Handelingen 13

1 En er waren te Antiochie, in de Gemeente, die daar was, enige profeten en leraars, namelijk Barnabas, en Simeon, genaamd Niger, en Lucius van Cyrene, en Manahen, die met Herodes den viervorst opgevoed was, en Saulus.

Ын Бисерика дин Антиохия ерау ниште пророчь ши ынвэцэторь: Барнаба, Симон, нумит Ниӂер, Лучиу дин Чирене, Манаен, каре фусесе крескут ымпреунэ ку кырмуиторул Ирод, ши Саул.

2 En als zij den Heere dienden, en vastten, zeide de Heilige Geest: Zondert Mij af beiden Barnabas en Saulus tot het werk, waartoe Ik hen geroepen heb.

Пе кынд служяу Домнулуй ши постяу, Духул Сфынт а зис: „Пунеци-Мь деопарте пе Барнаба ши пе Саул пентру лукраря ла каре й-ам кемат.”

3 Toen vastten en baden zij, en hun de handen opgelegd hebbende, lieten zij hen gaan.

Атунч, дупэ че ау постит ши с-ау ругат, шь-ау пус мыниле песте ей ши й-ау лэсат сэ плече.

4 Dezen dan, uitgezonden zijnde van den Heiligen Geest, kwamen af tot Seleucie, en van daar scheepten zij af naar Cyprus.

Барнаба ши Саул, тримишь де Духул Сфынт, с-ау коборыт ла Селеучия ши де аколо ау плекат ку корабия ла Чипру.

5 En gekomen zijnde te Salamis, verkondigden zij het woord Gods in de synagogen der Joden; en zij hadden ook Johannes tot een dienaar.

Ажуншь ла Саламина, ау вестит Кувынтул луй Думнезеу ын синагоӂиле иудеилор. Авяу де служитор пе Иоан.

6 En als zij het eiland doorgegaan waren tot Pafos toe, vonden zij een zekeren tovenaar, een valse profeet, een Jood, wiens naam was Bar-Jezus;

Дупэ че ау стрэбэтут тоатэ инсула пынэ ла Пафос, ау ынтылнит пе ун врэжитор, пророк минчинос, ун иудеу, ку нумеле Бар-Исус,

7 Welke was bij den stadhouder Sergius Paulus, een verstandigen man. Deze, Barnabas en Saulus tot zich geroepen hebbende, zocht zeer het Woord Gods te horen.

каре ера ку дрегэторул Серӂиус Паулус, ун ом ынцелепт. Ачеста дин урмэ а кемат пе Барнаба ши пе Саул ши шь-а арэтат доринца сэ аудэ Кувынтул луй Думнезеу.

8 Maar Elymas, de tovenaar (want alzo wordt zijn naam overgezet), wederstond hen, zoekende den stadhouder van het geloof af te keren.

Дар Елима, врэжиторул – кэч аша се тылкуеште нумеле луй –, ле стэтя ымпотривэ ши кэута сэ абатэ пе дрегэтор де ла крединцэ.

9 Doch Saulus (die ook Paulus genaamd is), vervuld met den Heiligen Geest, en de ogen op hem houdende, zeide:

Атунч, Саул, каре се май нумеште ши Павел, фиинд плин де Духул Сфынт, с-а уйтат цинтэ ла ел

10 O gij kind des duivels, vol van alle bedrog, en van alle arglistigheid, vijand van alle gerechtigheid, zult gij niet ophouden te verkeren de rechte wegen des Heeren?

ши а зис: „Ом плин де тоатэ викления ши де тоатэ рэутатя, фиул дракулуй, врэжмаш ал орькэрей неприхэнирь, ну май ынчетезь ту сэ стрымбь кэиле дрепте але Домнулуй?

11 En nu zie, de hand des Heeren is tegen u, en gij zult blind zijn, en de zon niet zien voor een tijd. En van stonde aan viel op hem donkerheid en duisternis: en rondom gaande, zocht hij, die hem met de hand mochten leiden.

Акум, ятэ кэ мына Домнулуй есте ымпотрива та: вей фи орб ши ну вей ведя соареле пынэ ла о време.” Ындатэ а кэзут песте ел чацэ ши ынтунерик ши кэута быжбыинд ниште оамень каре сэ-л дукэ де мынэ.

12 Als de stadhouder zag, hetgeen geschied was, toen geloofde hij, verslagen zijnde over de leer des Heeren.

Атунч, дрегэторул, кынд а вэзут че се ынтымпласе, а крезут ши а рэмас уймит де ынвэцэтура Домнулуй.

