< Romeinen 8 >

1 Voor hen, die Jesus Christus toebehoren, bestaat er dus thans geen verdoemenis meer.
Акум дар ну есте ничо осындире пентру чей че сунт ын Христос Исус, каре ну трэеск дупэ ындемнуриле фирий пэмынтешть, чи дупэ ындемнуриле Духулуй.
2 Want de wet van den Geest, -een wet van leven in Christus Jesus, -heeft u bevrijd van de wet van zonde en dood.
Ын адевэр, леӂя Духулуй де вяцэ ын Христос Исус м-а избэвит де леӂя пэкатулуй ши а морций.
3 Wat de Wet niet vermocht, machteloos als ze was door het vlees, dat heeft God gedaan: Door zijn eigen Zoon te zenden in de gedaante van het zondige vlees en terwille van de zonde, heeft Hij de zonde veroordeeld in het Vlees,
Кэч – лукру ку непутинцэ Леӂий, ынтрукыт фиря пэмынтяскэ о фэчя фэрэ путере – Думнезеу а осындит пэкатул ын фиря пэмынтяскэ, тримицынд, дин причина пэкатулуй, пе Ынсушь Фиул Сэу ынтр-о фире асемэнэтоаре ку а пэкатулуй,
4 opdat door ons de gerechtigheid der Wet zou worden vervuld; door ons, die leven niet naar het vlees, maar naar de geest.
пентру ка порунка Леӂий сэ фие ымплинитэ ын ной, каре трэим ну дупэ ындемнуриле фирий пэмынтешть, чи дупэ ындемнуриле Духулуй.
5 Immers, wie vleselijk zijn, streven naar vleselijke dingen; maar wie geestelijk zijn, naar geestelijke dingen.
Ын адевэр, чей че трэеск дупэ ындемнуриле фирий пэмынтешть умблэ дупэ лукруриле фирий пэмынтешть, пе кынд чей че трэеск дупэ ындемнуриле Духулуй умблэ дупэ лукруриле Духулуй.
6 Welnu, het streven van het vlees is de dood; maar het streven van de geest is leven en vrede.
Ши умбларя дупэ лукруриле фирий пэмынтешть есте моарте, пе кынд умбларя дупэ лукруриле Духулуй есте вяцэ ши паче.
7 Want het streven van het vlees staat vijandig tegen God; het onderwerpt zich niet aan Gods Wet, en zelfs kàn het dit niet;
Фииндкэ умбларя дупэ лукруриле фирий пэмынтешть есте врэжмэшие ымпотрива луй Думнезеу, кэч еа ну се супуне Леӂий луй Думнезеу ши нич ну поате сэ се супунэ.
8 wie vleselijk zijn, kunnen God niet behagen.
Деч чей че сунт пэмынтешть ну пот сэ плакэ луй Думнезеу.
9 Welnu, gij zijt niet in het vlees, maar gij zijt in de geest, omdat de Geest van God in u woont; wie toch den Geest van Christus niet heeft, behoort Hem niet toe.
Вой ынсэ ну май сунтець пэмынтешть, чи духовничешть, дакэ Духул луй Думнезеу локуеште ын адевэр ын вой. Дакэ н-аре чинева Духул луй Христос, ну есте ал Луй.
10 Maar zo Christus in u is, dan is het lichaam wel dood door de zonde, doch de geest blijft in leven door de gerechtigheid.
Ши дакэ Христос есте ын вой, трупул востру, да, есте супус морций дин причина пэкатулуй, дар духул востру есте виу дин причина неприхэнирий.
11 En zo in u woont de Geest van Hem, die Jesus uit de doden heeft opgewekt, dan zal Hij, die Christus Jesus uit de doden heeft opgewekt, ook uw sterfelijke lichamen ten leven verwekken door zijn Geest, die in u woont.
Ши дакэ Духул Челуй че а ынвият пе Исус динтре чей морць локуеште ын вой, Чел че а ынвият пе Христос Исус дин морць ва ынвия ши трупуриле воастре муритоаре дин причина Духулуй Сэу, каре локуеште ын вой.
12 Broeders, we zijn dus niet aan het vlees verplicht, naar het vlees te leven.
Ашадар, фрацилор, ной ну май даторэм нимик фирий пэмынтешть, ка сэ трэим дупэ ындемнуриле ей.
13 En zo gij leeft naar het vlees, zult gij sterven; maar zo gij door den Geest de werken van het lichaam doodt, zult gij leven.
