1 Kronieken 14

1 Toen zond Hiram, de koning van Tyrus, boden tot David, en cederenhout, en metselaars, en timmerlieden, dat zij hem een huis bouwden.

וַ֠יִּשְׁלַח חִירָם (חוּרָ֨ם) מֶֽלֶךְ־צֹ֥ר מַלְאָכִים֮ אֶל־דָּוִיד֒ וַעֲצֵ֣י אֲרָזִ֔ים וְחָרָשֵׁ֣י קִ֔יר וְחָרָשֵׁ֖י עֵצִ֑ים לִבְנֹ֥ות לֹ֖ו בָּֽיִת׃

2 En David merkte, dat hem de HEERE tot koning bevestigd had over Israel; want zijn koninkrijk werd ten hoogste verheven, om Zijns volks Israels wil.

וַיֵּ֣דַע דָּוִ֔יד כִּֽי־הֱכִינֹ֧ו יְהוָ֛ה לְמֶ֖לֶךְ עַל־יִשְׂרָאֵ֑ל כִּֽי־נִשֵּׂ֤את לְמַ֙עְלָה֙ מַלְכוּתֹ֔ו בַּעֲב֖וּר עַמֹּ֥ו יִשְׂרָאֵֽל׃ פ

3 En David nam meer vrouwen te Jeruzalem, en David gewon meer zonen en dochteren.

וַיִּקַּ֨ח דָּוִ֥יד עֹ֛וד נָשִׁ֖ים בִּירוּשָׁלָ֑͏ִם וַיֹּ֧ולֶד דָּוִ֛יד עֹ֖וד בָּנִ֥ים וּבָנֹֽות׃

4 Dit nu zijn de namen der kinderen, die hij te Jeruzalem had: Sammua, en Sobab, Nathan en Salomo,

וְאֵ֙לֶּה֙ שְׁמֹ֣ות הַיְלוּדִ֔ים אֲשֶׁ֥ר הָיוּ־לֹ֖ו בִּירוּשָׁלָ֑͏ִם שַׁמּ֣וּעַ וְשֹׁובָ֔ב נָתָ֖ן וּשְׁלֹמֹֽה׃

5 En Jibchar, en Elisua, en Elpelet,

וְיִבְחָ֥ר וֶאֱלִישׁ֖וּעַ וְאֶלְפָּֽלֶט׃

6 En Nogah, en Nefeg, en Jafia,

וְנֹ֥גַהּ וְנֶ֖פֶג וְיָפִֽיעַ׃

7 En Elisama, en Beeljada, en Elifelet.

וֶאֱלִישָׁמָ֥ע וּבְעֶלְיָדָ֖ע וֶאֱלִיפָֽלֶט׃

8 Toen de Filistijnen hoorden, dat David tot koning gezalfd was over het ganse Israel, zo togen al de Filistijnen op om David te zoeken. Toen David dat hoorde zo toog hij uit tegen hen.

וַיִּשְׁמְע֣וּ פְלִשְׁתִּ֗ים כִּי־נִמְשַׁ֨ח דָּוִ֤יד לְמֶ֙לֶךְ֙ עַל־כָּל־יִשְׂרָאֵ֔ל וַיַּעֲל֥וּ כָל־פְּלִשְׁתִּ֖ים לְבַקֵּ֣שׁ אֶת־דָּוִ֑יד וַיִּשְׁמַ֣ע דָּוִ֔יד וַיֵּצֵ֖א לִפְנֵיהֶֽם׃

9 Toen de Filistijnen kwamen, zo spreidden zij zich uit in de laagte van Refaim.

וּפְלִשְׁתִּ֖ים בָּ֑אוּ וַֽיִּפְשְׁט֖וּ בְּעֵ֥מֶק רְפָאִֽים׃

10 Toen vraagde David God, zeggende: Zal ik optrekken tegen de Filistijnen, en zult Gij hen in mijn hand geven? En de HEERE zeide tot hem: Trek op, want Ik zal hen in uw hand geven.

