Hooglied 1
Kantik A Kantik Yo, ki ekri pa Salomon.
2 Drenk mij met de kussen van uw mond; Want uw liefde is zoeter dan wijn.
Kite l bo m ak bo bouch li! Paske lanmou ou bon pase diven.
3 Heerlijk is de geur van uw balsem, Uw naam is het kostbaarst aroom. Daarom hebben de meisjes u lief.
Lwil pafen ou yo santi bon. Non ou menm se tankou lwil kap vide; se pou sa ke tout vyèj yo renmen ou konsa.
4 Neem mij mede, laat ons vluchten; Want de koning heeft mij in zijn vertrekken gebracht! Wij willen juichen, in u ons verblijden, Uw liefde roemen, hoger dan wijn, Terecht beminnen zij u!
Rale m dèyè ou e annou kouri ansanm! Wa a mennen m nan chanm li yo. Lòt Yo “Nou va rejwi nan ou e fè kè kontan; nou va leve lanmou ou wo plis pase diven. Jenn Fi a Ak bon rezon, yo renmen ou konsa.”
5 Wel ben ik donker, Maar toch nog schoon, Jerusalems dochters: Als de tenten van Kedar, De paviljoenen van Sjalma.
Mwen menm, mwen nwa; men mwen byen bèl, O fi a Jérusalem yo, tankou tant Kédar yo, tankou rido a Salomon yo.
6 Let er niet op, dat ik zwart ben, En van de zon ben verbrand; Want de zonen van mijn moeder waren boos op mij, En lieten mij de wijngaarden bewaken…. Maar mijn eigen wijngaard bewaakte ik niet!
Pa gade mwen konsa akoz mwen nwa; solèy la brile m konsa. Fis a manman m yo te byen fache avè m; Yo te fè m gadyen chan rezen yo. Men pwòp jaden pa m nan vin neglije.
7 Bericht mij toch, mijn zielsbeminde, Waar ge uw kudde laat weiden, Waar ge ze in de middag laat rusten? Want waarom zou ik gaan zwerven Bij de kudden uwer vrienden?
Pale mwen, ou menm nan ke nanm mwen tèlman renmen; ki kote ou fè patiraj twoupo ou a? Ki kote ou konn fè l kouche a midi? Paske poukisa mwen ta tankou yon moun ki vwale figi li nan kote twoupo zanmi ou yo?
8 Als ge het niet weet, Schoonste der vrouwen, Volg dan het spoor van de kudde, En hoed uw geiten Bij de tenten der herders.
Si ou menm, ou pa konnen, O pi bèl pami tout fanm yo; janbe swiv wout twoupo a, e fè patiraj pou jenn kabrit ou yo akote tant bèje ou yo.
9 Met het span van Farao’s wagens Vergelijk ik u, liefste;
Pou mwen, cheri mwen an, ou tankou pi bèl poulich pami sa kap rale cha Farawon an.
10 Hoe bekoorlijk uw wangen tussen de hangers, Uw hals in de snoeren.
Bò figi ou byen bèl ak zanno, kou ou ak bèl kolye.
11 Gouden hangers laten we u maken, Met plaatjes van zilver.
Nou va fè pou ou dekorasyon an lò anbeli ak pwent an ajan tou won.
12 Zolang de koning in zijn harem verbleef, Straalde mijn nardus haar geur.
Pandan wa a te sou tab li, pafen mwen te rive kote l ak bèl odè.
13 Want mijn beminde is mij een bundeltje mirre, Dat op mijn boezem blijft rusten;
Sila ke m renmen an se yon pòch pafen; fèy bazilik ki pase tout nwit lan antre tete mwen.
14 Mijn beminde is mij een cyper-tros, Van Engédi’s gaarden.
Cheri mwen an se yon grap flè jasmen byen plase nan chan rezen En-Guédi yo.
15 Wat zijt ge verrukkelijk, mijn liefste, Uw ogen zijn duiven.
“Tèlman ou bèl, cheri mwen an; tèlman ou bèl! Zye ou tankou toutrèl yo.”
16 Wat zijt ge verrukkelijk schoon, mijn beminde Ons rustbed is in het groen!
Gade jan ou bèl e byen agreyab, cheri mwen an; anverite, se zèb vèt kap fè kabann nou.
17 De binten van ons paleis zijn ceders, Onze wanden cypressen.
Pilye kay nou se bwa sèd e travès yo se bwa pen.