Дакэ трэиць дупэ ындемнуриле ей, вець мури, дар дакэ, прин Духул, фачець сэ моарэ фаптеле трупулуй, вець трэи.
14 Allen toch, die door Gods Geest worden geleid, zijn kinderen Gods.
Кэч тоць чей че сунт кэлэузиць де Духул луй Думнезеу сунт фий ай луй Думнезеу.
15 Want gij hebt geen geest van slavernij ontvangen, om terug te vallen in de vrees, maar de geest van kindschap, waardoor we roepen: "Abba, Vader!"
Ши вой н-аць примит ун дух де робие, ка сэ май авець фрикэ, чи аць примит ун дух де ынфиере, каре не фаче сэ стригэм: „Ава!”, адикэ „Татэ!”
16 De Geest zelf getuigt met onze geest, dat we kinderen zijn van God.
Ынсушь Духул адевереште ымпреунэ ку духул ностру кэ сунтем копий ай луй Думнезеу.
17 Zijn we kinderen, dan zijn we erfgenamen tevens; erfgenamen van God, en medeërfgenamen van Christus, zo we met Hem lijden, om ook met Hem verheerlijkt te worden.
Ши, дакэ сунтем копий, сунтем ши моштениторь: моштениторь ай луй Думнезеу ши ымпреунэ-моштениторь ку Христос, дакэ суферим ку адевэрат ымпреунэ ку Ел, ка сэ фим ши прослэвиць ымпреунэ ку Ел.
18 Want ik houd het er voor, dat het lijden dezer wereld niet opwegen kan tegen de heerlijkheid, die ons geopenbaard zal worden.
Еу сокотеск кэ суферинцеле дин время де акум ну сунт вредниче сэ фие пусе алэтурь ку слава виитоаре, каре аре сэ фие дескоперитэ фацэ де ной.
19 Reikhalzend toch smacht de schepping naar de openbaring der kinderen Gods.
Де асеменя, ши фиря аштяптэ ку о доринцэ ынфокатэ дескопериря фиилор луй Думнезеу.
20 Want de schepping is aan de vergankelijkheid onderworpen, niet uit eigen wil, doch door de wil van Hem, die ze daaraan onderwierp; maar toch met de hoop,
Кэч фиря а фост супусэ дешертэчуний – ну де вое, чи дин причина челуй че а супус-о – ку нэдеждя ынсэ
21 dat ook de schepping zelf bevrijd zal worden van de slavernij der vergankelijkheid, om deelachtig te worden aan de vrijheid der glorie van de kinderen Gods.
кэ ши еа ва фи избэвитэ дин робия стрикэчуний, ка сэ айбэ парте де слобозения славей копиилор луй Думнезеу.
22 We weten toch, dat heel de schepping tezamen zucht en kreunt in barensweeën tot heden toe.
Дар штим кэ, пынэ ын зиуа де азь, тоатэ фиря суспинэ ши суферэ дурериле наштерий.
23 En zij niet alleen, maar ook wij, die de eerstelingen des Geestes bezitten, ook wij zuchten in ons binnenste naar de verlossing van ons lichaam, in smachtend verlangen naar het kindschap.
Ши ну нумай еа, дар ши ной, каре авем челе динтый роаде але Духулуй, суспинэм ын ной ши аштептэм ынфиеря, адикэ рэскумпэраря трупулуй ностру.
24 Want we zijn verlost om te hopen. Maar zien wat we hopen, is geen hopen meer; hoopt men soms nog wat men ziet?
Кэч ын нэдеждя ачаста ам фост мынтуиць. Дар о нэдежде каре се веде ну май есте нэдежде, пентру кэ че се веде се май поате нэдэждуи?
25 Doch zo we hopen wat we niet zien, dan smachten we er naar met geduld.
Пе кынд, дакэ нэдэждуим че ну ведем, аштептэм ку рэбдаре.
26 Eveneens komt ook de Geest onze zwakheid te hulp. Want we weten niet eens, wat we behoren te vragen; maar de Geest zelf smeekt voor ons met onuitsprekelijke verzuchtingen.
Ши тот астфел ши Духул не ажутэ ын слэбичуня ноастрэ, кэч ну штим кум требуе сэ не ругэм. Дар Ынсушь Духул мижлочеште пентру ной ку суспине негрэите.
27 En Hij, die de harten doorgrondt, Hij weet, waar de Geest naar verzucht, en hoe Deze voor de heiligen smeekt naar Gods wil.