וַיִּשְׁאַ֨ל דָּוִ֤יד בֵּאלֹהִים֙ לֵאמֹ֔ר הַאֶֽעֱלֶה֙ עַל־פְּלִשְׁתִּיִּים (פְּלִשְׁתִּ֔ים) וּנְתַתָּ֖ם בְּיָדִ֑י וַיֹּ֨אמֶר לֹ֤ו יְהוָה֙ עֲלֵ֔ה וּנְתַתִּ֖ים בְּיָדֶֽךָ׃

11 Toen zij nu optogen naar Baal-Perazim, zo sloeg hen David daar; en David zeide: God heeft mijn vijanden door mijn hand gescheurd, als een scheur der wateren; daarom noemden zij den naam derzelver plaats Baal-Perazim.

וַיַּעֲל֥וּ בְּבַֽעַל־פְּרָצִים֮ וַיַּכֵּ֣ם שָׁ֣ם דָּוִיד֒ וַיֹּ֣אמֶר דָּוִ֔יד פָּרַ֨ץ הָֽאֱלֹהִ֧ים אֶת־אֹויְבַ֛י בְּיָדִ֖י כְּפֶ֣רֶץ מָ֑יִם עַל־כֵּ֗ן קָֽרְא֛וּ שֵֽׁם־הַמָּקֹ֥ום הַה֖וּא בַּ֥עַל פְּרָצִֽים׃

12 En daar lieten zij hun goden; en David gebood, en zij werden met vuur verbrand.

וַיַּעַזְבוּ־שָׁ֖ם אֶת־אֱלֹֽהֵיהֶ֑ם וַיֹּ֣אמֶר דָּוִ֔יד וַיִּשָּׂרְפ֖וּ בָּאֵֽשׁ׃ פ

13 Doch de Filistijnen voeren nog voort, en zij verspreidden zich in dat dal.

וַיֹּסִ֤יפוּ עֹוד֙ פְּלִשְׁתִּ֔ים וַֽיִּפְשְׁט֖וּ בָּעֵֽמֶק׃

14 En David vraagde God nog eens; en God zeide tot hem: Gij zult niet optrekken achter hen heen; maar omsingel hen van boven, en kom tot hen tegenover de moerbezienbomen.

וַיִּשְׁאַ֨ל עֹ֤וד דָּוִיד֙ בֵּֽאלֹהִ֔ים וַיֹּ֤אמֶר לֹו֙ הָֽאֱלֹהִ֔ים לֹ֥א תֽ͏ַעֲלֶ֖ה אֽ͏ַחֲרֵיהֶ֑ם הָסֵב֙ מֵֽעֲלֵיהֶ֔ם וּבָ֥אתָ לָהֶ֖ם מִמּ֥וּל הַבְּכָאִֽים׃

15 En het zal geschieden, als gij hoort het geruis van een gang in de toppen der moerbezienbomen, kom dan uit ten strijde; want God zal voor uw aangezicht uitgegaan zijn, om het leger der Filistijnen te slaan.

וִ֠יהִי כְּֽשָׁמְעֲךָ֞ אֶת־קֹ֤ול הַצְּעָדָה֙ בְּרָאשֵׁ֣י הַבְּכָאִ֔ים אָ֖ז תֵּצֵ֣א בַמִּלְחָמָ֑ה כִּֽי־יָצָ֤א הָֽאֱלֹהִים֙ לְפָנֶ֔יךָ לְהַכֹּ֖ות אֶת־מַחֲנֵ֥ה פְלִשְׁתִּֽים׃

16 David nu deed, gelijk als hem God geboden had; en zij sloegen het heir der Filistijnen van Gibeon af tot aan Gezer.

וַיַּ֣עַשׂ דָּוִ֔יד כּֽ͏ַאֲשֶׁ֥ר צִוָּ֖הוּ הֽ͏ָאֱלֹהִ֑ים וַיַּכּוּ֙ אֶת־מַחֲנֵ֣ה פְלִשְׁתִּ֔ים מִגִּבְעֹ֖ון וְעַד־גָּֽזְרָה׃

17 Alzo ging Davids naam uit in al die landen; en de HEERE gaf Zijn verschrikking over al die heidenen.

וַיֵּצֵ֥א שֵׁם־דָּוִ֖יד בְּכָל־הָֽאֲרָצֹ֑ות וַֽיהוָ֛ה נָתַ֥ן אֶת־פַּחְדֹּ֖ו עַל־כָּל־הַגֹּויִֽם׃