13 En Paulus, en die met hem waren, van Pafos afgevaren zijnde, kwamen te Perge, een stad in Pamfylie. Maar Johannes, van hen scheidende, keerde weder naar Jeruzalem.

Павел ши товарэший луй ау порнит ку корабия дин Пафос ши с-ау дус ла Перга, ын Памфилия. Иоан с-а деспэрцит де ей ши с-а ынторс ла Иерусалим.

14 En zij, van Perge het land doorgaande, kwamen te Antiochie, een stad in Pisidie; en gegaan zijnde in de synagoge op den dag des sabbats, zaten zij neder.

Дин Перга шь-ау урмат друмул ынаинте ши ау ажунс ла Антиохия дин Писидия. Ын зиуа Сабатулуй, ау интрат ын синагогэ ши ау шезут жос.

15 En na het lezen der wet en der profeten, zonden de oversten der synagogen tot hen, zeggende: Mannen broeders, indien er enig woord van vertroosting tot het volk in u is, zo spreekt.

Дупэ читиря Леӂий ши а Пророчилор, фрунташий синагоӂий ау тримис сэ ле зикэ: „Фрацилор, дакэ авець ун кувынт де ындемн пентру нород, ворбиць.”

16 En Paulus stond op, en wenkte met de hand, en zeide: Gij Israelietische mannen, en gij, die God vreest, hoort toe.

Павел с-а скулат, а фэкут семн ку мына ши а зис: „Бэрбаць исраелиць ши вой каре вэ темець де Думнезеу, аскултаць!

17 De God van dit volk Israel heeft onze vaderen uitverkoren, en het volk verhoogd, als zij vreemdelingen waren in het land Egypte, en heeft hen met een hogen arm daaruit geleid.

Думнезеул ачестуй попор Исраел а алес пе пэринций ноштри. А ридикат ла чинсте пе нородул ачеста, ын тимпул шедерий луй ын цара Еӂиптулуй, ши л-а скос дин Еӂипт ку брацул Сэу чел путерник.

18 En heeft omtrent den tijd van veertig jaren hun zeden verdragen in de woestijn.

Тимп де апроапе патрузечь де ань, ле-а суферит пуртаря ын пустиу.

19 En zeven volken uitgeroeid hebbende in het land Kanaan, heeft Hij hun door het lot het land derzelve uitgedeeld.

Ши, дупэ че а нимичит шапте попоаре ын Цара Канаанулуй, ле-а дат де моштенире пэмынтул лор, пентру апроапе патру суте чинчзечь де ань.

20 En daarna omtrent vierhonderd en vijftig jaren, gaf Hij hun rechters, tot op Samuel, den profeet.

Дупэ ачесте лукрурь ле-а дат жудекэторь, пынэ ла пророкул Самуел.

21 En van toen aan begeerden zij een koning; en God gaf hun Saul, den zoon van Kis, een man uit den stam van Benjamin, veertig jaren.

Ей ау черут атунч ун ымпэрат. Ши, тимп де апроапе патрузечь де ань, Думнезеу ле-а дат пе Саул, фиул луй Кис, дин семинция луй Бениамин,

22 En dezen afgezet hebbende, verwekte Hij hun David tot een koning; denwelken Hij ook getuigenis gaf, en zeide: Ik heb gevonden David, den zoon van Jesse; een man naar Mijn hart, die al Mijn wil zal doen.

апой л-а ынлэтурат ши ле-а ридикат ымпэрат пе Давид, деспре каре а мэртурисит астфел: ‘Ам гэсит пе Давид, фиул луй Иесе, ом дупэ инима Мя, каре ва ымплини тоате воиле Меле.’

23 Van het zaad dezes heeft God Israel, naar de belofte, verwekt den Zaligmaker Jezus;

Дин сэмынца луй Давид, Думнезеу, дупэ фэгэдуинца Са, а ридикат луй Исраел ун Мынтуитор, каре есте Исус.

24 Als Johannes eerst al den volke Israels voor Zijn aankomst, gepredikt had den doop der bekering.

Ынаинте де вениря Луй, Иоан проповэдуисе ботезул покэинцей ла тот нородул луй Исраел.

25 Doch als Johannes den loop vervulde, zeide hij: Wien meent gijlieden, dat ik ben? Ik ben de Christus niet; maar ziet, Hij komt na mij, Wien ik niet waardig ben de schoenen Zijner voeten te ontbinden.

Ши Иоан, кынд ера ла сфыршитул ынсэрчинэрий луй, зичя: ‘Чине кредець кэ сунт еу? Ну сунт Ачела, чи ятэ кэ дупэ мине вине Унул кэруя еу ну сунт вредник сэ-Й дезлег ынкэлцэминтя пичоарелор.’

