2 Samuël 14

1 Als nu Joab, de zoon van Zeruja, merkte, dat des konings hart over Absalom was;

Иоаб, фиул Церуей, а бэгат де сямэ кэ инима ымпэратулуй ера апринсэ де дор дупэ Абсалом.

2 Zo zond Joab heen naar Thekoa, en nam van daar een wijze vrouw; en hij zeide tot haar: Stel u toch, alsof gij rouw droegt, en trek nu rouwklederen aan, en zalf u niet met olie, en wees als een vrouw, die nu vele dagen rouw gedragen heeft over een dode;

А тримис сэ адукэ дин Текоа о фемее искуситэ ши й-а зис: „Фэ-те кэ плынӂь ши ымбракэ-те ын хайне де жале; ну те унӂе ку унтделемн ши фий ка о фемее каре де мултэ време плынӂе дупэ ун морт.

3 En ga in tot den koning, en spreek tot hem naar dit woord. En Joab leide de woorden in haar mond.

Сэ те дучь астфел ла ымпэрат ши сэ-й ворбешть аша ши аша.” Ши Иоаб й-а спус че требуя сэ зикэ.

4 En de Thekoietische vrouw zeide tot den koning, als zij op haar aangezicht ter aarde was gevallen, en zich nedergebogen had, zo zeide zij: Behoud, o koning!

Фемея ачея дин Текоа с-а дус сэ ворбяскэ ымпэратулуй. А кэзут ку фаца ла пэмынт, с-а ынкинат ши а зис: „Ымпэрате, скапэ-мэ!”

5 En de koning zeide tot haar: Wat is u? En zij zeide: Zekerlijk, ik ben een weduwvrouw, en mijn man is gestorven.

Ымпэратул й-а зис: „Че ай?” Еа а рэспунс: „Да, сунт вэдувэ, бэрбатул мь-а мурит!

6 Nu had uw dienstmaagd twee zonen, en deze beiden twistten in het veld, en er was geen scheider tussen hen; zo sloeg de een den ander, en doodde hem.

Роаба та авя дой фий; амындой с-ау чертат пе кымп ши н-а фост нимень сэ-й деспартэ; унул а ловит пе челэлалт ши л-а оморыт.

7 En zie, het ganse geslacht is opgestaan tegen uw dienstmaagd, en hebben gezegd: Geef dien hier, die zijn broeder geslagen heeft, dat wij hem voor de ziel zijns broeders, dien hij doodgeslagen heeft, doden, en ook den erfgenaam verdelgen; alzo zullen zij mijn kool, die overgebleven is, uitblussen, opdat zij mijn man geen naam noch overblijfsel laten op den aardbodem.

Ши ятэ кэ тоатэ фамилия с-а ридикат ымпотрива роабей тале, зикынд: ‘Скоате ынкоаче пе учигашул фрателуй сэу! Врем сэ-л оморым пентру вяца фрателуй сэу пе каре л-а учис; врем сэ нимичим кяр ши пе моштенитор!’ Ей ар стинӂе астфел ши тэчунеле каре-мь май рэмыне, ка сэ ну ласе бэрбатулуй меу нич нуме, нич урмаш виу пе фаца пэмынтулуй.”

8 Toen zeide de koning tot deze vrouw: Ga naar uw huis, en ik zal voor u gebieden.

Ымпэратул а зис фемеий: „Ду-те акасэ. Вой да порунчь ку привире ла тине.”

9 En de Thekoietische vrouw zeide tot den koning: Mijn heer koning, de ongerechtigheid zij op mij en op mijns vaders huis; de koning daarentegen, en zijn stoel, zij onschuldig.

Фемея дин Текоа а зис ымпэратулуй: „Асупра мя, ымпэрате, домнул меу, ши асупра касей татэлуй меу сэ кадэ педяпса; ымпэратул ши скаунул луй де домние сэ ну айбэ нимик де суферит.”

