2 Samuël 11

1 En het geschiedde met de wederkomst van het jaar, ter tijde als de koningen uittrekken, dat David Joab, en zijn knechten met hem, en gans Israel henenzond, dat zij de kinderen Ammons verderven, en Rabba belegeren zouden. Doch David bleef te Jeruzalem.

Chavang laile chonna ngai dan a anaum leng ho galkon phat laiyin David jong chun Joab le asepaite toh Israel chate abonchan galkon din asoltai; amaho jong acheuvin Ammon sepaite agasumang un, chule Rabbah kho aga umtauve. Ahin David vang chu Jerusalem khopia aumden jing nai.

2 Zo geschiedde het tegen den avondtijd, dat David van zijn leger opstond, en wandelde op het dak van het koningshuis, en zag van het dak een vrouw, zich wassende; deze vrouw nu was zeer schoon van aanzien.

Nikhat hi nilhah lam ni kihei don hin David jong asunchol na jalkhun'a konin athou doh in leng Inpi inchunga chun avah len ahileh, inchunga kon chun numei melhoi khat akisil pet tah amun ahi.

3 En David zond henen, en ondervraagde naar deze vrouw; en men zeide: Is dat niet Bathseba, de dochter van Eliam, de huisvrouw van Uria, den Hethiet?

Hijeh chun David’in mi asol in numeinu chu koi ham, tin agadoh le sah tai. Hichea hin mi khat chun, “Hiche nu hi Eliam chanu, Hittite mipa Uriah jinu Bathsheba chu ahi” tin aseipih tai.

4 Toen zond David boden henen, en liet haar halen. En als zij tot hem ingekomen was, lag hij bij haar, (zij nu had zich van haar onreinigheid gezuiverd), daarna keerde zij weder naar haar huis.

Hichun David’in mi sottol le ho asol in amanu chu aga puisah in, Bathsheba jong chu leng inpi sung ahung lut’in, chuin David chun amanu chu aluppi tan ahi. Hichepet a hi Bathsheba chu athi neijou akisuh theng jou chabou ahi; akichaiyin amanu jong a inlama achetai.

5 En die vrouw werd zwanger; zo zond zij henen, en liet David weten, en zeide: Ik ben zwanger geworden.

Phat chomkhat jouvin Bathsheban nao avop ahin kihetdoh phat’in aman David koma hitin thu athot in, “Keiman nao kavoptai,” ati.

6 Toen zond David tot Joab, zeggende: Zend Uria, den Hethiet, tot mij. En Joab zond Uria tot David.

Hichun David in Joab chu thu athot in: “Uriah kitipa Hittite mipa chu kahenga hinsol temin,” ati. Hijeh chun Joab in jong Uriah chu David lengpa hengah ahinsol tan ahi.

7 Als nu Uria tot hem kwam, zo vraagde David naar den welstand van Joab, en naar den welstand des volks, en naar den welstand des krijgs.

Chuin Uriah chu David kom ahung lhun phat’in, David’in jong Joab umchan chule mipi itobang banga um uva chule agal sat u machal jing hinam tin adongin ahi.

8 Daarna zeide David tot Uria: Ga af naar uw huis, en was uw voeten. En toen Uria uit des konings huis uitging, volgde hem een gerecht des konings achterna.

Chujouvin David in Uriah koma aseitai, ‘Na-in lama nomin chesuh tan, Hijeh chun Uriah jong leng inpi adalhan achesuh tai, chuin leng ipi adalhah chun anunga chun lengpa insunga konin thilpeh ding khat ahin choi peh pai paiyuvin ahi.

9 Maar Uria leide zich neder voor de deur van des konings huis, met al de knechten zijns heren; en hij ging niet af in zijn huis.

Ahivangin Uriah chu inlang achipon, lengpa kotpi phung bula kotkhah ngah ho toh chun hiche jan chun alum den tan ahi.

10 En zij gaven het David te kennen, zeggende: Uria is niet afgegaan in zijn huis. Toen zeide David tot Uria: Komt gij niet van de reis? Waarom zijt gij niet afgegaan in uw huis?

