< 2 Corinthiërs 12 >

1 Te roemen is mij waarlijk niet oorbaar; want ik zal komen tot gezichten en openbaringen des Heeren.
Kâoup e heh kai hanlah meknae awmhoeh. Hateiteh, Bawipa ni vision na patue e heh bout ka dei ei nei.
2 Ik ken een mens in Christus, voor veertien jaren (of het geschied zij in het lichaam, weet ik niet, of buiten het lichaam, weet ik niet, God weet het), dat de zodanige opgetrokken is geweest tot in den derden hemel;
Hnuk lae kum hlaipali touh nah, Khrih thung kaawm e tami buet touh teh, kalvan dot thum e dawk tawm lah ao e hah ka panue. Hatnavah ahni dawk tak hoi maw, tak laipa maw tie teh ka panuek hoeh.
3 En ik ken een zodanig mens (of het in het lichaam, of buiten het lichaam geschied zij, weet ik niet, God weet het),
Cathut ni a panue. Ahni teh paradis totouh tawm lah ao teh, tami ni a dei kawi hoeh e lawk, a thaithai hoeh e lawk hah a thai e hah ka panue.
4 Dat hij opgetrokken is geweest in het paradijs, en gehoord heeft onuitsprekelijke woorden, die het een mens niet geoorloofd is te spreken.
Hatnavah ahni dawk takthai hoi maw, a takthai hoi nahoehmaw tie teh ka panuek hoeh. Cathut ni a panue.
5 Van den zodanige zal ik roemen, doch van mijzelven zal ik niet roemen, dan in mijn zwakheden.
Hot patet e tami hah ka kâoupkhai han. Hatei, kai dawk teh, ka thayounnae hloilah kâoupkhai hane awmhoeh.
6 Want zo ik roemen wil, ik zal niet onwijs zijn, want ik zal de waarheid zeggen; maar ik houde daarvan af, opdat niemand van mij denke boven hetgeen hij ziet, dat ik ben, of dat hij uit mij hoort.
Kai teh kâoup han ka ngai nakunghai, lawkkatang dueng dei hanlah ao dawkvah, ka pathu e nahoeh. Hatei, apipatet ni hai kai na hmu e hlak, kaie kamthang a thai e hlak, kai dawk na pouk payon awh hoeh nahanelah, kâoup laipalah ka o han.
7 En opdat ik mij door de uitnemendheid der openbaringen niet zou verheffen, zo is mij gegeven een scherpe doorn in het vlees, namelijk een engel des satans, dat hij mij met vuisten slaan zou, opdat ik mij niet zou verheffen.
Kai ni ka hmu e vision teh a lentoe poung dawkvah, ka kâoup hoeh nahanlah ka thung vah Setan e patoune lah kaawm e, ka tak dawk na ka ruk hanelah pâkhing hah na poe.
8 Hierover heb ik den Heere driemaal gebeden, opdat hij van mij zou wijken.
Hote reithainae dawk hoi kahlout nahanelah Bawipa koe vai thum touh ka ratoum.
9 En Hij heeft tot mij gezegd: Mijn genade is u genoeg; want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht. Zo zal ik dan veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij wone.
Hatei, Bawipa ni kaie lungmanae teh nang hanelah a khout. Bangkongtetpawiteh, kaie thaonae teh thayounnae dawkvah ouk a kuep sak telah a dei. Hatdawkvah, Khrih e bahu teh kai dawkvah pou ao thai nahanelah, kai teh ka thayounnae dawkvah lunghawi laihoi hoe ka kâoupkhai han.
10 Daarom heb ik een welbehagen in zwakheden, in smaadheden, in noden, in vervolgingen, in benauwdheden, om Christus' wil; want als ik zwak ben, dan ben ik machtig.
Hatdawkvah Khrih kecu dawk ka khang e katha ohoehnae, dudamnae, rucatnae, ka pacekpahleknae, hoi het patet e khangnae hah ka ngai. Bangkongtetpawiteh, kai ka tha ayoun nah bahu hoi na kawi sak.
11 Ik ben roemende onwijs geworden; gij hebt mij genoodzaakt, want ik behoorde van u geprezen te zijn; want ik ben in geen ding minder geweest dan de uitnemendste apostelen, hoewel ik niets ben.
Kai teh tamipathu lah ka o toe. Nangmouh ni kai teh khak katek e lah na o sak awh. Atanglah kai teh nangmouh ni na oup awh hanlah ao. Bangkongtetpawiteh, kai teh banglahai kaawm hoeh nakunghai gunceinaw hlak hoe ka rahnoum hoeh.
12 De merktekenen van een apostel zijn onder u betoond in alle lijdzaamheid, met tekenen, en wonderen, en krachten.
Atangcalah kaie guncei lah ka onae mitnoutnaw teh, kângairunae hoi thaonae hah doeh.