Ши Чел че черчетязэ инимиле штие каре есте нэзуинца Духулуй, пентру кэ Ел мижлочеште пентру сфинць дупэ воя луй Думнезеу.
28 We weten ook, dat God alles ten goede leidt voor hen die Hem liefhebben, die naar zijn voorbeschikking zijn geroepen.
Де алтэ парте, штим кэ тоате лукруриле лукрязэ ымпреунэ спре бинеле челор че юбеск пе Думнезеу, ши ануме спре бинеле челор че сунт кемаць дупэ планул Сэу.
29 Want die Hij vooruit heeft gekend, heeft Hij ook voorbestemd, om gelijkvormig te worden aan het beeld van zijn Zoon, opdat Deze de Eerstgeborene onder vele broeders zou zijn.
Кэч, пе ачея пе каре й-а куноскут май динаинте, й-а ши хотэрыт май динаинте сэ фие асеменя кипулуй Фиулуй Сэу, пентру ка Ел сэ фие Чел Ынтый Нэскут динтре май мулць фраць.
30 Welnu, die Hij heeft voorbestemd, heeft Hij ook geroepen; en die Hij heeft geroepen, heeft Hij ook gerechtvaardigd; en die Hij heeft gerechtvaardigd, heeft Hij ook verheerlijkt.
Ши пе ачея пе каре й-а хотэрыт май динаинте, й-а ши кемат, ши пе ачея пе каре й-а кемат, й-а ши сокотит неприхэниць, яр пе ачея пе каре й-а сокотит неприхэниць, й-а ши прослэвит.
31 Wat zullen we hieraan nog toevoegen? Wanneer God vóór ons is, wie zal dan tegen ons zijn?
Деч че вом зиче ной ын фаца тутурор ачестор лукрурь? Дакэ Думнезеу есте пентру ной, чине ва фи ымпотрива ноастрэ?
32 Hij, die zijn enigen Zoon niet gespaard heeft, maar voor ons allen heeft overgeleverd, hoe zou Hij ons tegelijk met Hem niet alles schenken?
Ел, каре н-а круцат нич кяр пе Фиул Сэу, чи Л-а дат пентру ной тоць, кум ну не ва да фэрэ платэ, ымпреунэ ку Ел, тоате лукруриле?
33 Wie zal de beschuldiger zijn van de uitverkorenen Gods? Is het God, die rechtvaardigt?
Чине ва ридика пырэ ымпотрива алешилор луй Думнезеу? Думнезеу есте Ачела каре-й сокотеште неприхэниць!
34 Wie zal veroordelen? Zal het Christus Jesus zijn, die gestorven is, of liever die is opgewekt, die zetelt aan Gods rechterhand, die ook onze Voorspreker is?
Чине-й ва осынди? Христос а мурит! Ба май мулт, Ел а ши ынвият, стэ ла дряпта луй Думнезеу ши мижлочеште пентру ной!
35 Of wie zal ons scheiden van Christus’ liefde? Wederwaardigheid of benauwdheid, vervolging, honger, naaktheid, gevaar of het zwaard?
Чине не ва деспэрци пе ной де драгостя луй Христос? Неказул сау стрымтораря, сау пригониря, сау фоаметя, сау липса де ымбрэкэминте, сау примеждия, сау сабия?
36 Zoals er geschreven staat: "Om Uwentwil worden we de ganse dag gedood, Worden we als slachtvee behandeld."
Дупэ кум есте скрис: „Дин причина Та сунтем даць морций тоатэ зиуа; сунтем сокотиць ка ниште ой де тэят.”
37 Maar in dit alles zegepralen we glansrijk door Hem, die ons liefheeft.
Тотушь ын тоате ачесте лукрурь ной сунтем май мулт декыт бируиторь, прин Ачела каре не-а юбит.
38 En ik ben er zeker van, dat dood noch leven, engelen noch heerschappijen, heden noch toekomst, geen machten,
Кэч сунт бине ынкрединцат кэ нич моартя, нич вяца, нич ынӂерий, нич стэпынириле, нич путериле, нич лукруриле де акум, нич челе виитоаре,
39 geen hoogte of diepte, noch enig ander schepsel ons scheiden kan van Gods liefde in Christus Jesus, onzen Heer.
нич ынэлцимя, нич адынчимя, нич о алтэ фэптурэ ну вор фи ын старе сэ не деспартэ де драгостя луй Думнезеу, каре есте ын Исус Христос, Домнул ностру.

< Romeinen 8 >