Hichun David in Uriah a inlam achilou ahin hetdoh phat chun, akou in epi jeh ham ti adong tan ahi, “Kholgama kona hung lhung nahilou ham, ibola na in lama chelouva naum ham?” tin aseitai.

11 En Uria zeide tot David: De ark, en Israel, en Juda blijven in de tenten; en mijn heer Joab, en de knechten mijns heren zijn gelegerd op het open veld, en zou ik in mijn huis gaan, om te eten en te drinken, en bij mijn huisvrouw te liggen? Zo waarachtig als gij leeft en uw ziel leeft, indien ik deze zaak doen zal!

Hichun Uriah’in David koma aseijin, “Pathen thingkong le Israel chate chule Judah mite lhambuh jenga cheng ahiuvin, kapu sepaite kapupa Joab le asepaite jong tollhang lah a ngahmun mai maiya cheng ahiuve; ipi dinga keima in'a kachea kadu du kaneh a atui tui kadona kajinu angsunga nomtah a kalup ding ham? Nangma damlai sung le nahinkho phatlai sungsen keiman hitobang kinopsah na thil hi bol ponge,’ tin aseiye.

12 Toen zeide David tot Uria: Blijf ook heden hier, zo zal ik u morgen afzenden. Alzo bleef Uria te Jeruzalem, dien dag en den anderen dag.

Chuphat’in David chun Uriah koma aseijin, “aphai tuni jong hikoma umtan, jing tengle navaikon doh sah nange,” atitai. Hijeh chun Uriah jong chuchi nikho le ajing nikho chun Jerusalema anichongtai ahi.

13 En David nodigde hem, zodat hij voor zijn aangezicht at en dronk, en hij maakte hem dronken. Daarna ging hij in den avond uit, om zich neder te leggen op zijn leger, met zijns heren knechten, maar ging niet af in zijn huis.

Chuin David’in Uriah chu, ama koma an ne dingle lengpitwi don dingin akou vin; chuin ama chu lengpitwi adon kham sah tai; chuchi jou jeng injong a inlam ma ajinu kom chidin asol doh jou dehpon, nilhah lamin Uriah chu kelkot ngah sepaite chutoh lumkhom din ajalkhun akijot kit tan ahi.

14 Des morgens nu geschiedde het, dat David een brief schreef aan Joab; en hij zond dien door de hand van Uria.

Chuin Ajing jingkah chun David’in Joab lekha khat athot in hichu Uriah khut’a agah thot’e.

15 En hij schreef in dien brief, zeggende: Stel Uria vooraan tegenover den sterksten strijd, en keer van achter hem af, opdat hij geslagen worde en sterve.

Lekha sunga hin David chun hitin asune, “Uriah hi gal kisatna ahah lai laiya amasan pansah uvin lang chutengle gal miten atha teitei nadin ama achangseh'in dalhauvin,” tin asune.

16 Zo geschiedde het, als Joab op de stad gelet had, dat hij Uria stelde aan de plaats, waarvan hij wist, dat aldaar strijdbare mannen waren.

Hijeh chun Joab injong khopi khat aum phat’in mihat tah tah panmun ahi, tia ahetsa bangkom laitah a chun Uriah chu apansah tan ahi.

17 Als nu de mannen der stad uittogen en met Joab streden, vielen er van het volk, van Davids knechten, en Uria, de Hethiet, stierf ook.

Chuin khopi sunga sepaite ahung kondoh uvin Joab chutoh akisat tauvin ahi; chule hichemun a chun Hittite mi Uriah jaonan mipi lah a David sepaite phabep jong athat tauvin ahi.

18 Toen zond Joab heen, en liet David den gansen handel van dezen strijd weten.

Hichun Joab’in jong mi asol in gal kisat umchan jouse chu David koma aga lhutsah tai.