10 En de koning zeide: Spreekt iemand tegen u, zo breng hem tot mij; en hij zal u voortaan niet meer aantasten.

Ымпэратул а зис: „Дакэ ва ворби чинева ымпотрива та, сэ-л адучь ла мине ши ну се ва май атинӂе де тине.”

11 En zij zeide: De koning gedenke toch aan den HEERE, uw God, dat de bloedwrekers niet te vele worden om te verderven, dat zij mijn zoon niet verdelgen. Toen zeide hij: Zo waarachtig als de HEERE leeft, indien er een van de haren uws zoons op de aarde zal vallen!

Еа а зис: „Сэ-шь адукэ аминте ымпэратул де Домнул Думнезеул тэу, пентру ка рэзбунэторул сынӂелуй сэ ну мэряскэ прэпэдул ши сэ ну ми се нимичяскэ фиул!” Ши ел а зис: „Виу есте Домнул кэ ун пэр дин капул фиулуй тэу ну ва кэдя ла пэмынт!”

12 Toen zeide deze vrouw: Laat toch uw dienstmaagd een woord tot mijn heer den koning spreken. En hij zeide: Spreek.

Фемея а зис: „Дэ вое роабей тале сэ спунэ о ворбэ домнулуй меу, ымпэратул.” Ши ел а зис: „Ворбеште!”

13 En de vrouw zeide: Waarom hebt gij dan alzulks tegen Gods volk gedaan? Want daaruit, dat de koning dit woord gesproken heeft, is hij als een schuldige, dewijl de koning zijn verstotene niet wederhaalt.

Фемея а зис: „Пентру че гындешть ту астфел ку привире ла попорул луй Думнезеу, кэч ну есе кяр дин кувинтеле ымпэратулуй кэ ымпэратул есте ка ши виноват кынд ну кямэ ынапой пе ачела пе каре л-а изгонит?

14 Want wij zullen den dood sterven, en wezen als water, dat, ter aarde uitgestort zijnde, niet verzameld wordt. God dan zal de ziel niet wegnemen, maar Hij zal gedachten denken, dat Hij den verstotene niet van Zich verstote.

Требуе негрешит сэ мурим ши вом фи ка ниште апе вэрсате пе пэмынт, каре ну се май адунэ. Думнезеу ну я вяца, чи дореште ка фугарул сэ ну рэмынэ изгонит динаинтя Луй.

15 Nu dan, dat ik gekomen ben, om ditzelve woord tot den koning, mijn heer, te spreken, is omdat het volk mij vreesachtig gemaakt heeft; zo zeide uw dienstmaagd: Ik zal nu tot den koning spreken; misschien zal de koning het woord zijner dienstmaagd doen.

Акум, дакэ ам венит сэ спун ачесте лукрурь ымпэратулуй, домнул меу, ам венит пентру кэ попорул м-а ынспэймынтат. Ши роаба та а зис: ‘Вряу сэ ворбеск ымпэратулуй; поате кэ ымпэратул ва фаче че ва зиче роаба са.’

16 Want de koning zal horen, om zijn dienstmaagd te redden van de hand des mans, die voorheeft mij en mijn zoon te zamen van Gods erve te verdelgen.

Да, ымпэратул ва аскулта пе роаба са ка сэ скапе дин мына челор че каутэ сэ не нимичяскэ, пе мине ши пе фиул меу, дин моштениря луй Думнезеу.

17 Wijders zeide uw dienstmaagd: Het woord mijns heren, des konings, zij toch tot rust; want gelijk een Engel Gods, alzo is mijn heer de koning, om te horen het goede en het kwade; en de HEERE, uw God, zal met u zijn.

Роаба та а зис: ‘Кувынтул домнулуй меу, ымпэратул, сэ-мь дя одихнэ. Кэч домнул меу, ымпэратул, есте ка ун ынӂер ал луй Думнезеу, гата сэ аудэ бинеле ши рэул.’ Ши Домнул Думнезеул тэу сэ фие ку тине.”

