Handelingen 10
1 En er was een zeker man te Cesarea, met name Cornelius, een hoofdman over honderd, uit de bende, genaamd de Italiaanse;
Pea naʻe ʻi Sesalia ʻae tangata ʻe tokotaha ko Koniliusi hono hingoa, ko e ʻeikitau ʻoe kau tau naʻe ui “[Ko e kau Tau ]ʻItali.”
2 Godzalig en vrezende God, met geheel zijn huis, en doende vele aalmoezen aan het volk, en God geduriglijk biddende.
Ko e faʻa lotu ia, pea manavahē ki he ʻOtua, ʻaia mo hono fale kotoa pē, pea naʻe lahi ʻene foaki ki he kakai, mo ne hū maʻuaipē ki he ʻOtua.
3 Deze zag in een gezicht klaarlijk, omtrent de negende ure des daags, een engel Gods tot hem inkomen, en tot hem zeggende: Cornelius!
Pea mamata pau ʻe ia ʻi ha meʻa hā mai, ʻi hono hiva nai ʻoe feituʻulaʻā ʻoe ʻaho, ki ha ʻāngelo ʻae ʻOtua ʻoku haʻu kiate ia, ʻo ne pehē kiate ia, “Koniliusi.”
4 En hij, de ogen op hem houdende, en zeer bevreesd geworden zijnde, zeide: Wat is het Heere? En hij zeide tot hem: Uw gebeden en uw aalmoezen zijn tot gedachtenis opgekomen voor God.
Pea kuo vakai ia ki ai, pea manavahē ia, mo pehē, “Ko e hā ia, ʻEiki?” Pea ne pehē kiate ia, “Kuo aʻu hake hoʻo ngaahi hū mo hoʻo faʻa foaki, ko e meʻa fakamanatu ʻi he ʻao ʻoe ʻOtua.
5 En nu, zend mannen naar Joppe, en ontbied Simon, die toegenaamd wordt Petrus.
Pea ke fekau leva ha kau tangata ki Sopa, ke ʻomi ʻa Saimone, ko hono hingoa ʻe taha ko Pita:
6 Deze ligt te huis bij een Simon, lederbereider, die zijn huis heeft bij de zee; deze zal u zeggen, wat gij doen moet.
ʻOku nofo ia mo Saimone ko e tufunga ngaohi kiliʻi manu, ʻoku tuʻu hono fale ʻi he matātahi: pea te ne tala kiate koe ʻae meʻa totonu ke ke fai.”
7 En als de engel, die tot Cornelius sprak, weggegaan was, riep hij twee van zijn huisknechten, en een godzaligen krijgsknecht van degenen, die gedurig bij hem waren;
Pea kuo ʻalu ʻae ʻāngelo naʻe lea kia Koniliusi, pea ui ia ki he toko ua ʻi heʻene kau tamaioʻeiki, mo e tangata tau ʻoku lotu, meiate kinautolu naʻe tali fekau kiate ia;
8 En als hij hun alles verhaald had, zond hij hen naar Joppe.
Pea kuo ne fakahā eni kotoa pē kiate kinautolu, pea ne fekau ʻakinautolu ki Sopa.
9 En des anderen daags, terwijl deze reisden, en nabij de stad kwamen, klom Petrus op het dak, om te bidden, omtrent de zesde ure.
Pea pongipongi ai, ʻi heʻenau fononga atu, ʻo ofi ki he kolo, kuo ʻalu hake ʻa Pita ki he tuʻa fale ke lotu, ʻi hono ono nai ʻoe feituʻulaʻā:
10 En hij werd hongerig, en begeerde te eten. En terwijl zij het bereidden, viel over hem een vertrekking van zinnen.
Pea naʻe lahi ʻene fiekaia, pea holi ia ke kai; kae lolotonga ʻenau teu ia, naʻe ʻāvea hono loto,
11 En hij zag den hemel geopend, en een zeker vat tot hem nederdalen, gelijk een groot linnen laken, aan de vier hoeken gebonden, en nedergelaten op de aarde;
Pea mamata ia kuo matangaki ʻae langi, pea tuku hifo kiate ia ha meʻa ʻo hangē ha fuʻu tupenu, kuo fakakaveʻi ʻi hono kapa ʻe fā, pea tukutukuhifo ia ki he kelekele:
12 In hetwelk waren al de viervoetige dieren der aarde, en de wilde, en de kruipende dieren, en de vogelen des hemels.
Pea naʻe ʻi ai ʻae fanga manu veʻe fā ʻoe fonua, mo e manu fekai, mo e manu totolo, mo e manu ʻoe ʻatā.
13 En er geschiedde een stem tot hem: Sta op, Petrus! slacht en eet.
Pea naʻe ongo mai ʻae leʻo kiate ia, [ʻo pehē], “Tuʻu hake, Pita; ʻo tāmateʻi mo kai.”
14 Maar Petrus zeide: Geenszins, Heere! want ik heb nooit gegeten iets, dat gemeen of onrein was.
Ka naʻe pehē ʻe Pita, “ʻEiki, ʻe ʻikai ʻaupito; he ʻoku teʻeki ai te u kai ha meʻa ʻoku ʻikai ngofua pe taʻemaʻa.”
15 En een stem geschiedde wederom ten tweeden male tot hem: Hetgeen God gereinigd heeft, zult gij niet gemeen maken.
Pea naʻe toe ongo mai ʻae leʻo kiate ia ko hono tuʻo ua, “Ko ia kuo fakamaʻa ʻe he ʻOtua, ʻoua naʻa ke pehē ʻoku ʻikai ngofua.”
16 En dit geschiedde tot drie maal; en het vat werd wederom opgenomen in den hemel.
Pea naʻe fai ʻae meʻa ni ʻo tuʻo tolu: pea toe fusi hake ʻae tupenu ki he langi.
17 En alzo Petrus in zichzelven twijfelde, wat toch het gezicht mocht zijn, dat hij gezien had, ziet, de mannen, die van Cornelius afgezonden waren, gevraagd hebbende naar het huis van Simon, stonden aan de poort.
Pea lolotonga ʻae fifili ʻa Pita ʻi hono loto pe ko e hā hono ʻuhinga ʻoe meʻa kuo ne mamata ai, ʻiloange, kuo tutuʻu ʻi he matapā ʻae kau tangata fekau ʻa Koniliusi, kuo nau fehuʻi ki he fale ʻo Saimone,
18 En iemand geroepen hebbende, vraagden zij, of Simon, toegenaamd Petrus, daar te huis lag.
“Pea naʻa nau ui, ʻo fehuʻi pe ʻoku nofo ai ʻa Saimone, ʻoku hingoa ko Pita.”
19 En als Petrus over dat gezicht dacht, zeide de Geest tot hem: Zie, drie mannen zoeken u;
Pea lolotonga ʻae fifili ʻa Pita ki he meʻa kuo hā mai, pea pehē ʻe he Laumālie kiate ia, “Vakai, ʻoku kumi koe ʻe he kau tangata ʻe toko tolu.
20 Daarom sta op, en ga af, en reis met hen, niet twijfelende; want ik heb hen gezonden.
Ko ia ke ke tuʻu, ʻo ʻalu hifo, pea mou ō mo kinautolu, pea ʻoua naʻa ke manavahē: he kuo u fekau ʻakinautolu.”
21 En Petrus ging af tot de mannen die van Cornelius tot hem gezonden waren, en zeide: Ziet, ik ben het, dien gij zoekt; wat is de oorzaak, waarom gij hier zijt?
Pea toki ʻalu hifo ʻa Pita ki he kau tangata kuo fekau mai ʻe Koniliusi kiate ia; ʻo ne pehē, “Vakai, ko au eni ʻoku mou kumi: pea ko e hā ʻae meʻa ʻoku mou haʻu ai?”
