2 Samuël 9
1 En David zeide: Is er nog iemand die overgebleven is van het huis van Saul, dat ik weldadigheid aan hem doe, om Jonathans wil?
Давид а зис: „А май рэмас чинева дин каса луй Саул, ка сэ-й фак бине дин причина луй Ионатан?”
2 Het huis van Saul nu had een knecht, wiens naam was Ziba; en zij riepen hem tot David. En de koning zeide tot hem: Zijt gij Ziba? En hij zeide: Uw knecht.
Ера ун служитор дин каса луй Саул, нумит Циба, пе каре л-ау адус ла Давид. Ымпэратул й-а зис: „Ту ешть Циба?” Ши ел а рэспунс: „Робул тэу, да!”
3 En de koning zeide: Is er nog iemand van het huis van Saul, dat ik Gods weldadigheid bij hem doe? Toen zeide Ziba tot den koning: Er is nog een zoon van Jonathan, die geslagen is aan beide voeten.
Ымпэратул а зис: „Ну май есте нимень дин каса луй Саул, ка сэ мэ порт ку ел ку о бунэтате ка бунэтатя луй Думнезеу?” Ши Циба а рэспунс ымпэратулуй: „Май есте ун фиу ал луй Ионатан, олог де пичоаре.”
4 En de koning zeide tot hem: Waar is hij? En Ziba zeide tot den koning: Zie, hij is in het huis van Machir, den zoon van Ammiel, te Lodebar.
Ымпэратул а зис: „Унде есте?” Ши Циба а рэспунс ымпэратулуй: „Есте ын каса луй Макир, фиул луй Амиел, ла Лодебар.”
5 Toen zond de koning David heen, en hij nam hem uit het huis van Machir, den zoon van Ammiel, van Lodebar.
Ымпэратул Давид л-а тримис сэ-л я дин каса луй Макир, фиул луй Амиел, дин Лодебар.
6 Als nu Mefiboseth, de zoon van Jonathan, den zoon van Saul, tot David inkwam, zo viel hij op zijn aangezicht, en boog zich neder. En David zeide: Mefiboseth! En hij zeide: Zie, hier is uw knecht.
Ши Мефибошет, фиул луй Ионатан, фиул луй Саул, а венит ла Давид, а кэзут ку фаца ла пэмынт ши с-а ынкинат. Давид а зис: „Мефибошет!” Ши ел а рэспунс: „Ятэ робул тэу!”
7 En David zeide tot hem: Vrees niet, want ik zal zekerlijk weldadigheid bij u doen, om uws vaders Jonathans wil; en ik zal u alle akkers van uw vader Saul wedergeven; en gij zult geduriglijk brood eten aan mijn tafel.
Давид й-а зис: „Ну те теме, кэч вряу сэ-ць фак бине дин причина татэлуй тэу Ионатан. Ыць вой да ынапой тоате пэмынтуриле татэлуй тэу Саул, ши вей мынка тотдяуна ла маса мя.”
8 Toen boog hij zich, en zeide: Wat is uw knecht, dat gij omgezien hebt naar een doden hond, als ik ben?
Ел с-а ынкинат ши а зис: „Чине есте робул тэу, ка сэ те уйць ла ун кыне морт ка мине?”
9 Toen riep de koning Ziba, Sauls jongen, en zeide tot hem: Al wat Saul gehad heeft, en zijn ganse huis, heb ik den zoon uws heren gegeven.
Ымпэратул а кемат пе Циба, службашул луй Саул, ши й-а зис: „Дау фиулуй стэпынулуй тэу тот че ера ал луй Саул ши тот че авя тоатэ каса луй.
10 Daarom zult gij voor hem het land bearbeiden, gij, en uw zonen, en uw knechten, en zult de vruchten inbrengen, opdat de zoon uws heren brood hebbe, dat hij ete; en Mefiboseth, de zoon uws heren, zal geduriglijk brood eten aan mijn tafel. Ziba nu had vijftien zonen en twintig knechten.
Ту сэ лукрезь пэмынтуриле пентру ел, ту, фиий тэй ши робий тэй, ши сэ стрынӂь роаделе, ка фиул стэпынулуй тэу сэ айбэ пыне де мынкаре, ши Мефибошет, фиул стэпынулуй тэу, ва мынка тотдяуна ла маса мя.” Ши Циба авя чинчспрезече фий ши доуэзечь де робь.
11 En Ziba zeide tot den koning: Naar alles, wat mijn heer de koning zijn knecht gebiedt, alzo zal uw knecht doen. Ook zou Mefiboseth, etende aan mijn tafel, als een van des konings zonen zijn.
Ел а зис ымпэратулуй: „Робул тэу ва фаче тот че порунчеште ымпэратул, домнул меу, робулуй сэу.” Ши Мефибошет а мынкат ла маса луй Давид, ка унул дин фиий ымпэратулуй.
12 Mefiboseth nu had een kleinen zoon, wiens naam was Micha; en allen, die in het huis van Ziba woonden, waren knechten van Mefiboseth.
Мефибошет авя ун фиу мик, нумит Мика, ши тоць чей че локуяу ын каса луй Циба ерау робий луй Мефибошет.
13 Alzo woonde Mefiboseth te Jeruzalem, omdat hij geduriglijk at aan des konings tafel; en hij was kreupel aan beide zijn voeten.
Мефибошет локуя ла Иерусалим, кэч мынка тотдяуна ла маса ымпэратулуй. Ел ера олог де амындоуэ пичоареле.