18 Toen antwoordde de koning, en zeide tot de vrouw: Verberg nu niet voor mij de zaak, die ik u vragen zal. En de vrouw zeide: Mijn heer de koning spreke toch.

Ымпэратул а рэспунс ши а зис фемеий: „Ну-мь аскунде че те вой ынтреба.” Ши фемея а зис: „Сэ ворбяскэ домнул меу, ымпэратул!”

19 En de koning zeide: Is Joabs hand met u in dit alles? En de vrouw antwoordde en zeide: Zo waarachtig als uw ziel leeft, mijn heer koning, indien iemand ter rechter- of ter linkerhand zou kunnen afwijken van alles, wat mijn heer de koning gesproken heeft; want uw knecht Joab heeft het mij geboden, en die heeft al deze woorden in den mond uwer dienstmaagd gelegd;

Ымпэратул а зис атунч: „Оаре мына луй Иоаб ну есте еа ку тине ын тоатэ тряба ачаста?” Ши фемея а рэспунс: „Виу есте суфлетул тэу, ымпэрате, домнул меу, кэ ну есте ку путинцэ ничо абатере, нич ла дряпта, нич ла стынга, де ла тот че а зис домнул меу, ымпэратул. Ын адевэр, робул тэу Иоаб мь-а порунчит ши а пус ын гура роабей тале тоате ачесте кувинте.

20 Dat ik de gestalte dezer zaak alzo omwenden zou, zulks heeft uw knecht Joab gedaan; doch mijn heer is wijs, naar de wijsheid van een Engel Gods, om te merken alles, wat op de aarde is.

Ка сэ дя о алтэ ынфэцишаре лукрулуй, а фэкут робул тэу Иоаб лукрул ачеста. Дар домнул меу есте тот атыт де ынцелепт ка ши ун ынӂер ал луй Думнезеу, ка сэ куноаскэ тот че се петрече пе пэмынт.”

21 Toen zeide de koning tot Joab: Zie nu, ik heb deze zaak gedaan; zo ga henen, haal den jongeling Absalom weder.

Ымпэратул а зис луй Иоаб: „Ятэ, вряу сэ фак лукрул ачеста; ду-те дар де аду ынапой пе тынэрул Абсалом.”

22 Toen viel Joab op zijn aangezicht ter aarde, en boog zich, en dankte den koning; en Joab zeide: Heden heeft uw knecht gemerkt, dat ik genade gevonden heb in uw ogen, mijn heer koning! Omdat de koning het woord van zijn knecht gedaan heeft.

Иоаб а кэзут ку фаца ла пэмынт, с-а ынкинат ши а бинекувынтат пе ымпэратул. Апой а зис: „Робул тэу куноаште азь кэ ам кэпэтат тречере ынаинтя та, ымпэрате, домнул меу, фииндкэ ымпэратул лукрязэ дупэ кувынтул робулуй сэу.”

23 Alzo maakte zich Joab op, en toog naar Gesur; en hij bracht Absalom te Jeruzalem.

Иоаб с-а скулат, а плекат ын Гешур ши а адус пе Абсалом ынапой ла Иерусалим.

24 En de koning zeide: Dat hij in zijn huis kere, en mijn aangezicht niet zie. Alzo keerde Absalom in zijn huis, en zag des konings aangezicht niet.

Дар ымпэратул а зис: „Сэ се дукэ ын каса луй ши сэ ну-мь вадэ фаца.” Ши Абсалом с-а дус ын каса луй ши н-а вэзут фаца ымпэратулуй.

25 Nu was er in gans Israel geen man zo schoon als Absalom, zeer te prijzen; van zijn voetzool af tot zijn hoofdschedel toe was er geen gebrek in hem.