22 En zij zeiden: Cornelius, een hoofdman over honderd, een rechtvaardig man, en vrezende God, en die goede getuigenis heeft van het ganse volk der Joden, is door Goddelijke openbaring vermaand van een heiligen engel, dat hij u zou ontbieden te zijnen huize, en dat hij van u woorden der zaligheid zou horen.
Pea nau pehē, “Ko Koniliusi ko e ʻEikitau, ko e tangata angatonu, pea manavahē ki he ʻOtua, pea ʻoku ongoongolelei ia ʻi he kakai Siu kotoa pē, naʻe valoki ia ʻe he ʻOtua, ʻi ha ʻāngelo māʻoniʻoni, ke ne fekau kiate koe ke ke ʻalu ki hono fale, ke ne fanongo ki ha ngaahi lea ʻiate koe.”
23 Als hij hen dan ingeroepen had, ontving hij ze in huis. Doch des anderen daags ging Petrus met hen heen, en sommigen der broederen, die van Joppe waren, gingen met hem.
Pea naʻa ne toki ʻomi ʻakinautolu ki fale, ke nau nonofo. Pea pongipongi ai, naʻe ʻalu ʻa Pita mo kinautolu, pea naʻa nau ō mo e kāinga niʻihi mei Sopa.
24 En des anderen daags kwamen zij te Cesarea. En Cornelius verwachtte hen, samengeroepen hebbende die van zijn maagschap en bijzonderste vrienden.
Pea ʻi he ʻaho naʻe feholoi, naʻa nau hoko ki Sesalia. Pea tatali ʻa Koniliusi kiate kinautolu, pea kuo ne fakataha hono ngaahi kāinga mo e kaungāʻapi.
25 En als het geschiedde, dat Petrus inkwam, ging hem Cornelius tegemoet, en vallende aan zijn voeten, aanbad hij.
Pea ʻi he hū atu ʻa Pita, naʻe fakafetaulaki mai kiate ia ʻa Koniliusi, pea tō ki lalo ʻi hono vaʻe, ʻo ne hū.
26 Maar Petrus richtte hem op, zeggende: Sta op, ik ben ook zelf een mens.
Ka naʻe fokotuʻu hake ia ʻe Pita, mo pehē ʻe ia, “Tuʻu hake; he ko e tangata pe foki au.”
27 En met hem sprekende, ging hij in, en vond er velen, die samengekomen waren.
Pea naʻe kei lea ia kiate ia, pea hū ki [fale], pea ʻilo ʻe ia ʻae tokolahi kuo fakataha.
28 En hij zeide tot hen: Gij weet, hoe het een Joodsen man ongeoorloofd is, zich te voegen of te gaan tot een vreemde; doch God heeft mij getoond, dat ik geen mens zou gemeen of onrein heten.
Pea pehē ʻe ia kiate kinautolu, “ʻOku mou ʻilo ko e meʻa ʻoku ʻikai ngofua ʻi he tangata Siu ke fakataha mo e tangata mei he puleʻanga kehe, pe ʻalu ki ai; ka kuo fakahā ʻe he ʻOtua kiate au, ke ʻoua naʻaku ui ko e taʻetapu pe taʻemaʻa ha tangata ʻe tokotaha.
29 Daarom ben ik ook zonder tegenspreken gekomen, ontboden zijnde. Zo vraag ik dan, om wat reden gijlieden mij hebt ontboden.
Ko ia naʻaku haʻu ai, ʻo ʻikai teu paongataʻa ʻi he fekau mai kiate au: pea ko eni, ʻoku ou fehuʻi pe ko e hā ai kuo mou fekau mai kiate au?”
