih mâka Pathien aring, invân, pilchung, tuikhanglien le an sûnga om murdi Sinpu tienga nin hong kop theina rangin.
16 Welke in de verledene tijden al de heidenen heeft laten wandelen in hun wegen;
Tiena han chu, Pathien'n mitin an lampui chit jûi rangin a phal ngâia.
17 Hoewel Hij nochtans Zichzelven niet onbetuigd gelaten heeft, goed doende van den hemel, ons regen en vruchtbare tijden gevende, vervullende onze harten met spijs en vrolijkheid.
Hannirese ama aom ti rietnân neinun sa nangni thopên a minlang ngâi. Invân renga ruo le chimungei azora taka nangni a pêk ngâia, sâk rang le nin mulungrîla râisâna sip nangni a pêk ngâi” an tia.
18 En dit zeggende, wederhielden zij nauwelijks de scharen, dat zij hun niet offerden.
Ha chonga han tîrtonngeiin mipuingei chu an kôm inbôlna pêk loi rangin an khap thei jâma.
19 Maar daarover kwamen Joden van Antiochie en Ikonium, en overreedden de scharen, en stenigden Paulus, en sleepten hem buiten de stad, menende, dat hij dood was.
Pisidia rama Antioch le Iconium renga Juda senkhatngei an honga; mipuingei hah an tieng an methêm mene zoia; Paul hah lung leh an dênga, a thi zoi tiin an mindona khopui renga an kai suoa.
20 Doch als hem de discipelen omringd hadden, stond hij op, en kwam in de stad; en des anderen daags ging hij met Barnabas uit naar Derbe.
Hannirese, iempungei hah a kôla an hong indingin chu ânthoia, khopuia han a lût nôk zoia. Anangtûkah chu Barnabas le Derbea an se zoi.
21 En als zij derzelve stad het Evangelie verkondigd en vele discipelen gemaakt hadden, keerden zij weder naar Lystre, en Ikonium, en Antiochie;
Paul le Barnabas'n Derbea han Thurchi Sa an misîra, ruoisi tamtak an man nûkin Lystra, Iconium le Pisidia rama Antioch ngeia an kîr nôka.
22 Versterkende de zielen der discipelen, en vermanende, dat zij zouden blijven in het geloof, en dat wij door vele verdrukkingen moeten ingaan in het Koninkrijk Gods.
“Intakna tamtak tuong ngêtin Pathien Rêngrama ei lût rang ani,” tia minchûn iempungei hah an mindeta, taksôn dika omtit rangin an mohôka.
23 En als zij in elke Gemeente, met opsteken der handen, ouderlingen verkoren hadden, gebeden hebbende met vasten, bevalen zij hen den Heere, in Welken zij geloofd hadden.
Koiindang tina upangei an phun pe ngei tira, bungêiin an chubai suole an iemna Pumapa, an taksônpu kuta an bâng tir zoia.
24 En Pisidie doorgereisd hebbende, kwamen zij in Pamfylie.
Pisidia ram an sir zoiin chu Pamphylia ram an hong tunga.
25 En als zij te Perge het Woord gesproken hadden, kwamen zij af naar Attalie.
Perga taka thurchi an misîr zoiin chu Attalia an sea,
26 En van daar scheepten zij af naar Antiochie, van waar zij der genade Gods bevolen waren geweest tot het werk, dat zij volbracht hadden.
ma renga hah chu rukuongin Antioch an se nôk zoia. Ha mun hah hi zora an chuonsin an zoi hih, an phut rang lâia Pathien moroina kuta bânga an omna mun hah ani.
27 En daar gekomen zijnde, en de Gemeente vergaderd hebbende, verhaalden zij, wat grote dingen God met hen gedaan had, en dat Hij den heidenen de deur des geloofs geopend had.
Antioch an tungin chu koiindangngei an koibûma, anni ngei manga Pathien'n sin a tho ngei murdi le Jentailngei ta ranga iemna lampui a mo-ong pe ngei tie hah an rila.
28 En zij verkeerden aldaar geen kleinen tijd met de discipelen.
Mahan iempungei leh zora sôtzan an oma.