26 Mannen broeders, kinderen van het geslacht Abrahams, en die onder u God vrezen, tot u is het woord dezer zaligheid gezonden.

Фрацилор, фий ай нямулуй луй Авраам, ши чей че вэ темець де Думнезеу, воуэ в-а фост тримис Кувынтул ачестей мынтуирь.

27 Want die te Jeruzalem wonen, en hun oversten, Dezen niet kennende, hebben ook de stemmen der profeten, die op elken sabbat dag gelezen worden, Hem veroordelende, vervuld;

Кэч локуиторий дин Иерусалим ши май-марий лор н-ау куноскут пе Исус ши, прин фаптул кэ Л-ау осындит, ау ымплинит кувинтеле пророчилор, каре се читеск ын фиекаре Сабат.

28 En geen oorzaak des doods vindende, hebben zij van Pilatus begeerd, dat Hij zou gedood worden.

Мэкар кэ н-ау гэсит ын Ел ничо винэ де моарте, тотушь ей ау черут луй Пилат сэ-Л омоаре.

29 En als zij alles volbracht hadden, wat van Hem geschreven was, namen zij Hem af van het hout, en legden Hem in het graf.

Ши, дупэ че ау ымплинит тот че есте скрис деспре Ел, Л-ау дат жос де пе лемн ши Л-ау пус ынтр-ун мормынт.

30 Maar God heeft Hem uit de doden opgewekt;

Дар Думнезеу Л-а ынвият дин морць.

31 Welke gezien is geweest, vele dagen lang, van degenen, die met Hem opgekomen waren van Galilea tot Jeruzalem, die Zijn getuigen zijn bij het volk.

Ел С-а арэтат, тимп де май мулте зиле, челор че се суисерэ ку Ел дин Галилея ла Иерусалим ши каре, акум, сунт марторий Луй ынаинтя нородулуй.

32 En wij verkondigen u de belofte, die tot de vaderen geschied is,

Ши ной вэ адучем вестя ачаста бунэ кэ фэгэдуинца фэкутэ пэринцилор ноштри,

33 dat namelijk God dezelve vervuld heeft aan ons, hun kinderen, als Hij Jezus verwekt heeft. Gelijk ook in den tweeden psalm geschreven staat: Gij zijt Mijn Zoon, heden heb Ik U gegenereerd.

Думнезеу а ымплинит-о пентру ной, копиий лор, ынвиинд пе Исус, дупэ кум есте скрис ын псалмул ал дойля: ‘Ту ешть Фиул Меу, астэзь Те-ам нэскут.’

34 En dat Hij Hem uit de doden heeft opgewekt, alzo dat Hij niet meer zal tot verderving keren, heeft Hij aldus gezegd: Ik zal ulieden de weldadigheden Davids geven, die getrouw zijn;

Кэ Л-а ынвият дин морць, аша кэ ну Се ва май ынтоарче ын путрезире, а спус-о кынд а зис: ‘Вэ вой ымплини ку тоатэ крединчошия фэгэдуинцеле сфинте пе каре ле-ам фэкут луй Давид.’

35 Waarom hij ook in een anderen psalm zegt: Gij zult Uw Heilige niet over geven, om verderving te zien.

Де ачея май зиче ши ын алт псалм: ‘Ну вей ынгэдуи ка Сфынтул Тэу сэ вадэ путрезиря.’

36 Want David, als hij in zijn tijd den raad Gods gediend had, is ontslapen, en is bij zijn vaderen gelegd; en heeft wel verderving gezien;

Ши Давид, дупэ че а служит челор дин время луй, дупэ планул луй Думнезеу, а мурит, а фост ынгропат лынгэ пэринций сэй ши а вэзут путрезиря.

37 Maar Hij, Dien God opgewekt heeft, heeft geen verderving gezien.

Дар Ачела пе каре Л-а ынвият Думнезеу н-а вэзут путрезиря.

38 Zo zij u dan bekend, mannen broeders, dat door Dezen u vergeving der zonden verkondigd wordt;

Сэ штиць дар, фрацилор, кэ ын Ел ви се вестеште ертаря пэкателор,

39 En dat van alles, waarvan gij niet kondet gerechtvaardigd worden door de wet van Mozes, door Dezen een iegelijk, die gelooft, gerechtvaardigd wordt.

ши орьчине креде есте ертат прин Ел де тоате лукруриле де каре н-аць путут фи ертаць прин Леӂя луй Мойсе.

