Hooglied 4

1 Wat zijt ge verrukkelijk, mijn liefste: Uw ogen liggen als duiven achter uw sluier, Uw lokken zijn als een kudde geiten, Die neergolft van Gilads gebergte.

Eis que você é linda, meu amor. Eis que você é linda. Seus olhos são como pombas atrás de seu véu. Seu cabelo é como um rebanho de cabras, que descem do Monte Gilead.

2 Uw tanden als een kudde, die pas is geschoren, En zo uit het bad; Die allen tweelingen hebben, Waarvan er geen enkel ontbreekt.

Seus dentes são como um rebanho recém-cortado, que surgiram da lavagem, onde cada um deles tem gêmeos. Nenhum deles é enlutado.

3 Als een band van purper uw lippen, Aanminnig uw mond; Als granatenhelften blozen uw wangen Door uw sluier heen.

Your os lábios são como fio escarlate. Sua boca é adorável. Seus templos são como um pedaço de romã atrás de seu véu.

4 Uw hals als de toren van David, Gebouwd met kantélen: Duizend schilden hangen er aan, Louter rondassen van helden.

Seu pescoço é como a torre de David construída para um arsenal, em que pendem mil escudos, todos os escudos dos homens poderosos.

5 Uw beide borsten twee welpen, Tweelingen van de gazel, die in de leliën weiden,

Your dois peitos são como dois peitos de bunda que são gêmeos de uma ova, que se alimentam entre os lírios.

6 Totdat de dag is afgekoeld En de schaduwen vlieden. Ik wil naar de berg van mirre gaan En naar de heuvel van wierook;

Até o dia ficar frio e as sombras fugirem, Irei para a montanha da mirra, até a colina do incenso.

7 Want alles is schoon aan u, liefste, Geen vlek op u! ….

Vocês são todos lindos, meu amor. Não há lugar em você.

8 Van de Libanon, mijn bruid, Met mij zijt ge van de Libanon gekomen, Hebt ge Amana’s top verlaten, De top van Senir en de Hermon: De holen der leeuwen, De bergen der panters.

Venha comigo do Líbano, minha noiva, comigo do Líbano. Veja do alto de Amana, do topo do Senir e Hermon, das covas dos leões, das montanhas dos leopardos.

9 Gij hebt mij betoverd, mijn zuster, bruid, Betoverd met één blik van uw ogen, Met één lijn van uw hals!

Você arrebatou meu coração, minha irmã, minha noiva. Você arrebatou meu coração com um de seus olhos, com uma corrente do seu pescoço.

10 Hoe schoon is uw liefde, mijn zuster, bruid, Hoe strelend uw minne meer dan de wijn, Hoe heerlijk uw geuren, lieflijker nog dan de balsem.

Como é belo o seu amor, minha irmã, minha noiva! Quão melhor é seu amor do que o vinho, a fragrância de seus perfumes do que todos os tipos de especiarias!

11 Van honingzoet druipen Uw lippen, o bruid; Honing en melk Zijn onder uw tong; De geur uwer kleren Is als Libanon-geur.

Seus lábios, minha noiva, pingam como o favo de mel. Mel e leite estão debaixo de sua língua. O cheiro de suas roupas é como o cheiro do Líbano.

12 Een gegrendelde hof is mijn zuster, bruid, Een gesloten wel, Een verzegelde bron:

My irmã, minha noiva, é um jardim trancado; uma mola trancada, uma fonte selada.

13 Uw lusthof is een paradijs van granaten, Met allerlei kostelijke vruchten, Met hennabloemen en nardusplanten,

Seus rebentos são um pomar de romãs, com frutos preciosos, henna com plantas de spikenard,

14 Saffraan, kaneel en muskaat, Met wierookgewassen, mirre en aloë, En een keur van heerlijke balsem!

spikenard e açafrão, calamus e canela, com todo tipo de árvore de incenso; mirra e aloés, com todas as melhores especiarias,

15 Een bron in de tuinen Een wel van levend water, Dat van de Libanon stroomt.

uma fonte de jardins, um poço de águas vivas, fluindo do Líbano.

16 Waak op, noordenwind, Zuidenwind, kom! Waai door mijn hof, Laat zijn balsemgeur stromen: Opdat mijn beminde in zijn lusthof kome, Er zijn kostelijke vruchten mag smaken.

Desperte, vento norte, e venha, você para o sul! Sopre no meu jardim, para que suas especiarias possam fluir para fora. Que minha amada entre em seu jardim, e saborear seus preciosos frutos.