30 En Cornelius zeide: Over vier dagen was ik vastende tot deze ure toe, en ter negende ure bad ik in mijn huis. En ziet, een man stond voor mij, in een blinkend kleed,
Pea pehē ʻe Koniliusi, “Ko e ʻaho ʻe fā kuo hili ange, naʻaku ʻaukai ʻo hoko ki he feituʻulaʻā ni; pea ʻi hono hiva ʻoe feituʻulaʻā naʻaku lotu ʻi hoku fale, pea mo ʻene tuʻu ʻi hoku ʻao ʻae tangata ʻoku kofu fetapatapaki,
31 en zeide: Cornelius! uw gebed is verhoord, en uw aalmoezen zijn voor God gedacht geworden.
ʻO ne pehē mai, ‘Koniliusi, kuo ongo hoʻo hū, pea ʻoku manatuʻi ʻe he ʻOtua hoʻo faʻa foaki.
32 Zend dan naar Joppe, en ontbied Simon, die toegenaamd wordt Petrus; deze ligt te huis in het huis van Simon, den lederbereider, aan de zee, welke, hier gekomen zijnde, tot u spreken zal.
Ko ia ke ke fekau ai ki Sopa ʻo ʻomi ki heni ʻa Saimone, ʻoku hingoa ko Pita; ʻoku nofo ia ʻi he fale ʻo Saimone ko e tufunga ngaohi kiliʻi manu ʻi he matātahi: pea ka haʻu, ʻe lea ia kiate koe.’
33 Zo heb ik dan van stonde aan tot u gezonden, en gij hebt welgedaan, dat gij hier gekomen zijt. Wij zijn dan allen nu hier tegenwoordig voor God, om te horen al hetgeen u van God bevolen is.
Ko ia ne u fekau atu ai leva kiate koe; pea ko e meʻa lelei hoʻo haʻu. Pea ko eni, kuo mau fakataha kotoa pē ʻi he ʻao ʻoe ʻOtua, ke fanongo ki he meʻa kotoa pē ʻoku fekau ʻe he ʻOtua kiate koe.”
34 En Petrus, den mond opendoende, zeide: Ik verneem in der waarheid, dat God geen aannemer des persoons is;
Pea toki mafaʻa ʻae ngutu ʻo Pita, ʻo ne pehē, “Ko e moʻoni ʻoku ou ʻilo [ni ]ʻoku ʻikai filifilimānako ʻae ʻOtua ki he kakai:
35 Maar in allen volke, die Hem vreest en gerechtigheid werkt, is Hem aangenaam.
Ka ʻoku ne maʻu maʻana ʻaia ʻoku manavahē kiate ia, mo fai totonu, ʻi he puleʻanga kotoa pē.
36 Dit is het woord, dat Hij gezonden heeft den kinderen Israels, verkondigende vrede door Jezus Christus; deze is een Heere van allen.
Ko e akonaki eni naʻe tuku ki he fānau ʻa ʻIsileli, ko e malangaʻaki ʻae melino ia Sisu Kalaisi: (ko e ʻEiki ia ʻoe meʻa kotoa pē: )
37 Gijlieden weet de zaak, die geschied is door geheel Judea, beginnende van Galilea, na den doop, welken Johannes gepredikt heeft;
Pea ko e ongoongo ko ia ʻoku mou ʻiloʻi, ʻaia naʻe fanongonongo ʻi Siutea kotoa pē, ʻo kamata ʻi Kāleli, ʻi he hili ʻae papitaiso naʻe malangaʻaki ʻe Sione;
38 Belangende Jezus van Nazareth, hoe Hem God gezalfd heeft met den Heiligen Geest en met kracht; Welke het land doorgegaan is, goeddoende, en genezende allen, die van den duivel overweldigd waren; want God was met Hem.
Koeʻuhi ko e fakanofo ʻe he ʻOtua ʻa Sisu ʻo Nāsaleti ʻaki ʻae Laumālie Māʻoniʻoni mo e mālohi: ʻaia naʻe faʻa feʻaluʻaki ʻo fai lelei, mo ne fakamoʻui ʻakinautolu kotoa pē naʻe fakamālohiʻi ʻe he tēvolo; he naʻe ʻiate ia ʻae ʻOtua.