Ну ера ом ын тот Исраелул аша де вестит ка Абсалом ын привинца фрумусеций луй; дин талпа пичорулуй пынэ ын крештетул капулуй н-авя ничун кусур.

26 En als hij zijn hoofd beschoor, (nu geschiedde het ten einde van elk jaar, dat hij het beschoor, omdat het hem te zwaar was, zo beschoor hij het), zo woog het haar zijns hoofds tweehonderd sikkelen, naar des konings gewicht.

Кынд ышь тундя капул – ши-л тундя ын фиекаре ан, пентру кэ пэрул ый ера греу – греутатя пэрулуй де пе капул луй ера де доуэ суте де сикли, дупэ греутатя ымпэратулуй.

27 Ook werden Absalom drie zonen geboren, en een dochter, welker naam was Thamar; deze was een vrouw, schoon van aanzien.

Луй Абсалом и с-ау нэскут трей фий ши о фийкэ, нумитэ Тамар, каре ера о фемее фрумоасэ ла кип.

28 Alzo bleef Absalom twee volle jaren te Jeruzalem, dat hij des konings aangezicht niet zag.

Абсалом а локуит дой ань ла Иерусалим фэрэ сэ вадэ фаца ымпэратулуй.

29 Daarom zond Absalom tot Joab, dat hij hem tot den koning zond; maar hij wilde niet tot hem komen. Zo zond hij nog ten anderen male; evenwel wilde hij niet komen.

Апой а кемат пе Иоаб сэ-л тримитэ ла ымпэрат, дар Иоаб н-а воит сэ винэ ла ел. Л-а кемат а доуа оарэ, ши Иоаб тот н-а врут сэ винэ.

30 Zo zeide hij tot zijn knechten: Ziet, het stuk akkers van Joab is aan de zijde van het mijne, en hij heeft gerst daarop; gaat heen, en steekt het aan met vuur, en Absaloms knechten staken dat stuk akkers aan met vuur.

Абсалом а зис атунч служиторилор луй: „Ведець, огорул луй Иоаб есте лынгэ ал меу; аре орз пе ел; дучеци-вэ ши пунеци-й фок.” Ши служиторий луй Абсалом ау пус фок кымпулуй.

31 Toen maakte zich Joab op en kwam tot Absalom in het huis, en zeide tot hem: Waarom hebben uw knechten het stuk akkers, dat mijn is, met vuur aangestoken?

Иоаб с-а скулат ши с-а дус ла Абсалом акасэ. Ши й-а зис: „Пентру че ау пус служиторий тэй фок кымпулуй меу?”

32 En Absalom zeide tot Joab: Zie, ik heb tot u gezonden, zeggende: Kom herwaarts, dat ik u tot den koning zende, om te zeggen: Waarom ben ik van Gesur gekomen? Het ware mij goed, dat ik nog daar ware; nu dan, laat mij het aangezicht des konings zien; is er dan nog een misdaad in mij, zo dode hij mij.

Абсалом а рэспунс луй Иоаб: „Ятэ, ць-ам тримис ворбэ ши ць-ам зис: ‘Вино аич ши те вой тримите ла ымпэрат сэ-й спуй: «Пентру че м-ам ынторс дин Гешур? Ар фи фост май бине пентру мине сэ фиу ши акум аколо.» Дореск акум сэ вэд фаца ымпэратулуй ши, дакэ есте врео нелеӂюире ын мине, сэ мэ омоаре.’”

33 Toen ging Joab in tot den koning, en zeide het hem aan. Toen riep hij Absalom, en hij kwam tot den koning in, en boog zich voor hem op zijn aangezicht ter aarde, voor des konings aangezicht; en de koning kuste Absalom.

Иоаб с-а дус ла ымпэрат ши й-а спус лукрул ачеста. Ши ымпэратул а кемат пе Абсалом, каре а венит ла ел ши с-а арункат ку фаца ла пэмынт ынаинтя луй. Ымпэратул а сэрутат пе Абсалом.