19 En hij beval den bode, zeggende: Als gij zult geeindigd hebben den gansen handel van dezen strijd tot den koning uit te spreken;

Hichun asottolle mipa chu ahilchah masan, “Lengpa koma chu gal kisat thusim aboncha nasei soh kei ding ahi, ati.

20 En het zal geschieden, indien de grimmigheid des konings opkomt, en hij tot u zegt: Waarom zijt gij zo na aan de stad gekomen om te strijden? Wist gij niet, dat zij van den muur zouden schieten?

Ahin Ijem tia lengpa alung han jeng tah a nangkoma, ‘Ibola chutobang a chu khopi nanai lut jenguva kisat pi dinga nacheuba ham? Kulpi bang dunga kona nahin kap jeng diu nahet louvu ham?

21 Wie sloeg Abimelech, den zoon van Jerubbeseth? Wierp niet een vrouw een stuk van een molensteen op hem van den muur, dat hij te Thebez stierf? Waarom zijt gij tot den muur genaderd? Dan zult gij zeggen: Uw knecht, Uria, de Hethiet, is ook dood.

Chule Gideon chapa Abimelech chu koi tha ham? Bangvuma kona numei khat’in sumhei song ahinlhah sah leh alhah khum khah a hijeh a chu Thebez kiti laiya chu thiden hilou ham? Ibola hitobang tah a chu bang nanai lut jengu ham?’ tia asei leh; nangman, ‘Nasohpa Hittite mi Uriah jong athi tai,’ tia na seipeh ding ahi,” tin ahil’e.

22 En de bode ging heen, en kwam in, en gaf David te kennen alles, waar hem Joab om uitgezonden had.

Hichun sottolle pachu Jerusalem ahungin David koma Joab in asol lo na jouse chu abonchan ahilsoh kei tan ahi.

23 En de bode zeide tot David: Die mannen zijn ons zeker te machtig geweest, en zijn tot ons uitgetogen in het veld; maar wij zijn tegen hen aan geweest tot aan de deur der poort.

Hichun sottolle pa chun David hengah hitin aseiye, “Gal miten keiho eihin joujo tauvin, keiho dou nan tollhanga ahung kitol doh jenguve; ahivangin keihon jong kelkot phung lam chan in kaledel lut kit’uvin ahi.

24 Toen schoten de schutters van den muur af op uw knechten, dat er van des konings knechten dood gebleven zijn; en uw knecht, Uria, de Hethiet, is ook dood.

Chuin galmi thalpi kap them hon banga konin nasohte lengpa sepai phabep jong ahinkap lih taovin, chule nasohpa Uriah jeng jong athitai,’ ati.

25 Toen zeide David tot den bode: Zo zult gij tot Joab zeggen: Laat deze zaak niet kwaad zijn in uw ogen, want het zwaard verteert zowel dezen als genen; versterk uw strijd tegen de stad, en verstoor ze; versterk hem alzo.

Hichun David jong chun sottolle pa koma chun aseiyin, “Nangman Joab koma hitia hi nasei ding ahi; Hiche thilsoh jeh hin nangma lunglhadai hih in, ajeh chu chemjamin khat khat’a abantan tan ahitai; aban teng natha hatsah jon lang khopi chu delkhumin, tin seipeh in, hiti chun Joab chu atilkhou tan,’ ahi.

26 Als nu de huisvrouw van Uria hoorde, dat haar man Uria dood was, zo droeg zij leed over haar heer.

Chuin Uriah jinun ajipa Uriah chu athitai, ti ajah doh phat in ajipa dingin akap’in apul adoutan ahi.

27 En als de rouw was overgegaan, zond David heen, en nam haar in zijn huis; en zij werd hem ter vrouwe, en baarde hem een zoon. Doch deze zaak, die David gedaan had, was kwaad in de ogen des HEEREN.

Amanu pul douna phat akichai’in David’in mi asolin amanu chu leng inpi sungah agapui lutsah tai, chule Bathsheba in David chu chapa khat ahinpeh tai. hinla David thilbol achonna chungah Pakai alung lhai tapoi ahi.