2 Corinthiërs 2
1 Maar ik heb dit bij mijzelven voorgenomen, dat ik niet wederom in droefheid tot u komen zou.
Moi laga mon nijor pora etu bhabi loise, moi apnikhan logote mon dukh hoi kene aru nahibo.
2 Want indien ik ulieden bedroef, wie is het toch, die mij zal vrolijk maken, dan degene, die van mij bedroefd is geworden?
Kilekoile jodi moi apnikhan ke mon dukh kori diye, tinehoile kun pora amike mon khushi kori dibo, ami pora mon biya kori diya khan pora nohoile?
3 En ditzelfde heb ik u geschreven, opdat ik, daar komende, niet zou droefheid hebben van degenen, van welke ik moest verblijd worden; vertrouwende van u allen, dat mijn blijdschap uw aller blijdschap is.
Aru moi etu eke kotha khan likhi ase, eneka hoile jitia moi ahibo, moi jun khan uporte moi laga mon khushi thakibo lage, taikhan pora moi laga mon dukh nakoribo karone, aru moi apnikhan sobke pura mon pora biswas ase ami laga khushi to apnikhan sob laga khushi hobo koi kene.
4 Want ik heb ulieden uit vele verdrukking en benauwdheid des harten, met vele tranen geschreven, niet opdat gij zoudt bedroefd worden, maar opdat gij de liefde zoudt verstaan, die ik overvloediglijk tot u heb.
Kilekoile moi laga mon bisi bikhai kene aru dukh hoi kene likhi ase, suku pani giri kene, kintu apnikhan ke mon dukh kori dibo nimite nohoi, hoilebi ami laga morom apnikhan nimite bisi thaka to janai dibo nimite ase.
5 Doch indien iemand bedroefd heeft, die heeft niet mij bedroefd, maar ten dele (opdat ik hem niet bezware) ulieden allen.
Jodi kunba pora mon dukh kori bole dise, tai moi ekla ke mon dukh kori diya nohoi, hoile bhi, olop kori kene- moi laga kotha kara nalagaibo nimite- apnikhan sob laga mon dukh koridi ase.
6 Den zodanige is deze bestraffing genoeg, die van velen geschied is.
Eneka ekjon manu nimite etu sajai he thik ase, manu bisi pora taike golti diya to he kafi ase,
7 Alzo dat gij daarentegen hem liever moet vergeven en vertroosten, opdat de zodanige door al te overvloedige droefheid niet enigszins worde verslonden.
etu hoile ulta apnikhan taike maph kori dibole lage, aru tai laga mon dangor kori dibole lage. Tinehoile, eneka ekjon ke bisi mon dukh pora khai dibo.
8 Daarom bid ik u, dat gij de liefde aan hem bevestigt.
Eneka nimite, ami apnikhan ke utsah kori ase, apnikhan laga morom tai phale thik pora rakhibi.
9 Want daartoe heb ik ook geschreven, opdat ik uw beproeving mocht verstaan, of gij in alles gehoorzaam zijt.
Kilekoile etiya bhi ami apuni khan ke likhi ase, tinehoile ami apuni khan ke porikha kori bole paribo, apuni khan sob phale kotha mani kene ase na nai.
10 Dien gij nu iets vergeeft, dien vergeef ik ook; want zo ik ook iets vergeven heb, dien ik vergeven heb, heb ik het vergeven om uwentwil, voor het aangezicht van Christus,
Junke apnikhan jineka pora hoile bhi maph kori dise, ami bhi maph koridi ase- kele koile ami kunba ke maph korise -junke ami maph koridi ase-, ami apnikhan nimite Khrista bhitor te thaka manu hoi kene maph koridi ase,
11 opdat de satan over ons geen voordeel krijge; Want zijn gedachten zijn ons niet onbekend.
eneka nohoile Saitan amikhan pora labh uthabo. Kilekoile amikhan tai laga chalak khan najani kene thaka nohoi.
12 Voorts, als ik te Troas kwam, om het Evangelie van Christus te prediken, en als mij een deur geopend was in den Heere,
Jitia ami Khrista laga susamachar laga kotha jonai dibole nimite Troas te ahisele, ami usorte Probhu laga ekta dorja khuli sele.
13 zo heb ik geen rust gehad voor mijn geest, omdat ik Titus, mijn broeder, niet vond; Maar, afscheid van hen genomen hebbende, vertrok ik naar Macedonie.
Ami laga atma bhitor te aram thaka nai, kele koile ami laga bhai Titus ke ami bisarikena paa nai. Etu pora, ami taikhan ke chari kene Macedonia te jai jaise.
14 En Gode zij dank, Die ons allen tijd doet triomferen in Christus, en den reuk Zijner kennis door ons openbaar maakt in alle plaatsen.
Etiya Isor ke dhanyavad ase, jun amikhan ke hodai Khrista dwara jiti bole di thake, aru amikhan dwara pora tel laga mitha sugandh laga gyaan sob jagate dikhai thake.
15 Want wij zijn Gode een goede reuk van Christus, in degenen, die zalig worden, en in degenen, die verloren gaan;
Kilekoile amikhan Isor usorte Khrista laga mitha sugandh thaka ase, taikhan nimite jun khan ke bachai loi ase, aru taikhan jun khan harai ase-
16 Dezen wel een reuk des doods ten dode; maar genen een reuk des levens ten leven. En wie is tot deze dingen bekwaam?
Jun khan harai ase taikhan nimite amikhan mora laga gundh ase, aru jun khan ke bachi loi ase taikhan nimite jibon laga sugandh ase. Aru kun eitu khan pabole thik ase?
17 Want wij dragen niet, gelijk velen, het Woord Gods te koop, maar als uit oprechtheid, maar als uit God, in de tegenwoordigheid Gods, spreken wij het in Christus.
Kilekoile amikhan bisi jon nisena nohoi, jun khan Isor laga kotha ke bisi halka pora cholai ase, hoile bhi amikhan to hosa pora Isor usorte amikhan Khrista bhitor te thaki kene koi ase.