40 Ziet dan toe, dat over ulieden niet kome, hetgeen gezegd is in de profeten:

Астфел, луаць сяма сэ ну ви се ынтымпле че се спуне ын пророчь:

41 Ziet, gij verachters, en verwondert u, en verdwijnt; want Ik werk een werk in uw dagen, een werk, hetwelk gij niet zult geloven, zo het u iemand verhaalt.

‘Уйтаци-вэ, диспрецуиторилор, мираци-вэ ши периць, кэч ын зилеле воастре ам сэ фак о лукраре пе каре н-о вець креде ничдекум, дакэ в-ар историси-о чинева.’”

42 En als de Joden uitgegaan waren uit de synagoge, baden de heidenen, dat tegen den naasten sabbat hun dezelfde woorden zouden gesproken worden.

Кынд ау ешит афарэ, нямуриле й-ау ругат сэ ле ворбяскэ ши ын Сабатул виитор деспре ачеляшь лукрурь.

43 En als de synagoge gescheiden was, volgden velen van de Joden en van de godsdienstige Jodengenoten Paulus en Barnabas; welke tot hen spraken, en hen vermaanden te blijven bij de genade Gods.

Ши дупэ че с-а ымпрэштият адунаря, мулць дин иудей ши дин прозелиций евлавиошь ау мерс дупэ Павел ши Барнаба, каре стэтяу де ворбэ ку ей ши-й ындемнау сэ стэруяскэ ын харул луй Думнезеу.

44 En op den volgenden sabbat kwam bijna de gehele stad samen, om het Woord Gods te horen.

Ын Сабатул виитор, апроапе тоатэ четатя с-а адунат ка сэ аудэ Кувынтул луй Думнезеу.

45 Doch de Joden, de scharen ziende, werden met nijdigheid vervuld, en wederspraken, hetgeen van Paulus gezegd werd, wedersprekende en lasterende.

Иудеий, кынд ау вэзут нороаделе, с-ау умплут де пизмэ, ворбяу ымпотрива челор спусе де Павел ши-л батжокоряу.

46 Maar Paulus en Barnabas, vrijmoedigheid gebruikende, zeiden: Het was nodig, dat eerst tot u het Woord Gods gesproken zou worden; doch nademaal gij hetzelve verstoot, en uzelven des eeuwigen levens niet waardig oordeelt, ziet, wij keren ons tot de heidenen. (aiōnios g166)

Дар Павел ши Барнаба ле-ау зис ку ындрэзнялэ: „Кувынтул луй Думнезеу требуя вестит май ынтый воуэ, дар, фииндкэ вой ну-л примиць ши сингурь вэ жудекаць невредничь де вяца вешникэ, ятэ кэ не ынтоарчем спре нямурь. (aiōnios g166)

47 Want alzo heeft ons de Heere geboden, zeggende: Ik heb u gesteld tot een licht der heidenen, opdat gij zoudt zijn tot zaligheid, tot aan het uiterste der aarde.

Кэч аша не-а порунчит Домнул: ‘Те-ам пус ка сэ фий Лумина нямурилор, ка сэ дучь мынтуиря пынэ ла марӂиниле пэмынтулуй.’”

48 Als nu de heidenen dit hoorden, verblijdden zij zich, en prezen het Woord des Heeren; en er geloofden zovelen, als er geordineerd waren tot het eeuwige leven. (aiōnios g166)

Нямуриле се букурау кынд ау аузит лукрул ачеста ши прямэряу Кувынтул Домнулуй. Ши тоць чей че ерау рындуиць сэ капете вяца вешникэ ау крезут. (aiōnios g166)

49 En het Woord des Heeren werd door het gehele land uitgebreid.

Кувынтул Домнулуй се рэспындя ын тоатэ цара.

50 Maar de Joden maakten op de godsdienstige en eerlijke vrouwen, en de voornaamsten van de stad, en verwekten vervolging tegen Paulus en Barnabas, en wierpen ze uit hun landpalen.

Дар иудеий ау ынтэрытат пе фемеиле кучерниче ку вазэ ши пе фрунташий четэций, ау стырнит о пригонире ымпотрива луй Павел ши Барнаба ши й-ау изгонит дин хотареле лор.

51 Doch zij schudden het stof van hun voeten af tegen dezelve, en kwamen te Ikonium.

Павел ши Барнаба ау скутурат прафул де пе пичоаре ымпотрива лор ши с-ау дус ын Икония,

52 En de discipelen werden vervuld met blijdschap en met den Heiligen Geest.

ын тимп че ученичий ерау плинь де букурие ши де Духул Сфынт.