13 Want wat is er, waarin gij minder geweest zijt dan de andere Gemeenten, anders, dan dat ik zelf u niet lastig ben geweest? Vergeeft mij dit ongelijk.
Kai teh nangmouh hanelah hnokari lah ka o hoeh e hloilah, nangmouh koe alouke kawhmounnaw hlak hoe rahnoum nahane bangcahai ao maw. Hot patet e dawk teh na ngaithoum awh loe.
14 Ziet, ik ben ten derden male gereed, om tot u te komen, en zal u niet lastig zijn; want ik zoek niet het uwe, maar u; want de kinderen moeten niet schatten vergaderen voor de ouders, maar de ouders voor de kinderen.
Atu nangmouh koe, avai pâthumnae tho hane coungkacoe ka o. Hatei, nangmouh tarawk hanelah pouknae awmhoeh. Nangmae hnopai ka ngai e nahoeh. Namamouh doeh na ngai awh. Canaw ni manu na pa hanlah hnopai pâkhueng e na hoeh. Manu na pa ni doeh canaw hanlah pâkhueng e lah ao.
15 En ik zal zeer gaarne de kosten doen, en voor uw zielen ten koste gegeven worden; hoewel ik, u overvloediger beminnende, weiniger bemind worde.
Kai ni nangmae lungthin muitha hanlah lunghawicalah hoi kama e hno hah ka hno teh kama e tak hai abuemlah ka hno han. Namamouh dawk kai ni lungpatawnae kampung pawiteh, nangmouh ni kai dawk lungpatawnae a kamyawt han maw.
16 Doch het zij zo, ik heb u niet bezwaard; maar alzo ik listig was, heb ik u met bedrog gevangen.
Kai teh nangmouh hanlah hnokari lah kaawm ei nakunghai, arulahoi nangmouh koehoi a dâw toe na tet awh pawiteh,
17 Heb ik door iemand dergenen, die ik tot u gezonden heb, van u mijn voordeel gezocht?
arulahoi nangmouh koe tami ka patoun e naw koehoi nangmae hno hah ouk ka la boimaw.
18 Ik heb Titus gebeden, en den broeder medegezonden; heeft ook Titus van u zijn voordeel gezocht? Hebben wij niet in denzelfden geest gewandeld? Hebben wij niet gewandeld in dezelfde voetstappen?
Kai ni Titu hah nangmouh koe a tho hanelah ka hroecoe nah, ahni hoi cungtalah alouke hmaunawngha buet touh ka patoun. Titu ni nangmouh koe dumyennae lahoi nangmae hno a la maw. Kaimouh teh lungkânging lahoi thaw ka tawk awh hoeh maw. Lam buet touh dawk ka dawn awh hoeh maw.
19 Meent gij wederom, dat wij ons bij u verontschuldigen? Wij spreken in de tegenwoordigheid van God in Christus; en dit alles, geliefden, tot uw stichting.
Kaimanaw ni nangmouh hmalah mahoima yon hlout nahanlah lawk a dei awh telah na pouk awh na maw. Kaimouh teh Khrih thung hoi Cathut hmalah doeh lawk ka dei awh. Pahren e ka huikonaw, ka tawk e hnonaw heh nangmouh roung nahane doeh.
20 Want ik vrees, dat als ik gekomen zal zijn, ik u niet enigszins zal vinden zodanigen als ik wil, en dat ik van u zal gevonden worden zodanig als gij niet wilt; dat er niet enigszins zijn twisten, nijdigheden, toorn, gekijf, achterklap, oorblazingen, opgeblazenheden, beroerten;
Ka tho torei teh, nangmouh heh kai ni hmungaihoehenaw, kai hai nangmouh ni na hmungaihoehe lah o han tie hoi, nangmouh dawk kâyuenae, kâtânae, lungkhueknae, kâounnae, kaya saknae, tamcuek lawk deinae, kâoup kâpawinae, buet touh hoi buet touh kâtoenae lah o han tie hoi,
21 Opdat wederom, als ik zal gekomen zijn, mijn God mij niet vernedere bij u, en ik rouw hebbe over velen, die te voren gezondigd hebben, en die zich niet bekeerd zullen hebben van de onreinigheid, en hoererij, en ontuchtigheid, die zij gedaan hebben.
yampa vah yon awh teh kamhnawngnae, kamsoumhoehe napui tongpa yonnae, hounlounnae sakpayon teh, sahnin ditouh pankângai hoeh naw kecu dawk cingou awh teh, nangmouh hmalah Cathut ni kai hah na ka rahnoum sak han tie hah tâsuenae ao.

< 2 Corinthiërs 12 >