Hooglied 1
Alta kanto de Salomono.
2 Drenk mij met de kussen van uw mond; Want uw liefde is zoeter dan wijn.
Ho, li kisu min per kisoj de sia buŝo! Ĉar via amo estas pli bona, ol vino.
3 Heerlijk is de geur van uw balsem, Uw naam is het kostbaarst aroom. Daarom hebben de meisjes u lief.
Ho, kiel bonodoras viaj aromaĵoj! Via nomo similas al elverŝita oleo; Tial la fraŭlinoj amas vin.
4 Neem mij mede, laat ons vluchten; Want de koning heeft mij in zijn vertrekken gebracht! Wij willen juichen, in u ons verblijden, Uw liefde roemen, hoger dan wijn, Terecht beminnen zij u!
Altiru min; ni postkuros vin. La reĝo envenigu min en siajn ĉambrojn; Ho, ni ĝojos kaj gajiĝos kun vi; Ni memoros vian amon pli, ol vinon; Sincere oni amas vin.
5 Wel ben ik donker, Maar toch nog schoon, Jerusalems dochters: Als de tenten van Kedar, De paviljoenen van Sjalma.
Mi estas nigra, tamen beleta, Ho filinoj de Jerusalem, Kiel la tendoj de Kedar, Kiel la tapetoj de Salomono.
6 Let er niet op, dat ik zwart ben, En van de zon ben verbrand; Want de zonen van mijn moeder waren boos op mij, En lieten mij de wijngaarden bewaken…. Maar mijn eigen wijngaard bewaakte ik niet!
Ne rigardu min, ke mi estas nigreta: La suno min brulkolorigis. La filoj de mia patrino koleris kontraŭ mi; Ili faris min gardistino de la vinberĝardenoj; Mian propran vinberĝardenon mi ne gardis.
7 Bericht mij toch, mijn zielsbeminde, Waar ge uw kudde laat weiden, Waar ge ze in de middag laat rusten? Want waarom zou ik gaan zwerven Bij de kudden uwer vrienden?
Diru al mi, ho vi, kiun mia animo amas, Kie vi paŝtas, kie vi ripozigas vian brutaron tagmeze: Kial mi similu al vagistino Ĉe la brutaroj de viaj kamaradoj?
8 Als ge het niet weet, Schoonste der vrouwen, Volg dan het spoor van de kudde, En hoed uw geiten Bij de tenten der herders.
Se vi ne scias tion, ho belulino inter virinoj, Sekvu la paŝojn de la ŝafaro, Kaj paŝtu viajn kapridojn ĉe la tendoj de la paŝtistoj.
9 Met het span van Farao’s wagens Vergelijk ik u, liefste;
Al la ĉevalino en la ĉaroj de Faraono Mi komparas vin, ho mia amatino.
10 Hoe bekoorlijk uw wangen tussen de hangers, Uw hals in de snoeren.
Belaj estas viaj vangoj sub la orelringoj, Via kolo sub la laĉoj de perloj.
11 Gouden hangers laten we u maken, Met plaatjes van zilver.
Orajn orelringojn ni faros al vi, Kun arĝentaj enkrustaĵoj.
12 Zolang de koning in zijn harem verbleef, Straalde mijn nardus haar geur.
Dum la reĝo sidas ĉe la festotablo, Mia nardo bonodoras.
13 Want mijn beminde is mij een bundeltje mirre, Dat op mijn boezem blijft rusten;
Kiel fasko de mirho, restanta inter miaj mamoj, Estas al mi mia amato.
14 Mijn beminde is mij een cyper-tros, Van Engédi’s gaarden.
Kiel floraro de kofero estas por mi mia amato, En la vinberĝardenoj de En-Gedi.
15 Wat zijt ge verrukkelijk, mijn liefste, Uw ogen zijn duiven.
Ho, vi estas bela, mia amatino; ho, vi estas ja bela; Viaj okuloj estas kiel ĉe kolomboj.
16 Wat zijt ge verrukkelijk schoon, mijn beminde Ons rustbed is in het groen!
Ho, vi estas bela, mia amato, kaj ĉarma; Nia lito estas kiel freŝaj herboj;
17 De binten van ons paleis zijn ceders, Onze wanden cypressen.
La traboj de nia domo estas cedraj, Niaj ĉevronoj estas abiaj.
