Hooglied 2
1 Maar ik ben een crocus van Sjaron, Een lelie der dalen!
| אני חבצלת השרון שושנת העמקים׃ |
2 Als een lelie tussen de doornen, Is mijn liefste onder de meisjes.
| כשושנה בין החוחים כן רעיתי בין הבנות׃ |
3 Als een appelboom tussen de bomen in het woud, Is mijn beminde onder de jongemannen; Ik smacht er naar, in zijn schaduw te zitten, Zijn vrucht is zoet voor mijn mond.
| כתפוח בעצי היער כן דודי בין הבנים בצלו חמדתי וישבתי ופריו מתוק לחכי׃ |
4 Brengt mij naar het huis van de wijn, Ontplooit over mij de standaard der liefde;
| הביאני אל בית היין ודגלו עלי אהבה׃ |
5 Verkwikt mij met druivenkoeken, Versterkt mij met appels. Want ik ben krank, Ben krank van liefde!
| סמכוני באשישות רפדוני בתפוחים כי חולת אהבה אני׃ |
6 Zijn linker moet rusten onder mijn hoofd, Zijn rechter houde mij omstrengeld!
| שמאלו תחת לראשי וימינו תחבקני׃ |
7 Ik bezweer u, Jerusalems dochters, Bij de gazellen en de hinden in het veld: Wekt en lokt de liefde niet, Voordat het haar lust! ….
| השבעתי אתכם בנות ירושלם בצבאות או באילות השדה אם תעירו ואם תעוררו את האהבה עד שתחפץ׃ |
8 Maar hoor, mijn beminde! Zie, hij komt! Hij springt over de bergen, Hij huppelt over de heuvels.
| קול דודי הנה זה בא מדלג על ההרים מקפץ על הגבעות׃ |
9 Mijn beminde gelijkt een gazel, Of het jong van een hert. Zie, daar staat hij reeds Achter onze muur. Hij staart door het venster, En blikt door de tralies;
| דומה דודי לצבי או לעפר האילים הנה זה עומד אחר כתלנו משגיח מן החלנות מציץ מן החרכים׃ |
10 Mijn beminde heft aan, En spreekt tot mij! Sta op, mijn geliefde, Mijn schone, kom mede!
| ענה דודי ואמר לי קומי לך רעיתי יפתי ולכי לך׃ |
11 Want zie, de winter is voorbij, De regen is voorgoed verdwenen.
| כי הנה הסתו עבר הגשם חלף הלך לו׃ |
12 De bloemen prijken op het land, Men hoort de duiven al kirren;
| הנצנים נראו בארץ עת הזמיר הגיע וקול התור נשמע בארצנו׃ |
13 De vijg kleurt reeds zijn jonge vrucht, De wingerds bloeien en geuren. Sta op, mijn geliefde, Mijn schone, kom mede;
| התאנה חנטה פגיה והגפנים סמדר נתנו ריח קומי לכי רעיתי יפתי ולכי לך׃ |
14 Mijn duifje in de spleten der rotsen, In de holen der klippen! Laat mij zien uw gelaat, Laat mij horen uw stem; Want uw stem is zo zoet, Uw gelaat is zo lief.
| יונתי בחגוי הסלע בסתר המדרגה הראיני את מראיך השמיעיני את קולך כי קולך ערב ומראיך נאוה׃ |
15 Vangt ons de jakhalzen De kleine vossen, Die de tuinen vernielen, Ofschoon onze wijngaard al bloeit.
| אחזו לנו שועלים שועלים קטנים מחבלים כרמים וכרמינו סמדר׃ |
16 Want mijn beminde is mijn, en ik van hem: Hij is het, die in de leliën weidt,
| דודי לי ואני לו הרעה בשושנים׃ |
17 Totdat de dag is afgekoeld En de schaduwen vlieden! Blijf hier, mijn beminde, En doe zoals de gazel Of het jong van het hert Op de balsembergen!
| עד שיפוח היום ונסו הצללים סב דמה לך דודי לצבי או לעפר האילים על הרי בתר׃ |