39 En wij zijn getuigen van al hetgeen Hij gedaan heeft, beide in het Joodse land en te Jeruzalem; Welken zij gedood hebben, Hem hangende aan het hout.
Pea ko e kau fakamoʻoni ʻakimautolu ʻoe meʻa kotoa pē naʻa ne fai ʻi he fonua ʻoe kakai Siu, pea ʻi Selūsalema; ko ia ia foki naʻa nau tāmateʻi ʻi he tautau ʻi he ʻakau:
40 Dezen heeft God opgewekt ten derden dage, en gegeven, dat Hij openbaar zou worden;
Pea naʻe fokotuʻu ia ʻe he ʻOtua ʻi hono ʻaho tolu, ʻo fakahā lahi ia;
41 Niet al den volke, maar den getuigen, die van God te voren verkoren waren, ons namelijk, die met Hem gegeten en gedronken hebben, nadat Hij uit de doden opgestaan was.
Ka naʻe ʻikai ki he kakai kotoa pē, ka ki he fakamoʻoni naʻe tomuʻa fili ʻe he ʻOtua, kiate kimautolu, naʻa mau kai mo inu mo ia, ʻi he hili ʻene toetuʻu mei he mate.
42 En heeft ons geboden den volke te prediken, en te betuigen, dat Hij is Degene, Die van God verordend is tot een Rechter van levenden en doden.
Pea naʻa ne fekau kiate kimautolu ke mau malanga ki he kakai, mo fakamoʻoni ko ia ia kuo fakanofo ʻe he ʻOtua ko e Fakamaau ki he moʻui mo e mate.
43 Dezen geven getuigenis al de profeten, dat een iegelijk, die in Hem gelooft, vergeving der zonden ontvangen zal door Zijn Naam.
Pea ʻoku fakamoʻoni kiate ia ʻae kau palōfita kotoa pē, ko ia fulipē ʻe tui kiate ia, ʻe maʻu ʻae fakamolemole ʻoe angahala ʻi hono huafa.”
44 Als Petrus nog deze woorden sprak, viel de Heilige Geest op allen, die het Woord hoorden.
Pea ʻi he kei leaʻaki ʻe Pita ʻae ngaahi lea ni, ne tō hifo ʻae Laumālie Māʻoniʻoni kiate kinautolu kotoa pē naʻe fanongo ki he lea.
45 En de gelovigen, die uit de besnijdenis waren, zovelen als met Petrus gekomen waren, ontzetten zich, dat de gave des Heiligen Geestes ook op de heidenen uitgestort werd.
Pea naʻe ofo ʻakinautolu ʻoe kamu naʻe tui, ʻakinautolu kotoa pē naʻe omi mo Pita, koeʻuhi kuo huaʻi hifo ki he Senitaile foki ʻae foaki ʻoe Laumālie Māʻoniʻoni.
46 Want zij hoorden hen spreken met vreemde talen, en God groot maken. Toen antwoordde Petrus:
He kuo nau fanongo ki heʻenau leaʻaki ʻae lea kehekehe, mo fakamālō ki he ʻOtua, Pea toki pehē ʻe Pita,
47 Kan ook iemand het water weren, dat dezen niet gedoopt zouden worden, welke den Heiligen Geest ontvangen hebben, gelijk als ook wij?
“ʻE faʻa taʻofi ʻe ha taha ʻae vai, ke ʻoua naʻa papitaiso ʻakinautolu ni, ka kuo nau maʻu ʻae Laumālie Māʻoniʻoni ʻo hangē ko kitautolu?”
48 En hij beval, dat zij zouden gedoopt worden in den Naam des Heeren. Toen baden zij hem, dat hij enige dagen bij hen wilde blijven.
Pea fekau ʻe ia ke nau papitaiso ʻi he huafa ʻae ʻEiki. Pea naʻa nau kole kiate ia ke nofo [mo kinautolu ]ʻi he ʻaho niʻihi.
